Rustig bewoog Loko zich voort. Haar manen hingen nonchalant en vol klitten langs haar nek. Stofdeeltjes waren boven haar grijsbruin gekleurde vacht te zien door de felle zon. Hier en daar zag je kleine bloedstipjes veroorzaakt door de dazen. Het was een geweldige dag vandaag. Geen overenthousiaste veulens die je lastig vielen en gelukkig ook geen slechte paarden die wouden laten zien hoe slecht ze waren. Daar kreeg ze het van. De veulens vielen nog wel mee. Maar die irritante paarden die zo nodig moesten laten zien hoe slecht ze waren en maar al te graag met bloed op hun lippen rondliepen. Bah, er was niks om trots op te zijn. dat waren van die wannabe’s. Die zouden zichzelf nog bijten zodat ze bloed aan hun lippen hadden omdat het zogenaamd ‘badass’ was. Als ze dan toch een slecht paard tegen moest komen, dan liever eentje die niet zo’n wannabe was. Ze sloeg eens met haar staart om een daas weg te jagen. Maar tevergeefs, de daas was niet zo makkelijk weg et krijgen als een vlieg. Ze bleef nog steeds rustig doorwandelen, maar had haar hoofd nu laten zakken. Terwijl ze verder liep trok ze zo nu en dan wat gras van de grond. Zo bleef ze verdergaan. De zon scheen nog steeds verschrikkelijk fel en ondanks de warmte wel fijn was, was het nu véél te warm. Ze schudde haar hoofd uit om de vliegen weg te jagen. Ze gingen altijd bij haar ogen zitten, wat uiterst irritant was. Ze liet haar hoofd weer zakken en begon weer te grazen terwijl ze verder liep. Misschien moest ze zo meteen maar eens wat verkoeling gaan zoeken0 dat was wel zo’n goed idee. Ze bleef nog even grazen maar richtte haar hoofd hierna weer omhoog en draafde aan. Opzoek naar water. Erg lang was ze hier nog niet, dus het was moeilijk voor haar om meteen al alle goede plekjes voor gras en water te vinden. Het was een rustig drafje, niet echt een grote inspanning. Liever lui dan moe, dat was haar motto. Trainen vond ze niet nodig, ze was toch niet zo dom om een veel sterker paard uit te dagen. En omdat ze niet super smal gebouwd was kon ze gewoon brute kracht gebruiken als het nodig was. Ja, ze had al veel paarden gezien hier. Heel veel ervan waren erg slanke n mooi gebouwd. Zij daar in tegen was forser en groter gebouwd. Ze zag er daardoor sterker uit, en ze was ook wel sterk genoeg. Maar niet dat je haar de hulk kon noemen. Haar oren schoten naar voren toen ze het geluid van water hoorde. Het klonk niet als de zee, en rook ook niet zo. Dus ze zat goed. Ze hinnikte even kort. Opgelucht dat ze nu water had gevonden. Het werd namelijk echt te warm. Al snel kwam een rivier in haar zicht. Even keek ze ernaar. De stroming zag er sterk uit en een beetje gevaarlijk, maar, een leven zonder risico’s was gene leven. Toch zette ze eerst voorzichtig één hoef in het water. Ze zette deze stevig op de bodem en daarna volgden de andere drie hoeven. Zolang ze hier stevig stond was er geen probleem. Ze liet haar hoofd zakken en nam een slokje. Aahh, dat deed goed. Ze voelde het koele water haar keel binnen sijpelen. Ook haar benen werden goed verkoeld, waardoor de rest van haar lichaam ook meteen koeler werd. Vandaag was een perfecte dag. Rust, stilte, warmte en genoeg verkoeling waar nodig. En natuurlijk ook gras. Lekker sappig gras. Nu wist ze hoe ze snel terug naar die plek moest waar het gras zo heerlijk groen en sappig was.
:: Open. ::
