Rain

Beauty galopeerden maar rond en rond in de sneeuwvlakte. Ze was wel woedend daarom wou ze er even tussen uit ze grijnsde met een gemene blik naar verleden, haar arme zussjes helemaal afgetrapelt door MIJ. Ik zou het nog eens over willen doen, ze begon gemeen te lachen. maar dacht niet langer aan haar idiote zussen. ze hinnikte naar Rain, en hoopte antwoord te krijgen, Beauty kreeg de slape lach maar maakte voort en hinnikte nog maals naar Rain. Ze steigerde maar knoste met haar hoofd tegen een tak, dat deed pijn ze had een schaafwonden aan haar oor, dat word een litteken zucht Beauty. Beauty galopeerden en hinnikte nog eens naar Rain maar er kwam maar geen antwoord heel even daar na riep ze nog eens en ze bleef hinniken tot her antwoord kwam.

Parcifal draafde door het sneeuw hij hoorde niemand anders dan alleen zich zelf het was zo fijn om dat sneeuwgetrappel te horen het klonk als muziek in de oren. Tot vor hem de zwarte merrie stond. Parcifal schrok. Beauty ook. "Wat doe jij nou hier?" hij keek gemeen naar de merrie met een spleetjes ogen blik. Hij heeft helemaal niet graag Beauty in zijn buurt maar dit was de moment om haar iets te vragen maar dat deed hij niet.

Beauty keek Parcifal aan, waarom kunnen we geen vrienden worden? Of nog beter zelfs. Beauty keek Parcifal in de ogen aan, "Wat ben jij veranderd zeg, andere look? Beauty lachtte en hinnikte heel hard omdat ze het naar haar zin had, het was best wel fijn zo met Parcifal. Parcifal glimlachte en liep wat verder, Beauty volgde netjes en lach snel te rollen van plezier.
Wat heb jij toch?, vroeg Parcifal aan me. "O, gewoon ik ben zo blij dat je hier ook bent." Parcifal glimlachte heel even en rolde gewoon met me mee. Beauty stond weer op en Parcifal ging even liggen. Beauty bezeerde haar met haar hoed ergens in te zetten, "Auww!" dat deed pijn, waarom ik altijd. Parcifal zei, Vind je het goed of we gaan vragen of we in The Flying Horses mogen? Ik huiverde, "ja okee, dat is een goed idee in de flying horses."

Hij was op het gehinik af gekomen ook al was het niet voor hem bestemd. Hij was niewsgierig welke sukkel er nu bij wil horen. Zijn nek zat hoog in de lucht en zwiepte met zijn staart. Hij had een hekel aan sneeuw. Daarna remde hij voor de 2 paarden. "Percifal" Mompelde hij kort en keek toen naar de vreemde en bekeek haar raar. Hij leid een deel voor Rain. Hij was niet zo snel onder de indruk. Hij wilde eerst eens zien of ze respect had.

Beauty keek naar de rare hengst. "Ha..hallo, Beauty, ik ben Beauty. Jij bent vast Cobrazarao? hé?" Beauty keek vragend naar Cobrazarao, raar dat hij haar interessant vond. "Wat is er heb ik iets gedaan, Cobrazarao? Ze durfde nog niet zijn bijnaampje te zeggen want die kende Beauty ook al. Beauty steigerde voor een blaadje van de boom te halen, ze neemde er een paar happen van en op was het.

The Sky is in me, I Fly over the Sky. It's fantastic...

Zijn donkere ogen keken wat rond. Nu had hij minder zin om te praten. Dit merrietje was snel bang. Hij kek vreemd op toen hij haar vragen hoorde stellen. "Kuch! Nou neen, je riep Rain en ik kom maar eens zien of ik kon helpen. Ik heb het gevoel dat dit over de kudde gaat of heb ik het mis?" Hij snoof even en keerde zijn blik naar Parcifal. Hij bekeek hem raar toen hij zag dat Parcifal helemaal niet zo aardig tegen haar deed. "Wat vind je van de merrie?" Hij snoof en liet zijn tanden zien. Gewoon omdat hij er zin in heeft.

WhiteDream zag de 3 paarden staan.Ze wist niet hoe ze zouden reageren op haar komst dus bleef ze staan. Ze had tog niet zo'n zin om te praten. Al heel lang had ze geen contact meer gehad met andere paarden. Ze kan best voor zichzelf zorgen. Andere paarden geven alleen maar ruzie's of problemen. Tog rtok de zwarte hengst wel een beetje haar aandacht. 'niet aan denken' zij ze tegen zichzelf. Andere paarden geven alleen maar problemen. Zelf was ze best wel onder de indruk van haar gedrag. Ze schudde haar manen uit en begon wat gras onder de sneeuw te zoeken. Maar ze hield de andere paarden in het oog

Beauty keek met grote ogen naar de andere merrie. 'Hallo', 'En Cobra, moet ik anders even weg gaan?' Of moet ik hier blijven staan, jij mag het zeggen. Beauty keek met grote ogen naar Parcifal. Parcifal staarde me verschrikkelijk dom aan, 'Wat sta jij nou weer zo te kijken?' Ze deed een stap naar achtere en keek Cobra weer aan en schrok van het gedrag van Parcifal.

The Sky is in my, i Fly over te Sky. It's fantastic...

White dream zag dat beauty het tegen haar had. Ze kon het niet verstaan dus liep ze naar haar toe. Ze wist zelf niet waarom ze het dee maar het ging gewoon vanzelf. 'Hoii'Zij ze tegen beauty. Ze vond dat beauty een niet zo zelf-verzekerde uitstraling had. Maar ze wist natuurlijk dat ze niet op eerste indrukken moest af gaan , wat ze tog behoorlijk vaak deed. Ze keek naar de zwarte hengst die nogsteeds een beetje haar aandacht trok. Toch probeerde ze zo onopvallend naar hem te kijken.

Saricha kwam ontspannen aangedraafd. "Ik hoorde iemand hinniken naar Rain, ik dacht ik kom eens een kijkje nemen." De kalme en rustige klank in haar stem wees erop dat ze helemaal geen schrik had. Haar zilver-witte vacht was nog witter als de sneeuw, maar tegelijkertijd blonk ze harder, vandaar de zilveren schijn. Het was fijn om in dit koele gebied te zijn, een glimlach speelden om haar lippen, de sneeuw-witte manen waaide heel zachtjes naar achteren, een briesje speelden met de sneeuw. Haar lange witte staart waaide mee met haar lange manen.

Hij keek Sar niet aan. Sinds de ruzie vond hij het nogal moeilijk om met haar om te gaan. Hij wilde apsoluut geen dome opmerkingen horen nu hij zo wat aan het keuren was voor de kudde. Maar hij had al besloten. Deze merrie is te angstig en vriendelijk. Hopeloos. Hij had zijn rug tegen Sar gericht. Hij had zowel een gevoel dat ze dat niet zo leuk vind. Zijn blikende vacht weerkaatste de zon een beetje. Hij antwoorde niet meer op de vraag van de merrie.

WhiteDream zag dat cobrazaro raar tegen saricha deed maar besloot zig er verder neit mee te bemoeien. 'hallo'Zij ze tegen saricha en wierp een vriendelijke blik toe. Ze wist zelf niet waarom ze dat deed . Het was lang geleden dat ze op zo'n vriendelijke toon tegen iemand gepraat had. Saricha had een vriendelijke uitstraling . Tog iets te vriendelijk naar Whitedreams zin. Ze schraapte wat met haar hoef over de grond en keek alle paarden een voor een aan.

(Oh wat schattig! Je hebt een bijnaampje voor me bedacht!)

Saricha keek even naar Cobra, ze wendde haar blik af en liep verder. Ze kon er niks aandoen dat hij de macho wou uithangen en als hij zich zou omdraaien zou ze zeker en vast van mening veranderen maar nu was hij echt kinderachtig aan het doen! Haar lange sneeuw-witte manen hingen nu stil op haar hals, ze glimlachte. De twinkelende ogen hadden donker-rode spikkels in de wijn-rode kleur. Het was erg mooi om te zien, de duizenden spikkeltjes in haar wijn-rode ogen. Haar flitstende blik keerden terug naar Cobra, dit gedrag vond ze echt niet leuk!

( Geweldig he? Nou ja ik dacht jij verdiend ook een leuke bijnaam.)

Zijn ogen keken even achter zich naar Saricha. Ruzie hebben ze nu al 2 keer. Nou ja hij heeft wel veel ruzie maar met zijn beste vriendin deed het echt niet goed. Hij gooide meestal zijn pijn, verdriet, verwaring, liefde enz meteen in het zwarte gat. Zijn zwarte gat was zijn hard. Helaas bleef zijn vriendschap gevoel vastzitten. Dat gaf hem een rotgevoel. Maar nog steeds stond hij trots en gaf een krachtige uitstraling.

(Ik zit giechelend en knalrood achter het scherm.)

Saricha merkte een zwak punt in zijn uitstraling, iets wat hem er anders liet uitzien. Hij was een beetje gebroken en had einedlijk het geweldige maar tegelijkertijd vreselijke gevel van vriendschap . Ze glimlachte, zou hij ooit kunnen glimlachen als hij vrolijk en blij was. Geen verstoppertje spelen achter een keiharde uitsraling. Het was fijn om dat te weten maar hij zag er ook een beetje verdrietig uit. Haar wijn-rode ogen straalde en schitterde als sterretjes aan de hemel. Haar vacht-kleur zou kunnen overeenkomen met de maan. Ze glimlachte, die glimlach speelden om haar lippen en liet haar gezicht stralen.

(XD)

Zijn donkere ogen keken weer naar de grond. Stilte was er nu. Zo te zien waren de drie andere paarden druk bezig met elkaar. Hij voelde zich ongemakelijk om hier zo te staan kijken naar Sar. Hij besloot om weg te gaan. Geen woord zegt hij meer. Hij hield er niet zo van om zo bij te staan en naar Sar te kijken. Als er niet gesproken werd ging hij beter weg. Zijn zwarte vacht was een beetje bezweet. In een trage pas stapte hij al wat verder van de paarden.

Haar adem vormde kleine witte wolkjes vlak voor haar neus. Ze volgden de weg van de wind en later verdwenen ze weer. Ze verdwenen gewoon, dacht ze, je ziet ze niet meer, en niemand mist ze. Ze stond even vanop een afstand naar de paarden te kijken. Tot hiertoe had niemand haar opgemerkt, ze was als het wolkje, even verschenen maar dan miste niemand het meer. Ze keek even achter zich, haar hoeven hadden een lang spoor gemaakt in de sneeuw. Ze was van ver gekomen, maar ze was niet moe, ze stond er gewoon zo, en zag dat Cobra zich een beetje van de groep afscheidde. Ze brieste even, schudde haar manen, gewoon om te laten weten dat ze er was. Ze hoefde niet per se een reactie, maar ze zou niet meer zeuren over haar en Zillion. Of gewoon over Zillion. een 'én' paste er niet meer in.

Parcifal zach Saricha weer hij had geen zin om naar haar te kijken en zeker niet om met haar te praten, na wat er was gebeurt met die ruzie. Hij vond haar nog steeds een beetje... Maar voor de rest zei hij, 'ik heb gehinnikt, naar Rain waarom? Hij keek haar met grote ogen aan. Sorry Sariaha, ik heb geen zin om verder iets te zeggen.