Stupid!

Hoe kon ze dat nou doen? Een stom pleegveulentje voor haar eigen zoon plaatsen? Hij kon nog steeds niet begrijpen dat ze die trol boven hem verkoos. Zij mocht ineens alles, kreeg alle aandacht, ze waren hem zelfs een keer vergeten toen het ging regenen en ze klein lief veulentje wilde beschermen. Het was niet eerlijk!
Hij hinnikte een keer kwaad en stijgerde. Zijn oren lagen in zijn nek en zijn staart zwiepte kwaad heen en weer. Hij was zo kwaad, hij zou haar en zijn vader wel willen vermoorden! De haatgevoelens waren sterk, maar diep van binnen was hij nog steeds een klein veulentje die vol onbegrip zat. Hij was jaloers, maar tegelijkertijd gekwetst. Was zij echt beter dan hem? Wilde zijn ouders hem dan echt niet meer hebben? Hij was weg, weg van die verschrikkelijke ouders. Gekwetst, gebroken. Hij had de keuze voor zijn ouders gemaakt. Zij waren nu gelukkiger met hun kleine meisje.
De woede kwam weer snel. Even was hij verdrietig, maar toen hij weer aan háar moest denken, werd hij weer kwaad. Dat stomme pleegzusje. De duivel zat in haar. Ze had zijn ouders afgepakt. Waarschijnlijk nog expres ook! "Oh, lieve mama. Het spíjt me." Slijmbal dat ze was. Ze zat nu waarschijnlijk bij zíjn moeder te drinken, helemaal ingenomen omdat hij nu eindelijk weg was. Trút.

De zandkorrels in de woestijn trilden op en neer. Het denderend geluid van hoeven die op de grond kwamen en Topaz die ze terug ophief van de grond. Haar oren waren naar achteren gedraaid, ze schudde wild met haar hoofd en zo kwamen haar manen weer goed te liggen. Haar voorpluk was niet te lang maar ook niet te kort. Ze hoorde in de verte een hinnikje dat niet van een echt paard was, een veulen dat kon ze wel goed genoeg weten. Ze versnelde haar pas tot een soepel galopje. Topaz zat in de kudde en als er een indringer was moest ze erop af om die te verjagen. Enkel als het een paard,veulen was dat slecht was, of wou worden moest ze hem er laten blijven en meenemen om te trainen. Vooral als het een veulen was kon je er nog van alles mee doen. Ze zag in de verte een veulen staan dat juist had gesteigerd, ze zag dat aan zijn houding. Ze stopt op een paar meter va het veulen en grijnsde zachtjes. ' Wat doe je hier?' Vroeg Topaz met een normale stem. Niet vriendelijk en ook niet onvriendelijk.

Figaro Galopeerde in het wild. En hinnekte hard. Hij ging over in draf. Hij zag 2 andere paarden. Hij drafte er na toe en zei; ''Hoii,'' maar hij zag dat het veulentje dat er stond Best boos keek.Hij slikte even. Hij Kreeg weer dorst. Hij kreeg geen adem. Hij Ademde luidruchtig. En dacht dat hij het kon. Dus hij Probeerde weer rustig te doen. Hij keek naar het zand. Hij Ging even ligen, en Rollen. Toen hij rechtstond. Zat hij helemaal onder het zand. Hij keek Naar zijn been. Zijn been Had nog een litteken. Hij zuchte. Hij vroeg zich af of de andere paarden dat wel ooit is opmerkte. Hij Schudden zijn hoofd. Hij drafte een rondje rond de 2 paarden. Hij bekeek ze van top tot een. Figaro Ging ongeveer weer op zijn eeste plaats staan. Hij ging met zijn Snuit in het zand. En sprong ineens omhoog. Hij had zand in zijn neus. Hij schudde zijn hoofd hard. Figaro 'snutte' zijn neus. Hij ademde zachtjes. En spitste zijn oren. Voor te zorgen of hij geen Bron hoorde. Maar hij wist het. Hij hoorde niks. Hij keek de andere Paarden aan.

Duvessa stapte door de woestijn. Dit was het gebied van haar kudde. Ze brieste, en hinnikte schel, en fel. Duvessa was niet bang om te hinniken, laat de slechte paarden maar komen! Duvessa behoorde zelf ook tot de puur slechte paarden. Ze was niet bang. Duvessa brieste even, en keek rond. Zag ze daar in de verte nou een ander paard of hoe zat dat nou? Ze keek naar de paarden in de verte. Het waren er drie, eentje daarvan was Topaz, oud lid van Horcrux, als ze maar niet dacht dat ze hier nog zonder toestemming mocht komen. Duvessa kwam ruw tot stilstand. ''Jullie hebben zeker toestemming gekregen van Sinterklaas om hier rond te huppelen, stelletje minkukels.'' Zei ze minachtend. Ze was een en al bitch.

En natuurlijk kwam er een slecht paard dacht Figaro. Figaro zei dus maar;''Ja '' Hij keek har Aan. Zo van o mijn god geloof je nog in sinterklaas. Hij draaide zich om. Hij keek naar het veulentje. En stapte een beetje rond de 3 paarden heen. Hij ging terug staan waar hij eerst stond. Hij keek om zich heen. Hij draaide Zich terug om en Keek ver. Het enige wat er was is zand. En zand bergen. Van zand. Hij zuchte. Hij Had genoeg zand gezien. Hij stapte iets verder. Nog steeds aleen zand. Als hij nog wat verder stapte zag hij een rots.Hij keek terug om. Hij zuchte, en keek naar de rots. Hij dacht dat is nog ver. Dus hij ging weer bij de 3 paarden staan. Hij keek steeds achterom. Hij keek even terug naar de paarden. Hij Slikte even. En hij legde zijn oren in zijn rug, hij hoorde iets. Hij vertrouwde het niet. Hij keek rond. Hij zag niks. Gelukkig dacht hij.

Na een tijdje kwam er een zwart goedzakje aan. Die Topaz nogal te vriendelijk begroette. Niet later daarna kwam Duvessa, die nog altijd lid van de Horcrux was aan. Die ging weer onnozel doen tegen het goedzakje, niet dat ze dat erg vond, maar ging ook vervelend doen tegen haar zelf. Waarschijnlijk omdat Topaz uit de kudde was gegaan. Duvessa moest nog altijd beseffen dat Topaz ouder en wijzer was. Niet veel ouder maar ze wist wel wat ze deed. ''Jullie hebben zeker toestemming gekregen van Sinterklaas om hier rond te huppelen, stelletje minkukels.'' Zei ze minachtend. Topaz rolde voor een tweede maal met haar blauwe ogen. Ze had zin om haar nu aan te vallen maar hield zich in. Ze kon het langs de ene kant wel begrijpen dat ze zo bichtie deed maar niet tegenover iemand die hoger stond dan haar. De hengst was debiel genoeg om erop te antwoorden met een simpele 'jha'. 'Ik herinner me niet dat een jongere merrie mij zou zeggen wat ik moet doen. Ik mag komen waar ik wil en wanneer ik wil. Je moet niet minachtend doen beest.' Ze siste de woorden zo over haar lippen. Ze grijnsde maar keek gevoelloos naar de merrie. De hengst deed nog debieler om rond te lopen en als een zenuwachtig beest rond te kijken alsof die zomaar aangevallen zou worden. Ja, er lag hier enkel zand en zandbergen. Als je meer had verwacht had je verkeerd gedacht. Slechte paarden hadden deze hitte en kaalte nodig.

[er zit een rijm in ergens ]

Figaro zag dat die Merrie ook zo net als dat ander paardje was. Hij dacht dus maar Nergeer figaro nergeer. En hij nergeerde hen ook. Hij bleef gewoon staan. Hij dacht dat hij nar de slechte kant zou gaan, maar hij wist het niet. hij piekerde er zo vaak over. Hij wist niet wat hij moest doen, slecht of goed. Hij wou welslecht, maar hij wou ook goed. Zijn moeder was slecht, maar zijn vader goed. Hij wou Niet als moederskindje lijken, maar ook niet als vaderskindje. Hij wou niks meer met zijn
ouders hebben, helemaal ook niet van zijn zus. zij was toch dood dacht hij. En dat was mijn schuld dacht hij. Maar hij wou er niks mee te maken mee hebben. Hij hoopte dat hij er nooit meer aan zou moeten denken. Als hij zijn moeder of vader tegen kwam..Hij wou zijn zin afmaken, maar hij wist het niet zeker of hij dat kon. Hij isnog niet Slecht. maar ook niet goed. Hij kon niet kiezen en dat vond hij zo dom aan zichzelf. Hij wou het weten. hij wou in de toekomst kunnen kijken. Figaro Had het gevoel dat als je een goed paardje was, dat je meer gepest zou worden, maar als slecht vaker ruzie hebben. Hij kon wel tegen ruzie en gepest. Maar..Hij wist het nog niet. Hij zuchte.Wist ik het maar dacht hij.

[Hij is geen goedzakje Topaz]