The last time.. It's so special

Een zwarte merrie liep rustig door het korenveld. Haar manen plakten in haar hals door het zweet. Haar staart hing hoog en haar hele lichaam zat onder het zweet. Haar dikke buik bewoog af en toe en deed veel pijn. Het was een groot veulen dat er zou komen. Ze snoof even van de pijn en drukte haar oren in haar nek. Het was de laatste keer dat ze een veulen ter wereld zou brengen. Ze was al 6 jaar geworden en het was tijd. Ouder en dan nog een veulen wilde ze eigenlijk niet. Ze had nu al een paar veulens ter wereld gebracht en altijd het een pracht moment. Steeds weer als je moeder word is het gewoon super. Speciaal zou het nu zeker worden. Het laatste veulen dat haar nakomeling zou worden en het was ook het eerste veulen van Ricoon. Hij was erg blij dat hij vader werd en van zijn vrolijkheid werd Dreamtime zelf zo vrolijk. Ze glimlachtte even bij de gedachte maar deze verdween al snel bij een wee. Ze hinnikte meteen zo luid ze kon naar vrienden, familie, hulp en zeker. Ricoon. Hij moest en zou bij de geboorte zijn. Dreamtime keek even vluchtig om haar heen en voelde opnieuw een wee. Ze keek rond en zocht naar een plekje. Daar liet ze haar zakken door haar benen en legde ze haar neer. De weeën werden steeds erger en ze hinnikte even schril. Het was deze keer een groot veulen. Het deed veel pijn en het zou erg moeilijk worden om te bevallen. Het voelde langs de ene kant niet goed. Zweet brak nogmaals uit en druppels gleden over haar hoofd. Dreamtime snoof even en wachtte op Ricoon. Hij moest haar helpen!

[Alleen Ricoon en het veulen, de rest met toestemming van mij]
[De bevalling gaat héél moeilijk omdat ze ouder is en het een groot hengstenveulen is, dus niet meteen geboren worden he Joya! xD]

Ricoon liep rustig en geconcentreerd door het Korenveld heen, eigenlijk kwam hij hier niet zo vaak maar deze keer trok deze plek hem aan en moest hij hier wel naartoe gaan. Hij zuchtte even en bleef stokstijf staan toen zijn neusgaten zichzelf vulde met een bekende geur. Maar ook een geur die hij enigszins na een tijdje niet meer had geroken, meteen wist hij het en keek hij strak vooruit. 'Dreamtime!' riep hij over het Korenveld heen, hij moest naar haar toe want hij voelde aan dat er iets aan de hand was en ging gebeuren. Maar wacht eens even.. ze ging bevallen! Hún zoon of dochter zou nu gaan komen en hij moest daar natuurlijk wel bij zijn en zíjn merrie gaan helpen, want ze kon het vast niet alleen. Snel galopeerde hij aan en op elke plek waar hij kan keek hij onrustig en paniekerig of hij haar zag. Ineens, toen hij een zwarte waas aan de linkerkant op de grond zag liggen galopeerde hij daar naartoe en eenmaal bij Dreamtime aangekomen stopte hij en drukte hij zijn neus tegen haar hals aan, heel liefdevol maar ook een beetje nieuwsgierig. 'Het komt goed. Ik ben bij je,' sprak hij lief tegen haar en keek naar haar buik. Nou, ehmm.. zo te zien zouden ze wel een groot veulen gaan krijgen zeg!

[Sorry voor korte post.]

Wild trapte hij met zijn lange benen van zich af. Het was klaar nu. Hij wilde er uit. Emir probeerde te happen maar dat lukte niet. Even hield hij op met trappelen en luisterde naar de geluiden om hem heen. Het was wel erg stil. Hij hoorde enkel het kloppen van zijn hart en dat van zijn moeder. Maar verder was het doodstil. Erg lang bleef hij er niet bij stil staan. Zijn oogjes drukte hij nog verder dicht. Hoe zou het buiten zijn? Hoe zagen zijn vader en moeder er uit? Hoe zag hijzelf er uit? Emir had allemaal voorstellingen van hoe hij eruit zag. Maar hoe wist hij in hemelsnaam wat hij was? Niemand heeft hem dat ooit kunnen vertellen. Niet dat hij het zou begrijpen hoor. Maar toch. Hij was zo nieuwsgierig als maar kon. Nogmaals begon hij wild te spartelen met zijn lange benen en grote lijf. Want voor zijn leeftijd was hij al erg groot. Arme mama, bedacht hij zichzelf en stopte ineens met spartelen. Emir wilde zijn moeder geen pijn doen. Absoluut niet. Hij trok een pruillipje en als hij al had kunnen huilen hadden er nu een paar natte, glanzende traantjes over zijn donkere wangen gerold.

[inspi >.< ]
[geef maar aan wanneer ik geboren mag worden xD]

De zwarte merrie voelde de hevige trappen in haar dikke buik. Ze hinnikte even schril en sloeg met haar benen in het zand. Ze spitste meteen haar oren toen ze iets bekend hoorde. Ook haar neusgaten werden wijd open gesperd en haar neusvleugels trilden. Ricoon! Ze hinnikte hevig en hard. Ze hief haar hoofd op toen ze de zwarte hengst zag. "Ricoon!" riep ze vrolijk en gaf hem een neusje, voor zover dat ging. Ze voelde opnieuw een aantal trappen en snoof woest. Het deed veel pijn die laatste keer. Ze hoorde de lieve woorden van haar partner en keek hem lief aan. "Ik ben zo blij dat je er bent" zei ze zacht en hapte kort naar haar buik. Na een tijd werd het gespartel minder en stopte het uiteindelijk. Ze begon hevig te zweten en keek naar haar achterhand. Ze moest bevallen al deed het veel pijn. Ze haalde even diep adem en begon met persen. Pijn schoot door haar hele lichaam maar ze probeerde haar te concentreren. Ze legde haar hoofd op de grond en hinnikte nog even kort en krachtig. Ze spande meteen haar spieren op en perstte weer een beetje. Ze kon bijna niet meer. Zweet drupte op de grond en gleed over haar hoofd. Pijn was overal bij haar te vinden en veel energie had ze niet. Ze was de laatste tijden sneller moe. En nu zeker. Maar het moest er zo snel mogelijk uit.

Toen hij zag hoe erg Dreamtime haar best deed om hún veulen op aarde te zetten glimlachte hij, ze was vast en zeker een goede moeder. Voor hem was het dan wel de eerste keer, maar voor Dreamtime niet dus daar zou hij vast en zeker nog wel veel van gaan leren, uiteraard. Toen Dreamtime zei dat ze blij was dat hij er was glimlachte hij en schraapte hij even kort zijn keel. 'Ik kom altijd naar je, dat weet je toch? En nu zal ik je helpen, en zien hoe krachtig je eigenlijk bent om óns veulen op aarde te zetten, en ik weet dat het je lukt, en ik hoop het ook heel erg,' zei stem klonk zacht en vriendelijk, en zo was hij eigenlijk ook bedoeld. Hij zou en wilde altijd bij haar zijn, maar hij wist dat dat niet zou gaan, iedereen moest zelf hun eigen weg gaan, en elkaar wel eens zien maar altijd kon niet, dat was gewoon volgens hem ook niet meer leuk. Hij snoof een aantal keer en drukte zijn neus in Dreamtime' nek, om haar te troosten en haar een beetje geluk te wensen. Een klein vlaagje wind ging ondertussen om hun heen, en zijn manen en staart werden 'meegenomen' door de wind, en hij zette zijn linkerachterhoef op rust, terwijl hij zo stond. 'Komop, het lukt je Dreamtime, dat weet ik zeker,' sprak hij troostend met zijn zachte en lieve stem tegen haar en hij wachtte af. Kón hij haar maar helpen, net zoals hij gedaan had toen Dreamtime heel erg vermagerd was en dorst had, maar dat het water bevroren was en zijzelf het water niet meer kon drinken dus. En toen ze het ook niet kapot kon maken, toen had hij dat voor haar gedaan en zo had ze het wel gekund. Daarna was hij meteen op slag verliefd, zijn buik voelde ieder moment als hij haar was en is een warm gevoel zijn buik binnen stromen, en dat voelde toch echt heel fijn. Nu kwam het gevoel weer, maar eerst toen ze geen partners waren was het duizend malen erger dan dit. Maar toen was het vast en zeker ookwel omdat ze toen nog geen partners waren en hij waarschijnlijk ook had gedacht dat Dreamtime niks voor hem voelde, maar dit gevoel, dit was wederzijds en dat wist hij nu. Uit hún liefde voor elkaar was een mooi veulen ontstaan, een mooier veulen dan ieder veulen op de wereld, van hun en voor hem; in zijn ogen was het het allermooiste wat iemand anders hem ook had kunnen geven. Het veulen, en zijn moeder er tegelijkertijd erbij!

[Korte post en flutpost, sorry. --'']