Deina: Krachttraining

Cobrazarao stapte rustig de noorden binnen. In het noorden was het altijd koud. In de lente iets minder. In de Zomer veel minder. Hij merkte dat de sneeuw onder zijn grote hoeven heel zacht aanvoelde. Hij had weer een training voor Deina. Hij hoopte maar dat ze deze keer niet zwanger is. Hij moet dat hier niet. Als ze dan zich ernstig verwond kan ze het wel schudden. Dan laat hij haar graag achter voor de dood. Zijn zwarte ogen genoten van de gedachte. Hij hield van het woord dood. Zijn hoeven zakten dieper de sneeuwvlakte in. Hij stond stil en keek voor zich uit. Een eindeloze weg was er alleen maar te zien. Ver zag je vaag de bergen. Hier kon Deina een prima training opdoen. Dit zou moeilijker worden. Je zou hier elke seconde uitglijden. En hij was niet van plan om haar het rustig aan te laten doen. Ze zou tot aan die bergen moeten lopen. En die waren enkele kilometers ver. Ze moest in vol galop zonder te stoppen er heen gaan en terug. Dit deed je niet op een paar minuten. En de kans was zeer groot dat ze zou vallen. Zijn zwarte ogen toonden geen medelijden. Ze moest dan maar opletten. De fries hengst kon prima tegen de kou. Zijn ras is hier ook speciaal voor ontworpen. Er was ook een ijskoude wind op komen te steken. Zijn manen werden wild gestreeld. Hij begon te hinniken. De naam Deina kwam er in voor. De stem van Cobrazarao herhaalde nog een tijdje in de sneeuwvlakte. Ongeduldig wachtte Cobrazarao. Wachtend op die witte merrie.


(Sorry kon meer posten, maar moest direct gaan. zit op school :) tot straks )

De witte merrie galoppeerde over de sneeuwvlakte. Haar lange manen wapperden in de wind. Het was koud maar ze kon ertegen. Half Fries was ze. Ze grijnsde even en schudde wild haar hoofd. Haar hoeven dreunden op de grond en maakten hoefsporen. Ze sloeg wild met haar staart en drukte haar oren in haar nek. Ze snoof even en damp kwam uit haar neus. Door de koude natuurlijk. Ze spande haar spieren op en schoot naar voren. Haar hoeven begonnen te schuiven en meteen remde ze af. Sneeuw vloog door de lucht en ze hield haar recht. Ze snoof even en hoorde opeens een bekende hinnik. Het was dus weer tijd voor een training. Een grijns sierde haar lippen en meteen draaide ze om. Ze schoot ervandoor en galoppeerde naar de plek waar de hinnik vandaan kwam. Ze hinnikte terug om te melden dat ze eraan kwam. Ze zag daarna al snel de zwarte hengst en vertraagde. Ze remde ver van hem af en sneeuw vloog omhoog. Nét niet op de zwarte hengst. Het raakte hem nét niet. Rustig liep ze dichterbij en boog kort haar half. "Tijd voor een nieuwe training?" vroeg haar ijskoude stem en ze keek in zijn ogen. Ze hield meteen zijn blik vast en snoof lichtjes. Deze keer was ze er zeker klaar voor. Ze was fit en had veel energie voor de training. En natuurlijk zoals altijd zou ze haar uiterste best gaan doen.

Cobrazarao bleef onbewegelijk staan. Hij leek wel bevroren. Zijn ogen bewogen heel even. Het lukte zo te zien de zon maar niet door de witte wolken te breken. Toch voelde hij een warmer temperatuur. De sneeuw onder hem was heel zacht. Het smolt ook onder zijn warme hoeven. Hij drukte nog harden in zijn nek toen hij hoeggetrapel hoorde. Hij herkende haar passen. Zijn ogen mikte hij op een witte merrie die nog wat vaag was in de verte. Haar kleur was een perfecte camuflage. (Heb geen zin het juist te typen :) ). Tegen over hem was dat wel een nadeel. Een fries dat voor zo'n leefdgebied ontwikeld is zou beter geweest zijn in het wit. Er waren enkele zeldzame witte friezen. Maar hij was zeer tevreden over zijn kleur. Hij zag liefst donkere dingen. Dus zijn zoon scoorde ook wel wat met zijn zwarte vacht. Hij maakte zich groot toen de merrie als een gek kwam en begon te remen. Ze had geluk dat hij niet onder de sneeuw terecht kwam. Anders zou ze het wel gevoeld hebben. En keek haar koel en emotieloos aan. Geen kik in hem te zien. Hij merkte een walgelijke geur bij haar op. De meeste merries droegen dat. Hij knikte naar haar toen ze respect toonde. Daar prees hij vaak op. Hij keek heel even op toen hij een domme vraag hoorde. 'Neen, ik roep je gewoon om gezelig te kletsen.' Toch liet hij niets zien. Ze moest maar het zelf door hebben dat dit een domme vraag was. Maar waarschijnlijk zou ze gewoon iets te zeggen willen hebben. " Ja, je training. De volgende stap om die spiertjes van jou te kweken. Let op! Je zult over deze vlakte moeten galoperen. Op een snelle tempo. Tot aan die bergen. Je komt terug ZONDER te stoppen. Dus als ik jou was wat minder snelheid als je je vocht neemt. Let goed op. Je gleid makkelijk uit. Doe niet dom en denk na. Ik ben niet van plan om je te helpen als je een duik gedaan hebt." Hij maakte duidelijk dat dit niet gemakelijk is. En ze kan niet verwachten dat hij haar zal helpen als ze gewond raakt. Zijn zwarte ogen keken haar streng aan. ' Begin." mompelde hij.

Deina grijnsde even en keek hem kalm aan. Ze schudde haar hoofd even en keek hem ijskoud aan. Ze luisterde naar zijn woorden en grijnsde lichtjes. Ze hoopte dat hij een deel begreep natuurlijk. Ze was nog steeds erg jong dus af en toe gedroeg ze haar anders dan volwassen paarden. Ze sloeg kort heen en weer met haar staart en keek hem dan aan. Ze drukte haar oren in haar nek en luisterde naar de zwarte hengst die haar opdracht vertelde. " Ja, je training. De volgende stap om die spiertjes van jou te kweken. Let op! Je zult over deze vlakte moeten galoperen. Op een snelle tempo. Tot aan die bergen. Je komt terug ZONDER te stoppen. Dus als ik jou was wat minder snelheid als je je vocht neemt. Let goed op. Je gleid makkelijk uit. Doe niet dom en denk na. Ik ben niet van plan om je te helpen als je een duik gedaan hebt." Deina knikte meteen bij de training en hoorde het woord: Begin. Ze grijnsde en sprong meteen aan in galop. Ze schoot meteen naar voren en galoppeerde zo snel als ze kon. De sneeuw vloog onder haar hoeven vandaan. Het voelde koud aan maar dat was niet zo erg voor haar. Ze snoof even en even schoof ze lichtjes uit. Ze drukte haar hoeven dieper de sneeuw in om haar evenwicht terug te vinden. Toen ze haar evenwicht vond galoppeerde ze weer wat sneller richting de bergen. Toen ze daar was begon ze langzamer te galopperen en maakte ze een grote bocht. Haar achterhand sloeg opeens uit en ze schoof. Ze zakte kort door haar achterbenen maar meteen krabbelde ze overeind. Ze snoof en galoppeerde weer richting Cobrazarao. Ze voelde wat steken in haar achterbenen door de val maar dat maakte haar niets uit. Ze galoppeerde weer iets sneller maar niet zoals de vorige keer. Ze voelde haar spieren samentrekken bij elke beweging. Het was zwaar want de sneeuw was ook diep. Toch kwam ze weer aan bij Cobrazarao wanneer ze iets beter remde en voor hem stopte. Ze snoof en keek hem ijskoud aan. Ze hield haar nog wat gespannen door de pijn van de val maar ze liet er verder niets van merken. Ze kon tegen de pijn.

Cobrazarao hield de witte merrie Deina goed in de gaten. Hij merkte al meteen op dat deze merrie niet alles gaf. Een zonde want dat was dus de bedoeling geweest. Aan haar snelheid en lenigheid moest ze nog hard aan werken. Hij moest ook zien hoe ze het deed bij gevechten. Hij zal dan wel enkele goede vrienden naar haar toe lokken om te zien hoe zei het deed. Cobrazarao. Hij keek heel even agresief. Hij beukte met zijn hoeven in het ijs waardoor een een lichte barst in kwam. Hij keek weer op toen hij haar aan het eind zag. Hij draafde wat aan om haar deze stunt beter te opserveren. Neen, dit deed ze niet goed. Hij had er een goede truc voor om die bocht te halen zonder letsel. Als je bochten perfect en scherp kon nemen was dat ook heel handig bij gevechten om je Slachtoffer neer te halen. Zijn achterbenen in de grond gooien Je glijt een beetje. (wat de bedoeling is.) en je gooit je lichaam naar de kant waar je heen wilt. Zo maak je de perfecte bocht. Cobrazarao zag dat ze weer meer begon te verminderen. Dit zal ze terug opnieuw moeten doen. En ze zou het blijven doen totdat ze het goed doet. Hij schenkt haar zijn advies niet. Want dit waren zijn geheimen vechtkunsten. En alleen zijn zoon krijgt die te horen. Hij bleef de merrie aankijken totdat ze voor hem stond. Ze zei geen woord. Hij besloot haar maar aan te pakken. " Je moet meer snelheid nemen. En kleinere passen nemen. En je hoeven voorzichtig plaatsten. Niet zo slenteren. Hoe wil jij ooit spieren kweken als je op je doodgemak zit te holen. Werken! Laat je spieren lijden! Geef niet toe. En wat die bocht betreft mag dat ook wat heftiger! Je moet je lichaam naar de kant gooien waar je heen wild. Doe dit opnieuw." Hij was streng en prees haar deze keer niet. Zo was dat nu eenmaal bij de trainingen. Maar als je gehoorzaamde zou je heel wat bereiken. Hij wist dat de merrie drachtig was. Maar als ze het hem niet zegt. Spijtig. Hij werd chagarijnig. Maar wist dat het niet altijd de eerste keer de goede keer zou kunnen zijn.

De witte merrie snoof even en keek emotieloos naar de hengst. Ze luisterde naar de harde woorden en knikte. Ze draaide haar meteen om en sprong in galop. Ze drukte haar oren in haar nek en zweet brak al snel uit. Ze schoot naar voren en probeerde kleinere passen te maken. Ze versnelde meteen en schoot over de sneeuw. Ze keek even naar de grond en ging nog wat sneller. Ze negeerde de pijn in haar achterbenen. Ze strekte haar hals en galoppeerde zo snel ze kon over het gladde gebied. Ze schoof af en toe maar negeerde het en nam nog steeds kleine passen. Haar spieren spanden de hele tijd en begonnen pijn te doen. Ze zweette harder en harder. Ze merktte de bergen om en slikte even. Ze wist dat deze bocht moeilijk werd. Toch zou ze aan een gevecht denken. Ze gooide haar voorhand meteen naar links en draaide haar met een scherpe en snelle bocht om. Ze zakte iets door haar benen maar sprong naar voren. Ze sprong hard op de gladde sneeuw maar galoppeerde zo snel als ze kon terug naar de hengst. Ze schoot weer naar voren en remde af bij de hengst. Ze snoof en keek hem ijskoud aan. Ze zweette nog steeds, hoe koud het hier ook was.

Cobrazarao hield de merrie goed in de gaten. Hij was zeer tevreden dat ze hem gehoorzaamde Anders had ze een probleem. Zijn pure zwarte ogen volgden de merrie die steeds verder en verder ging. Hij zag al meteen de symptomen. Hij draafde weer een heel stuk aan en kon net de bocht volgen. Mooi werk. Dit was wat hij wou zien. Perfect. Hij was blij met het resultaat. Hij bleef de merrie koel aankijken tot ze bij hem kwam. " nu heb je het prima gedaan Deina. Ik ben nu zeer tevreden." Cobrazarao stapte enkele rondjes rond Deina en opserveerde haar. Hij merkte opgezette benen. Die had ze bezeerd bij de eerte poging voor de bocht te nemen. Het duurt maar enkele dagen. en het boeiend hem zo wat niet. Maar om de leven van zijn bondgenoot te onderhouden besloot hij haar maar te helpen om geen ziekte te krijgen. " Stap nu terug naar de bergen en terug. Langzaam aan. Dan droog je beter af." Hij keek de merrie emotieloos aan. Hij moest voor zijn leden en bondgenoten zorgen. Anders had hij geen kudde meer over. En dat was nou ook weer niet de bedoeling. Hij moet heel wat leden hebben om de macht over te nemen. ZIjn grote brede lichaam straalde in de zon uit. Enkele bloeddruppels dropen op het sneeuw. Zijn rode kleur was heel zichtbaar.