Deina time to see you again

Braeden stapte wat geirriteerd voor zich uit. Hij was net als zijn moeder toch wel een tijdje uit DH gegaan maar dat was voor haar te zoeken. Nu hoort hij van een bekende dat ze terug naar DH is dus heeft hij die domme trip voor niks gedaan. Nou eigenlijk wel want hij is er door sterker geworden. Hij had ook een goeie groeispurt gehad. Hij zuchtte wat met zijn hoofd, zijn lange manen vlogen even in het rond. Zijn zwarte vacht zat toch overal een beetje onder het vuil doordat hij hier in het moeras rond zwerft. Nu hij eigenlijk terug is moet hij natuurlijk Deina spreken. Hij keek met zijn grijze ogen wat rond. Even haalde hij nog eens diep in zodat zijn schouders even omhoog gingen en toen weer langzaam naar beneden toen hij weer uit ademde. Braeden hief zijn hoeven goed omhoog zodat hij niet ergens over zou struikelen. Dat zou pas eigenlijk echt lomp zijn en zeker ook belachelijk. Hij dacht even na. Braeden weet dat hij nog niet echt veel heeft meegemaakt maar momenteel kan hem dat niet schelen, hij is nog jong en daar moet hij zeker van genieten. Braeden duwde vlug zijn gedachten achter slot en grendel zodat hij zich kan concentreren op het gebied, het moeras. Wat verder op zag Braeden eigenlijk een droog plekje waar hij zou kunnen staan zonder dat hij zou zinken. Hij spande zijn spieren op en ging nog sneller naar dat droge plekje. Toen hij er eindelijk was haalde hij diep adem en hinnikte. Zodat de merrie Deina hem hoorde, dat ze zou komen. Het word tijd dat hij zich weer bij de kudde voegt.

(Titel zegt het al 0.o?)

De merrie liep door het moeras. Sneeuw had haar pad gekruist en het spoor van iets vermomd. Haar donkere ogen zochten naar bekende dingen, alleen het spoor was bekend geweest. Ze snoof luid en duidelijk terwijl ze stevig doorliep. De sneeuw was geen uitdaging voor haar. Ze draaide een oor naar voren om te kunnen opletten terwijl de andere plat tegen haar schedel bleef. Ze luisterde naar het gekraak van de sneeuw en de hinnik die tot haar doordrong. De bekende hengst was weer terug. Hij vertrok als veulen en kwam net als Kay terug als echte hengst. Ze vond het goed dat ze groeiden en krijgers werden. Zo konden ze ook grotere en moeilijkere trainingen geven. Ze liep rustig verder in de richting van de hinnik. Ze wist nog goed wie er hinnikte. Hij was de enige die vertrokken was. Kay ook, maar die was terug. De merrie liep verder tot ze aankwam bij de hengst. Hij was groot en gespierd, maar nog steeds niemand die groter was dan haar. Ze had Fries in haar bloed, van de grootste Azacar. Ze grijnsde en knikte naar de hengst. "Onze dementor is teruggekeerd. Welkom terug, Braeden." Ook deze hengst had zijn nieuwe rang gekregen: dementor. Hij wist het nog niet en daarom zei ze expres onze dementor om zijn reactie op te wachten.

Braeden wachtte geduldig af en keek even wat verveeld rond. Hij keek daarna naar het sappige moeras onderzich en negeerde de sneeuw. Hij weet wel beter dan te jammer voor de koude die je maar amper voelde als je er niet op lette. Braeden ruikte Deina al direct en kort daarna hoorde hij haar stappen die dichter en dichter bij kwamen. Hij grijnsde sluw. Toch bleef hij staan. Hoe zou het eigenlijk gegaan zijn sinds hij weg was gegaan? Is er iets veranderd? Of juist helemaal niet. Duizende vragen spookten door zijn hoofd. Maar toch weet Braeden dat hij geduldig moet wachten.Toen Braeden weer op keek, keek hij Deina recht aan, heel even boog hij kort en snel zijn hoofd voor respect."Dag Deina." Sprak hij respectvol."Onze dementor is teruggekeerd. Welkom terug, Braeden." sprak ze. Nieuwsgierigheid bekroop Braeden. Dementor? Even keek hij haar strak aan, ze wachte..?"En wat mag dat dan zijn Deina"Vroeg hij maar liet geen enkel spoortje emotie in zijn stem horen. Dat heeft hij van zelf geleerd. Even zwiepte Braeden met zijn staart hard tegen zijn flanken terwijl hij zijn voeten wat verschoven zodat hij geen krampen zou krijgen. Dat hij ergens door verzwakt zou zijn wil hij helemaal voorkomen.



(srry voor kortheid moest vlug doen)

De witte merrie staarde strak voor haar uit. Ze zwiepte met de grijze staart en keek naar de jonge hengst die haar vol respect begroette. Ze knikte terug en grijnsde breed terwijl ze wachtte op enige reactie over de dementor. Die vraag kwam dan ook heel snel. Hij vroeg haar wat het betekende. Wat het mocht zijn, die dementor. Dat had Kay ook gevraagd, maar bij die hengst was de reactie heel laat gevallen. Deina snoof en keek hem aan. "Je bent nu een Dementor. Je kunt onze gebieden en grenzen beschermen tegen onbekenden. Dat betekend dat je veel mag doden zonder toestemming van mij. Ik hoop dat je er blij mee bent." Haar blik gleed over de hengst heen waarna ze even naar de witte omgeving keek. Ze had niet veel te vertellen eigenlijk aan hem, maar dat was normaal. Ze kende hem al en was nu redelijk blij dat hij teruggekeerd was. "Oké, Braeden. Ik weet dat jij me riep, maar ik moet weer gaan. Binnenkort zal er ook een grote activiteit komen dus zorg dat je klaar bent. Het zal niet altijd makkelijk blijven. En welkom terug, ik zie je in de gebieden." De witte merrie knikte vol respect naar de nieuwe dementor waarna ze na een tijd draaide en rustig wegstapte. Haar houding groot en haar spieren opgespant. Ze verliet het pand en de hengst.