I will let them kill

Hij zette krachtige passen en beweegde voort. Odyseus' blik was voor zich gericht. Hij rook nog redelijk vers de geur van zijn eerste dochter. Fontanella had al goed werk geleverd. Ze had voor nakomelingen gezorgd. Toch hoopte hij dat ze nog een laatste veulen zou gaan krijgen. Of hij zou haar nakomelingen moeten vinden. hij moest zeker zijn dat het bloed werd doorgegeven. hij wou niet dat de lijn stopte. Er moesten goed veulens uitkomen. Geen zwakkelingen. Daar hadden zijn beide dochters goed werk in gedaan. Ze hadden beide erg sterke hengsten gekozen voor goede sterke maar sierlijke veulens. Het miek hem weinig uit of het nog zuiver was. Het belangrijkste was dat zijn bloed doorleefde. Hij werd nu eenmaal een dagje ouder al deed et hem niets. Hij was nog sterk en kon goed voor zichzelf zorgen. Hijn zou nooit in een kudde meer stappen. Hij hoopte dat zijn jongste nakomeling, Ares, zijn grootste bezigheid zou gaan worden. Meschien ook nog wel zijn nieuwe kleinkind als Saphira dat zou toelaten. Hij wist veel over veulens. Hij had fonta helemaal alleen opgevoed. hij had haar moeder vermoord om haar de geschikte opvoeding te geven. Hij was fier wat er van die merrie was gekomen. Perfect fokbeestje vond hij zelf. Hij had haar gemeld dat ze nog maar een laatste hengst moest vinden. Liefst eentje die niet te jong maar ook niet te oud was. Een die een goed veulen kon voortbrengen en niet al te goed was. Een echte friese hengst. Hij zou zelf ook eens een tochtje gaan maken. Hij moest zijn zoon ook nog eens nodig gaan zien. Hij moest niet langer meer in de buurt van zjn moeder komen. Die merrie was net slecht genoeg meer voor zijn veulen. Ze had aar werk gedaan en nu moest ze haar veulen maar achterlaten. Nu zou hij het wel gaan afhandelen. Ares was zijn zoon en hij vond dat zijn zoon bij hem hoorde. Niet bij een neutraalachtige merrie die ze leek te zijn. En dan had ze nog een veulen. Een echt goedzakje. Zijn amandelvormige ogen speurden het gebied eens af. Zijn staart hong fier in de lucht en zijn hals was mooi gebogen. Hij was een achte arabier. Zelf zou hij meschien ook nog voor een veulen zorgen. Dat wist hij nog niet zeker. Meschien ook wel meer als eentje. Hij zou het nog wel ontdekken. Zijn arabische hoofd was erg mooi gbouwd. Zijn zwarte staart zwiepte heen en weer. Zijn oren waren in zijn nek gedrukt.

Aisha galopeerde over de prairie haar eerst geboren zoon haten haar en wilde der niet meer zien. Gelukkig was haar pasgeboren dochter nog niet zo hopelijk zou ze het ook niet worden. Aisha vond het geweldig als ze de wind door der manen voelde gaan. In de verte zag ze een paard ze herkende hem nog niet en galopeerde er gewoon op af. Toen ze dichter bij was schrok ze zich rot en deed der oren gelijk in der nek. Het was die rot hengst waardoor ze nu een zoon had die der haten. Ze stond stil en keek erg vals naar hem. Ze wilde zich omdraaien en hoopte dat hij der niet had gezien maar dat had ze mis hij had der wel gekend.

Odyseus hoorde zware hoefsprongen achter hem. Hij keek niet meteen om. Pas toen hij de geur keek draaide hij zijn hoofd. Hij had een pisneidige blik op zijn gezicht. Heel even liet hij zijn tanden zien. zijn ogen stonden kil, zoals gewoonlijk, en zijn oren waren in zijn nek gedrukt. Hij keek de friese merrie aan. "Wat doe jij hier?" Vroeg hij nors. Zijn amandelvormige ogen keken de merrie strak aan. "Ares staat voortaan onder mijn hoede. Je hebt genoeg gedaan. Je hoeft hem niet meer te zien." Zei hij toen kil. Hij zwiepte eens met zijn staart en begon weer te stappen zonder op een antwoord te wachten. Hij had geen antwoord nodig. Zijn besluit stond vast. Ares zou nu bij hem horen. hij zou hem opleiden tot een sterke slechte hengst. Hij mocht liefde kennen van hem maar dat was ook het enige. Hij mocht niet te klef zijn.

"Het gaat jou niets aan wat ik hier doe." Ze keek hem echt vals aan en liet ook iets der tanden zien. Toen hij over Ares begon knapte er iets binnen in Aisha. Ze stijgerde hoog. "Praat niet over hem. Hij staat onder Azacar's hoede. Je was er nooit voor Ares dus je blijft van hem af." Ze stond echt dicht voor Odyseus. "Als jij hem onder je hoede neemt wordt het een waardelose rot hengst! Als Azacar hem onder zijn hoede heeft komt er nog wat terecht van hem." Ze stampte met haar voorbeen op de grond. Ze wilde hem zo graag vermoorden dat zou echt fijn zijn want sinds hij haar gedekt had was der leven eigenlijk voor een deel verpest.

Odyseus grijnsde vals. "Zo, zo. Azacar hé? Die gaat het binnenkort zowieso druk hebben." Zei hij toen kil. Hij had nog steeds die valse grijns op zijn gezicht. Zijn oren waren in zijn nel gedrukt en die kille blik stond in zijn ogen. Toen ze met haar hoef stampte schoot hij haast in de lach. "als jij dat denkt. Ares is het beste af bij mij. Hij moet geen friezen om zich heen hebben. Hij hoort wat arabier bij zich te hebben. Die hengst moet leren wat een merrie is en niet altijd dat kleffe gedoe zien van jou neutraalheid." Zei hij kil en haat snauwend. Nog steeds zat die valse grijns op zijn gezicht. Hij vond het gewoon grappig hoe dom die merrie kon zijn. Ares was erg beïnvloedbaar op zijn leeftijd. En hij had nu even een hekel aan zijn moeder dus was hij zo overtuigd. Een paar echte hengstenverhalen en die was zo mee. Elke jonge hengst droomde van roem. Odyseus zou hem een eigen kudde bezorgen als hij dat echt wou en er klaar voor waS. Tegen die tijd was die het toch al lang vergeten.

"Ja Azacar hij weet wat het beste is voor Ares. Ik vertrouw Azacar maar jou niet!!!!!!" Ze snoof en keek fel. "Ares is niet het beste bij jou af en hij is half fries dus er zou altijd fries bij hem zijn. En wat kan een mizzerige arabier nou met een halve fries doen hij zal te sterk voor je zijn. Voor Azacar heeft hij respect en zal hij veel beter en sneller naar luisteren." Ze wilde weg gaan ze had helemaal geen zin in Odyseus. Ze keerde zich al om weg te lopen maar die grijns van Odyseus gezicht kon ze niet weg uit haar netvlies krijgen en daardoor bleef ze toch staan.

Odyseus schoot in de lach. "Mijn zoon heeft meer respect voor mij in zijn hoef dan voor jou in zijn hele lichaam. Hij heeft een hekel aan jou. Hij keerd liever terug naar zijn vader. Daar weet hij tenminste van dat hij niet wordt verstoten door een misbaksel. Hij weet dat hij belangrijk is." Zei hij kil. Zijn bruine ogen keken aisha met een spottende kille blik aan. Odyseus had er plezier aan. Hij zag dat ze weg wou maar dat zijn blik haar gevangen hield. "Oh wat is er? Kun je niet weg?" Vroeg hij toen spottend. "Meschien moet je je liefje maar halen. Of moet je hem niet meer?" Zei hij er spottend achter. Hij zwiepte eens met zijn zwarte staart en draaide zich om. Langaam begon hij te stappen. Ze wisten ook altijd zijn dag te maken. Hij had er plezier in. Heel even draaide hij zijn hoofd nog om richting haar. "Voor een misbaksel te zijn weet je wel altijd mijn dag te maken asl ik je tegenkom." Zei hij toen kil.

"Hoe durf je !!!! Je hebt nooit wat voor hem gedaan ik heb hem in me eentje moeten opvoeden !!" haar toon was kei brutaal. Waarom had hij der alweer door waarsom ze bleef zijn. Hij ging alleen te ver toen hij over Sensation begon. Ze stijgerde en hapte naar hem ze hoefde echt neits van hem te pikken. Hij liep weg en keek nog ff om en noemde der een misbaksel. Het is dat ze wist dat ze zich moest in houden omdat hij waarschijnlijk genoeg dingen wist om der neer te krijgen. " Je noemt mij Misbaksel hoor wie het zegt de grootste mizerigste rot hengst van de wereld." Als blikken konden doden dan lag Odyseus nu dood op de grond zo vals keek ze naar hem.

Odyseus schoot in de lach. "Wat je opvoeden noemt. Ik heb betere opboedsters gehad voor mijn veulens." Zei hij toen kil. De moeder van Saphira vond hij nog steeds de beste. Zijn laatste liefde. Echt van haar had hij nooit gehouden. Toch had hij haar altijd gemogen. Met de rest had hij helemaal geen band. Toen ze naar hem hapte geeuwde hij eens. Hij was echt niet bang voor een merrie. Voor niemand eigenlijk. Waarom zou hij ook. Hij kon paarden goed manipuleren. Hij was er echt goed in. Zijn zwarte benen bewogen regelmatig. Toen ze hem probeerde te kleineren grijnsde hij eens. "Dankje voor het compliment. Nog een verzoekje?" Zei hij toen kil. Nu kon het nog echt leuk gaan worden. Hij rook de zoete geur en keek haar aan. "Dump je daarom je liefje? Omdat je hengstig bent en je Ares toch niet zo slecht vond als je dacht?" Zei hij toen kil.

In Aisha der gedachten was ze Odyseus helemaal in elkaar aan het trappen. Ze kon hem echt wel vermoorden maar ze wist dat ze dan nog meer problemen met Ares zou krijgen. Heel vaag begon ze een geur van hengstigheid te ruiken het was nog niet te erg dus besteede ze er geen aandacht aan. "Wie zegt dat ik Sensation dump!! En waar heb je het over dat ik Ares toch niet zo slecht vond?" Ze keek hem fel aan en haar gedachten was weer bezig met Odyseus te vermoorden. Ze voelde op haar kont een lekker warm lente zonnetje heerlijk was het. Ze schudden even der lichaam der winter haren begonnen ook al een beetje los te laten. Er vielen een paar haren op de grond toen ze schudden. Ze keek Odyseus weer aan en hield hem strak in de gaten.

Odyseus moest moeite doen haar niet uit te lachen. "Ik zie wat ik zie. Je ziet die knol nooit meer. K ben niet dom." Zei hij kil. Hij zwiepte eens met zijn staart en rook de geur van hengstigheid. "Omdat je mij steeds opzoekt als je hengstig bent." Zei hij toen droogjes. Zijn donkere ogen waren op haar gericht. "Een veulen per merrie." Zei hij toen kil. Hij miek weer aanstalte om verder te gaan. Hij was benieuwd wat ze daar op zou gaan reageren. Hij wou haar zien flippen. Hij kreeg toch altijd zijn zin. Ze hield haar in en dat zag hij. Maar hij was slim. Hij wist hoe hij merries moest aanpakken. "Maar ik kan natuurlijk een uitzondering maken." Zei hij er toen achteR.

"Wat weet jij er nou van of ik Sensation zie of niet! Je bemoeit je gewoon met mijn leven hou daarmee op. Ik moet niets van je net als toen je me dekte je dwong me gewoon. Je zorgte dat ik niets meer kon en toen heb je laf toe geslagen. En ik zoek je niet op want ze zag me net te vroeg anders was ik de andere kant op gegaan." Op het zinnetje een veulen per merrie gaf ze gewoon geen reactie het bevestigde alleen haar idee wat ze over hem had. Hij was een vieze oude hengst die alleen maar merrie's tegen hun wil dekte en dan weer verdween tot dat het veulen geboren werd dan was hij in de buurt. Ze negeerde de helft van zijn woorden. Ze maakte aanstalte om weg te lopen. Ze draaide zich al om en wilde gaan lopen.

Odyseus kreeg een lachbui. "Soms kun je echt zo stom zijn. Ik volg je niet. Ik bemoei mij niet. Dat is allemaal tijdverspilling. Daar heb ik anderen voor. Zij die wel hun tijd verspillen. Och ja. Wat jij wilt." Zei hij kil. Zijn donkere ogen gleden even over haar heen. "Ik dwing niemand. Jij liet je doen. Een groot verschil." Zei hij nochalant. De andere twee merries waren verliefd op hem geworden. Dat was veel makkelijker voor hem. De spierwitte merrie kon hij zich het beste herhinneren. De moeder van Fonta herhinnerde hij zich ook nog. Een pracht van een voskleurige merrie met een goed veulen.

Aisha begon Odyseus volkomen te negeren en draafde rustig weg. Ze ging na een paar passen draf in galop over en galopeerde over de prairie. Ze kwam al snel bij een stukje waar een paar bomen stonden en waar wat gras groeide. Het gras hier was niet zo lekker als op andere plekken maar het was teminste wat. Ook was er een klein meertje waar je een paar slokken nog drinken. Het water deed der goed ze was toch een beetje uitgedroogd geraakt. Ze voelde zich ook niet helemaal lekker ze had het hardstikke warm en kreeg het maar niet koeler. Zelfs door het water kreeg ze het niet koeler. Ze besloot maar onder de boom te gaan liggen in de schaduw en hoopte dat ze zich beter ging voelen.