I will kill de goodyness in here!!!

Grote hoef afdrukken werden er achter gelaten in de as achtige bodem door de grote hengst. Het as had de laatste tijd veel meer plaats gemaakt voor zand. En er begonnen op sommige stukjes al weer wat planten te groeien. Daar baalde Colyat toch wel flink van! Hij hield net zo van de duistere plek, overspoeld door vulkaan as! Dadelijk werd dit nog een tweede bloemenveld! Dadelijk gingen hier overal van die felgekleurde, walgend ruikende bloemetjes staan! Nijdig maakte hij een overgang naar draf. Opeens zag hij hem staan. Iets wat zijn woede gehalte gevaarlijk liet stijgen. Zo’n walgelijke, felgekleurde stinkende bloem! En als toppunt zat er zelfs zo’n irritant geel met zwart gekleurd beest vrolijk op te zoemen! Hij had gehoord dat zo’n hersenloos beest ook wel een bij genoemd werd. Maar dat kon hem nu niks schelen! Die bij beesten gingen de Ash Valley overnemen en vol planten met bloemetjes! Nijdig stormde hij op het plantje met de bij af. Kwaad begon hij het te vertrappen. Het vrolijke gezoem stopte meteen. Tevreden zuchtte hij toen hij het kleine beestje en de bloem platgetrapt op de grond zag liggen. Hij gunde de goedheid zaaiers geen enkele blik meer waardig en stapte vlot weg. Het stampende geluid van zijn hoeven was nu nog luider dan voordat hij het plantje had gezien. Hij wist wel dat het niets was, en dat hij overdreef, maar hij wist dat het zonder zijn moord actie niet bij een plantje zou blijven! Al snel zou heel de Ash Valley besmet zijn met het vreselijke virus genaamd goedheid!
Colyat maakte een krachtige overgang naar galop. Snel galoppeerde hij langs de vulkaan. Hij moest kijken of er nog meer goedheid zaaiers in de buurt waren. Als hij die nog meer zou zien zou hij ze persoonlijk vermoorden. En hij had nog een goed idee. Als hij er nog een zou zien zou hij die vermoorden en daarna in de vulkaan laten verbranden! Een evil lauch weerklonk door de binnenkant van zijn hoofd. O wat was een badass zijn toch leuk!



[Ashko en iedereen! ]
[44. Bij]

Asiya haar krachtige stap passen lieten sporen achter haar in het zanderige as. De merrie was op weg naar de Ash Valley, waar de al even dode vulkaan al jarenlang stond, zonder enig gevaar voor de paarden die het gebied als leefomgeving gebruikte. Ze was naar hier gekomen omdat ze de aanwezigheid van een ander paard al van ver kon ruiken. Het kwam vooral doordat het paard dat ze net geroken had, precies nog niet bekend was met de lijfgeur die de dh'ers hadden die het gebied al een tijdje in beslag namen om er te wonen. Haar achterhand werd krachtige onder haar buik geplaatst terwijl één van haar voorbenen ondertussen al voor het paard opgesteld stond. Toen het leek of ze maar niks vooruit kwam ging ze over in een verzamelende, krachtige draf waarbij ze haar achter- en voorhand nog krachtiger gebruikte dan dat ze daarjuist al deed in stap. Haar benen werden goed opgeheven zodat ze niet zou struikelen over de stenen die hier soms onzichtbaar onder het zand verstopt zaten. Haar neus baande zich een weg richting haar borst en haar oren gingen ondertussen krachtig tegen haar schedel staan. Haar ogen keken zoals altijd dreigend, kil en fel en een vervolgde boksprong liet zien dat ze vandaag niet echt goed gezind was. Ze zou nog moeten trainen maar was afgeleid geraakt door de , o zo bekende geur, die zich bijna in heel dh verspreid moest hebben. Toen Asiya in de verte een schim zag van een paard ging ze vertragen maar bleef ze nog altijd in draf. Trippelende passen kwamen dichter bij de hengst aan en stonden vervolgens stil. Ze keek hem dreigen en kil aan terwijl de ondertoon doods werd opgesteld. Ze liet geen enkele reactie merken en keek hem emotieloos in zijn ogen. Haar aandacht met de hengst werd afgelijd van een lynx die blijkbaar in de verte een prooi had gevonden. Luid gekrijs was vanuit het dier te horen en plots was het weer doods stil. De lynx had dus zijn prooi volledig verdoofd en zou het nu gaan opeten. Goed de lynx had haar aandacht ook gekregen en terug keken haar ogen strak richting de donkere hengst een paar meters voor haar verwijderd.

41. Lynx

Opeens rook Colyat een geur die hem snel naderde. Al snel kwam een pik zwarte merrie in beeld. Ze kwam met trippelende draf passen dichter bij en ging daarna stil staan. Ze keek Colyat dreigend en kil aan. Een badass. Mooi zo. Hij had nu absoluut geen zin in dat gezeik van al die goedzakjes! Nog steeds liet de merrie voor hem geen enkele reactie horen. Colyat zei ook nog niks. Hij wou even afwachten of de merrie nog iets ging zeggen of niet. Opeens klonk er in de verte een lynx die een prooi had gevonden. Luid gekrijs was vanuit het dier te horen en plots was het weer doods stil. De lynx had dus zijn prooi volledig verdoofd en zou het nu gaan opeten. Dat was nou eenmaal de werking van de natuur. En Colyat vond het een prachtige werking! De roofdieren stonden boven de prooidieren, en de roofdieren vermoorden de prooidieren. En zo was het ook bij badassen en goodies. De badassen stonden boven de goodies, en de badassen vermoorden de goodies ook allemaal!
Colyat keek weer terug naar de merrie die zonet voor hem was komen staan. "De naam is Colyat, voor als je het zou willen weten." Zei Colyat op een ijskoude toon. Het bleef even stil. De doodse stilte klonk ijzingwekkend. "En wat is de naam van deze mooie merrie voor mij?" Vroeg Colyat vleierig. Hij was altijd nogal vleierig. Hij was gewoon een player. Hij zou elke merrie die hij tot zijn beschikking had nemen. Al waren dat er op het moment niet zo heel veel. Maar dat zou nog wel komen. Hij was hier nog niet heel erg lang, dus nog niet veel paarden kenden hem. Maar als ze dat wel zouden doen zou hij alle merries nemen. Alle merries die zich aan hem over wouden geven!

Het gezicht van de donkere hengst over haar werd terug naar haar gericht zodra er geen gekrijs meer te horen was van de prooi. Asiya keek hem nog steeds fel aan en kreeg op dat moment zijn voorstelling te horen. "De naam is Colyat, voor als je het zou willen weten." de toon die erbij gebruikt werd, was ijskoude maar toch kreeg de merrie absoluut geen schrik van hem. "En wat is de naam van deze mooie merrie voor mij ?": vroeg hij vervolgens op een vleiende toon. Het deed de zwarte merrie niks dat iemand die nog niet zolang dh was binnen gekomen haar even op een vleierende toon ging benaderen. Asiya dacht na en vond een perfect tekstje dat ze vroeger, toen ze nog klein was als veulen ooit is gehoord had. "'Er is moed voor nodig om op te staan en te spreken; er is ook moed voor nodig om te gaan zitten en te luisteren.". "Nou de moed om zijn mond hier zomaar eventjes open te trekken had hij wel, maar dat stukje van het zwijgen zou hij beter maar is leren." De hengst had geluk dat hij Sat of een ander , nog slechter paard als haarzelf , anuwel Sat één van de slechtste hengsten was die ze kende, had tegen gekomen want bij hen moest hij niet de les gaan spellen of er kwam direct een gevecht aan te pas. Op de één of andere manier had de merrie toch zin om het spelletje mee te spelen en hem een smerige, sluwe list te draaien. "Mijn naam is Asiyah !" Ze dacht even na wat ze nog kon doen en wist wat ze nu als tweede ding zou doen. De donkere merrie stapte rustig en elegant op een toch nog sterke, dreigende manier ronde de nog nieuwere hengst. Eenmaal bij de flanken van het paard aangekomen zwiepte ze haar staart er een paar keer speels, maar met volle kracht in. "Ik doe je toch niet pijn hengstje ?"; zei ze op een sensuele manier. En haar lichaam ging zich terug voor de hengst parkeren om zijn verder reactie erop te zien.

15. 'Er is moed voor nodig om op te staan en te spreken; er is ook moed voor nodig om te gaan zitten en te luisteren.' - Dunno

Colyat keek de merrie raar aan na haar uitspraak. Het kon best wel dat ze gelijk had, maar dit was nou niet echt het moment om zoiets te zeggen! Hij was nog nooit een paard tegen gekomen die gelijk zo'n onzin tegen hem begon uit te kramen. De merrie die zich zonet had voorgesteld als Asiya, begon nu op een rustige en elegante op een toch nog sterke, dreigende manier een rondje om hem heen te lopen. Tenminste dat dreigende probeerde ze. Maar Colyat voelde zich echt niet bij het minste bedreigd! Hij wist niet wat de merrie van plan was, maar hij wist dat hij wel even op moest passen dat ze niks uit zou halen. Toen Asiya eenmaal bij zijn flanken aangekomen zwiepte ze haar staart er een paar keer speels, maar met volle kracht in. "Ik doe je toch niet pijn hengstje ?" Vroeg ze op een sensuele manier. Colyat vertrouwde de merrie niet helemaal, maar dat liet hij uit helemaal niks blijken. "Nee hoor Asiya. Ik ben niet zo'n pijnlijder al bij een klap van een staart ineen krimpt hoor." Zei hij op ijskoude toon.