I'm Really Gonna Kill You [Black Shadow]

Topaz was in een uiterst slecht bui deze dagen. Ze gaf een paar bokken terwijl ze door de woestijn liep. Ze moest ervoor zorgen dat er geen neutraaltjes of goedzakjes binnen kwamen. Vandaag zou ze hen gewoon allemaal gaan killen als ze er hier één tegen kwam. Hier had ze het recht om iemand te killen zonder dat hij iets misdaan had. Daarom bleef ze goed bij deze plek ,dit gebied, haar oren waren naar achteren. Geplet tegen haar schedel. Als haar oren puntig & scherp zouden zijn zou ze die zo hard pletten tegen haar schedel dat het bloed van haar hoofd zou druipen. De voskleurige merrie zwiepte met haar staart naar de vliegen. Dat was nog zo'n ding dat haar erg irriteerde. Ze bleven op je huid zitten en kriebelde net als een vlo of mug. Enkel deze beesten steken je niet. Ze trilde met haar vacht. De vlieg vloog eraf. Na vijf minuutjes kwam de vlieg terug zitten. Met een razendsnelle beweging draaide ze haar nek en beet in haar vacht waar de vlieg zat. Ze keek terug naar voren en steigerde hoog. Tijdens die steiger draaide ze een beetje en ging er vandoor in galop. Ze rook een onbekende geur dus die was al niet van een slecht paard. Een goedzakje of neutraaltje. Ze stopte en ging in de richting van de geur verder.

Met zijn oren in zijn nek liep BlackShadow over het terrein van de slechte kudde's hij was dan niet in een slechte kudde, maar hij was wel slecht. Hij wist wel dat als hij een slecht paard tegen kwam en die wel in de kudde zat, dat dat paard het recht had hem te doden. Maar hij wist niet of hij dat zo erg vond. De wind veroorzaakte stuifzand. Het zag een ander paard. Een slechte zo te zien. Het was een merrie en ze zag eruit als of ze iedereen zou killen die ze kon killen. Dit werdt zijn dood...

Ze zag een lelijke zwarte hengst staan die dacht dat hij heel wat was. Dat hij een slecht paard was, wel dat was hij niet. Ze zag het zo aan zijn houding. Stoer vanbuiten maar een peperkoekenhartje vanbinnen. Ze walgde ervan. Ze zou totaal geen genade hebben met deze mislukkeling. Ze zou zo spugen voor z'n hoeven.'Wat moet je hier op het gebied van de Horcrux.' Vroeg ze met een ijskoude & rauwe stem. Ze kon hem verzekeren dat hij dood zou gaan door haar. Ze zou zijn lichaam laten rotten hier in de woestijn en laten opvreten door de gieren. Ze liep naar hem toe en keek met haar blauwe ijzige ogen aan. Ze zou hem zometeen aanvallen. Eerst nog wat bang maken en dan toeslaan. Dan kon je altijd de bange blik in hun ogen nog zien. Dat was altijd hilarisch. Soms smeekten ze zelfs nog voor hun leven en dan pas de laatste slag geven was ook vermakelijk. Ze liep een rondje rond de hengst en zwiepte hard met haar staart tegen zijn flanken aan. Ze zette haar tanden in zijn kont. Het bloed droop er vanaf. Ze grijnsde met haar mond dicht. Anders zag hij misschien het bloed in haar mond en dan zou hij misschien flauwvallen. Dan was er ook niets meer aan om hem te vermoorden.

'Wat moet je hier op het gebied van de Horcrux.'
Vroeg ze met een ijskoude & rauwe stem. Hij kon nog net geen moordlust in haar ogen zien, maar dat zou zo nog wel komen. "Ik wilde echte slechte paarden zien." zei hij rustig. Dit werdt zijn dood. Maar dan had hij tenminste wel de eer dat hij door een echt slecht paard gedoodt zou worden. De merrie liep een rondje om hem heen en beet hem in zijn kond. Bloed drooop eruit. De merrie greens met haar mond dicht. Dacht ze soms dat hij flou zou vallen als hij bloed zag? "Als je me zo doodt, wordt ik omringt door bloed, waarom zou je me niet laten wennen aan bloed?" vroeg hij rustig. Hij wou gewoon dood gaan, de merrie zou er plezier in hebben. Bang zijn? Nee, maar hij zou wel kunnen doen als of, gewoon voor haar plezier, dat had hij wel voor haar over.

"Ik wilde echte slechte paarden zien." zei hij rustig. De merrie walgde ervan. "Als je me zo doodt, wordt ik omringt door bloed, waarom zou je me niet laten wennen aan bloed?" vroeg hij nadat ze ze hem had gebeten. De merrie rolde met haar ogen. 'Niet bang of zo ? Wel, dit word nog eens een saaie en dode boel.' Ze zwiepte met haar staart en stapte naar ergens. Niet echt bepaald een plek maar gewoon waar ze niet naar die mislukte friese hengst moest kijken. De hengst was geen echte fries maar erg mislukt. Ze kon er niet tegen dat hij zonder problemen naar hier kwam. Zijn lijk zou hier rotten. De gieren aten z'n vlees dan maar op en zijn skelet zal naar beneden gaan door het drijfzand. Ze draaide zich om en ging in een soepel drafje naar de mislukte hengst. Haar oren stonden naar achteren gedraaid en haar ogen stonden rauw en emotieloos. Ze trapte hem in z'n lies. Als je daarop trapte deed dat veel te veel pijn voor het aangevallen paard.

[kan je ook zelf wat verzinnen want anders kan ik er ook niet op verder schrijven!!]

[oh sorry is goed, ik zal hem ff laten aanvallen.]

Oke, dit werdt toch wel gevaarlijk, hij kon zijn dood gewoon in de ogen kijken. Een rilling liep over zijn rug. Kon hij zijn leven redden? Kon hij vechten? Dúrfde hij te vechten? Ja, want het was voor zijn leven. 'Niet bang of zo ? Wel, dit word nog eens een saaie en dode boel.' Ze zwiepte met haar staart. Black snoof en legde zijn oren nog verder naar achter. Toen besloot hij toch de merrie aan te vallen. Hij stoof de merrie aan, en beet haar in haar nek en achter haar oren en probeerde haar weg te smijten, het lukte haar een stap te laten verzetten, maar meer ook echt niet. Black liet haar los en bokte nog een keer tegen haar benen aan. Nu pas zag hij in hoe dom hij bezig was... Toch wel geschrokken liep hij een paar stappen naar achter.

[Is dit beter?]

De hengst kwam uit eindelijk tot inkeer en zette de aanval in. Het was best onverwacht maar nog altijd zwakjes. Hij beet in haar nek en achter de oren. Het bloedde hevig maar Topaz voelde er niet echt iets van. Ze hadergere dingen meegemaakt. Ze voelde het enkel dat hij haar probeerde te verzetten, ze verzette één stap en stond dan weer stevig op haar hoeven. Ze was verrast maar door een paar jaar alleen te leven & zelf te leren overleven was ze geen gemakkelijk doelwit. Hij liet zijn stevige greep los en schopte tegen haar benen aan. Deze deden nu wel zeer omdat benen een gevoelige plek was voor hen. Benen konden snel en makkelijk breken. Ze ontblootte haar tanden en zette de verdediging in. Ze stampte tegen zijn oog en beet in zijn schoft. Ze hield daar beet en ze beet door, het bloed kwam smaakvol in haar mond terecht. Lang geleden dat ze bloed had geproefd. Ze liet los en liep in een soepel drafje terug naar haar plaats. Ze stond triomfantelijk en dominant neer te kijken op deze waardeloze hengst. Ze liet een hinnik horen omdat ze wist dat ze toch ging winnen van deze krachtloze hengst. Hij had bijna geen spieren.

[veel beter ;p]

De merrie zette de verdediging in. Hij werdt in zijn oog getrapt, waar hij nu niets meer mee zag. Met zijn geraakte oog probeerde hij de merrie te 'zoeken' hij zag nog wel een beetje, maar nog al vaag. Black stapte weer naar haar toe en trapte hard tegen haar voorbeen aan, nog geen krak, maar dat zou hem ook niet lukken. Hij was niet sterker dan de merrie. Zij had veel spieren, hij had wel getraint, je zag ook wel een beetje zijn spieren, maar niet zo erg als zij. Het gevoel dat hij de dood in de ogen keek werdt minder. Hij wilde niet meer dood. Maar hij was wel op Horcrux terrein...

Topaz zag dat de hengst moeite had nu hij langs één kant niet meer kon zien. De victorie was in zicht. Ze zou straks het einde aankondigen. Deze hengst zou dit terrein nooit meer betreden, evenals een ander terrein. Hij zou naar de hel gaan. De hemel kon ook. Hij ging dood, niets anders. Hij zou nooit ontkomen. Zeker niet aan de dood. Topaz stond met haar hoofd hoger dan de hengst en haar staart geheven. Ze stormde op de hengst af en trapte nog een recht in z'n flank. Ze beet bij de benen en ging terug stilstaan. De hengst leed waarschijnlijk nogal een pijn. Ze genoot er van. Welk slecht paard zou er nu niet van genieten. Ze brieste van plezier. Niemand kon hem nog redden van z'n ondergang. Zelfs hijzelf kon er niets meer aan doen. Topaz had zelf wat wonden maar die zouden wel genezen.

[m'n volgende post is definitief dan is hij dood ;p ]

Black voelde hoe de merrie nog op hem af stormde en hem in zijn benen en in zijn flank beet, bloed stroomde eruit, hij voelde pijn zoals hij nog nooit gevoelt had. Hij kon nog wel op zijn benen staan, maar ook dat zou niet lang meer duren, met zijn goede oog keek hij naar de merrie. Angst was in zijn oog te lezen, angst voor de dood. Haloewel het beter zou zijn als hij dood was. Hij kon niets meer, behalve staan en afwachten, wachten op de hemel of de hel.

[eindelijk, ik kan hem echt niet spelen zo....dus sorry van de kortheid.]

De hengst was zoo hulpeloos. Topaz ging er rustig naartoe en zei met sissende stem ;' Rot hier weg en hopelijk heb je genoten van je leven. Stuk ongedierte.'. Topaz steigerde hoog en haar hoeven kwamen tegen de buik van de hengst. Ze nam de luchtpijp beet en perste haar tanden op elkaar. Daardoor kon de hengst niet meer ademen. Hij stikte langzaam. Een pijnlijke en lange dood. Ze voelde hoe de hengst langzaam dood ging. Eindelijk, hij was er niet meer. Ze liet langzaam los en spuugde nog een keer op het lijk. Ze steigerde hoog en hinnikte met een klein beetje vreugde. Ze stapte rustig weg van het lichaam en zag al een paar gieren afkomen. Ze zette een draf in. Haar leven ging verder, meer moorden, meer andere manipuleren. Het was net als een goede droom. Dit was in feite haar eerste moord maar het ging allemaal goed. Ze moest het tegen Azacar zeggen, dat ze een paard had vermoord,hij was zonder enige reden binnengekomen op het gebied van de Horcrux.