Home again

Seth’s valkkleurige vacht glom van het zweten. Hij was nog erg jong maar trainde altijd hard. Hij was trots op het Quilletes zijn. Hij was fier op zijn afkomst. Zijn familie had altijd een beetje magie in zich gedragen. Hij was de jongste van de groep. Soms was dat wel eens vervelend. Hij mistte zijn maatje Jake. Die was helemaal veranderd. Aan zijn zus Leah had hij ook niet echt veel. Ze zaagde veel te veel en was overbezorgd. Dat vond hij helemaal niet leuk. Hij kon heus wel voor zichzelf zorgen. Dat had hij nu wel bewezen gehad. Heel hun troep was zo’n beetje uit elkaar gevallen. Hij wist dat Jake hier wel nog ergens anders rond liep. Hij zou hem eens moeten opzoeken. Al had hij gehoord dat hij erg was veranderd. Veel slechter. Het kon Seth niet veel schelen. Hij was er van overtuigd dat de oude Jake er nog steeds was. Van Edward of bella had hij ook niets meer gehoord gehad. Hij vond het jammer. Hij was bevriend met hen geraakt. De rest van zijn groep moest niets van de cullens weten. Vond hij wel jammer. Ze waren echt aardig. Ze waren meschien vijanden van elkaar maar dat begreep Seth niet. Iedereen noemde hem jong en naïef. Dat vond hij echt niet leuk.

Eindelijk zette hij weer hoeven op vertrouwd gebied. Het gebied waar hij eigenlijk thuishoorde, DH. Zijn hoeven beukten in op de ondergrond. Hij brieste eens. Nergens rook hij de geur van zijn groep. Ze leken allemaal verdwenen. Voor een twenter te zijn was hij aardig groot. Hij spande eens zijn spieren en nam de geuren op. Erg veel was er niet veranderd. Snel zou hij zijn maatjes robert en Jake gaan opzoeken. Eerst zou hij maar eens wat voedsel moeten vinden. Hij had honger en dorst. Hij begon weer te stappen. Zijn spieren bolden bij elke stap. Zijn bruine ogen namen de bewegingen op in de omgeving. Zijn oren zochten naar eventuele gevaren. Toch was hij redelijk ontspannen. Dit was zijn thuis dus vond hij het hier leuk. De ondergrond zat vol voedsel maar hij wou ook een drinkgelegenheid hebben. Daarom was hij bij het Meander Dreamhorses weer binnen gekomen. De gigantische rivier had voldoende water en voedsel. Het was er dicht bebost. Zijn lange benen brachten hem naar waar hij wou. Hij was slim en snel. Toch werd hij geplaagd door de ouderen uit zijn groep. Hij was ook de kleinste van de hoop. Zo erg vond hij dat ook nog niet. Hij trok er zich weinig van aan. Hij was groot voor een normaal paard. Soms dacht hij wel eens dat Sammy haast 2 meter was.

Zijn oren hoorden het water kabbelen. Zijn neus nam de geuren op. Hij rook herten en andere dieren. Hij hoorde hun lopen. Zijn lange oren waren naar voren gespitst. Er was hier zovele van leven te ontdekken. Hier was hij er zeker van dat er geen slechte paarden rondliepen. Daar hield hij echt niet van. Van de heel goede paarden ook niet. Die konden ook vervelend zijn. Seth was neutraal. Dat was goed genoeg voor hem. Hij moest geen kant kiezen. Toch zou hij altijd de kant van Jake of Edward moeten kiezen. Niet dat hij hoopte dat er ooit een gevecht tussen hun twee zou gaan komen. Dat wou hij helemaal niet. Hij zag de rivier dichter komen. Met gespitste oren draafde hij er heen. Hij stopte en strekte gulzig zijn hals. Het water was heerlijk fris. Hij nam grote slokken en hij voelde het naar beneden zakken. Het deerde hem even niet. Toen hij zijn hals terug omhoog haalde droop het water van zijn kin af. Hij hoorde iets achter zich en keek om. Het waren blijkbaar herten geweest. Van schrik renden ze weg. Seth grijnsde eens. Toen zag hij pas hoe vuil hij eigenlijk wel niet was. “Vuile ik.” Zei hij toen met een grijns. Seth stapte het water in. Even rilde hij eens. Het was best koud zo. Toch stapte hij moedig verder. Het water klotste tegen zijn buik op. Het voelde als je er eenmaal aan gewend was best lekker aan. Hij zakte wat door zijn benen heen en liet het water over zijn rug heen stromen. Hij kwam weer recht en stapte de rivier uit. Seth schudde zijn vacht uit. Water spatte in het rond. Nu was hij tenminste weer zuiver. Hij rook eens aan het malse gras. Goed genoeg voor hem. Hij zette er zijn tanden in en rukte het los. Zo miek hij een einde aan de lange stengels gras. Toch vernielde hij het niet. Anders zou het afsterven en groeide er niets meer. Nee het gras moest blijven groeien zodat ze altijd voedsel zouden blijven hebben. Vredig knabbelde hij erop. Het was lekker mals en sappig. Hij hoorde in de verte hoefstappen en rok de geur van een paard. Nu reageerde hij er nog niet op. Pas als het dichter zou komen zou hij opkijken. Het gras was nu even belangrijker dan het andere paard. Als het niet kwam zou hij zo wat gaan rennen. Seth had altijd energie over. Dat vond hij zelf geweldig. Hij was ook altijd vrolijk.

aleyne had genoeg gehad van haar verleden. ze was het echt beu. ze had een goeie kudde. maar ze was dan ook te enige die zo wit was als zij. en daaromw as ze altijd het buitenbeentje. daarom ging ze altijd een tijdje uit de buurt van de kudde. toen ze terug kwam na een jnacht waren ze oppeens helemaal veranderd. iedereen deed dan oppeens grof. en iemand daagde haar zelf uit. de haat en vuur wakkerde dan oppeens in haar op. ze nam die domme uitdaging dan nog aan ook. ze had wel gewonnen. maar na die dag was ze nooit meer wie ze was. ze was altijd direct bezorgt als er iets was. en was vaak wantrouwig en ook soms wel eens onzeker. en een zoveel sprak ze neit meer, toch niet als ze het nodig vond. uiteindelijk besloot ze de kudde verlaten. en dan nog dat die paarden smeekten om te blijven vergeet het. ze weet die dag nog goed. en dat gevecht ook. toen ze daar aan dacht begon ze te dagdromen

aleyne draafde weg van de kudde. ze was alleen maar witter geworden in die jaren. ze ging op een berg liggen waar ze de kudde in de gaten hield zodat ze wist wanneer ze vertrokken naar een ander gebied. neit dat dat vaak gebeurd maar eens was dat wel gebeurd. na een tijdje had ze aleyne genoeg na gedacht en vertrok weer naar beneden. het was al lichtjes donker. aleyne ging naast haar moeder staan en viel in slaap. de volgende dag stond iedereen voor haar. haar moeder werd ingreep gehouden door twee van die gespierde hengsten. een andere zwarte hengst stond voor haar. zijn staart ging dreigend heen en weer en hij zei" ik daag je uit merrie... je komt en gaat van de kudde en ik ga je op je eens op je plaats zetten." aleyne keek even rond maar zag de kuddeleider neit wat hebben ze met hem gedaan. aleyne werd woedend en zei kil"nou kom dan maar op" aleyne had het voorzien want de hengst sprong op haar af. natuurlijk weerde ze het af. uiteindelijk na een hevig gevecht lag de hengst al bloedend op de grond. aleyne zag wat ze had gedaan en zei" ik verlaat voor eeuwig deze kudde" even keek ze naar haar moeder en ging dan in een volle galop weg.

aleyne werd met een grote schok wakker. wat had ze toch gedaan haar moeder alleen gelaten. aleyne zuchtte diep. het was nu eenmaal haar verleden. ze was helemaal veranderd. onzeker om weer eits te doen waar ze spijt zou van krijgen. maar een doorbijter was ze zeker. uiteindleijk draafde ze weer verder en verder. aleyne was neit echt iemand die vrolijk rond huppelde en ook niet iemand die rond tegen iedereen uitschold. ze wou niet een van die twee zijn. ze was blij wie ze was en iedereen moest dat maar accepteren. natuurlijk kan ze oppeens hard uit de hoek komen, maar daar kon ze neits aan doen. dat kwam door haar verleden. oppeens rook ze een ander paard. haar oren gingen direct plat liggen. ze was zoveel aan haar verleden te denken dat ze zich te droevig deed. een babbel zou geen kwaad kunnen. in een lcihtte draf met oren op haar hals en licht helder blauwe ogen ging ze richting de geur en na een tijdje zag ze het paard staan. uiteindelijk stond ze er nog maar 4 meter vandaan en zij ze gewoon"hoi."

[was een rustig liedje aan het luisteren 0.o het geeft inspi die ga ik onthouden Xd]

Seth rook een ander paard. Eerst had hij er geen aandacht aan geschonken maar nu kwam de geur dichter. Hij gooide zijn hoofd in de lucht en keek de merrie statig aan. hij was nu aan het puberen en dat vond hij niet erg. Nu had hij een reden voor zijn gedrag. Een prima excuus. Hij had een redelijk Quarter achtig uiterlijk maar hij was gespierder en groter. Hij hield zijn hals weer op normale hoogte en keek de merrie aan. Zijn Bushkin kleurige vacht was nat van het water. Nu was hij wel weer schoon. Hij keek de merrie aan. "Hoi." Zei hij vrolijk. Hij schudde eens met zijn zwarte manen en brieste eens. "Mijn naam is Seth en die van jou?" Vroeg hij toen. Hij haalde zijn oren een beetje uit zijn nek en keek haar aan. hij was dan wel neutraal maar neigde toch naar de donkere kant. Hij was al zo lang aan het dneken over wat hij nu eigenlijk was. Hij wou geen niets zijn. Tuurlijk wou hij dat niet. Het zou vreselijk zijn. Hij was jong maar wou gerespecteerd worden. Deed je dat niet had je pijn. Seth kon vechten, dat had hij van Sam geleerd. Ze deden vaak vechten voor het plezier. Dat vond hij eigenlijk wel leuk.

voorzichtig keek aleyne naar het paard. haar oren lagen nog lichtjes plat op haar hals. ze wist niet echt precies maar dit paard had ze nog niet gezien. en om eerlijk te zijn zo lang was ze hier nu ook weer niet. ze bekeek dan ook stilletjes het paard. ze keek naar het bouw de spieren en schatte zijn kracht. neit dat aleyne van plan was om te vechten. zeker neit zo was ze niet maar een super lief paardje?? vergeet het. oppeens zei het paar hoi. toen hij zei dat hij seth heette gingen aleyne haar oren lichtjes weer recht. haar spieren waren nog neit helemaal ontspannen maar directtte dreiging van het ander paard was er neit.'mooie naam" zei ze. " ik heet aleyne. jou heb ik hier nog niet gezien. nou niet dat ik hier al lang ben maarja ben je nieuw??" aleyne wou wel een gesprek starten. niet dat ze daar goed in was maar ja... het was altijd het proberen waard. een lichtte glimlach kwam op haar gezicht. aleyne schudde eens wild met haar manen. ze keek even in de lucht en keek toen snel weer naar het paard. rustig wachtte ze af niet dat ze veel geduld had maar ongeduldig kun je haar weer neit noemen. gespannen maar toch rustig zwipte haar staart heen en weer en toen eens hard tegen haar flank.