Nikita, We can train and talk

Rustig stapte de voskleurige hengst tussen de bloemen door. De bloemen reikte tot aan zijn schoft en sommige zelfs nog hoger dan dat. Hij brieste en keek omzich heen,de bloemen waren er in vele soorten,kleuren en maten. Hij brieste nogmaals zacht en hij schudde zijn hals en zijn sierlijke manen bewogen mee met zijn gespierde korte hals. Met zijn bruine staart sloeg hij enkele vliegen weg. Zijn hoofd hield hij fier in de lucht en zijn donkerbruine ogen stonden oplettend en vriendelijk terwijl hij ontspannen rond liep. Hij dacht na over alles en nog wat. Hij kon dit niet in zijn eentje blijven doen. Hij had iemand nodig die hij vertrouwde en die hem afentoe kon helpen en iemand die niet terug deinsde voor iets. Hij brieste nogmaals zacht en keek omzich heen. De eerste die in hem op kwam was Nikita, De merrie had hem al vaker geholpen dus besloot hij haar te roepen. Een luide hinnik verliet zijn keel,in de hoop dat de merrie het gehoord had

[Only Nikita]

Ja hoor. De witte merrie had de roep gehoord. Ze keek op en briesde even. Ze was erg toevallig ook in het bloemenveld. Ze werd altijd rustig bij de bloemen. Zoveel heerlijke geuren en kleuren. Ze briesde nogmaals toen wat bloemen bij haar neus kwamen. Ze spitste daarna haar oren even. De hinnik klonk als muziek in haar oren. Tarek had haar nodig. Ze schudde haar even uit en draafde daarna rustig in de richting van de hengst. Hij had vast weer hulp nodig of om te praten. Trainen kon ook natuurlijk. Ze zwiepte even met haar staart en schudde haar manen in de war. Ze hinnikte vrolijk terug zodat hij wist dat ze het gehoord had. Ze boog haar hals even sierlijk en snoof de geuren op. Ze strekte haar hals even en zag al snel de vosse hengst. Ze trippelde naar hem toe en stopte voor hem. "Tarek, je riep?" vroeg ze dan kalm en vriendelijk. Een kleine lieve glimlach was te vinden op haar witte snuit. Ze keek hem aan vanuit de dikke bos manen die inmiddels voor haar ogen kwamen hangen. Goh, wat had ze dikke manen. En ze werden steeds langer en langer, lastig!

De geur van de bloemen kwam zijn neus in,het geluid van de bijen die de nectar uit de bloemen dronken klonk rustgevend. Hij zag al snel de witte merrie naderen. Ze werd elke keer weer mooier. Hij brieste zacht en schudde met zijn dikke bos bruine manen.Nikita vertrouwde hij helemaal en hij kon meestal alles bij haar kwijt. "Tarek,je riep?" sprak haar stem kalm en zo vriendelijk als altijd. Hij greens naar haar "Ja,ik riep je,we moeten een paar dingen bespreken en ik denk dat een training nu geen kwaad zou kunnen" sprak hij rustig en vriendelijk uit. Hij liep rustig langs haar en drukte zijn neus rustig tegen haar schoft aan waarna hij rustig de manen bij haar ogen weg hield. Hij dacht na over de merrie,bij haar kon hij meestal echt alles kwijt en daar was hij op de meeste momenten erg blij mee

De kleine merrie keek rustig naar de hengst. Ze glimlachte naar hem en zwiepte met haar staart heen en weer. Ze briesde kort en luisterde naar de woorden. "Ja,ik riep je,we moeten een paar dingen bespreken en ik denk dat een training nu geen kwaad zou kunnen" Ze knikte even goedkeurend en keek in zijn ogen. Ze voelde zijn snuit tegen haar schoft en boog haar hals. Ze draaide haar hoofd een beetje en knabbelde lichtjes aan zijn manen. Ze keek iets op toen hij haar manen wegdeed en gooide haar hoofd omhoog zodat ze achter haar oren zaten en een deel opzij. Ze snoof zijn geur even op en keek hem aan. Haar vriendelijke donkere ogen keken in de zijne. "Vertel me maar, wat je te vertellen hebt Tarek" zei ze erg lief. Ze keek even rond en draaide kort met haar ogen. Ze richtte haar blik weer op Tarek en begon weer lichtjes aan zijn manen te knabbelen. Vaak deed ze dat wel eens, of bij zijn schoft. Het was zo kalmerend voor hun beide, vond zij dan.

"Hij luisterde naar wat de merrie sprak. Hij genoot van de soort van aanraking tussen hun beide. Ook toen hun blikken elkaar kruiste. "Vertel me maar,wat je te vertellen hebt Tarek" zei ze lief. Hij greens en haalde zijn neu bij haar schoft vandaan. "Ik denk dat we een naam moeten verzinnen voor de groep,en ik denk dat we moeten praten over wat we later willen gaan doen. Ik kan jouw tenminste vertrouwen. En ik heb nog een vraag voor je"Sprak hij rustig uit. De merrie wist bijna precies hoe hij dacht en ze vertrouwde elkaar goed. Hij brieste rustig en ademde haar geur diep in waarna hij zijn aandacht weer op haar richtte "Zou jij me misschien afentoe kunnen helpen,door bijvoorbeeld trainingen te geven aan de andere paarden,of als we het afentoe samen kunnen doen. Want ik wil ze in groepen van 2,3 gaan trainen zodat ze van elkaar leren enzo" sprak hij rustig uit en hij keek haar vriendelijk aan en hij deed zijn neus weer even tegen haar witte warme hals aan

De witte merrie keek met haar warme blik naar de vosse hengst. Ze snoof zachtjes in zijn neusgaten en sloot kort haar ogen. Ze spitste haar oren en keek hem weer rustig aan. "Ik denk dat we een naam moeten verzinnen voor de groep,en ik denk dat we moeten praten over wat we later willen gaan doen. Ik kan jouw tenminste vertrouwen. En ik heb nog een vraag voor je" Rustig luisterde ze naar deze woorden en dacht even na. Ze wachtte natuurlijk op de vraag en knikte goedkeurend. "Zeg maar" zei haar warme lieve stem al snel. "Zou jij me misschien afentoe kunnen helpen,door bijvoorbeeld trainingen te geven aan de andere paarden,of als we het afentoe samen kunnen doen. Want ik wil ze in groepen van 2,3 gaan trainen zodat ze van elkaar leren enzo" Even dacht ze na en dan glimlachte ze. "Tarek, je weet dat je me kan vertrouwen. De naam van de groep komt ooit in je gedachten, niet zoeken maar vinden" zei ze daarna zacht en mysterieus. Ze was best slim in zo'n dingen maargoed. "En natuurlijk wil ik je helpen, als je me maar aan de juiste merrie's bind. Je weet dat sommigen niet met elkaar om kunnen, ik noem geen namen" zei ze rustig en glimlachte. Ze wist wel dat dit ging komen. Ze kende hem nu al door en door. Alsof ze zijn gedachten kon lezen. Meteen voelde ze zijn neus weer tegen haar hals en briesde genietend. Ze knabbelde weer even aan zijn manen terwijl ze afwachtte op zijn volgende woorden.

Hij luisterde naar de merrie toen ze sprak. Zijn oren spitse hij vrolijk en hij luisterde naar haar woorden "Zeg maar" had ze tussen door gezegt toen hij had gesproken,daarna sprak ze weer veder. Hij luisterde naar haar terwijl ze sprak, Tarek, je weet dat je me kan vertrouwen. De naam van de groep komt ooit in je gedachten, niet zoeken maar vinden" had de merrie zacht en mysterieus gesproken. Dat vond hij meestal zo leuk van haar,als ze zo mysterieus en lief kon zijn. Maar meestal toonde hij niet zijn ware gevoelens voor haar want hij was en bleef natuurlijk een player. Ze begon weer met spreken en hijj luisterde weer naar haar lieve vriendelijke stem. "En natuurlijk wil ik je helpen, als je me maar aan de juiste merrie's bind. Je weet dat sommigen niet met elkaar om kunnen, ik noem geen namen" had ze daarna gesproken. Hij knikte. De merrie kon inderdaad half zijn gedachtes lezen. "Als jij zegt welke groepjes we kunnen maken kunnen we gaan kijken wie welk groepje gaat trainen " sprak hij rustig. Ze moest natuurlijk wel mee beslissen. Rustig keek hij haar aan en deed hij zijn oren rustig naar voren.

De kleine witte merrie keek rustig naar de hengst voor haar. Ze briesde even en schudde haar uit. Ze draaide met haar oren om nog wat geluiden op te kunnen vangen. Meteen richtte ze deze naar voren toen hij weer sprak. "Als jij zegt welke groepjes we kunnen maken kunnen we gaan kijken wie welk groepje gaat trainen " Meteen knikte ze op zijn woorden en zweeg even. Rustig dacht ze na over de paarden. Ze glimlachte en gaf hem kort een neusje. "Ik had gedacht aan Mimi en Ynde samen. Beide zijn rustig en doen nooit gemeen. Fiona samen met Lou. Lana met Vanita. En misschien kan jij best Jarca alleen trainen, ze doet gemeen tegen iedereen. Ik kan haar nooit aan. En eventueel Lilly nog bij Ynde en Mimi" vertelde ze rustig en keek hem aan. "En als ik goed na denk kan ik het beste Lilly, Ynde en Mimi doen. De rest zal niet snel luisteren naar mij. Maar als jij het toch eens druk hebt wil ik Fiona en Lou erbij nemen. Je weet hoe de andere 3 pony's zijn. Ze hebben een leider nodig en geen lieve merrie" zei ze kalm en glimlachte. Ze was slim en ze kende alle karakters en vrienden helemaal uit haar hoofd.

Hij luisterde naar haar toen ze sprak en knikte rustig. Ik had gedacht aan Mimi en Ynde samen. Beide zijn rustig en doen nooit gemeen. Fiona samen met Lou. Lana met Vanita. En misschien kan jij best Jarca alleen trainen, ze doet gemeen tegen iedereen. Ik kan haar nooit aan. En eventueel Lilly nog bij Ynde en Mimi" sprak Nikita en ze keek hem kort aan waarna ze weer veder ging met praten. "En als ik goed na denk kan ik het beste Lilly, Ynde en Mimi doen. De rest zal niet snel luisteren naar mij. Maar als jij het toch eens druk hebt wil ik Fiona en Lou erbij nemen. Je weet hoe de andere 3 pony's zijn. Ze hebben een leider nodig en geen lieve merrie" stelde ze rustig voor. "Oke,is goed en later kunnen we natuurlijk altijd nog de groepen aanpassen eneventueel veranderen maar voorlopig houden we ze zo,zoals we ze nu hebben gemaakt zodat ze kunnen wennen aan een groepstraining," sprak hij rustig "Volgends mij hebben we dan niks meer om over te praten en denk ik dat het tijd is voor de training,of weet jij nog iets wat ik moet weten,wat belangrijk is of iets wat er veranderd moet worden ofzo ?" sprak hij rustig en zelfverzekerd uit.

De witte merrie keek hem aan en knikte even. "Dus ik zal Ynde, Mimi & Lilly samen trainen en Fiona samen met Lou" zei ze kalm. Ze keek even rond en briesde. Ze stapte kort achteruit en schudde met haar hoofd. Lastige vliegen ook. Ze snoof kort en keek weer naar Tarek. "Oke,is goed en later kunnen we natuurlijk altijd nog de groepen aanpassen eneventueel veranderen maar voorlopig houden we ze zo,zoals we ze nu hebben gemaakt zodat ze kunnen wennen aan een groepstraining," "Volgends mij hebben we dan niks meer om over te praten en denk ik dat het tijd is voor de training,of weet jij nog iets wat ik moet weten,wat belangrijk is of iets wat er veranderd moet worden ofzo ?" Nikita keek hem aan en schudde haar hoofd. "Dat was alles" zei ze rustig en glimlachte. Ze keek even rond en dacht na over de aanrakingen. Dat deed hij steeds vaker bij haar. Ze schudde de gedachte maar weg en keek weer naar Tarek. "Nou begin maar met je uitleg" zei ze rustig en lief en keek hem glimlachend aan.

Nikita sprak weer en hij luisterde naar haar "Dus ik zal Ynde, Mimi & Lilly samen trainen en Fiona samen met Lou" sprak ze nog en hij luisterde naar het volgende wat ze zei, "Dat was alles" sprak ze weer en ze begon al snel weer met spreken tegen hem en weer luisterde hij aandachtig naar haar "Nou begin maar met je uitleg" Sprak ze als laast en hij knikte aandachtig. "Oke," zei hij rustig. Hij had voor vandaag een uithoudingsvermogen training in gedachte voor haar. Het galopperen hier op het bloemenveld was daar goed voor,je had voldoende ruimte,maar eerst wilde hij rustig opwarmen door een stuk te stappen waarna ze konden draven en als laast wilde hij ongeveer 5 kilometer met haar proberen te galoperen maar eerst een halve klimoter stappen dus 500 meter,vervolgd door een kilometer rustig tot hard draven met als laast de galop "Oké,ik weet wat we vandaag gaan doen,we doen een uithoudingsvermogen training, 500 meter stappen,dus een halve kilometer. Daarna een kilomet draven,met daarbij du ook hard draven en als het lukt nog 5 kilometer galopperen,en je bent niet alleen want ik blijf bij je want ik train zelf ook mee met degene die getraint worden" sprak hij rustig. Hij wist dat het zwaar was,maar het moest te behalen zijn

De kleine merrie keek rustig naar Tarek toen hij begon uit te leggen. "Oké,ik weet wat we vandaag gaan doen,we doen een uithoudingsvermogen training, 500 meter stappen,dus een halve kilometer. Daarna een kilomet draven,met daarbij du ook hard draven en als het lukt nog 5 kilometer galopperen,en je bent niet alleen want ik blijf bij je want ik train zelf ook mee met degene die getraint worden" Goedkeurend knikte de witte merrie. Ze briesde even en schudde haar uit. Ze keek even naar hem en begon dan rustig te stappen. Ze liet haar hals zakken en snoof de geuren op. Ze zwiepte even met haar witte staart. Ze keek kort achterom en glimlachte naar de hengst. Ze briesde dan even en schudde haar hoofd om wat vliegen weg te krijgen. Ze spitste haar oortjes vrolijk naar voren en bleef stappen terwijl ze afwachtte op het tegen van de vosse hengst. Goed dat ze nu hun uithoudingsvermogen zouden trainen. Voor de andere pony's had ze een leuke training in gedachten en dan kon ze het beter trainen. Ze snoof even en keek weer naar Tarek.

De merrie knikte en ze begon met stappen, rustig bleef hij bij haar in de buurt en stapte naast haar,De geuren van de bloemen waren heerlijk en het was leuk om hier zo samen met haar te zijn. Hij brieste rustig en verhoogde zijn stap tempo iets zodat ze ook iets harder moest gaan. Ze hadden veen uithoudingsvermogen nodig zodat ze voorals ze weer een keer zouden vertrekken dan genoeg kracht hadden om dat eventueel te kunnen halen want nu was dat ook maar net gelukt. De meeste shets waren kapot geweest bij hun aankomst. Slechte training dus dacht hij rustig. Hij moest het strenger aanpakken en ze ietsjes harder trainen "Oke,we kunnen beginnen met draven" zei hij rustig toen ze ongeveer 500 meter hadden gestapt.Ton ze in draf ging,ging hij ook in draf. Bij elke pas gingen zijn manen leuk mee,hij had al een behoorlijke bos onderhand gekregen en ook zijn dikke staart zwiepte achterhem aan. Hij sloeg er een paar keer mee tegen zijn flank en schudde vrolijk met zijn hoofd en keek naast hem naar Nikita de wit gekleurde lieve shet merrie

De kleine merrie hinnikte even kort en krachtig door de vrolijkheid. Ze keek even naar de kleine hengst en grinnikte. Ze hadden later misschien een nadeel. Hij was groter dan hun dus de veulens zouden moeilijk gaan worden. Meteen schudde ze de gedachte weg en keek naar Tarek. "Oke,we kunnen beginnen met draven" Nikita knikte en draafde aan. Ze hief haar hoofd omhoog en briesde. Haar dikke bos manen leken wel te dansen maar gelukkig was het naar achteren. Geen dikke bos meer voor haar ogen. Ze gooide haar hoofd kort de lucht in en snoof de geuren op. Haar staart hief ze wat sierlijker en kort keek ze naar het hengstje. Ze boog kort haar hals sierlijk. Haar kleine korte beentjes gingen best snel, maar dat was normaal zoals bij elke Shetlander. Ze briesde nogmaals door de frisse wind en sperde haar neusgaten open. Haar neusvleugels begonnen lichtjes te trillen. Ze spande ook haar spieren op want ze wist dat ze bijna in galop zouden moeten. Hopelijk zou ze het halen want door de aankomst en de lange reis was ze al behoorlijk uitgeput. Al was ze geen pony die snel zou opgeven, dat nooit.

Hij brieste,hij was een klein stukje groter dan de rest en dat kon natuurlijk later een nadeel zijn maar het moest niet een super groot probleem zijn dacht hij. Hij brieste "we kunnen in galop" zei hij rustig. Hij hinnikte vrolijk en gooide zijn achterhand de lukt in en bokte een paar keer met zijn kleine sterke lichaam. Hij galoppeerde daarna rustig veder op een gelijkmatig rustig tempo want ze hadden nog een heel stuk voor de boeg,waarna hij zelfs ook waarschijnlijk vermoeid was en helemaal op. Maar het kon natuurlijk ook anders. Hij tilde zijn kleine beentjes zo rustig mogelijk op,hij zat al te denken aan de volgende training voor het groepje. Hij deed nu twee trainingen,die van Nikita en die van Fiona, hierna zou hij de ondeugende shets gaan trainen,die kregen een strengere en iets moeilijkere training later,ze begonnen rustig zodat ze eraan konden wennen want het mocht niet in één keer teveel zijn. Ook zou hij afentoe bij de andere trainingen gaan kijken die Nikita gaf aan de andere shets. Hij brieste nogmaals zachtjes,ze hadden er nu ongeveer 1 kilometertje galop op zitten dus nog vier te gaan.

De kleine merrie briesde even en draafde rustig verder. Ze keek vrolijk naar voren en hoorde daarna de woorden. "we kunnen in galop" Nikita knikte meteen en sprong rustig in galop. Ze keek even opzij naar de hengst die wat bokken gaf. Ze grinnikte even en sprong even omhoog. Ze galoppeerde rustig door. Ze boog haar hals om wat verzameld te galopperen zodat ze het misschien vol kon houden. Haar spieren stonden gespannen en haar oortjes naar voren. Ze vond het fijn om zo te galopperen samen met Tarek. Ze keek even naar de grond maar richtte haar blik daarna naar voren. Ze had wat last van haar beentjes maar dat viel mee. 1 kilometer hadden ze nu al, ongeveer dan. Nog 4. Ze zuchtte heel even zacht en liep daarna door. Ze briesde even door de wind en keek dan kort naar Tarek. Zou hij ook moe zijn door de lange reis of niet? Hij was een hengst en kon het vaak langer volhouden. Ze snoof kort en begon na een tijd lichtjes te zweten. Bijna 2 kilometer hadden ze nu al gedaan.

Tarek keek rustig naar Nikita en merkte dat ze aan het zweten was. Hij dacht na, ze hadden er nu 2 en een halve kilometer opzitten. Bij de 3,5 kilometer zou hij stoppen want ze had natuurlijk ook nog de reis afgelegd en die was niet niks geweest. Rustig brieste hij, zijn dikke pluizige wintervacht was helemaal nat van het zweten`. Hij minderde vaart toen ze 3,5 kilometer hadden afgelegd "We kunnen maar beter nu stoppen,volgende keer gaan we veder want we hebben een lange reis afgelegd gisterwe kunnen nu beter uitrusten" zei hij en hij stapte nog een stukje veder zodat hij een beetje op adem kon komen

[Soory insploos]

De kleine merrie begon steeds harder te zweten. Ze snoof zacht en vertraagde iets. Toen ze ongeveer 3,5 kilometer afgelegd hadden stopte ze na de woorden: "We kunnen maar beter nu stoppen,volgende keer gaan we veder want we hebben een lange reis afgelegd gisterwe kunnen nu beter uitrusten" Nikita knikte en stopte meteen. Erg traag stapte ze achter hem aan. Na een tijd werd ze het beu en liet ze haar door haar benen zakken. Ze plofte neer op wat bloemen en ze legde haar plat. Ze snoof heel even zacht en keek kort nog even naar Tarek. Ze was moe en moest stoppen met zweten voor ze ziek werd. Ze sloot na een tijd haar ogen en sliep rustig. Ze sliep nog niet vast dus als er iets was zou ze het snel horen. Ze briesde kort terwijl haar buik langzaam op en neer ging bij de ademhaling. Ze ademde steeds normaler want door het rennen en zweten was haar ademhaling versneld.

Hij keek verbaasd op toen ze ineens ging liggen maar hij merkte dat ze helemaal moe was. Hij brieste en stapte op haar af waarna hij kort even zijn neus tegen haar schouder aan deed "Gaat het ?" vroegt hij rustig maar toch bezorgd aan haar. Hij schudde met zijn manen en zijn ademhaling was nog steeds snel en onregelmatig. Na een tijdje was het weer rustig en was hij helemaal nat van het zweet, Hij brieste nogmaals zacht en liet zich ook door zijn kleine dunne beentjes zakken en ging naast haar liggen op een paar bloemen die hij zojuist had geplet. De bloemen waren hellaas nu dood maarja,hij lag nu tenminste. Hij brieste rustig nog een keer en keek haar aan met zijn bruine ogen.

De kleine merrie briesde zacht en sloot even haar ogen. Haar ademhaling werd rustiger en regelmatig. Het zweet begon na een tijd eindelijk weg te trekken. "Gaat het ?" De kleine merrie keek wat op en knikte. "Ja het gaat, ik ben alleen moe" zei ze rustig en lief tegen hem. Ze keek even rond waarna ze haar weer plat legde en haar ogen sloot. Haar dikke buik ging regelmatig op en neer terwijl ze ademhaalde. Ze schrok even toen ze wat voelde en keek op. Ze merktte dan pas dat de hengst bij haar was komen liggen waardoor ze glimlachte. Ze legde haar hoofd wat tegen zijn warme lichaam aan en sloot opnieuw haar ogen. Ze snoof af en toe zacht tegen hem. Ze had nu een oor naar voren gericht en de andere opzij richting Tarek. Ze briesde heel even waarna ze in slaap viel. Ze was moe van de reis en van alles. Ook van deze korte training. Ze was helemaal uitgeput en kon nu veel rust gebruiken. Zeker nu ze nog een leuke training aan de pony's wilde gaan geven. Ze moest dus nu even goed kunnen rusten. Dat lukte uit want de merrie viel meteen in diepe slaap tegen de kleine vosse hengst aan.

Hij luisterde goed naar de witte pony "Ja het gaat,ik ben alleen moe" had ze gesproken. Hij merkte dat ze tegen hem aan was komen liggen en hij merkte dat ze al snel in slaap was gevallen. Hij greens en dacht na,hij dacht na over later, binnekort zouden er een hoop merrie hengstig worden en dan kon hij ze waarschijnlijk dekken,hij wilde de merrie's dan één voor één bij zich roepen zodat hij eerst met ze kon praten voordat hij ze ging dekken want hij wilde het gewoon doen en niet als een verkrachting ofso. Hij brieste zacht en legde zijn hoofd op de grond en viel na een hele tijd denken ook in slaap,in slaap naast de merrie waarvan hij stiekem hield,de merrie waar hij meer om gaf dan om de rest,de merrie die hij vertrouwde en die hem hielp. Ze was een soort van beta van hem,

[Topic uit ?]

De kleine witte merrie sliep rustig en vredig tegen de hengst. Meer op de hengst maargoed, half dan. Ze droomde over leuke dingen. Over vriendschap met Ynde en de rest. Met liefde en een gezin. Stiekem vond ze de leider hengst leuk. Maar dat was wel normaal. Andere merrie's zouden vast ook van hem houden. Toch hield ze meer van hem dan de rest, dacht ze dan. Ze vond hem leuk en wilde hem zeker als vader voor veulens. Dat hoorde erbij. Ze draaide iets tijdens haar slaap waarna ze weer wakker werd. Ze hadden ongeveer 2 uur hier gelegen. Ze stond voorzichtig op en keek even naar de hengst. Ze glimlachte lief waarna ze iets verderop begon te grazen. Ze zette steeds een klein stapje verder en zwiepte af en toe met haar staart. Haar manen lagen voor haar ogen maar dat maakte niet veel uit. Rustig begon ze wat gras te eten en af en toe eens een lekkere bloem. Dit deed ze tot de vosse hengst wakker zou worden.

[Moet niet xd]

Na een tijdje werd hij wakker en hij had ongeveer dus blijkbaar 2 uur geslapen. Hij brieste rustig en legde zijn benen voorzich neer en zette zich krachtig af waarna zijn hele lichaam omhoog kwam. Hij schudde zich uit en zag Nikita staan grazen,hij moest nou echt veder gaan dacht hij,met de training van fiona,de training van Lana & Vanita en de aparte training van jarca. Rustig stapte hij op Nikita af om te zeggen dat hij weer weg zou gaan,veder met de trainingen van de paarden,dat hij haar wel weer zou spreken binnekort. Hij stopte naast haar en deed zijn neus tegen haar hals aan, "Nikita,ik ga weer,ik moet veder gaan met de trainingen en de kudde gaan beschermen,binnekort zullen er ook merrie's klaar zijn om te kunnen dekken." sprak hij rustig uit en hij schudde zich uit en keek haar aan

De kleine merrie keek op toen de hengst wakker werd. Ze briesde zacht toen deze opstond en naar haar toe kwam. Ze voelde zijn warme neus tegen haar hals en sloot kort haar ogen. Ze opende deze toen hij wat zei. "Nikita,ik ga weer,ik moet veder gaan met de trainingen en de kudde gaan beschermen,binnekort zullen er ook merrie's klaar zijn om te kunnen dekken." De merrie knikte al snel op zijn woorden. "Ik zie je wel weer. En ik roep je als ik er klaar voor ben" zei ze zacht, lief en warm tegen hem. Ze duwde haar neus lang tegen de zijne en sloot haar ogen. Ze opende deze al snel en liep langs hem. Ze schuurde met haar hoofd langs zijn zij en knabbelde kort aan zijn manen, schoft en staart. Daarna draaide ze haar om en briesde. Lichtjes boog ze haar hals voor hem. Dat deed ze altijd als hij wegging. Ze knikte dan naar hem en glimlachte lief. Daarna draaide ze zichzelf om en galoppeerde sierlijk weg. Ze ging de andere kant op, op naar de pony's. Ze had zin in de leuke training voor hun.

Hij brieste en zag genoot van de aanraking tussen ons. "Ik zie je wel weer. en ik roep je als ik er klaar voor ben" had ze zacht gezegt. "Ik zal blij zijn als je me roept" zei hij zacht en hij liet zijn neus nog kort langs haar lichaam glijden waarna hij haar zag vertrekken. De merrie kende hem echt goed,ze wist meestal wat hij dacht en ze begreep hem gelukkig. Hij brieste zacht en knabbelde aan een bloem. Hij schudde met hals en begon te draven richting de andere kant voor de richting de ponys,zodat hij hun allemaal kon trainen. Sommige hadden het hard nodig en andere weer niet.

[Topic uit ]