Train again. [Raabi]

Een donkergirjze massa bewoog zich in een krachtige draf voort. Zijn gespierde hals was omgekruld, zijn hoofd waarin een typisch arabisch deukje was te zien plakte aan zijn hals vast. Zijn witte neus stak naar de grond. Er hing een beladen, bijna gespannen sfeer in DH. Waarschijnlijk kwam het door de oorlog die bijna begon, de oorlog tussen de kuddes Quiet Sparkle en Horcrux. Hij behoorde tot geen van hen, maar het was wel duidelijk dat Horcrux degene was die móést winnen. Tenminste, als het aan Condor lag. Hij had niet zoveel met kuddes. Vroeger had hij er één geleid, maar hij liet zich niet lijden en dat was het probleem. Het was nog steeds een grijze dag, waarschijnlijk omdat het herfst was. Maar de seizoenen trokken aan Condor's neus voorbij. Het maakte hem allemaal niks uit, behalve de winter. Dat was een ander verhaal. Zijn hoeven creërden een tikkend geluid toen hij ze ritmisch in het ijs plaatste. Zijn staart hing nogal dominant omhoog. Opeens verscheen een pikzwarte hengst in zijn gezichtsveld. Hij gooide zijn borst fier vooruit en snoof. Zijn oren drukten kuiltjes in hun schedel terwijl hij richting de hengst marcheerde, niet wetend dat dit Satan, de leider van Horcrux, was. "Gegroet" Knikte de hengst.

Met een nogal minachtende blik bekeek Condor de pikzwarte hengst die zich ook dominant opstelde. Hij snoof, terwijl zijn oren kuiltjes in zijn schedel veroorzaakten. Zijnmond was in een streep getrokken. Gelukkig was de hengt een badeend, want hij had nu even genoeg van alle goedzakken. Hij sloeg zijn pikzwarte staart meerdere malen geprikkeld tegen zijn donkergrijze achterhand. Nog steeds bekeek hij de hengst met dominantie. Hij snoof minachtend toen de hengst zijn naam vertelde. Hoe wist hij dat hij Condor heette? "Condor, zoals je zelf ook al hebt verteld. Zoon van Kharrea, vroegere leider van een kleine kudde" Hij knikte in de richting van de hengst.

"Condor, zoals je zelf ookal hebt verteld. Zoon van Kharrea, vroegere leider van een kleine kudde." Was een kort voorstel dingetje wat Condor hem voorblunderde. Sat greens vals, drukte zijn neus strakker tegen zijn brede borst aan terwijl zijn achterbeen geergerd in de grond sloeg. Dit was dus de veel belovende zoon van Kharrea. De halfzus of hele zus van Sultan. Het zwarte verafschuwelijke beest wat ooit iets met een bonte koe genaamd Pearl, ookwel parel, parelheid genoemd had gehad. Nu had de hengst weer iets met een bonte koe genaamd Boets. Goede reclame, een goede reputatie voor Kharrea maar ook voor haar zoon. Minachtend bekeek Sat Condor nog eens. Krachtig werd zijn hoofd enkele malen heen en weer geschud. "Ik wist niet dat de kudde overgedragen was aan je, dacht dat ie onderleiding stond van Kharrea." Rauw klonk zijn stem, zijn onderklank was kil en doods.

18. Pearl

Hij snoof opnieuw, zijn hoofd driftig een paar keer in de lucht gooiend. Zijn ogen stonden kil en emotieloos, maar er was zeker een dominantie in te zien. Zijn wenkbrauw ging omhoog toen de grijns van Satan zichtbaar werd. Grote leiders moesten ook klein beginnen. Hij sloeg zijn voorhoef driftig in de grond en sloeg tegelijkertijd met zijn zwarte staart tegen zijn behoorlijk gespierde achterhand. "Ik wist niet dat de kudde overgedragen was aan je, dacht dat ie onderleiding stond van Kharrea." Zei de zwarte hengst die zichzelf voor had gesteld aan Satan. "Hoe ken jij mijn moeder? En ja, Kharrea heeft een deel van de kudde aan mij overgedragen ja." Hij siste de woorden tussen zijn tanden door,