Lonely

(weet het kon geen titel bedenken.)

Elita snoof geiriteerd, en ze gooide haar hoofd in de lucht hier voelde ze zich prettig in het donker en natuurlijk op het ash lopen. Ze sloeg met haar staart tegen haar vlanken om enkele vliegen weg te jagen. Haar oren stonden naar achteren gericht, ze liet haar blik over het gebied glijden de vulkaan wat erg zichtbaar. Elita sprong in galop ze bewoog soepel maar krachtig, ze galopeerde naar de vulkaan, ze vertraagde haar passen zodat ze is stap ging en vervolgens stond ze stil. Ze keek naar beneden en ze zag de lava het was helder rood en warm. Een onbekende geur drong haar neus binnen en haar oren schoten gelijk naar achteren wie was dat nou weer? Ze draaide om om alles goed te kunne zien maar ze zag nog geen enkele paard of dier het was donker en heel erg stil. Ze snoog nogmaals om het beter te kunne ruiken maar nee het was nog te ver weg om het goed te kunne ruiken. De wint speelde enkel met haar manen, haar ademhaling ging regelmatig. Ze sloeg nogmaals een paar keer tegen haar vlanken aan om die vervelende vliegen weg te jagen die waren deze tijd erg iritand gelukkig kwamen de vliegen hier bijna niet dus het was maar twee vliegen de haar iriteerde. Haar lok lag op haar linker ook ze brieste kort zodat haar neus haren gingen trillen. Heel misschien was het tijd om bij een kudde te voegen maar ze wist nog niet bij welke maar nu bleef ze wel tijdelijk alleen. Ze ging in draf en liep naar beneden ze bewoog soepel zoals altijd. Haar blik stond kil hier kwamen wel eens leiders van een kudde trainen of gewoon alleen misschien ontmoete ze wel een kudde leider je weet maar nooit wat je hier kon tegen komen ze spitste haar oren zodat ze kon horen wie naar haar toe kwam.

(Liefst alleen Azacar maar als je wilt moet je me pb'en.)

Spieren bolden op onder de dunne zwarte vacht van de enorme Friese hengst. Zijn oren lagen naar achter maar niet plat in zijn nek gedrukt want hier in dit uitgestrekte gebied was het noodzakelijk de boel goed in de gaten te houden. En aangezien hij hier graag kwam om te trainen al helemaal. Niet dat hij bang was voor een aanval hoor. Nee dat zeker niet. Laat maar komen, had hij meteen weer wat te doen. Zijn voorbenen strekte hij ver voor zich uit en zijn achterbenen zette hij ver onder zijn lichaam. De gespierde hals van de hengst was machtig gebogen en zijn hoofd was tegen zijn borst gedrukt terwijl twee ijsblauwe ogen recht voor zich uit keken. Op de weg die nog voor hem lag. Vele paarden hadden hier hun hoefdrukken achtergelaten. Maar de laatste was alweer van een paar dagen geleden. Normaal gesproken kwamen hier best veel paarden maar het viel hem nu nogal tegen. Niet dat hij er om treurde maar het ontmoeten van paarden zodat hij wist wat er in Dh rond liep vond hij niet erg. Zo kon hij geuren onthouden en wanneer één van die geuren van een goedzak was zou hij die meteen herkennen als die in zijn gebieden kwam. En dan zou hij niet de moeite doen om diegene duidelijk te maken dat dit zijn gebied was maar meteen toeslaan. Na lang genoeg gedraaft te hebben maakte hij dan die overgang naar galop. Continue schakelde hij tussen een verzamelde, gedragen galop naar een uitgestrekte rengalop. Want zijn conditie moest hij altijd op peil houden. Druk was hij aan het trainen totdat een vreemde geur hem af leidde. Azacar wilde rechtsom gaan en zijn rondje afmaken maar de geur trok hem naar links en zo gallopeerde hij rustig in de richting van het vreemde paard. Nu pas bemerkte hij hoe donker het al was geworden. En terwijl de geur alsmaar sterker werd zakte de zon steeds verder weg. Voor hem zag hij een schim en langzaam maar zeker vertraagde hij zijn tempo tot hij vlak voor haar tot stilstand kwam. Zijn ijsblauwe ogen liet hij over het lichaam van de bonte merrie glijden voordat hij zich op haar ogen richtte. "Goedenavond" sprak hij met zijn koude, rauwe stem.

Elita zag een zwarte friese hengst die naar haar toe kwam het was duidelijk een sterk paard en een slechte ook, ze liet haar blik even over de hengst heen glijde hij had wel veel littekens vondt ze hij had zeker veel gevochten. Toen Elita goed keek wist ze dat dit de leider was van de Bleeding Soul, het was nog geen grote kudde dat kwam omdat het pas net nieuw was. Haar oren stonden wat naar achteren gericht maar ze toonde wel respect ze wou geen moeilijkheden nu met een kudde leider. Elita sloeg weer tegen haar vlanken aan om die ene vlieg weg te jagen. 'Goedenavond' zij de hengst met een koude, rauwe stem tegen haar. "Goedenavond." Zij ze terug met een koude killen stem. Haar donkeren ogen gingen nu naar zijn ogen het was ijzig blauw hij was duidelijk slecht dat wist ze zeker er zat geen enkele twijvel in. Ze keek kil naar de hengst ze was zelf slecht neutraal maar de meeste was ze slecht, misschien werdt ze wel helenmaal slecht puur slecht maar dat wist ze nog niet. "En wie moet jij voorstellen?" Vroeg ze op een killen toon aan hem.

(Moet nu weg sorry voor korte post.)

De houding van de merrie was iets wat hem meteen al op viel. En wat hij meteen beantwoordde met een kort knikje van zijn hoofd. Het was misschien miniscuul maar hij deed het wel. In tegenstelling tot anderen. De stem van de merrie was koud en kil en van haar houding viel af te lezen dat het dit keer eens niet om een goedzakje draaide. Soms was dat wel leuk hoor, maar veel vaker ergerde hij zich er aan. En die ergenis liep dan altijd uit tot woede en woede leidde tot een gevecht. Meestal eindigde dat gevecht voor zijn tegenstander met de dood. Maar je had altijd van die uitzonderingen. Een bries ontsnapte terwijl hij zijn blik op de merrie gevestigd hield. Een spottende grijns verscheen op zijn gezicht. "Wie ik voor moet stellen? Azacar is mijn naam." klonk zijn koude, maar aangename stem terwijl hij haar strak aan keek. "En jij bent?" vroeg hij na een kort stilte. Zijn stem werd ver gedragen door de weidse omtrek van het gebied maar al snel stierf ook die echo weg en bleef de doodse stilte over.

[oké :'D die van mij is ook flutje hoor >.<]