Feeling good, who is going to meet me today [Iedereen welkom]

Sierlijke passen werden gemaakt, benen sierlijk opgetild terwijl haar hoofd licht geheven was. De merrie was de laatste weken behoorlijk opgeknapt, haar wintervacht was ze eingelijk helemaal kwijt,haar manen waren voor de helft helemaal afgeschuurt, even als haar voorpluk waardoor haar bles helemaal zichtbaar was voor het eerst. Het was een tijd geleden dat die helemaal zichtbaar was geweest. Haar staart werd tegen haar flanken aangeslagen terwijl haar passen in haar draf nog even sierlijk waren. Bloemen werden tegelijk vertrapt onder haar hoeven terwijl de zoete geuren speelde met haar neus. Haar neus werd licht omhoog geschoven, waardoor Cur aan het flehmen was. Een luide hinnik was hoorbaar voor iedereen die hem wilde horen, iedereen die wilde komen mocht ook werkelijk komen, Cur was vriendelijk, tegen ieder dier wat leefde! Hard schudde ze haar hoofd nog een keer terwijl haar ogen gericht werden op de talrijke kleuren van de verschillende bloemen.
[Korte post, moet de honden doen.]

Vrolijk neuriën huppelde Multi door het bloemenveld. Het was haar lievelingsplek. Er was alleen maar vrolijkheid. Al die kleuren. En er waren geen enkele slechterikjes! Niet dat Multi die ooit was tegengekomen in een ander gebied, maar ze had gehoord dat er in de andere gebieden wel veel badassen waren. Zoals de andere paarden ze noemden. Maar Multi vond het gewoon leuker om ze slechterikjes te noemen. Dat klonk veel leuker dan badassen! De bloemen begonnen hier al aardig hoog te worden. Zeker in verhouding met de kleine Multi! Ze liep ook al niet meer over een pad, of over iets wat op een pad leek. Ze liep nu gewoon midden tussen de bloemen door! Ze vond het niet leuk om die lieve mooie bloemetjes te verpletteren, maar ze kon het pad niet meer vinden! Niet dat ze daar zo wanhopig hard naar opzoek was hoor. Want zo midden door de bloemen lopen was ook wel leuk hoor!
Opeens kwam Multi bij een stuk waar de bloemen absurd hoog werden. Multi's hoofd kwam al niet meer boven de bloemen uit! En de planten stonden ook nog een heel erg dicht op elkaar, waardoor het enige wat ze kon zien e bloemen waren. Het was wel een beetje eng, maar ook vooral heel erg leuk. Ze liep nu als het ware in een waas van kleuren! Waarschijnlijk zag het er voor grotere paarden die boven de bloemen uit konden kijken heel grappig uit! Dan zagen ze alleen maar dat de bloemen opzij bogen, maar dan zagen ze geen paard! Multi lachte zachtjes in zichzelf bij het idee hoe dat er waarschijnlijk uit zag.
Opeens stond Multi met een ruk stil. Alle bloemen die zo dicht om haar heen stonden waren weg! Ze keek eens om zich heen. O, ze was op een pad gekomen! Ze begon het pad te volgen, nog vrolijk neuriënd. Na een stukje lopen zag ze een ander paard staan. Het paard zag er wel aardig uit! Vrolijk liep ze er op af. "Hoi! Ik ben Multi!" Stelde ze zich vrolijk voor aan het paard.

[Sorry is echt mega flut post!]

Haar neusvleugels ontspande zich geheel, even als haar lichaam. haar been stond kort op rust terwijl haar bruine ogen de omgeving in zich opnamen, de bloemen dus. De bloemen in verschillende lengtes, van lage bloemen van bloemen die behoorlijk hoog stonden. Ook in allerlei verschillende kleuren en soorten waren de bloemen te vinden. Van wit tot rood, van roze tot zwart. Luid snoof Curlin nog eens terwijl haar been van rust af werd gehaald. Haar aandacht werd getrokken door iets of iemand dat zich door de bloemen voortbewoog, waarschijnlijk veel kleiner dan de bloemen dus bleven er een enkeling aan opties over van wat het kon zijn. Een roofdier, hoogst onwaarschijnlijk maar het kon, een shetlander of iets wat op dat ras leek en behoorlijk klein was of het laatste en misschien wel logische, een veulen. Haar lichaam draaide zich een kwart slag om, richting dat gene waar het geluid vandaan was gekomen. Sierlijk werd haar hoofd geheven, kort geschud waar door de manen die ze had nu helemaal door elkaar heen geshaked waren. Haar bruine ogen straalde van blijdschap toen er een bont veulen tussen de bloemen vandaan gehuppelt kwam, als het ware dan. Het was een super leuk gezicht om een veulen zo blij te zien, stiekem wilde Cur ook wel weer een veulen, een klein ding waar ze voor kon zorgen. Haar liefde mee kon delen, aan schenken als het ware, het gewoon helemaal opvoeden met een pracht training. Een scheve grijns sierde zich kort op haar snoet terwijl het veulen vrolijk op haar afgelopen kwam, haar stem klonk vrolijk,blij zo angstloos terwijl ze elkaar pas net kende eigenlijk. `Hoi! Ik ben Multi!". Curlin knikte terwijl haar lichaam zich een stap naar achtere liet gaan, "Hee, aangenaamd kennis te maken Multi! Ik ben Curlin!" Met een fuwele stem sprak ze. Haar oren strak naar voren gebogen richting het veulen terwijl haar staart tegen haar lijf aan gemept werd. "Hoe gaat het met je Multi? Is dat trouwens een afkorting van je naam of is het je hele naam ?". Had ze op dezelfde manier als daar straks gesproken, alleen waren dit vragen geweest. Haar hoofd boog zich kort naar beneden, enkele gras sprieten die hier en daar stonden werden uit de grond getrokken om daarna vermaald te worden door de kiezen van Cur waarna het moeiteloos door geslikt werd. Waarna het uiteindelijk zou verdwijnen in haar maag.
[Deze is iets langer =)]

Multi was blij dat dit paard ook zo vrolijk was. Ze vond het niet leuk om paarden te ontmoeten die chagrijnig waren! "Hoe gaat het met je Multi? Is dat trouwens een afkorting van je naam of is het je hele naam ?" Vroeg het paard dat zich net had voorgesteld als Curlin. "Het is een afkorting. Want eigenlijk is mijn naam Multicolour!" Sprak ze vrolijk. Ze werd gewoon vrolijk van andere paarden die ook vrolijk waren! Net als haar! Want eigenlijk was Multi ook altijd vrolijk! Multi keek eens om zich heen. Zouden er ooit paarden verdwalen in het bloemenveld? Want Multi kon zich bijna niet voorstellen dat er paarden waren die zich herinnerden langs welke bloemen ze eerder ook al weer gelopen waren. Maar je kwam altijd wel weer ergens uit! En de meeste paarden die liepen gewoon maar wat rond, zoekend naar andere paarden. Er waren niet heel veel paarden die echt gericht ergens naartoe liepen. Multi deed dat echt nooit. En haar richtingsgevoel was ook echt nul, dus al zou ze gericht naar een plaats willen lopen dan zou ze toch never nooit weten waar dat dan zou moeten zijn. Ze liep altijd gewoon maar wat, en kwam dan andere paarden tegen.

[Sorry die van mij is nog steeds kort! Maar ik moet ondertussen nog andere dingen doen dus vandaar! ]