Waiting for my love. [Utello]

Snowflake stond rustig bij het schuurtje van het bloemenveld te wachten. Dit schuurtje hadden zij en Utello een hele tijd geleden ontdekt. Nog voordat ze Pico hadden gekregen. Niet dat Pico al zo oud was, maar het was al wel een tijdje geleden.
Ze stond op Utello te wachten. Ze had hem aan het begin van deze dag een keer gezien, en toen had ze hem gevraagd om nu naar het schuurtje te komen. Natuurlijk hadden paarden geen klokken dus als je een tijd afsprak om ergens te zijn was dat nooit zo precies. Je moest het gewoon aan de zon zien. En dat kon je niet altijd even precies zien. Dus daarom stond ze nu dus ook te wachten.
Ze wou het met hem hebben over Pico. Ze vond dat het niet zo heel goed ging met Pico. Ze zagen hem veel te weinig. Hij was veel te veel alleen. En voor zover Snowflake wist had hij ook niet echt vriendjes gemaakt ofzo.
Ze wist er zelf maar geen oplossing voor te verzinnen en daarom wou ze het er met Utello over hebben.
Ze stapte even het schuurtje uit om naar de zon te kijken, om te zien hoe laat het ongeveer was. Aan de zon te zien was Utello al wel een beetje aan de late kant. Maar dat maakte niet zo uit. Gelijk toen ze het schuurtje uitstapte kwam er een hele zwerm vliegen op haar af. Vlug liep ze weer terug het schuurtje in.
Een paar vliegen waren mee het schuurtje ingevlogen. Wild begon ze naar de vliegen te happen en zwiepte hevig met haar staart naar de kleine beestjes die meteen wegvlogen. Door dat gezwiep met haar staart kwam er veel geur van haar hengstigheid vrij. Ze vond het altijd vervelend als ze hengstig was. Zeker als ze dan bij hengsten in de buurt was! Maar ze vond het bij Utello niet zo erg, want ze wist van hem dat hij zich wel in kon houden. Utello was echt best wel laat. Ze besloot om toch maar niet nog een keer te gaan kijken, want dan zou er waarschijnlijk weer gelijk zo’n zwerm vliegen op haar af komen!

[Alleen Utello graag!]

Utello had haast toen hij opweg ging naar het bloemenveld. Hij stond bij de vallei wat van hoog gras te eten en was helemaal de tijd vergeten. Toen de zon aan het begin van het ondergaan was moest Utello opschieten. Hij galoppeerde weg. Hij kon het niet de hele weg vol houden dus soms moest hij even stappen. Gelukkig ging de zon niet zo snel en stond de zon iets verder dan daarvoor. Utello galoppeerde weer aan, alleen niet zo hard want dan moest hij binnen twee minuten weer stappen. Eindelijk het bloemenveld is in zicht. Utello gaf een bok. De kleuren van de bloemen zijn prachtig. Hij was hier wel vaker geweest maar daar had hij nog nooit op gelet. In de hoge bloemen kon je de kleine kleurijke vogeltjes niet zein. Die zijn op de grond aan het zoeken naar voedsel. Op het laatste moment vliegen ze weg. Utello moet goed uitkijken waar hij loopt. Daar, het einde van het bloemenveld is in zicht en dan begint een stukje bos, daar meteen over een bosje heen naar lings en dan is daar het huisje. Utello wist het nog precies. Hij liep de heleweg gewoon af. Daar was het huisje. Snowflake was niet te zien. Utello liep richting de stal. Daar hing een grote zwerm met vliegen. Snowflake is vast naar binnen gevlucht. Utello rende langs de vliegen en toen was hij in het stalletje.''hey.'' zei Utello tegen snowflake.''je wou met me ergens over praten?'' ging hij verder

Snowflake schrok wakker uit haar gedachten. Utello kwam opeens binnen gerend. "Hey" Zei hij. "Je wou met me ergens over praten?" Ging hij verder. Snowflake knikte naar Utello met en brede glimlach als begroeting. "Ja ik wou met je ergens over praten..." Begon Snowflake. Ze dacht even na hoe ze dit het bete kon uitleggen zodat Utello het echt begreep wat ze bedoelde. "Nou het gaat over Pico. Ik vind dat hij veel te alleen in. Hij is enigst kind, e voor zover ik weet heeft hij nog helemaal geen vriendjes om mee te kunnen spelen!" Legde Snowflake uit. "Ik weet zelf niet wat we daar aan kunnen doen dus daarom wou ik even met jou overleggen." Ging ze verder.
Er kwamen weer een paar vliegen binnen gevlogen waar Snowflake wild met haar staart naar sloeg. Er kwam weer wat lucht van haar hengstigheid vrij.

De geur, de geur van hengstig heid drong de neusgaten in van utello. Natuurlijk had hij dat alang geroken, maar Snowflake dacht duidelijk van niet. Maar utello kon zich beheersen. ''Ja ik wou met je ergens over praten...'' Begon snowflake. Het leek of ze even stond na te denken maar ging daarna al weer verder.''nou het gaat over pico. Ik vind dat hij veel te alleen is. Hij is enigs kind, en voor zover ik weet heeft hij nog helemaal geen vriendjes om mee te spelen.'' Legde snowflake uit.''ik weet zelf niet wat we daar aan kunnen doen dus daarom wou ik met je overleggen.'' Vertelde Snwoflake. Utello dacht na, maar op dat moment kwamen er van die iritante vliegen naar binnen geslopen. Snowflake iriteerde zich er blijkbaar aan want ze begon hard met haar staart tegen de beesten aan te slaan. Utello grinnikte daar een beetje om. Een vrouw die moord. Dacht hij. Toen Snowflake haar staart om hoog had versprijde de geur van hengstig heid zich door de hele stal. Utello beet op zijn lip, omzich in te houden. Nog steeds op zijn lip bijtend begon hij.''ik weet ook niet wat we moeten doen.'' En hij rolde met zijn ogen.

Snowflake zag dat Utello had gemerkt dat ze hengstig was. Ze zag dat hij moeite had zich te beheersen. "Ik weet ook niet wat we moeten doen." Antwoordde Utello. Hij rolde met zijn ogen. Bij Utello zouden de hormonen nu waarschijnlijk flink opspelen. Maar opeens was hij niet meer de enige die daar last van had. Opeens liep Snowflake naar Utello toe en ging vlak bij hem staan. "Ik denk dat ik een oplossing hebbedacht zodat Pico niet meer zo alleen is." Zei ze zacht en verleidelijk tegen Utello. Ze draaide een rondje langs Utello en zwiepte daarbij haar staart omhoog, vlak langs Utello's hoofd. Waardoor een redelijk grote hoeveelheid geur van haar hengstigheid loskwam. Ze stond nu met haar rug naar Utello toe. Ze keek verleidelijk naar hem achterom en bleef zo staan. Afwachtend wat hij zou gaan doen.

Snowflake kwam op Utello af gelopen. ''ik denk dat ik een oplossing heb bedacht zo dat pico niet meer zo alleen is.'' Zei Snwoflake verleidelijk en zacht. Ze liep rondjes langs hem met haar staart omhoog. Ze kwam heel vlak langs Utello's hoofd. Utello's lip bloedde bijna, zo hard beet hij er op. Dit deed ze gewoon expres, dacht Utello. Snowflake stond stil. Utello zuchtte met een glimlach en draaide zijn hooft om. Daar stond Snowflake met haar staart omhoog. Utello wist nou niet of hij het wel of niet moest doen. Utello wist nu hoe het moest en liep op Snowflake af. Net zo als de vorige keer sprong hij op haar. En het zelfde verhaaltje gebeurde(xd). Utello sprong weer van haar af.''ja ik denk ook dat dat het best is'' Zei hij met een glimlach.

Utello sprong op haar. en hetzelfde verhaaltje als de vorige keer. (xd) "ja ik denk ook dat dat het best is" Zei utello toen hij van haar af sprong. Nog een tijdje wachten en dan was er weer een maatje voor Pico! Een glimlach ontstond om haar mond bij het idee om nog een kleine Pico te krijgen. "Ik hoop dat het net zo'n schatje word als Pico!" Zei ze zacht tegen Utello. Ze keek naar haar buik die over een tijdje wel wat dikker zou zijn als nu. Dat was wel het nadeel, maar als het veulen er was was die tijd niks doen het helemaal waard!

''Ik hoop dat het net zo'n schatje word als Pico.''Waren de woorden die Snowflake had gezecht na dat het was gebeurt. Utello knikte en keek naar haar buik. Hij zou nu wel op krachten blijven, nam hij zich zelf voor. Utello keek uit het raampje. De vliegjes waren niet meer te zien en het was donker geworden. Iets verder was het bloemenveld, maar dat was helemaal open. Geen enkele boom stond op dat oppervlak. Roofdieren kunnen je daar gemakkelijk zien. Nu zaten ze in een soort bos. Daar was het ook niet helemaal veilig. Als ze maar in de stal blijven kan er niks gebeuren maar als ze er uit gaan... Utello duwde met zijn neus het stal deurtje open, en keek om zich heen.''we moeten hier overnachten, buiten is het niet veilig.'' Zei Utello beslist. Op dat moment was er hard wolfen gejank te horen.

"We moeten hier overnachten, buiten is het niet veilig." Zei utello op besliste toon. Precies daarna was er een angstaanjagend hard wolf gehuil te horen. Een rilling liep over Snowflakes rug. Snowflake knikte instemmend. No way dat ze daarheen zou gaan! Niet naar die wolven toe! Ze bleef liever in het schuurtje! Niet dat ze het erg vond om in het schuurtje te blijven hoor. Dat vond ze juist wel gezellig!