Today is no ordinary day.

Snuivend gooide de merrie zichzelf vooruit, steeds weer. De mist hing als een deken over de Drakenbergen. Ondanks dat het hier sompig en nat was, dendere Nevaeh als een gek voort. Haar oren lagen op hun gebruikelijke plaats; dicht tegen hun schedel aangedrukt. De lippen van de merrie waren in een kwade glimlach gekruld, de smaragdgroene ogen van de merrie glommen van plezier. Ze was weer aan het trainen. Het leek wel of de spiermassa van de merrie met elke dag groter werd, niet iets wat Nevaeh zo mooi vond maar het was nou eenmaal handig. Schriele paardjes zoals Arabieren leken zo dun dat ze met een klein tikje van Nevaeh's hoef al konden breken. De neusvleugels van de merrie trilden van inspanningen en tegelijkertijd vingen ze d emuffe geur van de bergen hier op. Toen er echter een andere geur meekwam, schrok de pikzwarte merrie. Ze was hengstig. Niet erg raar, maar dit was toch speciaal. Ze had beloofd Night Dancer te roepen zodra het zover was, maar nu begon ze toch enigszins te twijfelen. Als ze eenmaal was gedekt kon ze niet meer terug. snel zette de merrie die gedachtes uit haar hoofd terwijl ze stopte. Adrenaline gierde door haar aderen, haar oren begonnen een beetje zenuwachtig te draaien. Ze drukte haar staart tegen haar benen om zo de geur wat minder te proberen te verspreiden. Ze keek even rond, en toen kwam er een hinnik uit haar keel. Geen gewone; hij was veel hoger en schriller dan normaal. Ja, ze was er klaar voor.
[NachtBallerina]

Night Dancer zwiepte met zijn staart. Hij was bezig met een training. Die hield hij eens in de week. Night greens vals en brieste, hij moest zijn spieren massa wel blijven behouden.. Hij had een rustige en trotse houding. Zijn staart fier en trots de lucht in geheven. Zijn hals sierlijk gekruld. En zijn neus leunend op zijn borstkas. Zo draafde hij een lage berg op. Terwijl zijn staart heen en weer zwiepte, ging zijn pas steeds langzamer. Totdat het te steil was om te draven. Night Dancer stapte stevig met krachtige passen door. Zijn benen waren sierlijk op getild, draven op dit stuk kon gewoon niet. Of je was uit op de dood. Zijn hoeven boorde zich krachtig in het zand, en de sneeuw. Night Dancer brieste eens. Zijn neus leunde nog steeds tegen zijn borstkas. Zijn houding was eigenlijk best relaxed. Hij stopte op de bovenkant van de berg. De bovenkant was eigenlijk best plat. En je kon er gemakkelijk wat rondjes op galopperen. Night Dancer brieste. Hij steigerde hoog, en hinnikte luid. Vervolgens boorde hij zijn hoeven zo wat in de stenen, zijn zware gewicht deed wat steentjes af brokkelen. Night Dancer speelde wat met zijn leven door op de rand te balanceren wat hij vaker deed, maar Night Dancer wisr dat hij vandaag niet moest sterven, dat er vandaag iets belangrijks zou gebeuren. Een enorme dreun van zijn hoeven en de stenen weer klonk langs en over de bergen. Hij brieste. Opeens hoorde hij een hinnik. Night Dancer brieste. Hij kende die hinnik uit duizenden. Hij was van Neveah! Night wist dat ze zal roepen als ze hengstig was. Maar misschien was er nu een andere reden. Night Dancer grijnsde. Ja, hij zou een veulen met Neveah krijgen. Hij zou een derde alweer krijgen. Terwijl Magic nog zo jong was. Zou hij dit wel moeten doen. Even twijfelde Dancer maar al snel galoppeerde hij stevig en krachtig de berg af, hij liet zich op sommige stukken glijden. Maar vooral galoppeerde hij eraf. De zoete geur van hengstigheid kwam op hem af. Zijn hormonen begonnen te razen, en langzaam vormde er zich een strijd in zijn lichaam plaats. Maar Night Dancer besloot hem te negeren. En al snel zag hij zijn geliefde staan. Zijn hormonen raasde sneller en sneller. Maar Dancer moest zich inhouden hij kon er niet zomaar boven op gaan. Night Dancer tilde zijn oren iets op uit zijn manen om de geluiden beter te ontvangen. Hij gleed met zijn neus over de hals van Neveah. Wat moest hij nu zeggen. Hij kon niet zomaar heek droog: ‘Je bent hengstig’ Zeggen. Uiteindelijk besloot hij maar om te zeggen: ’’Hallo Neveah.’’

Alstu!

Ze wachtte wat gespannen, terwijl haar spieren stijf stonden. Haar oren draaiden elke kant op, alsof ze wisten dat er iets ging gebeuren. Het was volledig stil op de Drakenbergen. Nog steeds hing er die dikke mist, waardoor het gebied er nog donkerder uitzag dan het al was. Ze drukte haar staart stug tegen haar achterbenen. Straks zou er een andere hengst komen en dan... nee. Nevaeh zette die gedachte abrupt uit haar hoofd. Langzaam ontspande ze wat, haar hoofd begon te zakken terwijl ze haar ingehouden adem over de grond uitblies, waardoor er wat derrie opvloog. Uiteindelijk begon ze ook met haar staart te zwiepen, wat ongeduldig. Haar oren sprongen iets vooruit toen ze de welbekende geur van haar parntner rook, maar ze bleef rustig staan. Zo stilstaan, dat was niks voor Nevaeh. Eigenlijk was de pikzwarte merrie heel de dag in beweging, en ze werd niet snel moe. Toch zou ze vanavond snel slapen voelde ze, mede dankzij het gevoel dat er een klein duiveltje in haar buik begon te zitten. Als het allemaal goed ging natuurlijk. Ze schudde haar manen en keek even opzij. De aangename geur die Night Dancer meebracht, werd steeds sterker tot ze opeens een schim in de verte op zag doemen. Elke andere hengst zou zich niet kunnen inhouden, Night wel. Een glimlachje sierde de lippen van de merrie. Ze legde haar neus in de crémekleurige manen van haar hengst en snoof zijn aangename geur, zodat ze hem altijd zou kunnen herinneren. Er hing, ondanks de relaxte houdingen van de paarden, een behoorlijk gespannen sfeer rond Nevaeh en Night. Maar dat was ook niet zo gek; want nu ging het gebeuren. Ze schraapte haar keel en antwoordde op de woorden van de hengst: "Hallo Night Dancer. Je had het vast al geroken" Haar stem klonk behoorlijk toonloos, maar toch was haar stem anders dan normaal.

Night Dancer knikte op haar vraag. De mist onder aan de berg, was aanzienbaar minder, dan de dikke mist die de wolken ontzichtbaar maakte aan het midden van de hoge drakenberg. Maar Neveah en Night Dancer stonden er boven. En ze konden de dikke grijze donkere regen wolken, beter gezegd storm wolken, goed zien. Er was zo te herkennen dat er een zware storm op komst was. Misschien wel de zwaarste in de hele geschiedenis van DH. Overal zou er regen vallen. En dat niet alleen, de groep van Zephyr zou er niet voor terug deinzen terwijl de goed zakjes zullen schuilen. En als de storm is afgelopen, dan hebben de slechte paarden DH al over genomen! Night Dancer dacht nog even na, Uiteindelijk na een lange doodse stilte vroeg hij: ’’Neveah. Mag ik?’’ De vraag was nutteloos en Night wist het antwoord al. Maar als hij deze vraag niet zou stellen zou het in een keer zijn hele reputatie verpesten. Dan zou hij misschien verbannen worden uit DH door de slechte paarden. Dan zou hij Night Magic en Night Prada achter laten. Zijn nieuwe duiveltje en Neveah. Maar ook zou hij Zephyr zijn trots bewijzen en zou hij niemand meer trouw kunnen zijn. Dan zou hij niet meer kunnen leven. En dood gaan wetende dat hij vele paarden verdriet zou doen. Night Dancer schudde zijn hoofd, nee dat zou niet gebeuren. Hij zou Neveah en Zephyr trouw blijven. Oke, hij diende Neveah niet. Maar toch zal hij bij haar blijven. Night Dancer zwiepte met zijn staart en wachtte geduldig af, op het antwoord van Nev. Straks zullen de zorgen voorbij zijn. Dan zullen ze zich hier geen zorgen meer om hoeven te maken. Dan zou een klein duiveltje in hun midden opgroeien, tot een machtig paard. En dan zou Night Prada en Night Magic een half broer of zus hebben.

Ze blies haar ingehouden adem uit, die daardoor een wit mistig wolkje vormde in de ochtend. Even dacht Nevaeh dat ze haar benen voelde trillen, maar dat bleek maar illusie te zijn. In de verte dreven bijna pikzwarte wolken voorbij; een plekje zoekend om hun lading te lozen. Nevaeh's hart begon langzaam te roffelen onder haar borstkas, haar oren begonnen weer heen en weer te draaien. Toen ze echter de rustige sfeer terug voelde terugkomen kalmeerde ze wat. De angst dat er iets fout ging bleef, maar werd duidelijk minder. Er ging gewoon niks fout. Als het veulen geboren was, waren ze misschien net op tijd om het aan de plannen van Zephyr mee te laten doen. De wereld zou schreeuwen. Nevaeh vond het een toepasselijke naam. Als de legers eenmaal getraint waren, zouden ze misschien wel heel DH overnemen. Het was nog steeds stil hierboven, een stilte die er zo vaak was. Ze lusiterde met één oor naar de vraag van Night Dancer. Weer kwamen die kriebels anar boevn, maar ze hield van hem. Met heel haar hart, en misschien nog wel verder. Langzaam begon Nevaeh te knikken, terwijl ze met haar neus over de hals van Night Dancer gleed. Háár Night Dancer.

Night Dancer keek naar Neveah, blijkbaar voelde zij ook een beetje de angsten dat er iets mis zou gaan. Maar Night Dancer had zich zelf gewoon gezegd dat er niets mis zou gaan. En dat hielp ook bij hem. Night keek naar de langzame knik van Neveah. Hij liep langzaam neer haar toe. Legde zijn hoofd op haar nek, en stapte opzij. Zijn hoofd nog steeds op haar lichaam. Langzaam stopte hij bij haar achterste. Hij steigerde, en deed ‘zijn plicht.’ [om het ff wel iets netjes te houden xd.] Night Dancer steigerde nog eens, en kwam zacht terecht op de grond. Hij legde zijn hoofd op haar kont, en zuchtte. Nu was het gedaan, ze konden niet meer terug. Night Dancer liep weer naar haar voorkant, en zei: ’’Het is gedaan. We kunnen niet meer terug. We krijgen een klein duiveltje Neveah.’’ Zijn stem was kil en toonloos. Maar ergens onmerkbaar, sprak hij zichzelf ook moed in. Als Night erbij nadacht, wist hij dat het echt gedaan was. Langzaam liep hij naar Neveah, en legde zijn hoofd op haar hals. Zo bleef hij staan, het liefste altijd, alles negerend. Maar Night Dancer was natuurlijk niet bang voor de wereld. Hij zou er tegen aan knallen. Met Neveah aan zijn zijde, zijn drie veulens achter hem. En misschien zelfs wel een kudde. Night Dancer wist dat het allemaal goed zou komen.

Ze gooide haar hoofd omlaag en blies haar adem uit over het bijna sompige gebied. Haar oren vlogen elke kant op terwijl ze wachtte tot alles over was. Het leek wel uren te duren, maar toen eindelijk voelde ze geen zwaar gewicht meer op haar rug. Meteen vlogen haar oren ook weer in haar nek, zeker bij de gedachte dat er een klein Night Dancertje of een klein Nevaehtje op komst was. Ze snoof, en draaide zich om. In haar ogen was een glimming van trots te zien. Ze schudde alle sompige modder van zich af, en ze ging heel dicht tegen haar hengst staan. Ze liet haar hoofd op zijn nek rusten, terwijl ze haar ogen sloot en de geur die de chocoladebruine hengst met zich meebracht bijna dronk. Het was gedaan, nu konden ze allebij onmogelijk terugkrabbelen, maar het was het waard. Vroeger had Nevaeh nooit gedacht dat zelfs dit er van zou komen. Ze luisterde naar de woorden van Night. "Ja Night Dancer. Het is het zeker waard. Het word ons klein duiveltje. En ik hou van je Night Dancer, ik zal voor altijd aan je zijde staan" Zei ze toonloos, maar er was een warme en trotse ondertonn in haar stem te horen.

Night Dancer keek in de trotse groene ogen van Neveah. Hij knikte op haar woorden en zei: ’’We zullen er voor zorgen dat het een klein duiveltje word. Net als Night Magic.’’ Night Dancer schudde zijn hoofd, hij keek naar de grond en zuchtte. Night Prada…. Night Dancer hield van haar, letterlijk. Het was alleen lastig, Night had een slechte een puur slechte kudde gehad. Hij heeft nu al een tweede partner, Night Wish was uit zijn leven. En iedereen die hem dierbaar was, was puur slecht…. Alleen Night Prada niet. Dancer schudde zijn hoofd en zei: ’’Night Prada, is geen duiveltje. Maar in mijn ogen wel een engeltje.’’ De woorden waren niet echt voor Neveah bedoeld. Het moest er gewoon uit. Night Dancer gooide zijn hoofd in de lucht en zuchtte. Dit veulentje zou wel puur slecht worden! Dancer greens naar Neveah. Hij knikte nog maals om zijn gedachte aan te sterken. En gooide een blik op de lucht, het was al donker. En de zon was al weg. ’’Laten we maar gaan slapen. Ergens..’’ Zei hij. Dit was een vermoeiende dag geweest. Waarschijnlijk kon Night Dancer goed slapen, ook wetende dat Neveah een klein duiveltje droeg.

Ze knikte bij de woorden van haar hengst, en nu pas mertke ze hoe moe ze was. Het was de laastste dagen ook zo druk geweest, elke dag was ze bijna bang hengstig te worden. Als er nou een andere hengst was gekoemn of er iets fout ging... Gelukkig viel het allemaal mee, maar Nevaeh voelde zich behoorlijk uitgeput. Ze verzette haar hoeven in de natte grasachtige bodem en sloeg haar sprieterige zwarte staart tegen haar vermoeide achterbenen. Night sprak over één van zijn veulens, Night Magic genaamd. Ze had de veulens een keer ontmoet, maar echt indruk hadden ze niet gemaakt. Daar voelde ze zich wat schuldig over, hun veulentje zou wel met die twee moeten opgroeien en Nevaeh zou ze moeten accepteren in haar leven. Eigenlijk had Nevaeh over het algemeen niks met veulens, maar ze wist honderd procent zeker dat dat zou veranderen. Dit werd anders. Ze zag enige tweestrijd in de ogen van de chocoladebruien hengst. Aan de ene kant wilde hij dat zijn dochter ook slecht werd, maar hoe kon je nou niet van je veulen, je eigen vlees en bloed, houden als hij niet slecht wilde worden? Nevaeh begreep hem, maar antwoordde niet op zijn woorden. Ze wilde hem er niet te veel mee confronteren. Vragen overspoelden haar hoofd. Wat als het veueltnej niet slecht wilde worden? Als het een goedzakje zou zijn? Dan zou Nevaeh zich zelfs schamen voor hun veulentje. Zuchtend zette de merrie die gedachtes ui haar hoofd. Zodra hij of zij al geboren was lieten Night en Nevaeh hem of haar wel merken dat ze slechtheid van het veulentje vroegen. "Ja, ik denk dat we het beste hiet kunnen gaan slapen" Kwam er uit haar keel. Toonloos, zoals altijd.

Night Dancer knikte bij het horen van haar woorden. Gelijk had ze wel, het was hier gevaarlijk. Night Dancer was hier vaak en zei: ’’Ik weet een plek.’’ Night Dancer draaide zich om, en stapte krachtig weg. Hij keek met zijn hoofd naar Neveah en knikte. Pas bij het lopen merkte Night Dancer dat hij echt moe was. Iedere stap begon zwaar te worden. En Uiteindelijk kwamen ze bij een mooi gebouwde holte. Het was perfect, er paste met gemak drie paarden in. Night Dancer stapte erin, wetende dat Neveah er ook in ging. Hij had zijn hoofd fier en trots de lucht in geheven. Net als zijn staart. Dancer zuchtte. Langzaam zakte hij door zijn knieën, totdat hij lag. Hij brieste een maal, en legde zijn hoofd op de harde maar toch comfortabele grond. Hij richte een blik op Neveah, en knikte. Vervolgens sloot hij zijn ogen langzaam aan viel hij in een slaap. Night Dancer droomde vele dingen, maar een van die dingen wist zich in zijn geheugen te griften.

Een hengst, en een merrie stonden daar samen met hun veulen. Het kleintje was net geboren, en speelde nu met zijn oren het probeerde het in de nek te leggen maar het lukte niet. Het kleintje, had niet genoeg lef. De hengst gooide zijn hoofd in de lucht en richte een blik op de merrie hij wist het. Het kleintje was goed. De hengst steigerde en draaide zijn hoofd weg. De merrie stapte op het kleintje af. De hengst draaide zich om en liep op het veulen af. Hij ontblootte zijn tanden en hapte in de neus van het kleintje. Die hengst dat was Night Dancer. De merrie was Neveah, en het kleintje was hun kind.

Night Dancer schoot wakker, hij zweette een beetje, nee dat zou hij zijn kind nooit aandoen. En Night Dancer en Neveah zouden ervoor zorgen dat het kleintje slecht zou worden. Dancer wist het zeker, hij schudde zijn hoofd en keek naar Neveah.