It's a Dangarous place! I can feel it!

Hope stapte met opgeheven hoofd over het drakengebergte. Een paar keer was Hope bijna gestruikeld, maar hij leefde nog. Hij dacht na over alles wat hem hier gebeurd was. Over het algemeen kon hij niet zeggen dat hij geen mooi leven had. Hij had een goede vriendin; Amani en een mooi thuis. Dat zijn verleden nou zo... Vervelend was geweest. Hope keek even over de bergen. Hij zag nog een paard. Maar hij zag niet wat voor paard het was. Hope besloot naar het paard toe te gaan en ging over in draf.

-Night Dancer-

Night Dancer stapte trots en fier rond door de berg. Hij draafde met krachtige passen de berg op, en balanceerde op de rand van de berg. Ja, hij speelde vaker met zijn leven, heel wat vaker. Maar Night Dancer wist dat hij nu echt niet mocht sterven. Hij zou een derde kind krijgen, en die zou hem nodig hebben. Night snoof hij rook een ander paard. Night Dancer schudde zich uit, en keek het mormel voor hem, emotie loos. Hij fronste zijn wenkbrauwen, en snoof schamper. Je kon zo zien dat dit paard een goed paard was. Night Dancer stampte met zijn hoef op de grond, wat volgens sommige paarden. ‘schattig’ was. Hij schudde zijn hoofd en zei emotieloos en vooral kil: ’’En Waarom komt dit paard naar mij toe?’’ Zijn stem geluid was kil, en minachtend. Minachtend omdat het een goed paard was. En minachtend mocht je van Night Dancer doen naar alle goede paarden. Night Dancer snoof nog een keer schamper en wachtte op antwoord.

Hope had meteen spijt dat hij naar het paard was gegaan. Het was een badass. "En waarom komt dit paard naar mij toe?" vroeg het paard Kil. Hope zuchte. "Je hoeft niet zo boos te doen hoor. Ik wist niet dat je een badass was." zei hope. "Niet dat ik daar iets tegen heb." zei hij eerlijk. Hij had immers geen kant gekozen. Hij wilde wel naar de goede kant, daarniet van. Maar daarvoor hoefde hij niets tegen badassen te hebben, of wel?

Night Dancer fronste zijn wenkbrauwen en rolde met zijn ogen. "Je hoeft niet zo boos te doen hoor. Ik wist niet dat je een badass was." Hij snoof minachtend en zei: ''Ik doe niet boos. Jij bent zo te zien wel geïrriteerd'' Zijn stem was kalm, en luid. Maar vooral kil. Hij stampte nog maals met zijn hoef op de grond. Night Dancer wachtte ongeduldig op antwoord. Hij had nu al spijt dat deze hengst naar hem toe was gekomen. Maar Night Dancer was in een aardig goede bui, dus zou zich mild houden. Hoewel de hengst hem niet zou moeten uitdagen....

''Ik doe niet boos. Jij bent zo te zien wel geïrriteerd'' Sprak de hengst. "Nee, ik ben niet geïriteerd. Dan zag ik het verkeerd." zei Hope. De hengst was nog mild, misschien had Hope geluk en had de hengst een goede bui. "En zou ik ook de naam van dit paard mogen weten?" vroeg Hope kalm en vriendelijk. "Mijn naam is Hopeful." zei Hope zonder dat Het andere paard het gevraagd had. Er was toch niets mis mee om je naam te vertellen? Of wel?