The World Of Mother Monster

Toxic drukte de zinkende modder plat met haar dikke hoeven en stapte zo over het Moeras gebied. Het was mistig en donker laat op die avond. Ze opende haar ogen goed om door de schaduw en donkerte heen te kijken. Er waren niet meer veel dieren aanwezig, die waren zeker slapie doen. Of ze waren gewoon bang voor Mama Monster die aan kwam lopen. De Moeras was haar gedeelte, hoewel ze wist dat ze niet de enige was die hier mocht komen. Maar hier was ze in gans DH het meeste. En het was ook haar favoriete plekje. Hier kon ze veel meer doden dan in de andere plekken. Maar daar was ze vandaag niet echt in de stemming voor. Er lag een dood egeltje op de grond en ze snoof er aan. Het was niet door een paard gebeurd. Dus moest het door een ander dier gedaan zijn, of hij had zelfmoord gepleegd. Cool. Dat had ze altijd eens willen zien. Een dier dat zelfmoord pleegde. Vooral egels. Omdat die hunzelf bijna niet eens durfde aan te raken. Omdat ze van die enge stekels hadden. Hmmm... Toxic had in ieder geval geen bang van hun schattige stekeltjes in de rug. Ze liep met ruime passen door en kwam opeens bij een nestje konijntjes aan. Ze was niet van plan om ze meteen te doden, maar wel om ze te laten lijden. "Zo," zei ze met een valse grijns. "Wat doen 4 lekker dingskes nog zo laat op straat?" Vroeg Toxic erg angstaanjagend. De konijnen gaven geen enkele beweging van leven. Waren ze nu dood? Dat kon niet want ze ademden. "Ik vroeg wat!" Zei ze kil zonder teken van emotie.

[&NightDancer]

Night Dancer rolde met zijn ogen. Snoof breed. En draafde krachtig het moeras binnen. Modder spetters kwamen op zijn benen terecht. Dit was zijn plek. Zijn 'favoriete' plek. Dat was het zeker. Hij snoof, liet een spoor van hoef stappen achter zich en draafde stevig door. Uitgestrekte pas, dus hoofd en hals fier en trots de lucht in geheven. Night Dancer greens hoorde een stem in de verte. "Zo," Waren de woorden. Night Dancer gooide zijn hoofd steviger omhoog. Om de geluiden beter op te vangen. Hij snoof eventjes aan een dood egeltje. Maar nam de moeite niet eens om het verder te onderzoeken. Waarom zou hij ook? Wat is het nut ervan. In de verte zag hij 5 schimmen. Vier konijnen en een paard. Night Dancer kon het niet laten om even een zacht spottend lachje uit zijn keelgat te laten. Sjees.. Dat paard praatte dus letterlijk tegen konijnen. Night fronste zijn wenkbrauwen. Maar toen hij begon te bewegen gingen ze weer naar beneden. Rustig stapte hij kil en fier op de merrie af. Kuchte zacht, en begon: ''Blijkbaar ben je te dom om te weten dat konijnen ons wel licht niet kunnen verstaan en dus ook geen antwoord geven.'' Zei hij kalm en duister. Hij zwiepte met zijn staart. Keek haar emotieloos aan. En doorboorde de merrie met zijn hemel blauwe ogen. Zijn spieren waren goed zichtbaar nu. ''Night Dancer is de naam.'' Zei hij kalm en weer net als altijd duister, kil, en emotieloos.

Toxic hoorde ze hoefstappen en de geur van een paard. En toen ze zich net wilde omdraaien zag ze een paard staan. "'Blijkbaar ben je te dom om te weten dat konijnen ons wel licht niet kunnen verstaan en dus ook geen antwoord geven." Toxic lachte. "Zo, dus je bent een beetje slim zo te zien? Nouja, je weet maar nooit, wat er ook niet allemaal veranderd in de tijd," zei ze droog en sarcastisch. Maar hij ging er niet op verder in. "Night Dancer is de naam." Ze grijnsde gemeen. Maar was onder de indruk van zijn naam. "Night Dancer? Hmmm... De namen veranderen ook in de tijd zo te horen," zei ze met een sarcastisch grappig stemmetje. Ze vond het grappig hoe Night Dancer erg serieus naar haar keek terwijl ze zo'n sarcastische humor opzette tegen hem. Maar zo te zien had hij een goede zelfbeheersing. Dat was altijd zo saai. Maar ja, goed dan. "Mijn naam is Toxic," ze draaide haar blik nog eens naar de konijnen maar verdwenen waren ze. Wow, die waren best wel stil. Ze voelde haar brandwonden in haar nek prikken in haar huid. Maar ze negeerde het gepik en richtte haar blik terug naar de hengst. "Lang hier?" Vroeg ze aan hem toen ze met de beste reflex een vlieg op de grond kapot sloeg. Ze had een kut lied in haar hoofd, al de hele dag wat ze er niet uit kreeg. We wil, will, kill. We will, will, kill. We will thrill, will, kill. En zo ging dat verder en verder. Ze wou dat ze het eruit kon spugen en roepen 'verdomd klote lied'. Maar ze hield zichzelf nog even in. Terwijl ze naar het stevige lichaam van Night Dancer keek merkte ze dat hij niet tot de neutrale of weet zij veel, goede kant, behoorde. Hij zag er ook wel redelijk slecht uit, maar zijn karakter verbaasde haar. Sommige zaten altijd te zeggen van: "zo, zo, moet je eens kijken wie we hier hebben," of, "Wie moet jij nou weer niet zijn?", of, "wie ben je en waarom verspil je mijn tijd?" Deze was anders en spotte met haar. Dat beviel haar wel. Misschien nog eens een beetje concurrentie. Ze zat al jaren in DH verstopt. Maar altijd was het hetzelfde geweest, ze was al blij dat DH meer gebieden uitgrafden. Dat was natuurlijk altijd wel tof. Al verbaasde haar 'Het Snoepjesmeer' wel. Kom op zeg? Leven we in een sprookje, hoewel ze het helemaal vanbinnen het toch best leuk vond. Maar haar imago als slecht paard wilde ze graag nog even zo houden. Ze grijnsde vals naar de hengst die voor haar geplaatst stond. Gimme what you got, boy. Bring it on!

Night Dancer rolde met zijn ogen en zei: ’’Aah. Aardig dat je dat zegt. Bedankt.’’ Een gemeen vals grijnsje sierde zijn mond. Terwijl die de sarcastische spottende woorden over zijn tong liet rollen. Hij zuchtte. En keek serieus naar Toxic, Hoewel zij op een sarcastische manier sprak, was hij serieus. En spotte met haar. Night Dancer rolde met zijn ogen en luisterde iet wat verveeld naar haar woorden terwijl hij wat rond keek. ’’Inderdaad veranderen de namen zeker met de tijd.’’ Zei hij. Hij was zelf ook wel onder de indruk van haar naam. ’’Lang hier?’’ Vroeg de merrie aan hem. Night Dancer zuchtte, kwam die vraag weer. ’’Zo’n maandje of 6, 7. Jij dan?’’ Vroeg hij zo genaamd ‘geboeid.’ Hij zuchtte nogmaals. Sloeg geërgerd naar een vliegje dat met een klap op de grond viel. In het rond spatterden, maar verzoop in de dikke mooder. Night Dancer greens. Bekeek de frieze merrie die stevig gebouwd was. En duidelijk slechte was. Dit was een van zijn weinige concurrentie’s die hij misschien zou krijgen. Nykur was er een. Neveah wás er een. Met nadrukking op ‘was’ Nu zijn ze partners. En dan misschien Toxic. De andere vielen alleen maar al die paarden aan, alsof ze niks beter in huis hebben. De merrie was stil gevallen. Zeker niets meer in petto. Night Dancer had wel een spottende opmerking in zijn hoofd. Maar die was niet echt op zijn plaats nu. En Night wou hem graag wel eens gebruiken op een goed moment in ieder geval. Hij zag haar grijns. Night Dancer greens vals terug en zei: ’’Aah. Ik zie dat je het laatste beetje uit je huis heb weten te vissen.’’ Zei hij spottend. Night Dancer wou wel eens weten hoe de merrie hier op ging reageren. Ze hoefde niet helemaal uit te barste. Maar een beetje actie zou wel eens leuk zijn. Gimme what you got girl. Bring it on!

Toxic luisterde en beetje naar de woorden die Night Dancer zei. Ze was niet meer zo geïnteresseerd maar ze bleef wel luisteren. "Aah. Aardig dat je dat zegt. Bedankt." Toxic trok een wenkbrauw op. Ze begreep zijn antwoord wel maar die zag ze -niet dat ze zoiets als onder de indruk was- niet aankomen. Ze was niet van plan daar verder antwoord op te gaan geven. "Inderdaad veranderen de namen met de tijd." Antwoordde de hengst op haar -eigenlijk niet bedoelde antwoord terug krijgende- vraag. ’’Zo’n maandje of 6, 7. Jij dan?’’ Ze hoorde aan zijn stem dat hij niet geboeid was. Zij eigenlijk ook niet maar ze speelde maar mee. "Pfoe... Dan laat je me weer even denken. Geen idee, joh. Ik zit hier eigenlijk al veel te lang, maar ik ben ook niet van plan om weg te gaan. Anderhalf jaar ongeveer?" Ze had ook werkelijk geen idee hoe lang ze al in DH opgesloten zat. Maar zoals ze had gezegd, ze was nog niet van plan er van door te gaan. Zijn laatste woorden lieten haar zien dat hij haar gedachten kon lezen. "Aah. Ik zie dat je het laatste beetje uit je huis heb weten te vissen." Daar was ze duidelijk van plan antwoord op te geven. "Ah, een concurrent." Zei ze vals-speels. Ze liet de valse grijs nog steeds op haar bloeddorstige lippen staan. Het leek alsof ze ook zijn gedachten kon lezen. Hij dacht er zo te zien -aan zijn blik- juist hetzelfde over als zij. Wel als ze quitte stonden kon dit nog wel eens leuk stonden. Zoals ze al eerder dacht, bring it on!