Het was bijna magisch hoe de vuurvliegjes haar elegant gebouwde lichaam omsluitten toen ze haar intrede maakte op de open plek in de prachtige bossen. Ze dansten over het water, gaven een sensationele gouden kleur aan de heldere, vruchtbare bron. Haar ogen werden wijder in verwondering en ze exhaleerde een grote hap lucht van haar longen, alsof er een last van haar schouders viel. Arquelle's keel was droog, ze had dagen gereisd en daarbij nog maar weinig aan haar eigen behoeftes gedacht. Terwijl ze haar edele hoofd boog sloot ze haar ogen en genoot van het moment waarop het smakelijke water haar keel verzachtte. Haar akoestische, noch haar reuk zintuigen pikten iets op van een soortgenoot en toch ontsnapte een zachte, harmonieus klinkende hinnik aan haar lippen. De bruine merrie snakte naar wat gezelschap na haar eenzame trektocht.
Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je
Somewhere inside of me
2 plaatsers
Bericht [Pagina 1 van 1]
2 Re: Somewhere inside of me za 2 jul - 22:34
Hopeful
De witte met daaromheen bruine oren van de hengst vingen een hinnik op. Hopeful hief zijn hoofd op en stapte wat sneller hij was benieuwt welk paard hij te zien zou krijgen. De dunne bruine benen van de hengst zette de hele massa in beweging. Maar daar dacht je niet aan. Je dacht niet; oh ik moet lopen, of oh ik moet ademen, nee dat ging vanzelf. Dat had god zo voor hun geregeld. Heerlijk. Bestond god wel? Of was dat voor iedereen anders? Niemand kon het immers beweizen. Hope schudde zijn hoofd. Hij keek naar het paard. Het was een vriendelijk uitziende merrie. Met de kenmerkende glimlach op zijn snuit liep hij op haar af. "Hoi, ik ben Hopeful." Stelde hij zich voor.
3 Re: Somewhere inside of me zo 3 jul - 2:07
Arquelle
Toen ze hoeven op de zanderige bodem voelde richtte ze haar elegante hals op. Haar gezicht lichtte op toen ze zag dat een hengst haar bezoek kwam brengen. Arquelle's mondhoeken krulden zichtbaar omhoog en ze knipperde een paar keer met haar lange wimpers voordat ze haar chocolade kleurige ogen op zijn goudkleurige vacht richtte. Voordat ze zou reageren op zijn begroeting, observeerde ze eerst zijn frame. Zijn hoofd had witte accenten en haar groene ogen waren licht van kleur, stonden vriendelijk. "Aangenaam, Hopeful" zei ze en lachte naar hem "Een prachtige middag hier in het wilgenwoud, niet?"
4 Re: Somewhere inside of me zo 3 jul - 2:28
Hopeful
"Aangenaam, Hopeful" zei ze en lachte naar hem "Een prachtige middag hier in het wilgenwoud, niet?" Hope knikte. "Zeker. Je ziet er vermoeid uit, of licht dat aan mij?" Hij zag het aan de merrie, ze had een stuk gereist. Hope ging bij haar staan en dronk ook wat. Hij had al lang niet meer gedronken. En waaneer had hij voor het laatst gegeten? Hij zette een paar stappen terug om bij het gras te kunnen, en trok een tien tal sprietjes uit de grond en at die op. "Hoe heet jij eigenlijk?" Vroeg hij terweil hij de merrie weer aankeek.
5 Re: Somewhere inside of me zo 3 jul - 8:50
Arquelle
Hij zag al snel dat ze vermoeid was, zag ze er zo vreselijk uit op dit moment? De merrie brieste even en onbewust krulden haar mondhoeken omhoog. "Nou, ik heb een lange reis gemaakt, hier naar Dream Horses" zei de merrie zacht, keek hem met een blik die zowel vriendelijk als verleidelijk - zoals haar ogen altijd stonden. Even brieste ze en liep tergend langzaam één rondje om de hengst heen. "Arquelle, aangenaam" zei ze en lachte zacht, normaal bekende ze haar echte naam niet zo snel, maar ze voelde niet de drang om zich te bewijzen tegenover deze hengst. "Vertel me, Hopeful, hoe ben jij hier in deze landen terecht gekomen?"
6 Re: Somewhere inside of me ma 4 jul - 6:50
Hopeful
"Nou, ik heb een lange reis gemaakt, hier naar Dream Horses" zei de merrie zacht. Hope knikte. De merrie brieste en liep langzaam een rondje om hem heen. Met zijn hoofd volgde hij haar. "Arquelle, aangenaam" zei ze en lachte zacht, Hope glimlachte geruststellend terug. "Vertel me, Hopeful, hoe ben jij hier in deze landen terecht gekomen?" zei de merrie. Oh nee... Zijn kenmerkende glimlach verdween, en zijn vriendelijke houden veranderde meteen in een droevige. "Vroeger bij de mensen was ik ren paard. Ik was echt The King zeg maar. Maar toen kwam er een nieuw paard in de stallen, hij was sneller dan ik. Ik werdt voor en na de wedstrijd geslagen, zo dwongen ze me alles te geven. De laatste race die ik liep ging helemaal fout. Het had geregend, en in de bocht lag modder, en ik gleed weg. Mijn bereider was dood bij de val. Toen ze mijn tuig afdeden heb ik wild om me heen getrapt en ben ik weggerent. Vandaar dat ik zoveel littekens heb, ik weet niet of je ze al had gezien." zo. Dat was er uit. Zijn verhaal. Boven zijn oog zat een litteken en over zijn hele rug waren littekens te zien. Nu had Hopeful echt een verlagen houding aangenomen.
Bericht [Pagina 1 van 1]
Soortgelijke onderwerpen
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum