The begin of a new story

Jane wist het nog als de dag van gisteren. Vandaag was het precies 2 en een half jaar geleden dat het gebeurde. Waardoor haar leven was veranderd.

Het jonge veulentje galoppeerde zo hard als ze kon. Angst drong haar lichaam in en een stemmetje beval haar sneller te gaan. Steeds sneller en sneller. Maar het veulentje kon nog niet goed galopperen. Toen viel ze met een harde smak op de grond. Ze ademde hevig met kleine stoten, en probeerde vooruit te komen. Maar ze was aan de grond genageld. Een schim, een schim zo groot dat alleen de schaduw ervan haar al kon opeten, kwam op haar af. Het donderde en bliksemde, spetters koude waterdruppels begonnen op haar hoofd te vallen. De schim naderde, en naderde, het veulentje kon niet weggaan! En zelfs als ze opstond, zou de dood op haar buik geschreven staan. Toen pakte twee warme handen haar vast. Het was haar eigenaar, gelukkig maar. Haar eigenaar knuffelde haar, liet haar los, en snel maar verbaasd stond het veulentje op. De eigenaar stortte op de grond, en kwam niet meer overeind, zoals ze normaal altijd deed. Het veulentje zag een tweede schim naderen, en deze keer nam ze maar geen risico. Ze galoppeerde, galoppeerde, viel haast bijna 3 keer, en na een aantal uren stopte ze bij een grot om te gaan schuilen. Daar waren de rest van de paarden. Niet iedereen, eigenlijk waren het alleen de veulens...

Jane keek naar de grond. Nog steeds wist ze niet hoe in het wild te overleven. En ze kon het ook aan niemand vragen. Ze was nota bene leider van een groepje, wel een heel klein groepje, bestaande uit Bumblebee en Sugar, de andere twee waren er nu niet meer. En nu waas zij kwijt, dacht ze. Nou, ze had toch wel gezegd waar ze heen ging? Dit moest Dreamhorses zijn toch? Dan zouden ze hier even moeten blijven. Ze keek naar de grond en zag zoveel bloemen tot op het oog reikte. Dit zou het bloemenveld moeten zijn. Ze herhaalde het even in paardentaal. Ze begreep namelijk de paardentaal niet, en kon die niet spreken. Elk woord was soms wel handig. Nu wist ze de woorden "groep", "bloemenveld" "morgen" "Jane", "is" en "ben". Dat zal hopelijk wel genoeg zijn. Ze spitste haar oren. Hoefstappen. Een schim die verscheen tussen de bloemen, en kwam op haar af. Haar spieren spande zich aan. Sommige paarden waren namelijk niet zo heel erge lieverdjes om het maar zo te zeggen. Ze wachtte af tot de hengst iets zou zeggen wat ze toch niet zou verstaan.




[&'nd Tarzan =P]

Tarzan greens en hief zijn hoofd trots. Eindelijk. Hij had de meeste leden al gevonden. Hij zou ze bijeenroepen voor alle dingen die hij wou doen en zeggen. Tarzan schudde zijn hoofd. Zijn manen dansden in de wind. Tarzan zijn staart zweefde als een gordijn achter hem aan. De mooie sokken van hem dansden nog meer dan alles bijelkaar. De Clydesdale hengst was gelukkig met zijn groep. Zijn eigen groep. Af en toe waren er wat akkefietjes maarja, zo was het leven. Tarzan's naam paste bij zijn uiterlijk en leiderschap. Waarom precies wist hij niet maar hij voelde het gewoon. Weer greens hij blij. Tarzan genoot en liet zijn trots weer varen. Of hij liet zijn trotse houding gewoon varen. Een ontspannen houding gewoon. Na een uur lopen sloot hij zijn ogen half van ontspanning. Na een tijdje stopte Tarzan en begon wat te grazen. Geritsel was hoorbaar en Tarzan keek met heldere ogen omhoog maar was nog ontspannen. Tarzan greens en liep naar de geur. Naarmate hij dichterbij kwam werd zijn houding trotser. Een warme glimlach sierde zijn lippen en hij knikte bij het bruine paard. "Nieuw in DH? Ik ben Tarzan." Sprak hij kalm.

Degene die op haar afkwam was een lichtbruine hengst met lichtere manen dan zijn vacht. Hij was groot voor een paard, en waarschijnlijk was het een wild paard, gezien de lange manen. Na twee en een half jaar had Jane ook haar manen maar laten groeien, het stond wel heel erg mooi. "Nieuw in DH? Ik ben Tarzan." Jane dacht even goed na. DH, wat hij zei zou dan Dreamhorses moeten zijn, en dan zou dit bloemenveld erbij horen. Ze verstond het woord "ben" en "Tarzan" en ze concludeerde eruit dat Tarzan zijn naam was. Ze probeerde terug te praten. "Ben Jane." zei ze, met een nogal zwaar accent voor paarden. "Bloemenveld is DH?" vroeg ze nogal aarzelend. "Ik groep." Waarschijnlijk kon Tarzan hieruit opmaken dat ze niet zijn taal sprak en dat ze een groep had. Ze keek een beetje bedachtzaam naar Tarzan, ze wist wel dat hij haar niet zomaar zou aanvallen, anders zou hij zich niet voorstellen. Hopelijk kon Tarzan het haar een beetje makkelijk maken.

[noes wat is dit moeilijk XD inspiloze post xd]

Hij kon er niets aan doen maar hij moest lachen. Oke weird! Maargoed het was sneu voor Jane dus hij deed er alles aan om niet keihard te lachen. Het lukte, hij kon het lachen bedwingen tot gegrinnik. "Ja, bloemenveld is DH, Dreamhorses." Hij zei het wat langzaam maar hij moest bijna weer lachen. Snel beet hij zichzelf op zijn lip om niet te lachen. Oke het was voorbij. "Oke, groep? Ik snap je niet, heb je een kleine groep met andere paarden?" Vroeg hij serieus. "Nieuw dus." Mompelde hij zacht. Dit zou nog wel eens moeilijk worden zo, Jane kende zijn taal niet en hij de hare niet. In gedachten verzonken probeerde hij iets te verzinnen maar nopes, er was niets wat hij kon verzinnen. "Waar zijn de andere paarden? Ben jij de leider van je groep?" Tarzan had zijn hoofd iets laten zakken. Dat zou toch niets helpen bij Jane.

[vind je het gek? ik moet teveel lachen tijdens het schrijven XD]

Goed, Tarzan schoot dus in de lach. Nou ja, Jane kon er later waarschijnlijk ook wel om lachen. Maar nu even niet, maar ze wilde de pret ook niet bederven. Bloemenveld is dus onderdeel van Dreamhorses. Dus dit was Dreamhorses, weer wat geleerd. En het woord "ja". Dat ging al goed. "Oke, groep? Ik snap je niet, heb je een kleine groep met andere paarden?" "Eh..." Jane keek een beetje bedachtzaam naar Tarzan, want ze verstond alleen het woord groep. "Waar zijn de andere paarden? Ben jij de leider van je groep?" Jane wist dat het over haar groep ging, dus probeerde ze Tarzan te beantwoorden. "Eh... Ik groep." Ze zuchtte even en grijnsde lichtjes naar Tarzan om de spanning van de sfeer af te houden. Ze wist niet heel veel te zeggen, dus zei ze ook niet echt veel. "Groep?" Ze probeerde te vragen of Tarzan een groep had. Ze vond het fijn dat hij haar probeerde te begrijpen. Misschien kon hij haar en de groep wel leren te overleven.

[inspiloos xd]

Oke, hopeloos dus. Hoe kon hij haar nou begrijpen als zij hem niet begreep. Nou hij zou het proberen. 'Ik Groep' Sprak ze. Tarzan fronste moeilijk. Dit werd een lange nacht. "Jij groep, oke. Jij Jane, oke. Jij DH, oke. Jij niet wild?" Vroeg hij maar. 'Groep?' Had Jane nog gezegd. "Ehh, Ik Groep? Ja ik groep!" Grinnikte hij. "Waar groep?" Hij trok een vragend gezicht bij het woord groep. Gebarentaal dus. Oke, jeesz dit was moeilijk. Er ontstond een harde stilte. "Soms is de stilte zo luid, o zo luid." Mompelde hij zachtjes. Tarzan rekte zich uit en schudde zijn lange manen. "Ik Tarzan, Ik groep, ik wild en ik in DH." Zei hij tegen Jane. Wat moest hij haar leren dan? Hun taal ja, maar hoe. Er viel nog een stilte. Een veel te ernstige. Na een paar seconden werd het bloemenveld gevuld met gelach. Hard geschater van de grote hengst. Niet door Jane, nee gewoon, omdat de stilte veel te erg was. Tarzan schudde zich uit en keek uiterst vriendelijk naar Jane. "Waar Jane's groep?" Vroeg hij om het nog even duidelijker te maken. Dit was erg.

"Jij groep, oke. Jij Jane, oke. Jij DH, oke. Jij niet wild?" Jane kwam erachter hoe ze 'oke' en 'jij' zei. Gelukkig ging het redelijk goed. Maar de vraag begreep ze niet. Dus zei ze maar niets. "Ehh, Ik Groep? Ja ik groep!" Dat kon Jane gelukkig wel weer verstaan. Dus zo sprak je het woordje 'ik'. "Waar groep?" Hij vroeg iets aan haar wat ze niet verstond over een groep, en hij keek met een vragend gezicht. Ze beet even gespannen op haar lip, wat moest ze nu doen? Ze hoorde Tarzan iets onverstaanbaars mompelen. "Ik Tarzan, Ik groep, ik wild en ik in DH." Dat 'wild' daarvan wist ze niet wat het betekende. Nog steeds denkend op de vraag die Tarzan stelde over een groep, was ze even stil. Er klonk een stilte. Niet dat die kon klinken. "Waar Jane's groep?" Hmm, zou 'waar' waar betekenen? (XD) Toen probeerde ze het. "Jane groep is... ehm..." Ze draaide zich om en wees met haar hoofd achter haar. "Morgen is Jane groep bloemenveld DH. Tarzan groep is morgen bloemenveld DH?" vroeg ze aan Tarzan. Ze wilde wel eens zien wat voor een groep Tarzan had, en waarschijnlijk was Tarzan ook wel nieuwsgierig naar haar groep. Ze zwiepte rustig met haar staart en wachtte op antwoord.

Tarzan zou het nog eens moeilijk krijgen op deze manier. Jupjup dat zou hij. Maarja hij wou haar helpen. Tarzan glimlachte naar Jane en knikte. "Ja, Tarzan's groep is morgen in het bloemenveld in DH." Glimlachte hij. Waarom Jane dat vroeg wist hij niet maar het zou wel. "Tarzan groep halen, oké?" Vroeg hij rustig. Dit was nieuw voor hem. "Jane Tarzan's groep leuk vinden?" Vroeg hij lukraak. Hij wist absoluut niet wat hij vroeg als hij Jane maar hielp. Tarzan grinnikte zacht en keek om zich heen. Bloemen, bijtjes en vlindertjes. Daar werd je depri van. Zoveel geluk terwijl er in de werker zoveel ongeluk was. Tarzan zuchtte en schudde zijn hoofd. "Wat komt er toch terecht van deze droevige wereld?" Mompelde hij niet-begrijpend.

"Ja, Tarzan's groep is morgen in het bloemenveld in DH." Gelukkig, dan ziet ze Tarzan morgen weer. Hij was een aardige hengst, dus zijn groep zou ook ontzettend aardig zijn toch? Ze zal Bonheur en Sugar hierna meteen opzoeken. "Tarzan groep halen, oké?" Jane dacht dat het zou betekenen dat hij zijn groep zou halen. "Morgen Tarzan groep halen?" vroeg ze om te bevestigen dat ze het woord "halen" goed had begrepen. "Jane Tarzan's groep leuk vinden?"Ze kon hem niet verstaan dus glimlachte ze een beetje mysterieus. Weer mompelde Tarzan iets onverstaanbaars. Nu was het de beurt aan Jane om iets onverstaanbaars te zeggen. Ze hinnikte hard naar haar andere groepgenoten. "Sugar! Bonheur! Morgen zijn we in het bloemenveld om de groep van Tarzan te ontmoeten! Zij kunnen ons helpen!" Bevestigende hinniken weerklonken terug. "Jane groep Tarzan groep morgen bloemenveld DH." knikte ze naar Tarzan. Ze had er nu al zin in. Ze zwiepte rustig met haar staart en wachtte op eventueel iets.


[Violetkleur is Jane's taal Als je een eindpost maakt, open ik wel het "de volgende morgen" topic XD]

Holy •piep• had hij nou gezegd dat ze zouden ontmoeten. O nee. Tarzan zuchtte en grinnikte opeens. Oke dan moest hij zijn groepje maar gaan zoeken. Nou dat zou lekker gaan als hij niemand wist te vinden. Lekkere leider mopperde hij opzichzelf. Jupjup, hij had er een zooitje van gemaakt. Tarzan schudde zich uit en verjoeg zo de vele vliegen, dazen en andere beesten. "Uhh Ja, Tarzan Groep morgen bloemenveld DH. Oookkkeeeeeyyyy?" Hij vroeg het meer aan zichzelf. "Tot morgen dan maar." Waren de laatste woorden waarna hij zich omdraaide en wegliep om de puinhoop op te lossen.