A new begin.

Aragon trippelde rustig rond in de bloemenvelden. Al briezend drukte hij zijn nog zacht neusje tegen de grond en nam een mooie rode roos in zijn mond en trok het uit. Raar genoeg had de roos geen stekels. Sinds wanneer hadden Rozen geen stekels? Hij liep rond met het bloemetje in zijn mond. Het schattige veulentje verveelde zijn eigen, en vond niemand om te spelen.Dus moest het bruine bolletje zelf maar iets verzinnen om iets te doen. Hij had een zwaar verleden achter de rug, maar hij wou er niet aan denken. Hij wou genieten, genieten van zijn veel te korte leven.Hij wou nog veulentjes tegen komen, en later wou hij een partner hebben en er veel van houden en dan zelf veulentjes maken. Ja, hij had grootte plannen. Hij huppelde en gallopeerde nog wat rond, de wind blies zijn veulen manen omhoog en zijn staartje volgde als een vlag achter zijn lichaam aan . Opeens viel hij, omdat er een putje was, en het roosje viel ook. Snel stond Aragon op en nam het roosje terug op. Weer begon hij rond te trippelen. Hij zocht iemand waar hij mee kon spelen.

Met hoge huppelsprongen stuiterde Multi rond in het bloemenveld. Het bloemenveld was echt een plek voor haar. Er was eigenlijk alleen maar vrolijkheid! En dat was Multi ook! Er kwamen hier alleen maar goede, leuke, lieve paardjes. Geen stoute paardjes, waarvan ze ook wel had gehoord dat die badassen werden genoemd. Vrolijk huppelend en neuriënd sprong ze rond. Opeens stond ze met een ruk stil. Met grote ogen keek ze naar het groene beest dat recht voor haar op de grond zat. Wat was dat?! Waarschijnlijk ging het beest haar opeten, want dat wouden altijd alle enge wezens doen! Tenminste volgens Multi dan. Opeens werden de wangen van het beest groot en bol. En kwam een luid, kwaak achtig geluid uit. Multi sprong wel bijna een meter in de lucht. Ze rende zo hard weg als haar beentjes konden gaan zonder te struikelen. "Whaaa!! Het beest gaat me opeten!!! Het beest gaat me opeten!! Heeeeelllpp!!" Zo'n soort actie was niets speciaals voor Multi. Maar er waren ook zoveel beesten die haar wouden opeten! Een eindje verderop zag ze een ander veulen staan. Ze keek er even naar terwijl ze nog onhandig aan het rennen was. Snel hervatte ze zich weer terug naar de paniekaanval. Ze rende met volle vaart op het veulen af. Vlak voor hem stopte ze slippend. "Er was een groot groen beest met bolle wangen dat me wou opeten! Hij had me bijna opgegeten, maar ik was te snel voor het enge beest!" Overdreef Multi nog hijgend van haar 'achtervolging.'
Ze keek eens goed naar het andere veulen. Hij had een roosje in zijn mond. Wat zag hij er zo schattig uit! Multi zelf waarschijnlijk niet echt met haar opeet gedoe act...

Nutia stapte met gelijkmatige passen door de bloemen. Ze had haar oren ondspannen hangen en haar hals ook ondspannen. Ineens hoorde ze een veulen stem en keek op. Nutia zag een kikker en lachte. Ze sprong aan in galop en haalde het veulen makkelijk in. "Dat is maar een kikker, die doet je niets" lachte ze. Haar masker van verlegenheid had ze achterwege gelaten. Pas als ze iets over haar zelf moest vertellen deed ze het masker weer op. "Ik ben Nutia." zei ze en ze wachte op andwoord van een van de twee veulens. Nutia bracht haar hoofd naar beneden en plukte voorzichtig een bloem en at die op.