Een nieuw begin

Met grote passen draafde Navy door het bos. Zijn ogen gleden over het gebied en hij nam alles goed in zich op. Verschillende blaadjes lieten zich los van de bomen en zochten een weg naar beneden. Iedere keer als ze op de grond terecht kwamen volgde nieuwe blaadjes hun op. Dat had Navy ook bij zijn ouders moeten doen. Zijn ouders opvolgen. Maar hij kon het niet. Hij was te zwak. Hij kon het niet aanzien hou zijn ouders het ene paard na het andere vermoorde. Hij wou als leider troost en bescherming bieden. Geen verdriet en verlies. Navy brieste zachtjes en ging over in een vloeiende krachtige stap. Zijn hals was mooi gekruld en zijn spieren rolde mee met zijn passen. Als je Navy zou zien zou je denken dat het een slecht paard was. Hij had immers wel slecht bloed door zijn aderen stromen en met zijn 1.85 was hij best groot. Navy was ook niet een van de liefste maar je kon hem wel vertrouwen. Hij gaf veel om zijn vrienden. Maar helaas had hij die niet meer. Hij hielt halt toen een onbekende geur zijn neus binnendrong. Zijn spieren spande zich aan en zijn ogen gleden over het gebied. Hij wiebelde wat met zijn oortjes tot hij wat geritsel hoorde. Hij draaide zich met een ruk om en staarde in de ogen van het andere paard. "wie ben je?" vroeg hij met zijn warme donkere stem die zeker niet gemeen klonk.

[geen slechte paardjes of ruziezoekers please ]
[ETIT : alleen Kyara & Remember]

De bruine merrie draafde met gekrulde hals het bos in. Ze moest wat meer moeite doen om voorruit te komen met de dikke sneeuw. Ze ging over naar stap, ze was niet sterk genoeg. De geur van een ander paard drong haar neus binnen. Ze zette zich even halt. Even daarna stapte ze weer aan en zag het paard al snel. Hij was groot, en hij kon wel eens slecht zijn. Bij het horen van het geritsel wat zij maakte draaide het paard zich met een ruk om en staarde in haar ogen. Geschrokken deinsde Kyara wat naar achter. "wie ben je?" vroeg hij met zijn warme donkere stem die zeker niet gemeen klonk. Kyara snoof eens. "Ik ben Kyara. Van Enternal Guardians." zei ze. "En jij?" vroeg ze voorzichtig.

Langzaam draafde de hengst aan, de bladeren kraakten onder zijn voeten. Vogels begonnen aan hun grote vlucht, naar het oosten. Naar de warme landen. Terwijl andere die bleven vrolijk hun liederen zongen. Kortom, het bos was in opperbest humeur, net als alle dieren erin, en de hengst. Hij zwiepte even met zijn staart, en keek de vogeltjes na die in de V-vorm wegvlogen. Het was een leuk gezicht. Maar al snel, kwamen de grijze wolken weer te voorschijn. En maakte de gulle wind de bomen tot waaien. Weer dansen de manen van de hengst vrolijk mee op het ritme van de gulle wind. Bladeren vlogen van de bomen af. En dwarrelden rustig naar beneden, terwijl de wind hun steeds verder weg van de bomen waar ze ooit aan hingen bracht. Remember glimlachte, keek even hoe de blaadjes over hun reis deden. En racete ze soms achter na. Uiteindelijk trok hij even een sprintje, zigzagde door de bomen om warm te worden. Hij brieste zacht. Keek om zich heen. Zijn ogen gleden door zijn oogkassen, en stopte toen hij recht voor zich keek. Twee schimmen kwamen in zijn gezichtsveld. Eentje kende hij, Kyara uit zijn kudde. De ander kende hij niet. Rustig draafde hij dichterbij. Nog steeds zigzaggend, vlakbij de paarden stapte hij het laatste stuk. En stond uiteindelijk stil, zijn hoeven doorboorde de grond een beetje. ''Hallo, ik ben Remember. En wie ben jij? Hallo Kyara.'' Zei hij er snel achteraan, voor hij haar zou vergeten. Hij keek de twee paarden nieuwschierig, maar vriendelijk aan. Met respect in zijn twinkelende ogen.

De onbekende merrie deinsde meteen achteruit toen Navy zich omdraaide. Ze noemde zichzelf Kyara van Enternal Guardian ofzoiets. Enternal Guardian zou wel de naam van haar kudde betekenen. "Navy" antwoordde hij. Hij brieste zachtjes en ontspande. Deze merrie zou hem toch niks doen. Hij pikte weer een onbekende geur op, maar deze keer van een hengst. Een witte hengst naderde en Navy bekeek hem even. De hengst was een stuk ouder dan Navy zelf. Maar ach, wat maakte hem dat uit. De hengst stelde hem een vraag en begroete de andere merrie. Die kende elkaar dus al. "Navy, maar jullie kennen elkaar al zie ik". Zijn mondhoeken krullen even omhoog en zijn ogen stond een blik die je alleen slechte paarden kon vinden. Maar wat kon Navy daar aan doen. Navy is opgegroeid in een slechte kudde dus heeft veel gewoontes van hun over genomen.

''Hallo, ik ben Remember. En wie ben jij? Hallo Kyara.'' Zei hij. Kyara knikte even naar hem. Ze had hem niet eens horen aankomen. Maar het zwarte paard had zijn naam gezegt en ontspande. Kyara aarzelde lichtjes maar ontspande toen ook, Remember was er ook bij. "Navy, maar jullie kennen elkaar al zie ik". Zijn mondhoeken krullen even omhoog en zijn ogen stond een blik die je alleen slechte paarden kon vinden. Kyara moest nadenken van het gedrag van het paard. Het was slecht, maar toch ook weer niet, maar ook niet neutraal.. Of zag ze dat verkeerdt? "Ja, ik zit bij hem in de kudde." zei ze. Ze zei expres niet 'we zitten bij elkaar in de kudde' zodat de hengst misschien zou merken dat er wel een kudde leider stond. Ze schudde de sneeuwvlokjes vna haar vacht.

"hmmmmm.. je bedoelt dat hij de kudde leider is?" vroeg hij twijfelend. Op dit moment voelde hij zich erg dom. Ze leek wel te bedoelen dat het 'de kudde leider' was. Alsof Navy op zijn knieën zou gaan ofzo. Natuurlijk toonde hij respect voor paarden met een hogere rang, maar aangezien Navy niet in hun kudde zat voelde hij zich niet verplicht om anders tegen hem te doen omdat het een kudde leider was. Hij was niet meer of minder dan welk paard dan ook. Natuurlijk zou hij zijn naaste paarden met respect behandelen. Maar meer ook niet. Zijn blik ging maar Remember en even krulde zijn mondhoeken omhoog. Wat moesten ze wel niet van hem denken aangezien Navy behoorlijk wat trekjes van een slecht paard had. De meeste noemde hem raar, anders of asociaal maar paarden die iets slimmer zijn dan dat zien wel dat Navy heel anders is dan het doorsnee neutrale paard.

Remember liet de twee paarden even uitbrabbelen. ''Jep, ik ben kudde leider.'' Zei hij vriendelijk. ''Maar eh.. Waar is het feest?'' Vroeg hij nonchalant, en vrolijk. Remember had wel in de gaten dat dit geen doorsnee hengst was, net als Remember zelf, dat was ook geen doorsnee hengst. Remember brieste zacht. ''Wat doen jullie hier?''vroeg hij rustig. Remember keek rond, de sinistere grijze wolken bedekte de heldere blauwe lucht weer, met zijn sprankelende zon. De laatste zonnestralen werden verbannen uit de wereld. Remember keek om zich heen, hij knipperde even verwoed met zijn ogen, hij had even gedacht een lijf en sprankelende pis gelen ogen te zien, alsof het beest blij was als een roofdier die zijn prooi had gevonden. Maar waarschijnlijk had hij zich vergist. Remember richtte even een korte blik op de twee paarden, keek toen weer in de richting van de gene wat hij dacht gezien te hebben. En ook gezien had. Stel dat het iets gevaarlijk was, dan moest Remember deze twee paarden zien te beschermen. Hoe dan ook.

-flutje-

''Jep, ik ben kudde leider.'' Zei hij vriendelijk. ''Maar eh.. Waar is het feest?'' Vroeg hij nonchalant, en vrolijk. Kyara grinnikte even. Ondanks dat Sultan wegging, was Remember niet veranderd, tenminste, zo zag zij dat. Tuurlijk het leven ging verder, maar het was toch moeilijk. Ook voor haar. ''Wat doen jullie hier?''vroeg hij rustig. "Eh, ik liep gewoon wat rond. Zeg maar. Niets bijzonders" zei ze rustig.

-Arhg! Echt flut-