A waterfall of pain and Happiness -iedereen.

A waterfall of pain.
you're behind it,
i can see you through the rain.
and when i tried to go through it,
the sky start to bleed.
every raindrop hurts like hel.
i think and i now,its the devils his bleed
its start to grown,
neerly fast.
but i ingorne it,cuse i see you
my angry grows,and hits the sky
i give a scream and
its gone.
the devil is defeat! and i go on
but when i go to you
you're away
o no,what i have to do?
i'm stuck in here without you.
but then i see you're face again,
its behind a waterfall of pain,
here we go again,
its the cyclus of pain.

De tinker merrie kon de woorden niet uit haar hoofd krijgen, Vroeger stapte ze altijd met enkele paarden langs een mooie rivier met een prachtige waterval. Ze noemden het de waterval van pijn. Het deed haar goed om dit beeld voor zich te zien. De rivier die borrelend geluid maakt door de Kiezelsteentjes die meegaan met het water dat vloeiend over de Grote stenen glijd. De neus van de merrie streek neer in het koele water. Ze dronk er wat van. Misschien kon iemand met haar mee genieten?


[Goede paardjes!]

Yara stapte opgewekt het gebied van de rivier binnen. Lang was ze hier niet meer geweest. Lang was ze op een plek gebleven, had ze niet meer van gebied naar gebied gegaan, dus tijd voor nieuwe vrienden. Het liefst goede, want neutrale zouden nog over kunnen lopen naar slecht, en zij wilde niet meer slecht zijn, dat was ze al geweest. En dat wilde ze nooit meer. Alleen omdat ze wraak wilde op Zeus. Zeur. Yara ging naar een rustig deel van de rivier en dronk wat. Het koude water koelde haar keel. Heerlijk. De hief haar hoofd en zag niet ver van haar een ander paard. Een tinker. Met een glimlach op haar mond liep ze naar haar toe. "Hoi ik ben Yara." zei ze.

[Ik ben ook Kyara, je kent me xd]