I hate you!!

Bruine benen galloppeerde het gebied van de rivier binnen. Yara was de eigenaar van deze smalle, snelle benen. Ze ging over in stap en liep rustig naar de rivier om wat te drinken. Een bekende geur drong haar neus binnen, maar het was nog erg verweg. Ze kon het nog niet plaatsen. Yara dronk nog wat stapte toen weg van de rivier. De geur werdt bekend. Onrustig stond ze te trappelen op haar benen. Wat nu? Wat moest ze nou doen? Het was Madness of Dark Spirit. Ze zouden woedend zijn! Ze moest haar ware ik tonen, goed dus. Zenuwwachtig wachte Yara af op wie het zou zijn.

[Voor de blondines, Madness of Dark Spirit.]

Je kon zeggen dat de merrie woedend was. Geruchten zeiden dat ze weer goed was. De merrie zou onderzoeken of dat werkelijk waar was. Met de oren plat tegen haar schedel en haar neusgaten opgetrokken betrad ze het gebied; de rivier. Hier was de merrie, dat wist ze zeker. In plaats van het pad rechtstreeks naar Yara nam ze een zijpad tussen de struiken en bomen. Hier was ze beschut en kon niemand haar zien. De woeste merrie maakte zowat geen geluid. Zij was de aanvaller en Yara was de prooi. De hulpeloze prooi. De walgelijke stank van goedheid durfden haar neusgaten te betreden. De appaloosa merrie ging meer in de struiken en bosjes lopen. Haar ogen knepen samen, Yara was in zicht!

Madness schoot geruisloos uit de bosjes en botste tegen Yara aan. Een felle beet achter haar oren vervolgde en ze smeet Yara weg. Madness had een pluk manen in haar mond en liet ze vallen. Ze liep dreigend naar Yara. "Denk je nou echt dat ik mild was? Yara, Yara, Yara toch, zodra ik hoorde van dit nieuws ben ik naar je toe gekomen. Vertel!" Sprak ze dreigend. Yara kon niets zeggen door nog een beet. Ja je kon zien dat ze woedend was.

Ja het was Madness. En zo te zien was ze woedend. Ze botste tegen haar aan, rukte haar manen uit en smeet haar weg. Dreigend kwam Madness naar haar toe. "Denk je nou echt dat ik mild was? Yara, Yara, Yara toch, zodra ik hoorde van dit nieuws ben ik naar je toe gekomen. Vertel!" Sprak ze dreigend. Ze kon nog niets zeggen door nog een beet. Ze rukte haar hoofd weg, en keek schuldig in Madness ogen. "Ik kon het niet meer, het was niet mij om slecht te zijn. Ik wilde alleen wraak, en dat is uit de hand gelopen." zei ze geschrokken. Ze hoorde de woorden van Tarzan; zorg dat je Madness niet tegenkomt. Hij had niet gezegt wat ze moest doen als ze Madness wél tegenkwam.. "Het spijt me." zei ze. Maar dat zou Madness alleen maar woester maken...

"Uit de hand gelopen? Nee Yara, dat geloof ik niet! Je bent zwak, een nietsnut!" Sprak ze op een mierzoete en verleiderlijke toon. 'Het spijt me' hoorde ze uit Yara's mond komen. "Yara! Ik zal je niet vermoorden want ik weet dat Zeus dat zal doen! Wacht maar af, ik persoonlijk zal Zeus vertellen waar je bent, ik weet je altijd te vinden, je laat overal sporen achter!" Sprak ze vals grijnzend. Dreigend liep ze op Yara af en hinnikte schril. "Voor Zeus!" Zei ze vals grijnzend. "Óf voor Dark Spirit!" Zei ze nog dreigender. Als Zeus haar niet zou vermoorden dan zou heethoofd Dark Spirit dat wel doen! Madness ontblootte haar tanden en beet Yara hard in haar luchtpijp.

"Uit de hand gelopen? Nee Yara, dat geloof ik niet! Je bent zwak, een nietsnut!" Sprak ze op een mierzoete en verleiderlijke toon. Madness wist wel hoe ze Yara een schuld gevoel kon aanpraten... "Yara! Ik zal je niet vermoorden want ik weet dat Zeus dat zal doen! Wacht maar af, ik persoonlijk zal Zeus vertellen waar je bent, ik weet je altijd te vinden, je laat overal sporen achter!" Sprak ze vals grijnzend. Yara keek haar aan en wilde haar smeken om het niet te doen, maar wat zou het helpen? Helemaal niets, misschien en eerdere dood? "Yara! Ik zal je niet vermoorden want ik weet dat Zeus dat zal doen! Wacht maar af, ik persoonlijk zal Zeus vertellen waar je bent, ik weet je altijd te vinden, je laat overal sporen achter!" Sprak ze vals grijnzend. Yara wist niet wie ze liever tegen zou komen. Zeus wist haar zwakke plek niet, maar dat zou hij dan wel horen van Madness, en Dark... Dark zou woedend zijn, misschien nog wel woedender dan Zeus ooit was geweest. Madness beet Yara in haar luchtpijn. Yara wilde zich los rukken, maar dat kon niet, ze stikte. "Madness, je zou me niet vermoorden zei je, laat me dan verdomme nog heel voordat ik dood ga!" kreeg Yara met moeite uit haar keel.

Ze greens, dit was zó smakelijk ghehe! Ze kon er niets aan doen maar ze moest gewoon zo grijnzen toen ze eindelijk weer eens in een luchtpijp kon bijten zonder een tegenaanval te bevelen. Dít was het gewoon! Ze wist dat ze een schuldgevoel aanpraatte bij Yara en dat vond ze toch leuk. Verdomme! Waar bleven Dark of Zeus nou? Oke, Zeus hoefde ze niet, Dark zou woedend zijn aangezien Dark Spirit verliefd op Yara was, o dit moest ze gewoon zien als hij zou komen. Vol afschuw luisterde Madness naar de zinnen die Yara uitkraamde. "Waarom zou ik je heel laten als ík je ook zou kunnen vermoorden, dat gaat alleen maar sneller! Ghehe, je stikt al bijna," Madness' ogen waren bloeddorstig maar het zou leuker zijn om eens gewoon te kijken hoe iemand uit pure háát Yara verscheurde, ze watertandde al bij het idee. "Goed, ik laat je nu nog heel, Dark Spirit mag je vermoorden aangezien hij partners wou worden. Als hij geen gevoelens voor je zou hebben was ie al razend, wat zal er gebeuren als hij zometeen komt?" Zei ze vals. Een snijdende, spottende klank kwam bij de mierzoete toon die ze altijd al had.

"Waarom zou ik je heel laten als ík je ook zou kunnen vermoorden, dat gaat alleen maar sneller! Ghehe, je stikt al bijna," zei Madness, Yara schudde wild met haar nek om zich los te krijgen, maar zonder succes, dus bleef ze weer staan. "Goed, ik laat je nu nog heel, Dark Spirit mag je vermoorden aangezien hij partners wou worden. Als hij geen gevoelens voor je zou hebben was ie al razend, wat zal er gebeuren als hij zometeen komt?" Zei ze vals. Yara strok nu haar hals los en ademde weer. Het idee alleen al dat Dark Spirit haar tegen zou komen. Wat als dat echt zou gebeuren? Maar het zou gebeuren, ze wist het zeker, er was geen vlucht weg meer, ze was in de val gelopen..

[Inspiloos}

Vals keek ze toe hoe Yara zich dood schrok toen ze het nieuws van Darkieparkie hoorde. Ghehe dit zou vermakelijk kunnen zijn maar ze moest weg, nog steeds haatte ze die hengst zo'n beetje. "Ik haal hem maar even, hij kan je vinden omdat hij een crush op je had." Sprak ze mierzoet. Nog één keer hinnikte ze ubah schril en stoof er zonder aanleiding vandoor.

[ghehe, nu wordt het lachen]

"Ik haal hem maar even, hij kan je vinden omdat hij een crush op je had." Sprak ze mierzoet. Nog één keer hinnikte ze ubah schril en stoof er zonder aanleiding vandoor. Eh oke, dat was dus Madness. Nu moest ze nog heel huids weg zien te komen als Dark Spirit zometteen kwam. Maar ze mocht niet wegvluchten, dat zou laf zijn. Maar ze was ook laf. Maar ze moest blijven, wachten op misschien wel haar dood...


[Yep, tijd om te lachen]

Als een schaduw bewoog hij zich voort zonder al te veel geluid te maken. Als de geruchten waar waren had Yara zéker een groot probleem. Hem laten zakken kon maar dan nog goed worden?! Yara was een zwakkeling en Madness had haar zéker angst gegeven door met hem of haar broer te spotten, dat kon ze goed. Maddie wist hoe ze punten kon raken, zeker de hare. Dat was goed van haar, hij wist dat hij haar niet moest tegenkomen zonder toestemming, dat was niet bepaald goed. Met de oren op z'n platst en zijn blik op het koudst galoppeerde hij aan en stopte slippend voor Yara, die stond al te sidderen van angst gokte hij. Met een woedende blik stond hij voor haar. "Zo en jij dacht dat je ongestraft weer goed kon worden? NOU dan heb je het fucking mis! Geen smoesjes, je gaat toch dood en rot weg zonder enige twijfel dat je nergens terechtkomt. Niet in de hemel en niet in de hel!" Sprak hij met een zwaren dreigende stem. De geur van Madness hing hier rond. Met ontblootte tanden liep hij op haar af, hapte eens naar haar en liep een rondje. Nog een keer haalde hij uit zonder haar te raken en streek met zijn neus op haar kont, zo naar haar schoft naar boven, over haar manenkam en haar nek. Bij haar oren hield hij halt. Zijn bewegingen waren tenger maar Yara moest beter weten. "Hoe wil je sterven?" Fluisterde hij dreigend tegen haar. Snel trapte hij tegen haar kogel en duwde met zijn gespierde schouder tegen haar aan zodat ze viel.

Al snel hoorde ze denderende hoefslagen en zag ze de overo paint aankomen, hij stopte slippend voor haar. Met zijn oren op zijn platst, hij was nog veel kwader dan Madness, dat zag ze metteen al. "Zo en jij dacht dat je ongestraft weer goed kon worden? NOU dan heb je het fucking mis! Geen smoesjes, je gaat toch dood en rot weg zonder enige twijfel dat je nergens terechtkomt. Niet in de hemel en niet in de hel!" Sprak hij met een zwaren dreigende stem. Yara hielt haar mond, het was haar niet gevraagt te spreken, en dan moest ze dat op dit momend ook echt niet doen. Ze zette een stap van hem weg, en keek naar de grond. Met ondblootte tanden liep Dark Spirit op haar af, hapte naar haar, maar raakte haar niet. Hij liep een rondje om haar heen en hapte nog eens zonder haar te raken. Hij streek met haar neus over haar kont, naar haar schoft, en hals. Bij haar oren hielt hij halt. "Hoe wil je sterven?" Fluisterde hij dreigend tegen haar. Snel trapte hij tegen haar kogel en duwde met zijn gespierde schouder tegen haar aan zodat ze viel. Yara viel om en keek naar Dark Spirit, nu mocht ze praten. "Wat kan mij dat schelen, doe wat je wilt" zei ze neutraal. Ze had nu wel geleerd haar angst te verbergen, maar Dark kende haar goed genoeg om te weten dat ze doodsbang was.

Een debiele lach schoot er uit zijn mond. Wiewieeee wat had Yara lef, ghehe hij kreeg er de rillingen van. Hij moest even ophouden met zijn aanval om goed de lachbui te kunnen weerstaan. De tranen zaten in de ogen van de grote hengst. 'wat kan mij het schelen doe wat je wil, dood me maar ik ben toch zwak en een misverstand van god' Zei hij met een piepstem. "Jezus word toch eens volwassen!" Snauwde hij opeens tegen haar. "Ken je dan niets meer van Maddie's lessen? IN GEEN GEVAL WORDT JE WEER GOED!" Tetterde Dark Spirit. "En wat doe jij?" Sprak hij simpeltjes. "Je overtreedt haar regel, haar gouden regel over het slechtzijnde. Ghehe, vecht en sterf! Vecht je niet dan weet iedereen dat je gewoon een misverstand was van die almachtige!" Snauwde hij weer. Yara had geen schijn van kans, toch moest ze lijden want ze moest voelen hoe het was als je weer goed werd. "Ik verscheur je, eet je op, spuug je uit, vertrap je en dan mag Maddie of Zeus het overnemen, goed plan toch?" Sprak hij simpel terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok. O dit was lachen!

'wat kan mij het schelen doe wat je wil, dood me maar ik ben toch zwak en een misverstand van god' Zei hij met een piepstem. "Jezus word toch eens volwassen!" Snauwde hij opeens tegen haar. "Ken je dan niets meer van Maddie's lessen? IN GEEN GEVAL WORDT JE WEER GOED!" Tetterde Dark Spirit. "En wat doe jij?" Sprak hij simpeltjes. "Je overtreedt haar regel, haar gouden regel over het slechtzijnde. Ghehe, vecht en sterf! Vecht je niet dan weet iedereen dat je gewoon een misverstand was van die almachtige!" Snauwde hij weer. Yara zuchte. "Het enige wat ik doe, is mezelf zijn, en me niet laten leiden door het gene dat jouw nu zo boos maakt; verraad." Nu begon ze toch wel te beven. "Ik verscheur je, eet je op, spuug je uit, vertrap je en dan mag Maddie of Zeus het overnemen, goed plan toch?" Sprak hij simpel terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok. Yara snoof chagrijnig en beet hem zagt in zijn schoft. "Hier, heb je een reden om me aan te vallen." zei ze en ze keek afwachtend naar Dark Spirit, maar haar houding verrade al dat ze zich zou verdedigen, ze had immers nog les van hem gehad, en ze zou laten zien dat ze dat nog in haar had.

HAHAHAHA! O dit was zó leuk! Yara wou hem.... Yara wou hem.... Yara wou hem zonet nog..... VERWONDEN HAHAHAHA! Wauw wat een beet zeg XD een veulen zonder tanden zou nog harder bijten, dit was eerder sabbelen. De tranen stonden in de ogen van de grote hengst. "Jij.... Jij.... Jij HAHAHAHAHA!" Hikte hij van het lachen. Dit was echt gewoon te grappig. "AAAAHHH Een klein ienieminie peuterig ding probeerde me dood te sabbelen, mammie hellup!" Gierde hij het uit. Zijn lompe poten konden zijn extra lachende gewicht niet aan en hij plofte op de grond. Woesjjj hij moest te hard lachen. Na een korte tijd stond hij met woede weer overeind en keek haar dreigend aan. Snel schoot hij naar voren, beet haar in de neus, schoof bliksemsnel naar de luchtpijp en ging naar de oren. "Ik heb je niet alles geleerd schat!" Siste hij dreigend.

Dark schatterde weer in een lachbui uit. Yara wachte zenuwwachtig af tot hij weer tot bedaren kwam. Of zou komen. Na een korte tijd stond hij met woede weer overeind en keek haar dreigend aan. Snel schoot hij naar voren, beet haar in de neus, schoof bliksemsnel naar de luchtpijp en ging naar de oren. "Ik heb je niet alles geleerd schat!" Siste hij dreigend. "Dat denk je maar." zei ze terug. Yara schopte hem tegen zijn benen en hapte hem en zijn neus het bloedde, maar ze wist dat het hem geen pijn zou doen. "Je hebt me veel geleerd, alleen jij bent zo sterk dat ik jou geen pijn kan doen." zei ze, terweil ze nogsteeds in een houding stond van; als je me wat doet doe ik dat terug.

"Klopt schat!" Spotte hij. Hij was bevriend met pijn. Pijn is fijn ghehe, Yara had geen vrienden. "Je denkt echt dat je terug kan vechten he? Nou dan heb ik nieuws, ik laat je lijden!" Spotte hij weer. Weer viel hij aan, dit keer beet hij langer op de pijp zodat haar adem even stokte en ze slapper werd. Er knapte iets in hem. Spijt weerspiegelde in zijn ogen en hij liet los. Even keek hij vluchtig naar de bomen en liep achteruit. In zijn grote ogen stond iets, iets anders, een beetje angst die hij verborg onder kilheid. "Ik ga!" Zei hij nors. "Dénk eraan, wij praten weleens onder 4 ogen! Vriendschappelijk." Bromde hij vluchtig waarna hij wegliep.

[zal ik Tarzan sturen ]

"Klopt schat!" Spotte hij. Een snuif kwam uit Yara's neus. "Je denkt echt dat je terug kan vechten he? Nou dan heb ik nieuws, ik laat je lijden!" Spotte hij weer. Weer viel hij aan, ditmaal beet hij langer in haar luchtpijp, zodat ze een tijdje geen adem meer kon halen. Ze sloeg met haar hoef op de grond. Lucht, ze had lucht nodig! Ineens leek er iets anders bij Dark. Spijt weerspiegelde in zijn ogen en hij liet los. Even keek hij vluchtig naar de bomen en liep achteruit. In zijn grote ogen stond iets, iets anders, een beetje angst die hij verborg onder kilheid. "Ik ga!" Zei hij nors. "Dénk eraan, wij praten weleens onder 4 ogen! Vriendschappelijk." Bromde hij vluchtig waarna hij wegliep. "Dark!" Riep ze toen ze goed adem kon halen. Maar ze wist dat hij niet zou luisteren. Wat was er nou? Ze zag spijt in zijn ogen, ze had het duidelijk gezien!

[Ja, laat Tarzan maar komen!]

Tarzan greens en betrad het gebied van de rivier. Wat hij hier moest doen wist hij dus echt niet maar hij was er woesjjjjjjj! Als je Tarzan al eerder had gezien zou het je opvallen dat ie was aangekomen. Hij was dik ghehe. Tevreden waggelde hij rond. Af en toe plukte hij een vet arm blaadje van een tak en smulde ervan. Diëten wou ie lekker niet, lekker puh ghehe. Tarzan moest lachen en draafde aan. ”Oef, oef, oef, oef.” Murmelde hij bij elke stap. Hij werd echt te zwaar. Mischien moest hij inderdaad op dieet. Hij zag er niet uit, net een drachtige merrie. Nee daarmee moest ie niet spotten. Tarzan hief zijn hoofd statig en draafde sierlijker. Grapje, hij was nauwelijks aangekomen en hij stelde zich aan. Een paard kwam in zicht en hij constateerde dat het had gevochten. Hij kneep zijn ogen samen en schrok. WTF! Het was Yara! Ze was toch die paarden tegengekomen. Hij rende ernaartoe. ”Oh god! Yara wat is er gebeurd?!” Vroeg hij bezorgd.



[haha sorry, had het al een uur geleden getypt maar vergeten om te posten ]

Yara hoorde zwaardere hoefstappen, en begon over haar hele lijf te trillen, Zeus? Toen het paard in zicht was deed ze een paar stappen naar achter, maar het was Tarzan! Nog steeds trilde ze, en keek Tarzan met bange ogen aan. ”Oh god! Yara wat is er gebeurd?!” Vroeg hij bezorgd. "Madness, Dark..." dat was het enige dat ze kon uitbrengen, ze kon nog niet goed ademen. Darks beet was sterk. "Eerst kwam Madness..." ze wachte weer even om op adem te komen. "Ze beet me en alles, en ging toen Dark Spirit halen. Die beet me ook, maar toen zag ik spijt in zijn ogen en rende hij weg." zei ze. Dat van Dark was wel heel raar. Madness had wel gezegt dat hij verlieft op haar was, zou het daardoor komen? Maar hij had duidelijk laten merken dat hij haar haatte.

”Ja maar als het echt is dat hij je liet gaan en hij heeft al vaker paarden in koelen bloede vermoord, waarom vermoordde hij jou dan niet?” Sprak hij op een uitdagende toon. Yara keek hem aan. Zou het waar zijn. "Okey, daar heb je wel een punt." ze wist even niets meer te zeggen. ”Wacht maar af Yara, wacht maar af.” Sprak hij rustig. Yara keek hem aan. Nu wilde ze het ook wel weten! "Goed dan, we zullen zien of je gelijk hebt, ik ga hem wel zoeken. Ik kom nog wel bij je terug en dan hoor je het van me. Oke?" Zonder op andwoord van Tarzan te wachten galloppeerde ze, zover ze dat nog kon, het gebied uit, waar nog licht te geur van Dark Spirit hing.

Even ergens anders topicje met Dark?