Black & White [Remember]

Krachtige hoefslagen weergalmden tussen de dikke ijsmuren die het gebied nóg onherbergzamer maakten. Sneeuw, kleine steentjes en andere prut vloog ritmisch uit de zware hoeven van de merrie die zich in een soepele draf vooruitbewoog. Er was de laatste tijd veel gebeurd in DH. Boots had de Fire Flame verloren. Had ze echt geen betere vervanger kunnen regelen? Die Painted Black kon opzich wel, maar Nevaeh had het al niet op neutrale paarden. Maar om die Amani liep ze liever met een grote boog omheen. Die spoorde niet helemaal. Pearl werd slecht. Een goede keuze, echter was het 'eens goed altijd goed' motto ook voor Nevaeh bestemd. De plannen van Zephyr leken in het water te vallen. Hij zelf was weg voor 'zaken' en liet ondertussen zijn hele leger in de soep vallen. Nou, ze wist het wel. Hij peerde hem gewoon, zonder wat te melden. Ze snoof haar adem uit, die als twee witte dampjes verdwenen in de vroege middag. Haar staart werd prikkelbaar heen en weer geslagen, ze schudde briesend haar hoofd waardoor haar lange voorlok naar links waaide. En waar was Night Dancer? De chocoladebruine god die ze al zolang niet had gezien? Krachtig steeg ze omhoog door haar benen hard af te zetten. Haar hals zat in een lichte krul. De zon wierp zijn bos aan stralen over het gebied, maar het was te koud om te smelten. Het was windstil, maar toch bereikte een haast zoete geur haar neus. Ze snoof en drukte haar oren tegen haar schedel toen de eigenaar van de geur, een witte hengst, arriveerde. Ze stopte abrupt en sloeg met haar voorhoef tegen de grond.

---

Kalm blies hij een wolkje uit, al de hele tijd. Hij had hier niet zo lang rond moeten huppelen, dan zou hij het nu niet zo ijzig koud zijn. Maar hij zocht naar iets, wat wist hij niet. Maar hij wist wel dat het noodzakelijk was. Hij galoppeerde aan, weg van dit ijzige vreselijke gebied. Vroeger was het een droom, een sprookjes paleis. Maar als je er langer was dan was het een nachtmerrie. Remember galoppeerde door, het koude zweet brak hem van alle kanten, dit was niet goed. Hij moest hier weg! Toen hij eindelijk bij de geisers. Spoelde een golf van hitte en warmte door hem heen. Zijn bloed kwam weer tot leven, en stroomde weer actief door zijn aderen. Remember kwam opeens tot leven, wat bezielde hem? Werd hij gek? Soms herinnerde hij zich iets niet. Laatst bijvoorbeeld, zat hij onder het bloed maar hij wist niet hoe hij eraan kwam. Het was alsof hij onder de macht van iemand was gekomen. Hij snoof, schudde zijn hoofd. Draaide abrupt om en galoppeerde weg. Sneeuw stoof in het rond. Het koude zweet brak hem weer van alle kanten, en zijn bloed stopte naarmate van tijd met stromen zo leek het in ieder geval. Kleine wolkje's kwamen weer uit zijn neus. Pas toen hij stilstond bij een pikzwarte merrie was he alsof hij stopte met zweten. Of de zweet druppels waren bevroren. ''Remember.'' Zei hij enkel en alleen, alleen de gelaatsuitdrukking al stond Remember niet aan.

Ze snoof. Ze liet haar felgroene ogen ver het witte lichaam van de hengst gaan. Haar mondhoeken waren strak naar beneden gedraaid. Haar fijn gevormde oorschelpen lagen diep in haar nek gedrukt. Langzaam sjokte ze op de witte hengst af, haar hoofd dominant hoog, evenals haar staart, die prikkelbaar heen en weer zwiepte. Op haar ravenzwarte vacht reflecteerde het fletse zonnetje wat er stond. Ze kneep haar felgroene kijkers samen en liet haar blik nogmaals over het lichaam van de hengst glijden. Ze sjokte een rondje om hem heen, en hield elke beweging strak in de gaten. Haar adem, die ze extra hard uitsnoof, verdween als twee witte dampwolkjes in de ochtend. ''Remember.'' Klonk het. Aha, Remember dus. Ze gromde bijna onhoorbaar. "Nevaeh is de naam" Haar stem klonk rauw, maar met een verleidelijk randje. "En wat moet jij in dit gebied" Snoof ze.

Remember bekeek de merrie met grote afkeer. Hij snoof en trok zijn ogen tot spleetjes. Hij rolde even met zijn ogen toen ze dominant een rondje om haar heen stapte. Hij zuchtte die werd al gauw overstemd door de woorden van Neveah. Rauw maar met een verleidelijk randje. Het was maar goed dat ze door praatte want Remember maakte net een geluidje alsof hij moest kotsen. ’’’Denk maar niet dat je er stoerder op wordt door dominant rondjes om paarden heen gaat lopen en een beetje gaat lopen mopperen.’’ Zei hij nuchter, en hij schudde even zijn hoofd. Remember tilde zijn vier voeten even om hoog toen hij te ver in zakte. ’’Wat doet dat ertoe?’’ Kaatste hij terug. Hij snoof kalmpjes en keek de merrie fronsend aan met nog steeds die grote afkeer.

Ze snoof haar adem uit. Ja, ze moest zich zeker inhouden. Eens kijken wat dit witte goedzakje nog meer te brabbelen had. Het was dat hij nog maar net praatte, maar als het aan de ravenzwarte merrie lag had hij allang geen linker oor meer gehad. Ze bleef stilstaan, recht voor de hengst, die ongeveer even groot als haar was. Neutraal sloeg ze haar staart tegen haar achterhand aan. Haar oren draaiden elke kant op, zoekend naar eventuele onheilspellende geluiden. ’’’Denk maar niet dat je er stoerder op wordt door dominant rondjes om paarden heen gaat lopen en een beetje gaat lopen mopperen.’’ Ze snoof en rolde met haar ogen. "Nahh. Ik mopper niet" Zei ze met een zo neutraal mogelijke stem. Een wolk dreef langzaam voor de zon, en het zou niet lang meer duren voordat het weer eens ging regenen. ’’Wat doet dat ertoe?’’ Ze liet de hengst uitbrabbelen. "Veel. Dit is niet een gebied waar iemand maar even één twee drie komt"