Just smiling, no matter what..

Haar hoofd hing er zo maar suf bij, en terwijl de merrie wat rond draafde begon ze zich steeds nuttelozer te voelen. Eenzaam, misschien was dat wel een beter woord. Haar moeder en vader hadden een voorstelling in het circus moeten geven, en dit samen met haar jongere broertje en zus. Er waren vuur cirkels waar door ze moesten springen, en als afsluiter zou zij in een piaffe langs vuurpijlen moeten gaan. Alles liep mis, en alleen zij wist de woeste brand te overleven. Ze had haar familie moeten achter laten, omdat zij als enigste wist te ontkomen. Het enige ze bij zich had als herinnering, was een flinke derde graads brandwond op haar schouder. Ze liet een zacht briesje vallen, waar na ze haar smalle hoofdje even uitschudde. Ze wist niet of ze hier wel zou kunnen overleven, aangezien ze een wereld met stallen en dekens kende, en goed voer.. Maar wat had ze te verliezen? De merrie hief haar hoofd op en keek in de verte, geen enkel dier zag ze hier voor bij komen. Nors keek ze voor zich uit, waarna ze een zielig hinnikje liet horen. Niet om aandacht te wekken, puur naar haar ouders en haar zusje en broertje. Niet dat ze ze kon zien, maar ze wist dat hun geest vast wel ergens rond dwaalde om dit te kunnen horen

Sid draafde rond. Het sneeuwde licht en het was koud. Telkens als hij uitblies was een klein wolkje te zien. Sid voelde zich de laatste tijd best wel goed en hij maakte een vrolijke bokken sprong. Nog even opscheppen door zijn benen helemaal te strekken. Hij kwam aan bij het zilveren meer. Daar was hij wel vaker geweest. Meestal waren er verliefde stelletjes, maar daar trok hij zich niks van aan. Hij hief zijn hoofd. Een onbekende geur drong zijn neus gaten binnen. Het kwam bij het meer vandaan. Een paar tellen later hoorde hij een zachte hinnik. Het klonk verdrietig en zwak. Sid ging over in een vloeiende galop en krulde zijn hals mooi. Hij was trots. Waar op wist hij niet maar hij was het gewoon. Hij stond nu voor het meer. Aan de over kant stond een licht gekleurde merrie en ze had een grote brand wond op haar schouder. Het zag er pijnlijk uit.''Hey, mijn naam is Sid. Mag ik vragen wie jij bent?'' Hij nam een slok uit het heldere en verfrissende water. Hij keek weer naar de merrie. ''Gaat het wel, met je wond?'' Vroeg hij bezorgd. Hij nam een slok van het water en draafde naar de andere kant van het meer. Voorzichtig liet hij het koude water over de wond. Dat zou wat helpen.