Een dikke zwarte merrie die met een geirriteerde blik had draafde gespannen door het gebied van de goedzakjes. Ze moest er nu echt geen tegen komen. En ook geen arrogante paarden. Daar moest ze zeker al niks van hebben, die enken altijd dat ze beter zijn dan andere. Wat vaak juist het tegenovergestelde is. Nee ze haatte die paarden. Ze moest er gewoon niks van hebben. Ze zuchtte. Even sloeg ze hard met haar staart tegen haar flanken om insecten weg te jagen. Een zoete geur kwam tevoorschijnt en drong haar neusgaten binnen. Nee, deze was dus duidelijk van haar.
Waarom moest ze juist op dit moment hengstig zijn. Ze zag het dan ook niet zitten om hengsten te lokken. Vooral niet als het goedzakjes zijn en dat gaat wel hier het logischst zijn want dit was het gebied van de goedzakjes. Ze had hengstig moeten zijn in een gebied waar er bijna niemand kwam dan moest ze er niet op letten, en hier dus duidelijk wel. Ze kon het niet laten ze moest even vlug weer met haar staart tegen haar flanken slaan. Die insecten bleven maar komen. Waarom lieten ze haar nu niet gewoon met rust. Typisch voor haar hengstig zijn wanneer ze in een slechte bij is. Een geur van een hengst drong al snel haar neusgaten binnen. Imora legde direct haar oren plat. En hield haar staart zo stil mogenlijk maar kon niet anders dan ermee rond zwaaien om die muggen uit haar buurt te houden. Ze kende deze geur. Azacar. Nee, waarom hij juist. Mischien zou hij haar niet waardig achten en mischien doorgaan, maar die gedachten was twijfelachtig toen ze de hengst op haar af zag komen. Haar spieren gespannen wachtte ze af wat deze hengst wou. Ookal had ze al zo'n gedachten wat het wou.
(Azieee)
Waarom moest ze juist op dit moment hengstig zijn. Ze zag het dan ook niet zitten om hengsten te lokken. Vooral niet als het goedzakjes zijn en dat gaat wel hier het logischst zijn want dit was het gebied van de goedzakjes. Ze had hengstig moeten zijn in een gebied waar er bijna niemand kwam dan moest ze er niet op letten, en hier dus duidelijk wel. Ze kon het niet laten ze moest even vlug weer met haar staart tegen haar flanken slaan. Die insecten bleven maar komen. Waarom lieten ze haar nu niet gewoon met rust. Typisch voor haar hengstig zijn wanneer ze in een slechte bij is. Een geur van een hengst drong al snel haar neusgaten binnen. Imora legde direct haar oren plat. En hield haar staart zo stil mogenlijk maar kon niet anders dan ermee rond zwaaien om die muggen uit haar buurt te houden. Ze kende deze geur. Azacar. Nee, waarom hij juist. Mischien zou hij haar niet waardig achten en mischien doorgaan, maar die gedachten was twijfelachtig toen ze de hengst op haar af zag komen. Haar spieren gespannen wachtte ze af wat deze hengst wou. Ookal had ze al zo'n gedachten wat het wou.
(Azieee)