De bewegingen die ze maakten leken bijna sprongen. De snelheid waarmee ze zich voortbewoog was erg hoog, iets waardoor ze het gevoel had dat ze vloog. Haar hoeven maanden zich vast in de grond om hoopjes aarde vervolgens op te slepen waardoor het in de lucht vloog. Omdat het gebied heuvelachtig was wringde haar lichaam zich in allerlei bochten om zonder vaart te minderen over de steile en dalende heuvels te kunnen galopperen.
Vogels vlogen in een dichte zwerm voorbij, er uitziend als een zwarte vlek. Ze liet haar hoofd weer zakken, en bij elke stap bewoog haar hoofd een tikkeltje automatisch mee. Haar staart bungelde achter haar lichaam aan en creëerde hetzelfde effect als een vlieger die door de wind meegezeuld werd. Ze hinnikte in het niets, galoppeerde nog altijd door en gooide haar hoofd voor een kort moment genietend in de lucht. Heerlijk, als je zo een middag kon genieten van de wind die door je manen en vacht streek. Dat kon ze de hele dag wel doen - iets waar ze geen tijd voor had.
Precies toen dit in haar gedachtegang rond ging over dit onderwerp weerklonk er een hinnik. Leider van de Eternal Guardians? Dat was zij; iets waardoor haar snelheid alleen nog maar in de versnelling werd gezet en ze nóg harder vooruit stoofde. Haar ogen speurde het gebied af, zoekend naar het ene paard - een merrie - die zich tot hun bekeerd had. Zich tot de kúdde bekeerd had, iets wat sowieso al leuk was.
Er was de laatste tijd zoveel vraag naar de Eternal Guardians, iets waardoor het alleen nog maar leuker was de kudde te leiden. Leuk om te weten dat het paarden interesseerden. Iets waar ze trots over was, ook omdat Sultan dit bereikt had. Langzaamaan werd het gebied kleiner, het veld smaller en de heuvels minder hoog. Haar snelheid verminderde ook, voornamelijk omdat het paard dat ze zocht in haar zichtsveld verscheen. Bij elke meter werd haar snelheid minder en de laatste paar meters werden stappend afgelegd. Ze stopte voor de merrie, schudde haar lichaam even heen en weer en knikte.
"Goedemiddag merrie!" begroette ze haar glimlachend, terwijl haar warme stem over het veld verspreidde. "Mijn naam is Pearl, de leidster van de Eternal Guardians. Ik hoorde je hinnik, en als het goed is was die voor mij bedoeld?" vroeg ze, nog steeds vriendelijkklinkend. De wind speelde nog steeds met haar manen, net als het tijdens haar galopsspurt had gedaan.
Moderator