VIPx C U R L I N x
Haar lange, krullende manen vielen sierlijk langs haar gespierde hals die trots geheven was. De twinkelende, sprekende ogen van de Friese merrie staarde over de enorme vlakte terwijl haar voorbenen strak langs elkaar stonden, net als haar achterbenen. Genietend van de gure wind die langs haar al dikke vacht streek, terwijl haar manen een tikkeltje opgelicht werden en vervolgens weer netjes in model tegen haar hals vielen. Rose zuchtte, maakte een overgang naar de stap terwijl ze haar hoofd nog steeds hoog op haar hals droeg. Haar oren waren naar voren gepunt, terwijl ze diep van binnen kapot ging. Puur om het feit dat de kudde waar ze zolang voor gevochten had was verdween, ineens; uit het níets. Hoeveel paarden dan ook zeiden dat ze aan zagen komen, zij niet. Misschien dat het kwam omdat ze het niet in wílde zien, aangezien ze alles voor de kudde over had. Het maakte nu ook niet meer uit, The Eagles was niet meer en had plaats moeten maken voor een andere goede kudde. The Quiet Sparkle, eentje die haar ontzettend aansprak en ze kon dan ook niet wáchten om de leidster te ontmoeten. Maar voordat ze een hinnik zou laten horen, wilde ze eerst een geschikte plaats zoeken. Eentje die makkelijk te bereiken was, dat was echter het belangrijkste. Terwijl ze even in haar gedachten verzonk, zakte haar hoofd iets naar beneden en ontspande ze haar spieren. De vogels floten vrolijk hun melodieuze liedjes, terwijl het ritmische geklap van hun vleugels er doorheen verwerkt werd. Genietend van de natuur, de vogels die het allemaal compleet maakte sloot ze haar ogen, kwam ze tot stilstand en bedacht ze dat dít de juiste plek was om de merrie naar haar toe te roepen. Rose wilde graag bij een kudde horen, maar óf het een slimme keuze was om dat nu al te doen wist ze niet, maar daar zou ze snel genoeg achter komen. Rose schraapte haar keel, zette haar voorbenen een tikkeltje uit elkaar en liet een zangerige hinnik over het gebied weerkaatsen. Terwijl het geluid langzaam wegstierf, wachtte de grote merrie geduldig af tot de leidster zou reageren. Hopelijk zou ze snel op komen dagen, Rose wilde er zo snel mogelijk vanaf zijn zodat ze aan het werk kon voor een kudde. Dat was iets wat ze enorm graag deed en ze had idee, dat ze dat bij The Eagles duidelijk had laten merken. Zelf hoefde ze geen kudde, daar was ze helemaal geen type voor. Ze was meer iemand die graag ín een kudde zat, puur om de gezelligheid en de bescherming die je dan had. Ook als je even een terugval had, kon je áltijd bij je kuddegenoten terecht en dat gaf haar een gevoel. Een gevoel die ze niet eens kón beschrijven. ~