Hinnik naar Deina

Thron liep langzaam naar de voet van de berg. Het regende inmiddels en het was donker. Hij vond de duisternis leuk. Zijn leven in de nacht was zalig. Maar hij kwam hier voor Deina. Hij hinnikte . "Deina,ben je daar? ik moet je spreken." Over iets belangrijks voegde hij er in gedachten bij. Hij woeu bij de kudde van Deina. Absoluut. Hij hoorde iets kraken. Was zij het? hij keek rond. Nee ze was het niet. Hij zuchtte en liep een rondje. Zijn wintervacht hield hem mekker warm. Hij schudde zich uit en schraapte met zijn hoef over de grond. Komaan,Thron stond hier al een eewigheid. Nouja,geduld is een schone zaak,of hoe noemen ze dat. Hij was een slecht paard. Door en door slecht. Hij wachtte en wachtte

~Alleen Deina~

De witte merrie liep rustig naar de top van de drakenberg. De plaats waar zij en haar laatste veulen geboren waren. Ze grijnsde bij de herinnering en liep verder. Haar donkere ogen gleden over de omgeving terwijl ze eens diep nadacht. Ze drukte haar oren plat tegen haar schedel toen ze een onbekende hinnik hoorde. Het enige dat ze begreep was dat het tot haar gericht was. Iemand voor de kudde. Eindelijk. Ze liep verder door naar de top en zag verderop een zwarte schim. Het was moeilijk te zijn, maar ze zag hem wel. De merrie stopte voor de hengst en knikte eens naar hem. "Hallo. Je riep?" Haar stem gaf weinig emotie weer. Ze keek hem strak aan en haar houding duidelijk dominant. Ze was trots om een leidster te zijn en leden te ontvangen zoals nu. Alleen moest hij het waart zijn. Hij moest zich natuurlijk bewijzen om erin te komen. Ze was wel blij dat er eindelijk eens een ouder paard bijkwam. Al die veulens.

Een paard kwam op hem af. Het stopte voor zijn neus en keek hem strak aan. Het was een merrie. "Ben jij Deina?" Hij knielde en keek naar haar. Hij stond terug recht en keek haar aan. "Ik riep je ,omdat ik bij je kudde wil." Hij briesde. Het was ijskoud boven op de top. De merrie was wel dominant. Maar dat hoorde erbij als je een leider was van een slechte kudde. Hij liep heen en weer en keek ondertussen wat rond. Hij wou graag bij haar kudde gaan. Hij was al blij dat er iemand op zijn geroep afkwam. Hij zuchtte en keek naar de grond. Hij wachtte op een antwoord. Liefst een bevsetigend antwoord.

(Sorry had bijna geen inspi )