Let the dead bury her dead

Waar was mama? Waar was papa? Hij was iedereen kwijt, iedereen van wie hij hield. Er was niemand meer hier. Hij kon net zo goed opflikkeren, net zo goed slecht worden. maar hij deed het niet, hij wou het niet. Pico zwaaide met zijn staart en zuchtte. Hij miste zijn melk, hij miste de liefde die zijn moeder hem gaf. Langzaam drong een geurtje zijn neusgaten binnen. Hij spitste zijn oortjes, en galoppeerde vrolijk aan. Wat in het begin een beetje klungelig ging. Hij stopte voor het andere veulentje. Hield zijn hoofd een beetje schuin, en begon meteen met vrolijk ratelen, zonder er bij na te denken dat het veulentje misschien wel boos op hem zou worden. ''Hallo, ik ben Pico? En wie ben jij? Ik heb al heel lang niemand meer gezien.'' Ratelde hij vrolijk en onschuldig.

~Anaïs~

Het bruine veulen galoppeerde over de berg heen. Haar oren lagen in haar nek gedrukt en haar donkere ogen staarden strak vooruit. Ze was razend. Té razend voor woorden. Haar kleine hoeven sloegen neer op de dikke laag sneeuw. Ze sloeg met haar zwarte staart heen en weer terwijl ze als een gek over de berg raasde. Ze snoof de geuren op en een veulengeur drong haar neus binnen. Het was makkelijk te ruiken nu en ze wist dat het een goedzak was. Ze kon oefenen omdat het een veulen was. Paarden kon ze niet aan, maar deze wel. Ze vertraagde na een tijd en toen ze aan de top van de berg was keek ze om haar heen. Haar donkere ogen zochten naar het veulen waar de geur vandaan kwam. Anaïs hinnikte hard en vals als waarschuwing voor het veulen. Al snel zag je het veulen en deze had haar ook gezien. Het veulen stelde zich voor, vroeg wie ze was en zei dat hij al een tijd niemand meer gezien had. Anaïs rolde met haar ogen en sloeg met haar hoef op de grond. "Nou en? Mijn naam heb je niet nodig en het kan me niet schelen wie je bent en wat je meegemaakt hebt. Goedzakken zoals jou horen hier niet, veulen." Haar stem was duivels en gemeen. Haar donkere ogen stonden leeg en emotieloos op het veulen gericht. Ze wachtte af op de reactie voor ze echt zou toeslaan. Ze was kwaad en niet zo goed gezind en daarom was het tijd om haar eens goed af te reageren.