I call you, 'cuz i want to join your herd

Uren en dagen verstreken. Dagen vlogen zo voorbij je oogpunt. Vanaf de opkomende zon in het rood van de morgen tot het donkere van de avondval. Sterren twinkelden aan het zwarte van de nacht. Dieren namen hun laatste avondzucht op vooraleer gaan slapen. Een merrie, zo zwart als de nacht verplaatste zich ietwat vermoeid verder. Elke dag verder werden de pijnen steeds ondragelijker. Haar laatste zucht van de avond ontsnapte en verdween in de bittere kou van de nacht. Een frisse nachtbries streek door haar maanwitte manen door. Een uil wekte het geluid van de nacht op. Gekrijs en getrippel van vogels werd vanuit het donkere bos waarneembaar. Haar groene ogen tuurden de richting af die de uil gebruikte om prooi te vangen. Een klein en weerloos muisje krijste zijn laatste kreet van zijn leven uit vooraleer opgegeten te worden. Een zwart bruinige nachtvlinder bedekte de heldere sterrenhemel achter een gordijn van glinsters en huid. De grote vlinder liet zich meefladderen met de nachtwind. Een ransuil doorbrak de stilte van de nacht, gevolgd door het gehuil van wolven vanuit de bergen. Haar rusteloze blik tuurde de horizon naar het midden van het land af. Vermoeid liet Okami zich door haar benen zakken en sloot langzaam haar ogen en gedachte's af voor de nacht. Gehuil en gekrijs van wolven en vogels zaktte alsmaar dieper af in de nacht. Volledig onbewust van de wereld, geprikkeld door het gras van de velden en afvallende bladeren.

DE VOLGENDE MORGEN

Eerste zonnestralen prikkelden haar zintuigen. Sloom opende ze haar oogleden voor de opkomende ochtend. Haar blik gleed naar het bos dat zich langzaam uit haar zicht verliet. Een nieuwe dag brak aan. Een nieuwe dag voor nieuw avontuur. Roodborstjes verwelkomde haar aankomst in dit nieuwe en overheersende gebied. Duizenden aroma's van bloemen en bomen vulden haar neusgaten. Overal rondom haar waren rode klaprozen en violetjes waarneembaar in alle kleuren en maten. Okami snoof de heerlijke geuren van de bloemen op waarna ze voorzichtig en sierlijk langs alle bloemen heen stapte. De zon glimlachte haar toe waarna uit de hemel een havik met opvallend glinsterend lint neerstreek. De luchtrover liet zich sierlijk met de wind meevoeren. Het lint achter zich aanslepend. Een lynx sloop in de verte over de vlakte op zoek naar prooi. Een klein veldmuisje werd deze keer het ontbijt van de stille jager. Okami vervoerde haar lichaam richting de vallei. Met een aanhoudende gallop bereikte ze weldra haar hoogtepunt. Bergen omringden haar langs alle kanten. Doorheen het gebied kibbelde een smal beekje. Moeizaam klom Okami een rots op waarna ze haar hoofd de lucht in stak en hinnikte naar haar toekomstige leider(s).

De opkomende ochtend die gepaard ging met lichte zonneschijn deed haar goed. Dit was de eerste dag in tijden dat haar zenuwen geprikkeld werden met dit prachtige lenteweer. Tijd van de bloemen, tijd van de opbloeiende natuur, tijd van de veulens en tijd van de zonneschijn. Naar haar mening stuk voor stuk prachtig. Bij elke blik die ze de natuur gunde leken er meer kleuren te ontstaan. Feitelijk was dit ook zo; ze was de bossen uitgedraafd en kwam nu aan in de vallei die begroeid was met bloemen en bomen. Ze had het hier altijd vredelievend gevonden, zelfs in de winter, maar met deze extra lichtpunten was het nog prachtiger. Een grote populatie van vogels die in opmerkelijke tinten gekleurd waren stroomden voorbij. Ze snoof de frisse geur van verse lucht en natuur in en vervolgde haar reis - die uiteindelijk zou leiden naar een nieuw kuddelid. Plots stond ze doodstil.
Bij het horen van het gekraai wist ze al wat er aan te komen zat, maar bij het zien van één van haar favoriete dieren wist ze het zeker. De grote, witte sneeuwuil bereikte haar en nam zoals gewoonlijk plaats op haar rug. Ze begroette Volturi met een enthousiast gebries, die op den duur weer beantwoord werd met het gekras van de vogel. Haar wonderschone vleugels klapten zich in en kwamen weer netjes langs haar lichaampje te hangen. Volturi was de kudde-uil, die tot de Dénali behoorde. Sinds die eerste ontmoeting met dit bijzondere dier had ze al een soort onverklaarbare band gevoeld. Nu hoorde de uil zo'n beetje tot haar familie, haar grote vriendengroep. Ze wist dat de uil hetzelfde over de kudde dacht en leek hun nooit in de steek te laten. Ze zette voorzichtig een stap en door de vasthoudendheid van de vogel wist ze dat hij zou blijven zitten. Dan zou ze meereizen naar het paard van wie het gehinnik afkomstig was geweest. Zigzaggend door smalle paadjes die werden omsingeld door kleine riviertjes plaatste ze haar hoeven voorzichtig op het wegdek. Ze ontweek de kleine diertjes als lieveheersbeestjes en rupsjes die op de grond ronddwarrelden. Een nieuwe geur drong haar neusgaten binnen - die bijgevoegd werd door een beeld van het bijhorende paard. Ze stopte voor de merrie, eindigde in een soort kleine sliding en glimlachte vriendelijk. "Goedemorgen!" begroette ze het paard warmhartig en knikte even als extra teken van welkom. "Ik neem aan dat jij degene was die gehinnikt heeft? Mijn naam is Pearl, de leidster van de Dénali." vervolgde ze ronduit enthousiast en vriendelijk.

[Verw8 er niet veel van, heb meer inspi achter m'n ds]

Warmtegloed verstreek in de lach van het zonlicht. Vleugels, verzorgd door de warmte van de dag zweefden door de lucht. Gevolgd door het glinsterende lichaam van een eenzame maar sierlijke jager, aflopend in een glinsterend kleurrijk lintje, hangend aan het uiteinde van zijn staart, golvend op weer en wind, door tijd en seizoenen. Krijsend met de arend, zwevend met de wind, vliegend, soms dat hij dat hij het echt kon. Een sierlijke omwenteling door vrijheid en ruimte, fladderend door de wind, golvend op een zee van heerlijkheid en leven. Vertrouwelijk geheimen dragend, haar groene ogen op de warme gloed van de zon vallend, rijkend door hemel en aarde. Weg dromend van een hemel op aarde. Waar verschillend zijn een gemeenschap vormde, waar vijanden elkaar de hand rijkten en zo een wereld bouwden naar het geluk. Levend onder het oog van de Goden. Waar sterren de hemel elke dag sierden en nachten verwekt werden door de zon. Waar iedereen anders was. En op zijn manier de gemeenschap toesterkte. Waar watervallen goud waard waren, en wateren gevuld met kristallen tranen. Waar mens en dier in harmonie samenleefden en hun eigen wereld met elkaar deelden. Waar dromen werkelijkheid waren en niemand bang was om hardop te dromen. Waar werkelijkheid en fantasieën één met elkaar waren, waar oorlog noch rivaliteit was. Golvend door dromen en fantasieën, zwevend van de realiteit, starend, niemand die het kwaad deed. Een stevige windvlaag bracht haar geest weer terug op aarde. Haar groene ogen in de verte starend, hopend op een glimp van één of andere aanwezige. Gekrijs en hoefgetrappel liet de aarde onder haar hoeven trillen. Hartelijk glunderden haar ogen onder het licht van de zonneschijn. Een witte merrie naderde haar standpunt. Okami knikte vriendelijk en onderdanig." Aangenaam Pearl, Okami is de naam, en ik zou graag je kudde joinen. Als mogelijk." Haar ogen glinsterden van vreugde. Ingehouden vreugde. Om niet uit de mand te vallen. Haar oren gespitst, volle aandacht op de merrie en de uil voor haar gericht, liet ze een bescheiden tevreden glimlachje haar lippen sieren.

[Flutje]