Utopia ♥ [Nanami]

De kleine voskleurige hengst keek met een verzwijkt gezicht naar het sneeuw wat tot zijn buik omhoog stond. Waarom was er nou sneeuw? Het brengde alleen maar je vacht in de war, je werd er koud van en je gleed erover uit. Je kon maarzo op een stukje ijs staan en BOEM! daar lag je op je snufferd. Sneeuw was een en al ellende, vragen om ellende zelfs. Buster grijnste en nam een hap van de sneeuw. Gatver, wild schudde de kleine pony zijn hoofd en keek met een nog meer geiriteerd gezicht naar het sneeuw. Opeens keek hij de lucht, Hij moest vannacht wel een slaapplaats hebben, Het liefst een kudde, waar je elkaar door dik en dun kunt steunen. Busters' mondhoeken krulden op en een schelle hinnik verliet zijn peuterige mondje. Hij zou Nanami oproepen om bij Utopia te horen, Ja, dat was wat hij wou. Een neutrale kudde, hij kon toch nooit kiezen wat hij wou zijn, goed of slecht, ligt eraan bij welke paarden hij was. Was hij op iemand kwaad kon hij met zijn mollige en kleine lichaam elk paard in elkaar knopen. En als hij bij zijn echte vrienden was was hij een aardig, typerende hengst die gewoon aan de merrie's dacht en totaal niet aan veulens. Buster liet nog een hinnik klinken, Ze moest wel opschieten, anders bevroor hij bijna in het ijskoude sneeuw.

[nanami, oproep voor Utopia]

De witte merrie ging richting de hinnik die ze zojuist gehoord had. Terwijl ze liep daalde de temperatuur, net als haar humeur. Ze hield niet van de kou, het was vreselijk. Een zucht kon ze niet onderdrukken toen ze de enorme Sneeuwvlakte had bereikt, het enige voordeel aan de winter en sneeuw was dat ze niet zo opviel. Al was dat als leider zijnde waarschijnlijk niet zo'n ernom fijn voordeel, ze zou moeten opvallen al zou ze een groep paarden moeten leiden. Ze vond het toch fijn dat ze is naar een ander gebied moest om een paard te bezoeken, maar waarom dít gebied? Ze wou liever alleen zijn en niemand haar getril laten zien en het tegenhouden was gewoon vermoeiend. Zucht. Hopelijk was dit gesprek snel afgerond en kon ze weer naar het Zuiden, waar het een heel stuk warmer was dan hier. Gelukkig was het lente en waren er zelden sneeuwstormen, in de zomer was op sommige plekken zelfs geen gras. Helaas was dat hier niet het geval.

De witte merrie viel nauwelijks om terwijl ze door de sneeuw stapte, ze kon een zwakke geur ruiken. Waarschijnlijk was het paard dichtbij, tenslotte was haar neus bevroren en daardoor ging haar reukvermogen een heel stuk omlaag en nu was dat zeker niet handig. Ze had niet speciaal iets tegen sneeuw, het was eerder de gladheid van het ijs en de kou. Kou was vreselijk en de sneeuw vond ze soms nog wel mooi, nu had ze echter niet de energie ervoor om te genieten van het uitzicht. Maar daar had ze ook geen behoefte aan, wat ze nu moest doen was het paard zoeken dat haar zojuist geroepen had. Daarom stapte ze flink door, in hoop dat het paard snel kwam opdagen. Ondertussen probeerde ze de rillingen te stoppen, en met succes. Gelukkig kwam er al een schim in de buurt, het was waarschijnlijk ver weg aangezien het nog maar klein was. Klein, ja een klein paard was het. Ze dacht een Shetlander. Ze was zeker een heel stuk groter dan hem, zelf was ze al een redelijk groot paard wat haar ook een machtige uitstraling gaf. "Je riep om lid te worden van Utopia, neem ik aan. Wat is je reden?" ze verborg perfect de rillingen van haar lichaam en stem, zwakte mocht ze niet tonen en ze was dan ook niet van plan om dat te doen. Nu niet en nooit niet, ook al houdt het in dat ze niet meer als een normale merrie kan leven.

Buster strekte zijn hals uit toen hij Nanami zag aankomen. De spierwitte merrie bleef pal voor hem stilstaan. "Ja, Ik wil lid worden omdat ik een echt neutraal ponytje ben, iedereen denkt alleen maar klein en zwak. Maar ik ben klein en sterk" Buster grinnikte en liet zijn hoofd weer wat zakken naar de sneeuw. De klonten zaten onder zijn buik, dikke klonten sneeuw. hij hief zijn rechterachterbeen op en probeerde het eraf te halen wat niet echt lukte. Buster trok geiriteerd zijn mondhoeken omlaag en keek weer naar de merrie "En oja, en ik ben ook nog is een blikvanger voor je kudde" Buster grijsnde en ging mooi vierkant staan met zijn borst vooruit. Zijn adem ging in kleine dampwolkjes de lucht in. Zijn gloeiende voskleurige vacht sprong er nog meer uit door het spierwitte sneeuw.

Buster brieste terwijl hij weer recht ging staan. Hij schraapte zijn keel en keek weer aandachtig naar de leidster. Zijn oogjes twinkelden door het licht dat erin scheen waardoor hij echt een kleine teddybeer leek. Buster keek naar een kraai die hard aan het krijsen was en probeerde naar de andere kraai te vliegen, maar door de sterke wind kwam het er haast niet van. Buster glimlachte vals en keek naar de kraai. Volgensmij krijgt hij de wind van voren.

De merrie wachtte geduldig zijn antwoord af, althans, zó zag ze eruit. Maar vanbinnen stond ze te popelen om weer te vertrekken en een warmer gebied op te zoeken. De kou...is vreselijk. "Dát kan me niet schelen, ik zal dat zelf wel zien. Vertel me..wat houdt neutraal in volgens jou?" ze vond het geen reden, hij had totaal geen reden om in haar kudde te komen. Oke, neutraal? Tuurlijk, máár dat is geen reden. Waarom niet solitair? Maar agh, ze wachtte nog even op het moment dat ze ja of nee zal antwoorden. Bij deze kleine pony had ze zo haar twijfels. Ze miste bijna de woorden van de pony omdat ze in gedachte verzonken was, ze dacht na voordat ze antwoordde. Zelfs al wist ze bijna meteen wat ze wou zeggen. "Óók dat kan me niets schelen, wat me meer interesseert is je naam en wáárom precies Utopia. Ik wacht op een duidelijke reden." ze keek de kleine hengst aan, het ging inderdaad niet om kracht of grootte in de kudde. Maar zonder een goede reden kwamen ze er niet in, dáárbij was ze in een slechte bui en als die pony nog iets negatiefs zei had hij weinig kans meer om toegelaten te worden. Ze kon nog net haar ongeduldige gedribbel inhouden, liever was ze al vertrokken, maar ze moest aan ieder paard evenveel aandacht besteden en ze evenveel recht geven. Het was wel moeilijk, zeker als een paard iets zei waar ze niet van hield. Of gewoon géén reden verteldt, ze wou een reden en dan ook een goede. Nee, op z'n minst een duidelijke reden.

Buster liet zijn lichte glimlach zakken en keek het paard gewaagd aan, Wat dacht ze wel, Oke ze kon wel een kuddeleidster zijn maar dat boeide hem niks. Belangrijk of niet belangrijk.. "Oke, als je dat geen reden op dan zout je maar op en ga ik wel bij een andere kudde" Op zoon moment werd hij dus aardig neutraal, hij zag gewoon dat het paard graag weg wou en zich totaal niet in zoon kleine pony intreseerde.Hij keek zwaar geergerd naar het witte paard en bleef stil staan wachtend wat het paard zou doen. Nee, hij had vandaag he-le-maal geen zin in, al die grote lompe paarden die altijd maar denken dat ze stoerder zijn dan HEM. de enige shets in dreamhorses waren Plop en Buster, en dat beviel hem aardig goed ze waren Uniek en dus niet meer te krijgen. Dan wouden ze maar geen mooie aanwinst. " Nog wat te zeggen?" Buster brieste en fronste.