A hole New life begins [Utopia]

Donkere ogen keken nieuwsgierig en oplettend de omgeving af. Haar instinct zorgde er voor dat de Friese merrie constant op haar hoede was. Zodra er een roofdier te voorschijn zou komen zou ze klaar zijn om te kunnen vluchten of vechten. Bij de keus maken tussen vluchten of vechten dacht ze niet na als het zo ver was. Haar lichaam leek bij zo'n situatie altijd zelf te beslissen wat het deed. Het was altijd zo dat ze voordat ze het wist een heel eind verder weg ergens stond, of midden in een gevecht met een roofdier zat. Haar instinct zorgde er voor dat ze een heel stuk minder denkwerk hoefde te doen, wat soms best wel handig was.
Black Rose naderde een paar bomen die nogal dicht op elkaar stonden, waardoor ze de takken van de naaldbomen met haar lichaam opzei zou moeten duwen. Voor een paar seconden sloot de merrie haar ogen zodat de naalden niet in haar ogen zouden prikken. Zachtjes prikkelden de naaldjes de huid van haar flanken. Het was niet pijnlijk, het voelde alleen maar als een soort tinteling aan. Dit was ook weer een van die aparte gebieden die je zowat nergens buiten dh kon vinden. Ze had in haar leven al heel veel gereisd, maar de laatste paar weken; sinds ze in dh was, had ze alsnog ontzettend veel nieuwe gebieden leren kennen. Nergens buiten dh was zo veel variatie tussen alle gebieden. Ze vond het hier werkelijk prachtig. Nog nooit eerder had ze zich ergens zo snel al en zo sterk thuis gevoeld. Hier zou ze blijven. Ze wist het gewoon zeker. Hier waren overal zoveel andere paarden om je heen, je hoefde maar een keertje hinniken en je kon er zeker van zijn dat er wel iemand zou komen. Niet dat Rose altijd zin had in andere paarden, maar gewoon het idee dat er altijd wel iemand was. Alleen ze wist dat er niet altijd iemand voor haar was. Liever gezegd op het moment helemaal niemand. Goede paarden wilden niet met haar omgaan. Ze dachten dat ze slecht was. Misschien was ze dat ook wel. In ieder geval een deel van haar was slecht. Maar de slechte paarden gingen ook niet met haar om doordat ze aan haar zagen dat ze niet echt slecht was. Haar goede kant zagen ze ook weer niet, maar ze zagen wel aan iets dat ze niet slecht was. Maar ze zou ook niet heel graag alleen maar met slechte paarden om willen gaan. Dat wilde de 'goede' Rose niet. Black Rose had heel duidelijk twee personaliteiten. Haar buitenkant was het best te benoemen met slecht. Maar haar binnenkant was alles behalve dat. Haar binnenkant was goed. Als je de echte Rose leerde kennen, en door wist te breken door haar harde buitenkant kwam je een hele lieve en zorgzame merrie tegen. Ze wilde graag bij een kudde, maar door die 2 personaliteiten paste ze niet bij een goede kudde, maar ook niet bij een slechte kudde. Een paar dagen had ze daar wel van gebaald, totdat ze hoorde dat er ook een neutrale kudde was; de Utopia. In andere gebieden waren er behalve dat al die aparte gebieden er niet waren, ook geen neutrale kuddes. Tenminste voor zover Black Rose het bestaan er van wist. Er zouden vast buiten dh wel ergens andere neutrale kuddes zijn, maar Black Rose had tot nu toe alleen nog maar kennis gemaakt met slechte en goede kuddes. Ze had lang getwijfeld of een neutrale kudde wel helemaal bij haar karakter paste. Maar eindelijk was ze helemaal zeker van haar besluit. Over enkele minuten zou ze de doorslag gaan geven. Ze zou gaan hinniken naar de leider van de Utopia. Misschien zou ze eindelijk eens paarden tegen komen waar ze mee over weg kon. Ze hoopte het maar van harte. Ze zuchtte een keer diep, haalde diep adem en stootte vervolgens een krachtige hinnik uit. Nu was het enige wat ze kon doen wachten. Eigenlijk wist ze niet eens op wie. Ja op de leider van de Utopia natuurlijk, maar ze had nog geen flauw idee wie dat was. Ze wist geen naam, ze wist geen kleur, ze wist zelfs niet eens of het hengst of een merrie zou zijn! Nu ze er zo over nadacht werd ze toch wel lichtelijk zenuwachtig. Stel dat ze de leider van de Utopia nou echt niet mocht? Wat zou ze dan moeten doen? Zeggen ja ik wilde eigenlijk bij je kudde, maar ik mag je niet zo dus ik bedenk me? Nee dat kon ze natuurlijk niet doen. Want zelfs al zou ze het paard niet mogen, ze had toch wel een leider voor zich staan. Black Rose's mening was dat je een leider altijd respect moest tonen, ookal mocht je dat paard absoluut niet. Zou ze in dat geval toch maar met tegenzin bij de kudde gaan? Ze zou ook weg kunnen rennen als de leider een heel stom paard bleek te zijn. Ze moest echt eens op gaan houden met al dat wat zou ze doen gedoe! Ze betrapte zich daar de laatste tijd steeds vaker op! Maarja, dat ze nu een beetje zenuwachtig was was ook niet heel apart. In een kudde gaan waarvan je niets van de leider wist was immers ook een grote stap.



~voor haar liefste broertje painted dus
~precies 888 woorden hoeveel woorden het zijn er bij te zeggen begint echt een tik reacties worden!