Het was lente. Niet zomaar een seizoen. Het was het vreselijkste seizoen dat je jezelf kon voorstellen in je leven. Ieder paard dat hield van deze zon had maar een zielig leventje. De hengst rolde geërgerd met zijn groene ogen terwijl hij zich baande door het gebied van de Gletsjer. Niet veel paarden met een zielig leven durfden zich hier te tonen. Voor sommigen was dit gewoon hun gebied, een slecht gebied. Hier kwam de zon niet want dan zou het ijs kunnen smelten. Hier was het koel en kil. Hard gesnuif was te horen terwijl de hengst zich door de bomen baande. Hij was op weg naar de grote berg. Hij had een taak op zich hangen en die zou hij nu volbrengen. Hij was hier nog niet lang en hij had gehoord van de kudde Valkyrie onder leiding van de zwarte merrie Fawn.Het was niet makkelijk om je bij de kudde te voegen, maar hij ging graag een aantal uitdagingen aan. Hij was voor niets of niemand bang en dat mochten ze allemaal weten. De groene ogen schoten met hun felle kleuren heen en weer op zoek naar de berg. Hij was niet moeilijk te vinden en met grote sprongen klom hij richting boven toe. Zijn hoeven zette hij achter de ijzige rotsen om verder omhoog te kunnen klimmen. Zijn manen volgden meteen en zo klom hij omhoog.Kort schoof hij was naar beneden, maar met een grote sprong belandde hij op de gletsjer. Hij schudde zijn bruine vacht uit en maakte zich groot. Hij was ook een grote hengst, met nog wat extra spieren. Zijn groene ogen gleden over Dreamhorses die je in de verte kon zien liggen. Het leek wel dat hij in een zwart gat stond. Alle lichte delen vol zon zag je verderop. De rest was zwart rondom je. Een valse grijns sierde zijn lippen terwijl hij verder over de berg liep. Grote diepe gaten waren in het ijs gekomen en daar moest je niet gaan invallen. Dan was weg voor altijd.Hier kon je perfect moorden en niemand zou er ooit achter komen. Perfect plan. Alles moest perfect zijn of je had geen reden meer. Waarom zou je moorden zonder dat je perfect weet dat je het gedaan hebt zonder dat iemand het ziet? Het was een domme actie. Wie had nou zin om iedereen achter zich te krijgen die zeuren dat je hun vriendin of vriend vermoord heb? Hij rolde met zijn ogen bij die gedachte van merrie's die aan je hongen van woede, maar elk moment kon je hen tegen de grond stampen. Saai. De hengst sloeg met zijn staart heen en weer terwijl hij de gletsjer nog eens goed bekeek. Het bleef echt een goede plek voor moord en hij zou het zeker gaan gebruiken. Elk paard dat hij naar dit gebied zou leiden zouden het al kunnen ruiken. Het zou ruiken naar de dood. Hij grijnsde kort, maar daarna veegde hij de grijns weg. Het was tijd voor iets anders. Zijn blik gleed heen en weer terwijl de hengst een luide kille hinnik liet horen.De hinnik die duidelijk voor de zwarte merrie Fawn gericht was.
&Fawn
&Fawn