Cold day in the summer ~

Daar liep de kleine merrie dan. Helemaal was ze hier naartoe gereisd voor niks. Nog steeds was Kai er boos om. Haar oom had beloofd om hier te zijn als Kai hem zou komen opzoeken. Maar nee, zoals gewoonlijk was hij er weer eens niet. De schimmelmerrie brieste chagrijnig. Ze was moe en had snel rust nodig. Eigenlijk zou ze nu al weer terug moeten zijn in de kuddegebieden. De leden zouden zicht vast zorgen maken. En door wie kwam dat? Door haar stomme oom die weer eens niet zijn beloftes nakwam. Kai schudde een keer met haar manen om het allemaal van zich af te schudden. Nu ze hier toch was kon ze best even wat gaan eten. Als hier al voedsel te vinden was. Na een kleine zoektocht had de merrie wat rottende planten gevonden. De merrie begon er langzaam op te kauwen. Was ze maar nooit hierheen gegaan. Niet alleen om haar oom op te zoeken, maar ook omdat hier nogal eens ongure types rondliepen. En die wilde ze niet bepaald graag tegenkomen. Kai was een fragiele merrie. Ze was geen goede vechter, al was ze wel erg snel.
Kai slikte de laatste resten van de plant naar achteren en zette haar witte lichaam daarna in beweging. Ze wilde zo snel mogelijk weer in te vallei zien te komen. Toen ze een aardig tempo had bereikt, doemde er een boomstam voor haar op. Hij was redelijk hoog, maar toch probeerde Kai erover heen te springen. De merrie zette zich vlak voor de stam af en vloog er overheen. Net toen ze dacht dat het haar gelukt was, bleef ze haken met haar rechter achterhoef. Met een harde smak raakte Kai de harde grond. Ze bleef versuft liggen. Alles tolde om haar heen. De merrie probeerde naar haar gewonde been te kijken, maar zag alleen bloed. Fijn, nu zou ze weer voor een paar weken rustig aan moeten doen. Plotseling hoorde ze twijgjes breken. Wie kwam daar aan?

-Alleen Colyat. Als anderen willen, pm mij c:-

De schimmel hengst brieste zachtjes toen hij een koude windvlaag langs zijn neus voelde strijken, Zijn oren liet hij lichtjes naar achteren hangen alsof hij helemaal van de wereld was, de mist die er hong deed hem goed, het zag er misterieus maar ook griezelig uit hier zo hoog in de bergen. Na een paar stappen hoorde hij gekraak en iets zwaars op de grond vallen. Colyats oren spitsten zich en hij keek door de bossen heen.
het enige wat hij op dit moment zag was de mist en een nog iets wittere vaag erachter.
Colyat liet zijn oren weer naar achteren zakken en stapte door de bossen heen om bij het incident te komen.
Hij grinnikte toen hij zag wat er lag, een schimmel merrie op de grond met een bebloed been.
Wat moet die nou weer gedaan hebben, Hij zag wel dat haar been vastzat, maar hoe kreeg je dat ooit voor elkaar bij zoon klein boomstammetje.
"Wat is er gebeurd?" vroeg hij totaal ongeïnteresseerd het maakte hem niet echt uit, maar hij moest wel beleefd doen tegen een bebloed paardje, alhoewel hij het liever op zou drinken.
"Het lijkt wel alsof je zelfmoord wil plegen? als ik niet gekomen was was je doodgebloed dus wees me maar dankbaar" Zijn oren gingen nog wat verder naar achter en er kwam een grote zucht uit hem geblazen.
Colyat stapte nog wat naar voren tot hij bij de merrie haar hoofd stond en hij liet zijn hoofd zakken.
"Hoe gaan we dit oplossen?" Vroeg hij


[Crapp]