De merrie struinde door de duinen. Op naar het strand, met de wind in de rug draafde de merrie voort. Haar manen wapperde op de lichte wind, maakte golfjes in haar staart. Hinnikend, Hinnikend naar een merrie in het bijzonder. Een merrie die een bijzonder moeilijke taak op zich had, Het leiden van de kudde die de naam Dénali droeg. Een roep voor haar, om zich te voegen bij die kudde en minder openlijk te liggen voor haar vijanden. Weer een hinnik die over het strand, dit keer afsluitend als laatste roep, om duidelijkheid.
Het strand werd steeds stugger onder haar hoeven,, Ze draafde door tot ze bijna vaste grond onder haar hoeven had. Ze hield niet van het zand in haar sokken,, Maar als het nodig was, tsja dan een uitzondering,, Dit was dan ook wel een soort spannende aangelegenheid voor de merrie,, Ze wilde zich er niet te veel van voor stellen,, Maar stiekem hoopte ze dat ze werd toegelaten.
Het strand werd steeds stugger onder haar hoeven,, Ze draafde door tot ze bijna vaste grond onder haar hoeven had. Ze hield niet van het zand in haar sokken,, Maar als het nodig was, tsja dan een uitzondering,, Dit was dan ook wel een soort spannende aangelegenheid voor de merrie,, Ze wilde zich er niet te veel van voor stellen,, Maar stiekem hoopte ze dat ze werd toegelaten.