Looking into the stars

Nacht. Een heldere nacht vol met sterren aan de hemel. De duisternis met lichtpuntjes, ook al leek die duisternis niet zo eng meer. De merrie met de donkerbruine vacht en de lange gitzwarte manen keek ernaar. Maar was niet volledig aanwezig. Dus, dit is seizoen vier. Hoe kan dat, ze was niet eens vier jaar oud. Seizoen vier als in levensfasen? Ze had zin in een nieuw begin. De maan, de sterren. Zullen zij ooit een nieuw begin krijgen? Haar manen waren langer geworden en golfden zachtjes mee met de wind. Ze sloot haar bruine ogen, genietend van de stille nacht. Maar al snel werd haar rust verstoord door haar eigen gedachten. Een legende had ze gehoord toen ze een kleine 'pauze' nam van haar thuis-gebied Dreamhorses. Een legende over een schat. Ze had het gehoord van een oude grijze en magere hengst die het misschien nog geen twee weken uit zou kunnen houden zonder een overschot aan eten en water. Zou het een schat zijn van eten? Water? Krachten die ze nog nooit eerder had meegemaakt? De hengst beschreef Dreamhorses, maar wist zelf niet waar die plek was. Zijzelf had ook even tijd nodig Dreamhorses terug te vinden. Maar hier was ze weer, gloednieuw. Niet echt gloednieuw als de vorige keer dat ze kwam, maar nog steeds probeerde ze een ander paard te worden. Neh, dat ook niet. Misschien moest ze die rare oude hengst maar vergeten, zelfs als er een schat was zou iemand die allang gevonden hebben. Wel had ze gehoord wat er gebeurd was met Fawn en de Valkyrie. De moerassen, dat klonk best spannend. Zelf was ze niet in voor zo'n avontuur. Tja, wat ging ze eigenlijk doen? Het zou wel vroeg of laat een keer komen aanwaaien. Ze deed haar ogen open. Geen plannen. Misschien moest ze zich maar inzetten voor wat ouderwetse Vis-acties. Maar op het moment voelde ze zich niet daarvoor. Misschien later. Niet in de stemming voor Vis-actie? Ze schudde haar hoofd; straks werd ze nog...noes... VOLWASSEN! Ze schudde nog harder en wilder haar hoofd, haar manen raakten door de war. Maar uiteindelijk kalmeerde ze haarzelf en staarde ze weer naar de sterren. Misschien moest ze maar wat serieuzere dingen overwegen, nieuwe paarden in haar leven, misschien minder kletsen meer trainen. Als zij Vis wilde zijn zou ze misschien in haar Vis-acties wat meer moeten vechten. Aha! Dan startte haar geweldig zware training morgenochtend. Gezellig. Ze zwiepte ontspannen met haar staart. Ze voelde iets. Nee, ze rook iets. Ze zag iets. Ze hoorde iets. Haar vier zintuigen op scherp, oren gespitst en ogen gefixeert op het naderende voorwerp. Nonoes, geen voorwerp, object. Object nadert. Toch? Zo goed kon ze dat eigenlijk niet zien in de duisternis. Ze knipperde een paar keer goed met haar ogen, spande haar spieren aan en wachtte op gezelschap. Als dat er was en ze niet doodleuk aan het hallucineren was.

[open ;3 k probeer weer in te komen XD ]