Yes, I call you yeah.. || Fether!

Met snelle maar behendige passen vloog hij over de dode vlakte waar enkel wat heide stond. Met zijn oren plat naar achter en zijn neus goed omhoog bleef hij maar lopen. Hij moest iets gaan bedenken, zo leven was geen lol meer aan. Vaak verveelde hij zich. Zo was er geen lol in het leven, het leven moest een en al lol zijn. Toch? Hij moest maar is een bijpassende kudde gaan zoeken, een die bij zijn gedachte aansloot. Er zijn enkele kuddes maar een past er echt goed bij zijn gedachte. Horcrux. Over deze kudde had hij ook al veel gehoord, er was een verband met de duivel en de hel. Dat beviel hem eigenlijk wel. En aangezien de kudde net een nieuwe leider heeft, is het nou wel een goed moment om je aan te sluiten. Toen hij boven om een berg uitkwam keek hij om zich heen. Dit was wel een goede plaats om te hinniken, je kon kijken over het gehele landschap, wat enkel wat struikjes waren. Hij zette zijn hoeven stevig op de grond en stak zijn neus de lucht in. Een harde maar toch wel veulenachtige hinnik verliet zijn mond. Die zou ze wel gehoord hebben hoopte hij. Hij liep wat op en neer over de berg en wachtte geduldig op antwoord. Na wat minuten wachten wilde hij nogmaals hinniken omdat hij bang was de ze het niet had gehoord. Maar net toen hij zich klaar wilde maken zag hij in de verte een witte schim verschijnen. Hij spitste zijn oren een beetje en hief zijn hoofd scheef. 'Ben jij de leider van Horcrux?' probeerde hij te zeggen met een stoere stem

&Fether
sorry voor de kortheid :3

Met zachte maar vlotte stappen liep de spierwitte merrie over het gebied dat de Ash Valley genoemd werd. Bij iedere stap vloog er een minuscuul laagje stof op van de grond. Fether wist dat het geen echt stof was maar as. Een van de enige overblijfselen van de uitbarsting van ongeveer een jaar geleden. Weer vormde zich een zacht maar duivels glimlachje om haar mond heen bij het terug denken daar aan. Vlak na de uitbarsting had er een periode van pijn en rouw in dh geheerst, ieder paard rouwde om de paarden die hij verloren had door het smeulende lava dat alles en iedereen op zij pas als het waren opat. Wat een heerlijk gevoel had er toen geheerst. Helaas gaat alles op zijn tijd weer over, maar de gedachte eraan liet haar nog steeds altijd lachen.
Ineens weerklonk er een luide hinnik, die duidelijk van hogere gelegen gebied kwam. De hinnik was afkomstig geweest van een veulen. Fether wist dat de hinnik voor haar bedoeld was en begon te galopperen in de richting van waar het geluid vandaan was gekomen. Waarschijnlijk was het een veulen die haar kudde wilde komen joinen. Een brede maar duivelse grijns sierde haar gezicht. Eindelijk had ze een eigen kudde. Eindelijk had ze macht en de touwtjes zelf in handen. Fether zou nooit bij andermans kudde kunnen zitten, ze zou er niet tegen kunnen als iemand de leiding over haar had of haar bevelen op gaf. Nu was ze eindelijk dat paard dat de bevelen gáf.
Het was best wel een eindje lopen tot ze de bovenkant van de vulkaan zou bereiken, waar het veulen hoogstwaarschijnlijk op haar zou staan te wachten. Nauwkeurig geplaatst zette ze haar hoeven toch nog redelijk snel iets hoger op de berg. Ze moest oppassen dat ze niet op los puin zou trappen want dat kon naar beneden vallen en haar laten struikelen. Precies op het moment dat ze een 2e hinnik hoorde, ook van hetzelfde paard afkomstig, zag ze het veulen staan. Het was een donker veulen, maar niet compleet zwart. Hier en daar zaten wat bruinachtige plekken. Fether schatte hem ongeveer een maand of 6. Fether stopte voor het veulen. 'Ben jij de leider van Horcrux?' Probeerde hij met een stoere stem te zeggen, maar het klonk eerder schattig omdat hij nog maar zo jong was. Fethers oren stonden naar achter en ze had zich fier opgericht. Hij moest weten dat hij nu met een leider te doen had en dat gevoel voelde goed. “Ja dat ben ik zeker.” Sprak ze met haar zachte maar toch duistere stem. “En jou zou ook bij de Horcrux willen komen?” Ze wist zijn antwoord eigenlijk al wel maar ze vroeg het voor de sier toch maar even.

De witte merrie stelde zich voor hem op met een stevige en zelf vertrouwde houding. “Ja dat ben ik zeker.” zei ze met een duivelse stem. Met haar oren naar achter keek ze hem aan. “En jij zou ook bij de Horcrux willen komen?” zei ze nogmaals met een duistere stem. Even hief hij zijn hoofd en liet zijn oren weer naar achteren glijden. 'Ja, ik wil me graag bij de kudde aansluiten.' zei hij erg serieus. Hij wist het nu zeker, hij wilde niet meer alleen rond zwerven, hij wilde zich bij een groep gaan voegen die het zelfde waren. Die dezelfde gedachten hadden. Het alleen zijn ging op een gegeven moment vervelen.

OMG SORRY VOOR DE KORTHEID!

Het veulen hief even zijn hoofd en liet zijn oren naar achteren glijden. 'Ja, ik wil me graag bij de kudde aansluiten.' Sprak het veulen op een serieuze toon. Hij had blijkbaar nog geen enkele ervaring met kudde’s. ”Waarom wil je bij de kudde, waarom denk je dat je daar goed genoeg voor bent, en een naam lijkt me misschien ook wel handig.” Sprak ze half sarcastisch. Ze hield zich nog in omdat het maar een veulen was. Waarschijnlijk zou ze hem wel toe gaan laten tot de Horcrux, want ookal was een veulen niet puur slecht, veulens kon je altijd nog makkelijk veranderen. Als dit veulen nu geen ontzettend raar en onzinnig antwoord zou geven zou hij het allereerste Horcrux lid zijn dat door haar toegelaten was. Een bijna onzichtbaar glimlach-achtig trekje vormde haar mond voor amper een seconde.

~Ik weet het ontzettend kort, zou je volgende keer misschien iets meer kunnen proberen te doen want hier kon ik niet echt iets mee sorry

”Waarom wil je bij de kudde, waarom denk je dat je daar goed genoeg voor bent, en een naam lijkt me misschien ook wel handig.” sprak de merrie met een sarcastische stem. Ja daar had ze wel gelijk in een naam was wel handig. En waarom hij bij de kudde wilde, pff dat was een makkie. Sierlijk stak hij zijn neus de lucht in en ging wat breder staan zodat hij er wat "stoerder" uit zag. 'Mijn naam is Night Magic en ik wil in de kudde omdat ik me aangetrokken voel door het kwaad. Mijn hoofd ligt niet bij het vrolijk rond huppelen in de bloemen, ik wil liever wat actie met een mooie moord.' zei hij erg zelfverzekerd. Hij kon het gewoon niet anders uitleggen, zo was het gewoon. Dit was de rede waarom hij samen met andere slechte wilde zijn. Alle veulens die hij tegen kwam zeiden dat hij gek werd, maar hij vond het eerder andersom. Hoe kan je nou blij zijn als je lief en vrolijk naar de vlindertjes kijkt, hij wilde liever wat bloed zien en tranen. Weer duwde hij zijn neus de lucht in omdat hij het gevoel had of hij er dan groter uit zag. 'En ik zie er misschien wel erg jong uit maar gedraag me erg volwassen voor mijn leeftijd' Zij hij trots. Hij had hier lang over nagedacht en wilde dan hoe dan ook bij de kudde. Nu zijn vader vertrokken was moest hij zich wel aansluiten om nog dieper in de kwade gedachten te komen.


~Heb me best gedaan
staan echt nutte dingen in hoor ;p

Het veulen stak sierlijk zijn neus en ging breder staan, zodat hij -wat het veulen zelf waarschijnlijk vond- er stoerder uit zag. Hij zou later waarschijnlijk nog een hele hoge eigendunk gaan krijgen schatte Fether. 'Mijn naam is Night Magic en ik wil in de kudde omdat ik me aangetrokken voel door het kwaad. Mijn hoofd ligt niet bij het vrolijk rond huppelen in de bloemen, ik wil liever wat actie met een mooie moord.' Sprak het veulen zelfverzekerd. Fether lachte en keer hardop. Grappig dat een paard dat pas zo jong was ook al zo'n blik op het leven kon hebben. Dit was zeker niet de zoon van goede paarden anders kon hij nooit nu al verlangen naar een moord. "Zo zo, dus jij houd van moorden. Ik zelf ben niet zo'n voorstander van random moorden, maar dat betekend dus wel dat je geen pussy bent." Sprak ze rustig, op een toon die het veulen dit gesprek waarschijnlijk nog niet eerder van haar gehoord had. 'En ik zie er misschien wel erg jong uit maar gedraag me erg volwassen voor mijn leeftijd' Zei Night Magic trots. Weer lachte Fether hardop. Haar lach klonk altijd angstaanjagend, ook al was het niet eens haar bedoeling om haar lach zo te laten klinken, zoals nu dus. "Dus jij denkt dat je een aanwinst voor de kudde bent? Zorg dat dat ook zo zal zijn en beteken iets voor de kudde." Sprak ze koel, zonder enige emotie hoorbaar in haar stem. Night Magic was nu officieel het allereerste lid van de Horcrux dat door haar toegelaten was. Weer gleed er een gevoel van trots over haar heen bij de gedachte aan dat ze nu haar eigen kudde had.

De witte merrie lachte een keer, hij snapte niet wat er grappig aan was, het was gewoon zijn mening. "Zo zo, dus jij houd van moorden. Ik zelf ben niet zo'n voorstander van random moorden, maar dat betekend dus wel dat je geen pussy bent." sprak de merrie op een rustige toon die hij in dit gesprek nog nooit eerder van haar had gehoord. 'Als het kan vind ik het leuk om te moorden, maar het is ook zo om alles wat om me pad komt uit te roeien. Niet dat ik dat niet graag doe, heel graag zelf, maar ik houd me bescheiden.' De merrie zou nou vast wel denken dat hij nog te jong was om te moorden, maar daar dacht hij zelf heel anders over. "Dus jij denkt dat je een aanwinst voor de kudde bent? Zorg dat dat ook zo zal zijn en beteken iets voor de kudde." zei de merrie weer met de zelfde rustige stem. Hij wilde later een echte strijder worden die opkomt voor de kudde en de minderen beschermd. 'Dat ben ik zeker, ik zal voor de kudde vechten tot ik er bij neerval!' zei hij erg duidelijk. Even moest hij verder denken wat ze precies met de zin bedoelde maar wat hij ervan op kon vatten was dat hij nu in de kudde zat. Hij maakte een of andere gekke bokkensprong en belandde weer voor Fether neer. 'Dankjewel, ik zal u niet teleurstellen, dat beloof ik!' zei hij erg serieus maar wel met een glimlacht van binnen.