One Look [voor Ventus,Fether,kristen en mare]

voor Ventus,Fether,Kristen,mare en Amya(ik)



Amya stapte door en keek af en toe rond.de zon scheen lichtjes en dat zorgde ervoor dat alles leek alsof het al zilver was.ze stapte stevig door.gedaantes kwamen en verdwenen door de zachte ochtent zon.

ze keek rond en knipperde met haar ogen"heey vogel"zei ze tegen de vogel die weg vloog en ze stapte verder.zo ging het door.ze zei iets tegen een dier en liep dan door.ze keek heen en weer en versnelde haar passen naar galop.

ze zag iets iets verder maar toch goed op afstand.ze knipperde met haar ogen om de gdeaante beter te kunnen zien.

'Ssssshh' hoorde je hier. Het windje was maar heel zacht hier. De lucht zag helderblauw. Waar door de druppels op het gras egt glinsterde. Zo mooi. Huh dacht Ventus, heel even rook hij nog een ander paard. Niet nu. Hij genoot net is van de rust. Dat kan hier dus ook niet meer. Ventus begon wat sneller te stappen. Opzich was he niet zo erg, nog een nieuw paard om te leren kennen. Hij verveelde de laatste zich enorm hard op Dreho. Hij overweeg bijna, soms, om weg te gaan. Om avontuur te zoeken. Misschien kon hij later dan terugkomen.. Na zo een hele reis zou iedereen hem zo speciaal vinden.. Hij zag heel even een mooie glinsterende, zwarte merrie langskomen precies. Hij draafde wat vooruit. Net iets te ver. Nu zou de merrie hem misschien kunnen zien. Maar dat hield hem niet tegen. Hij moest de merrie nog zeker en keer kunnen zien. Rustig wachtte hij tot de merrie terug kwam. Daar was ze. Ventus stond stoktstijf. Wow. De merrie kon hem u perfect zien. Ze stonden zowat recht tegenover elkaar. Hij bleef gewoon stil staan. Bewegen lukte echt niet. Wow.

[Eerst even Amya en Ventus, kenismaking. Later kunnen de andere ook komen.]

Amya stond stokrtijf haar lichaam zat aftetellen er is geen gevaar dacht ze en probeerde zich zelf rustig te houden.ze wou iets zeggen maar een brok in haar keel versperde het geluid.ze wou haar linker voor hoef laten rusten op de grond.toen ze die neer zette sprong ze zoals altijd als ze iets zag dat ze niet kende sprong ze op zij."wie ben jij" kreeg ze er mt moeite eruit.ze bekeek de hengst van top tot teen. die lijkt me niet echt gevaarlijk. ze duwde haar gedachten opzij en knipperde zachtjes met haar ogen.de hengst was zwart net als haar.Amya vond de hengst zo zwart als de nacht maar bekeek hem nog eens.

De merrie vroeg al meteen naar zijn naam. "Wie? Ik? Uuhmm.. Ik.. Ik ben.. Uhh" kreeg hij er uit. Wat was zijn naam nu ook al weer? Wacht. Zijn naam? Hoe zou hij ie kunnen vergeten.. Even schudde hij zijn hoofd. "Ik, ik ben Ventus. En wat is u naam?" kreeg hij er vlot uit. "Als ik het vragen mag, natuurlijk." voegde hij er stiller maar sneller aan toe. Hij klonk nu zeker super stom. But okay. Hij keek even weg. Adem in, en uit. In en uit, Ventus. In en uit. zij hij tegen zichzelf. Hij werd gek. Hij was gek. Hij is gek. Van haar. Nee, gewoon gek. Ja. Nee. Wutt? Hij volgde zelf gewoon niet meer. Wat was er aan de hand.. Uhhh.. Stop. Nu. Nu. Nuuuuuuuuuuuu ;o

Amya keek met verbaasde ogen naar het paard voor haar "ik ben Amya" had ze aarzelend gezegd.ze keek hem weer aan."hoe ben je hier terecht gekomen?"vroeg ze na een stilte.haar lichaam zat boorde vol energie,plezier en natuurlijk haar gek heid.ze zei zachtjes iets tegen een vlinder.ze keek de hengst nog eens aan.

"ik ben Amya" had de merrie gezegd. Huhh, hoe? Amya? Ventus volgde niet meer. Wat, wat gebeurt er? "hoe ben je hier terecht gekomen?" vroeg de merrie ineens. Nou. Dat wist hij zelf niet eens. Hij zuchtte en zei zacht "Geen idee" met een klein glimlachje. wacht. Zei die merrie nu iets teen een vlinder? Wat? Wow.. Nu was hij echt gek. "Zei jij net iets tegen een vinder?" vroeg hij zacht. Enne, hoe ben jij hier gekomen?" poepte hij er snel weer bij Daarna zei hij nog vlug; Aangenaam kennis te maken." Nu nog even wachten op een antwoord.

Amya"ja ik praate tegen een vlinder is dat dan zo raar?"keek hem verbaasd aan"nou hoe iik hier kwam.mijn ouders werden opgegeten door wolven maar dat zie je vaaker."vertelde ze"en ook angenaam"zei ze en liet een zacht zuchtje los.

Opmerking Pearl: De regel luidt dat een post in de RPG bestaat uit minimaal drie regels. Bij je vorige post heb jij je hier ook niet aan gehouden, dus zou je hier in het vervolg op willen letten?

"ja ik praate tegen een vlinder is dat dan zo raar?" had Amya verbaasd gevraagd. Uuhmm... Ja? Maar Ventus was beleefd en zei; "Nee." Met een strak gezicht. Het was ook wel heel normaal, als je praat tegen een vlinder. Kuch. 'Heey vlinder! Alles goed?' Heel normaal. Amya legde uit van waar ze kwam; "Nou hoe ik hier kwam; mijn ouders werden opgegeten door wolven maar dat zie je vaker. En ook aangenaam." Ventus knikte. Hij wist eigenlijk wel hoe hij hier terecht was gekomen. Maar het deed nog te veel pijn om erover te vertellen. Elk woordje of zinnetje deed pijn. Nog nooit had hij iemand vertelt over 'zijn verleden.' Niemand had er ooit nog verder naar gevraagd.. Nu zweeg hij. Met een blik dromend naar zin verleden. Ookal bleef het pijn doen...