. F E T H E R .
♦
Ze voelde zich als een vampier op vier benen. Altijd honger, geen gevoel van slaap. Hoewel Toxic net terug was van weggeweest, had iedereen haar comeback al weer opgemerkt. Plannetje mislukt, ze had het liever stilletjes gehouden, maar dat plan is dus niet gelukt. Tijd om een nieuwe start te maken, had ze zichzelf verteld.
Hoewel ze er echt niet tegen kon wanneer iemand de baas over haar speelde, had ze na lang twijfelen toch besloten zich aan te sluiten bij de kudde 'Horcrux'. Ze was het zat een slechtgehumeurde loner te zijn, die de stomste fout in haar leven maakte door uit DH te verdwijnen en naar de bergen te trekken. Dat leven was geen pretje geweest. Ze kon het amper begrijpen hoe de paarden die daar nu nog steeds leefden konden overleven.
Ach ja, het zou haar wat. Ookal vielen ze op dit moment dood neer, not my problem?
De zwarte merrie, Toxic genaamd, bewoog zich in een vlot temp door de drakenbergen, opweg naar de hoogste berg om te hinniken naar de Horcrux-leidster. Op dit moment kwam ze niet direct op d'r naam, maar ach, daar zou ze dan nog wel achterkomen. Zelf zou ze het ook niet bepaald erg vinden als de alfa haar zou afwijzen. Daar ging ze zich echt niet druk om maken. Het ging maar om een kudde, right?
Een diepe zucht verliet de merrie haar keelgat, en nadat ze een redelijk hoge berg was opgeklommen, bleef ze even gewoon stilstaan. Het uitzicht hier was prachtig, ookal deed het haar niets. Vroeger, toen ze letterlijk een IQ van onder de 10 had, had ze zich dus echt afgevraagd of er hier draken kwamen. Toxic grinnikte er bij als ze er aan terugdacht. Nu ze zeven was wat niet lang meer duurde want ze werd binnekort achtzag ze alles veel helderder, en dacht ze echt na bij iets.
De zwarte merrie werd afgeleid door een denderend geluid, wat erg bekend klonk in de oren. Het geluid van hoeven over de grond. Een galopperend paard. De merrie trok haar ogen tot spleetjes, en keek het landschap kritisch rond. Een redelijk groot, bruin paard, merrie, duidelijk een arabier. Daar waren haar donkere kijkers nu opgericht. Nadat de merrie haar in het zicht had, schrok die. Toxic kon een licht gegrinnik niet onderdrukken. 'Boe!' Spuugde Toxic, met een erg spottend stemmetje. De merrie racete weg, en ze keek het dier lachend na. Sommige paarden waren gewoon té zielig.
Nadat ze weer wat serieus over haar zaak was geworden, maakte ze haar stembanden klaar om een luid gehinnik door de bergen te kaatsten, op weg naar de alfa van Horcrux. De merrie zette haar rechterhoef een stap vooruit, en een luid, lichtelijk kilwaardoor je opmerkte dat ze slecht was gehinnik kwam haar keelgat uit. Het echode meerdere keren door het landchap. Redelijk trots op haar hinnik was ze, hij was geslaagd. Nu maar hopen dat die tuttebel langskwam. Niets tegen die alfa, maar Toxic was altijd nogal dominant tegenover andere slechte merries geweest.
Toxic draaide zich om en zuchtte even. Ze had veel macht over alle goedzakjes, maar het werd langzaamaan tijd om die macht een beetje weg te duwen..
- Sorry nogal kort, i know. :$
♦
Ze voelde zich als een vampier op vier benen. Altijd honger, geen gevoel van slaap. Hoewel Toxic net terug was van weggeweest, had iedereen haar comeback al weer opgemerkt. Plannetje mislukt, ze had het liever stilletjes gehouden, maar dat plan is dus niet gelukt. Tijd om een nieuwe start te maken, had ze zichzelf verteld.
Hoewel ze er echt niet tegen kon wanneer iemand de baas over haar speelde, had ze na lang twijfelen toch besloten zich aan te sluiten bij de kudde 'Horcrux'. Ze was het zat een slechtgehumeurde loner te zijn, die de stomste fout in haar leven maakte door uit DH te verdwijnen en naar de bergen te trekken. Dat leven was geen pretje geweest. Ze kon het amper begrijpen hoe de paarden die daar nu nog steeds leefden konden overleven.
Ach ja, het zou haar wat. Ookal vielen ze op dit moment dood neer, not my problem?
De zwarte merrie, Toxic genaamd, bewoog zich in een vlot temp door de drakenbergen, opweg naar de hoogste berg om te hinniken naar de Horcrux-leidster. Op dit moment kwam ze niet direct op d'r naam, maar ach, daar zou ze dan nog wel achterkomen. Zelf zou ze het ook niet bepaald erg vinden als de alfa haar zou afwijzen. Daar ging ze zich echt niet druk om maken. Het ging maar om een kudde, right?
Een diepe zucht verliet de merrie haar keelgat, en nadat ze een redelijk hoge berg was opgeklommen, bleef ze even gewoon stilstaan. Het uitzicht hier was prachtig, ookal deed het haar niets. Vroeger, toen ze letterlijk een IQ van onder de 10 had, had ze zich dus echt afgevraagd of er hier draken kwamen. Toxic grinnikte er bij als ze er aan terugdacht. Nu ze zeven was
De zwarte merrie werd afgeleid door een denderend geluid, wat erg bekend klonk in de oren. Het geluid van hoeven over de grond. Een galopperend paard. De merrie trok haar ogen tot spleetjes, en keek het landschap kritisch rond. Een redelijk groot, bruin paard, merrie, duidelijk een arabier. Daar waren haar donkere kijkers nu opgericht. Nadat de merrie haar in het zicht had, schrok die. Toxic kon een licht gegrinnik niet onderdrukken. 'Boe!' Spuugde Toxic, met een erg spottend stemmetje. De merrie racete weg, en ze keek het dier lachend na. Sommige paarden waren gewoon té zielig.
Nadat ze weer wat serieus over haar zaak was geworden, maakte ze haar stembanden klaar om een luid gehinnik door de bergen te kaatsten, op weg naar de alfa van Horcrux. De merrie zette haar rechterhoef een stap vooruit, en een luid, lichtelijk kil
Toxic draaide zich om en zuchtte even. Ze had veel macht over alle goedzakjes, maar het werd langzaamaan tijd om die macht een beetje weg te duwen..
- Sorry nogal kort, i know. :$
VIP