Sop sop sop. Dat was het geluid dat de grond produceerde terwijl ze eroverheen liep. Sop sop sop. Ja, het had geregend, dat kon je aan alles zien. De natte bomen, de doorweekte grond die je hoeven opzoog. Heel fijn. Het enige echte fijne aan de natte Taiga was de geur. Het maakte de bonte Mustang merrie rustig. En rust was iets dat ze heel goed kon gebruiken. Yara schudde zich uit en zuchtte. Eigenlijk wilde ze alles op een rijtje zetten en vervolgens haar hoofd uit slaan. Maar hoe? Het leek onmogelijk. Zelf het kleinste bereidde zich al snel uit naar iets groots, waar ze niet meer van af kwam. De paarden die haar steeds in een hoek dreven en vervolgens aanvielen, en dan de angst dat ze Zeus, Dark Spirit of Madness ergens tegen kwam. Wanneer was haar hoofd voor het laatst rustig? Ze wist het echt niet. Ach, misschien als ze een nieuw paard ontmoette dat ze zich dan meer richtte op vriendschappen maken. Maar behalve Itz had ze al een tijd geen paard dichtbij gezien. Dat was ook omdat ze die zelf ontweek, maar toch. Nu pas besefde ze hoe hard ze vrienden nodig had.
-flut, open voor iedereen-
-flut, open voor iedereen-
