Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

 » M I D D E N » De Taiga » Why you want to see me? - Aaliyah

Why you want to see me? - Aaliyah

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

Anaïs

Anaïs

ARGH. Luid gestamp klonk op de grond. Vliegen. Overal vliegen. Anaïs sloeg met haar staart en sloeg met haar hoeven op de grond. De taiga was helemaal geen goede plek om te schuilen voor die vieze insecten. Ze draafde een stukje en zocht naar een goede plaats. Waarom was het zomer? Ze rolde geërgerd met haar donkere ogen en sloeg nog eens heen en weer. Ze stopte even en probeerde te kalmeren. Ze leek wel een idioot nu, maar dat moest even gebeuren. Ze snoof de geuren op en stapte opnieuw verder. Haar oren draaiden af en toe heen en weer om geluiden op te vangen zoals de vogels, eekhoorns en alle andere dieren. Ze schudde met haar lange manen en dacht even na over vroeger. Het was al een tijd geleden dat ze iedereen nog gezien had. Ze was dan ook enorm veranderd en de meesten zouden haar op het eerste zicht niet herkennen. Haar bouw was veel fijner, maar toch had ze spieren gekweekt. Ze had geen brede hengstenbouw als haar moeder. Ze had de bouw van haar vader. Haar manen waren enorm gegroeid en maakten een mooi effect op haar lichaam. Ook de voorlok was wat langer en hing voor het omgekeerde hart, haar kenteken. Dat was het enige dat iedereen herkende. Zo had ze de hengst Zephyr ook eens beetgenomen. Die tijd was mooi. Nu was ze hier terug om opnieuw een goede tijd te maken. Misschien deze keer een voortplanting. Ze wist het nog niet. Ze had geen planning voor haar hele leven. Ze wachtte tot de toekomst vanzelf zou komen, naar haar. De merrie snoof en een bekende geur drong haar neus binnen. Zozo, deze merrie leefde ook nog. Ze grijnsde even en stopte met lopen. Ze wilde de merrie zelf naar haar toe laten komen en kijken wat deze zou doen. Haar geur was ook niet meer hetzelfde door de lange tijd dat ze buiten dit gebied geweest was. Herkende ze haar of niet? Ze ontspande haar hele lichaam en draaide haar oren neutraal. Haar ogen probeerde ze net zo neutraal te maken zodat ze een ander paard leek. Dit kon nog grappig gaan worden.

Aaliyah

Aaliyah

Aaliyah
Moderator

‘Don’t flatter yourself.. I was lookin’ at your friend.’
‘I don’t have friends.’

Haar staart draaide overuren, nu de zomer was begonnen had ze geen rust meer, vliegen overal, en jeukende vliegen vooral. In de lente was het al pijnlijk genoeg geweest, de zomer was kwelling. Een kwelling die ze meerdere keren moest doorstaan, in de toekomst en zowaar ook in het verleden. Ach, het was niet de moeite waard om over te zeuren, zo down was ze niet, en ze had geen zin om er gelijk bij de bakken neer te zitten. Het waren maar een paar vliegjes, welliswaar vliegjes die overal kriebelden, maar Aaliyah weerstond de drang om te krabben en liep in een sloffend tempo over de logge naalden op de grond. De naalden van de taigabomen, ofcourse was dit een goede plek om te lopen, overal schaduw, en laaghangende takken die in je gezicht streken. Godzijdank dat ze als Akhal-Teke zijnde al weinig manen had, en door haar allergie had ze al helemaal geen haar op haar kop, dus er konden geen takjes in verstrikt raken. Genetisch was het bijna onmogelijk om veel haar op haar hoofd te hebben, als veulen had ze wel wat maantjes gehad, maar die waren weg. Je had het verdomde zwaar om door het leven te gaan als Akhal terwijl je ook nog een muggenallergie had. Life sucks sometimes.
Wat was de taiga toch lelijk, dat was een conclusie die ze jaren geleden al had moeten sluiten. Overal hoge naaldenbomen, met takken overal, maar de bomen waren niet bepaald dik, en het zag er ook niet bepaald helemaal mooi uit. Je moest ook op de grond kijken waar je stapte, want alles leek besmeurd te zijn met een laagje groen dons, wat ze had geplaatst onder het kopje ‘mos’. En er waren ook soort luchtbellen die de ruimte tussen de grond en de mos opvulde. Die waren verraderlijk en stierlijk vervelend, misschien dat er verderop wel wat gras was.
Zes maanden geleden had ze hier net zo goed kunnen lopen, als het niet zo was dat haar geheugen haar een beetje in de steek liet. De tijden in niemandsland waren verser in haar hoofd geprent, wat misschien ook wel logisch was. Met een strak gezicht liet ze de twijgjes knakken als ze erop stapte, het teken dat ze nog steeds was blijven lopen in hetzelfde sloffende tempo. Haar koude bruine ogen staarden naar voren, op zoek naar leven. Leven zou ze namelijk willen omzeilen, leven betekende vaak iets niet goed, behalve als het wel goed was, wat het zelden was.
Het was goed geweest om rond te kijken, want ze had goed op tijd het paard gespot. Het bruine paard, meer wist ze niet, maar de geur die de wind meebracht was bekend, heel erg, heel erg bekend. Aaliyah twijfelde niet, dit paard zou ze niet eens willen omzeilen: Dit was Anaïs. Zodra ze dichterbij kwam had ze in de gaten dat de merrie haar ook al had geroken en die had haar oren neutraal gehouden. Aaliyah keek donker naar haar, en probeerde te peilen wat de merrie wilde doen. Maar dat had ze zo snel mogelijk in de gaten toen ze de neutrale ogen zag. Als vanzelf kwam er een valse brede grijns op haar gezicht.
‘HA!’ lachte ze cynisch, ‘Probeert het prinsesje zich te verstoppen?’ Ze wierp haar hoofd arrogant op en snoof, deze merrie was dan welliswaar iets ouder, maar Aaliyah was ook niet bepaald de kleinste, wat hun zo ongeveer gelijk maakte. Haar grijns verdween en vormde zich tot een sluikse glimlach, ‘Dus je bent terug Anaïs?’ vervolgde ze, deze keer serieuzer dan haar eerste kreet. ‘Welkom,’ was haar honende stem. Miss Horcrux is weer gearriveerd, dacht ze erachteraan. Ha, ironisch, als je bedacht dat Aaliyah al plannen had met de Horcrux, ze wilde de kudde. En ze wilde hem nu.


Af

Anaïs

Anaïs

Haar donkere ogen waren strak naar voren gericht. Takken kraakten en struiken ritselden. Ze kwam steeds dichterbij. Ze sloeg met haar staart heen en weer naar de vliegen en een goudkleurige merrie kwam tevoorschijn. Ze had een fijne bouw en meteen was ze herkent. Aaliyah. Ze was een familielid van haar, maar dat was nu voorbij. Toch zag ze de merrie nog als familie. Wat maakte het uit. Ze schudde met haar hoofd en richtte haar naar het paard dat naar haar toe gelopen kwam. Ze knikte kort als begroeting en ook de merrie leek haar te herkennen. Typisch. Deze merrie zou haar altijd blijven herkennen. Ze snoof kort en een grijns sierde haar lippen toen de merrie haar begroette. "Probeert het prinsesje zich te verstoppen?" "Dus je bent terug Anaïs?" "Welkom." De bruine merrie knikte als reactie op de laatste vraag. "Aaliyah. Je ziet het goed. Ik ben terug." Ze hield haar oren nog steeds neutraal. Bij deze merrie had ze geen enkele reden om haar oren dreigend plat te leggen. En naar voren deed ze zeker niet. Ze veegde de grijns van haar snuit en ontspande haar. Ze was altijd maar gespannen en dat was niet zo heel goed. Even wist ze niet meer wat te zeggen, maar ze had geen zin in een gesprek dat stil zou vallen. "Is er nog veel gebeurd toen ik weg was?" Nieuwsgierig was ze. Zeker en vast. Ze wilde alles weten, al leek het alsof er niets meer gebeurd was na de dood van Deina.

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

 » M I D D E N » De Taiga » Why you want to see me? - Aaliyah

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum