~And there you are again~[Aaliyah]

Bitterzoet. Inpalmend. De geur dat haar omringde. De bloemen groeiden al enorm maar waren niet de bron van het geurtje. Al vergeleek ze het met een bloem. Een bloem en een bij. Zijzelf vergeleek het als een bij dat om een bloem hing en niet kon verlaten. Als iemand de bij weg probeerde te halen kwam de bij op je af en stak je, maakte je gek. Bij hengsten dan. Merrie’s zou het niets doen.
Wist je al wat het was? Aaliyah wist het dondersgoed en was zo chagrijnig als de pest. Hengstigheid. Owee de gebeente als een hengst iets probeerde maar daar hoefde ze niet zozeer bang voor te zijn, daar lette ze wel op. Bovendien; ze was nog veel te jong. Goed nog een probleem uit de wereld. Probleem nummer tig.
Ze hinnikte zachtjes toen ze zijn geur opving. Eyes. ‘Eyes, kom tevoorschijn. Alsjeblieft.’ Niets. Ze zuchtte zachtjes. ‘Eyes.’ Zo zacht als ze zich kon verplaatsen ging ze naar de geur toe maar trof heel iemand anders aan. ‘Jij!’ siste ze zachtjes en stikjaloers. Het was het vrouwtjes hert wat Eyes had ingepalmd. Nee, niet jaloers doen. Ze lag op de grond en kreunde hart, haar buik bol en ze zweette. Haar buik spande samen. ‘Ohnee, precies nu?’ misschien klonk er wat irritatie door haar stem, zou het vrouwtje nou gaan bevallen. Nog vervelender kon het niet worden. Toch?
Met een luide schreeuw werd ze aangevallen. ‘Eaj!’ geschrokken trapte ze naar achteren. Ze trof een van zijn spillebeentjes. ‘Ohgod sorry.’ Riep ze uit toen ze zag wie ze trof. ‘Eyes.’ Ze had haar blik naar beneden gericht. Toch was ze niet van plan weg te gaan, hoe hard Eyes met zijn gewei in haar buik ramde. ‘Eyes!’ Streng keek ze het dier aan. ‘Het spijt me zeer, ik was jaloers ja, maar je vriendinnetje heeft hulp nodig!’ indringend klonk haar stem. Ze wierp een blik op het vriendinnetje van Eyes. Even had ze de neiging om het beest te laten liggen en laten rotten maar dat kon ze toch niet maken, dat was tegen haar principes en als ze Eyes terugwilde dan kon ze dat zeker niet maken. Aaliyah schudde haar hoofd en liep langs Eyes dat zijn kop gevaarlijk laag hield.
‘Rustig kleine.’ Even bedacht ze dat het vrouwtje geen naam had maar ze was niet van plan om haar een naam te geven, Aaliyah gaf niets om het beest. ‘Rustig ademhalen en verder kan ik je niet helpen.’ Ze schrok toen Eyes zijn neus tegen haar kont duwde. Even dacht ze dat het goed was maar hij keek nog steeds kwaad.
Nijdig sloeg ze met haar staart om hem af te weren. ‘Eyes kappen!’ ach wat. ‘Weetje wat?! Bekijk het lekker, rot weg en blijf ver weg van mij.’ Woedend beende ze weg, haar oren lagen woedend in haar nek. Ze hoorde Eyes roepen. ‘Ik zei, BEKIJK HET.’ Ze schreeuwde het hard uit. Nog nooit had ze zoiets gevoeld als wat ze nu voelde. Teleurstelling. Frustratie. Irritatie. Chagrijntatie. Woedend was ze. Probeerde ze hém te helpen zodat zíjn vriendin niet dood ging, was het niet goed. En. En, en, en… de tranen prikten achter haar ogen. Ze zag in een waas en knipperde heftig met haar ogen.
Weg! Weg! Schreeuwde haar innerste. Met plezier luisterde ze en zette een wilde galop in, weg van die… die…
Die beste vriend.
Nee! Ze wilde er niet aan geloven. Ze moest sterk zijn en sterk blijven. Híj wou haar niet, nou best, hij kon in zijn eigen stront liggen. Aaliyah plantte opeens in die rotvaart al haar benen in het zand en schoof een stukje door. Geschrokken luisterde ze. Ze meende te horen dat een paard haar riep. ‘Waarom nu weer!’ Geërgerd steigerde ze en schopte ze naar achteren. Ze gromde woest en draafde maar ergens naartoe. De hele weg schold ze en tierde ze. Alle poepheid op een stokje. Damn, damn, damn. ‘Sssssssssssprgha’ hield ze zich in qua scheldwoorden.
Verderop stond een paard, dat zag Aaliyah niet, zo druk was ze bezig met tierelantijnen. Aaliyah botste (bijna) tegen het paard op en herkende d’r. ’Eaj Merluh.’ ze deed geen moeite om haar emotie te verbergen. Ze was nog altijd geïrriteerd door Eyes. Mismoedig keek ze naar de zee. De zoete geur van hengstigheid hing om haar heen. Chagrijnig als de pest werd ze daarvan.
Bitterzoet.

Het gekrijs van de meeuwen maakte haar nog chagrijniger dan mogelijk was. Meestal had ze er geen moeite mee maar het maakte haar frustratie-level nog hoger, ze kon het wel uitschreeuwen. Je kon makkelijk zeggen dat ze zich aanstelde en heftig reageerde bij Eyes maar zodra ze al chaggie was dan kon ze dit er niet bij hebben.
Chaggie. Wat een geweldig grappig woord eigenlijk. Ze grijnsde afwezig. ’Chaggie.’ grijnsde ze afwezig als antwoord. Pas later besefte ze dat Merle hoi had gezegd. ’Buh… Hallo Merle.’ mompelde ze snel. De bitterzoete geur overweldigde haar. Een luide bries ontsnapte via haar neusgaten. Haar humeur knapte al gelijk wat op nu ze Merle had gevonden voor een praatje. ’Eh, sorry. Ja. Euh. Nee. Zei je iets?’ Stiekem moest ze zachtjes grinniken en haar ogen twinkelden weer wat meer, ongeveer wat altijd in haar ogen te zien was. ’Wat was de vraag.’ Ze friemelde met haar lippen en boog haar hals zodanig dat haar tanden in haar vel konden bijten. Grote plukken winterhaar kwamen mee en bleven kleven op haar lippen. Met haar tong smakkend probeerde ze de haren te verwijderen.
De vraag van Merle kwam niet als een verrassing. De “waar is Eyes” vraag was al verwacht. ’Bij z’n vriendinnetje.’ Haar neusgaten krulden nors op terwijl ze het zei.
Wow dat klonk enorm jaloers. ’Klonk dat jaloers?’ Vroeg ze nieuwsgierig aan het palomino paardje voor haar.
‘Je bent hengstig.’ Volgens haar intuïtie was dat geen vraag, eerder bevestiging. Kon je het zo erg merken. ’Ik dacht al, het lag aan mij.’ Ze zuchtte er overdreven bij maar toch kwam er een ondeugende glimlach op haar lippen. ’Beetje. Tis de geur die me gek maakt.’ Als dit de bijwerkingen waren van merrie zijn, wat waren dan.. ’Wat…’ Erm. ’Laat maar, grapje.’ Aaliyah liet haar oren varen zodat ze gespitst waren op haar omgeving. Haar zwarte ogen namen de meeuwen in zich op. Het waren geen verkeerde beesten, het gekrijs viel nog wel mee als je er rustig naar keek.
Traag bewoog Aaliyah haar hoofd naar de duinen en zag een ooievaar staan. De ranke, oranje benen waren verbluffend als je ze van wat dichterbij zag. ’Weetje… die ooievaar daar,’ met haar neus gaf ze de richting aan, ’waar zou die gaan nestelen?’ Aaliyah probeerde het onderwerp af te leiden want ze had geen zin om over haar hengstigheid te praten. ’En zou hij altijd hoog nestelen? En waarom?’ Ze nam een hap adem en keek Merle nieuwsgierig aan. Haar staart zwiepte naar opzij en raakte haar buik.
Terwijl ze naar de ooievaar keek streek er nog een ooievaar neer, niet naast hem maar echt haast recht voor Aaliyahs neus. Niet helemaal maar ze zagen hem nu van dichterbij. ’Wat een ontzagwekkende beesten.’ ademde ze verwonderd. Ze durfde bijna niet hardop te praten. Plots gooide de ooievaar zijn hoofd in zijn nek en maakte een soort klapperend geluid. Aaliyah draaide met haar oren en keek naar de oranje bek. Nadat ze klaar waren vlogen ze weg en draaide Aaliyah haar hoofd naar Merle en brieste zachtjes.

Aaliyah kon niet anders dan grijnzen. Niemand anders dan Merle kon dat doen als ze chaggie was. Kon ze niet zeggen van andere paarden die ze sprak. Sommigen hadden geen greintje humor. Buhbah.
’Jap, chaggie is een cool woord.’ Aaliyah kantelde haar hoofd en keek met haar bruine ogen naar Merle. ’Is heel intelligent van je, de meeste paarden onthouden mijn naam niet eens. Gelukkig heb jij een beter geheugen.’ Plagend hief ze haar hoofd ietsjes en likte ééns met haar tong over haar lippen.
Haar staart vloog door de lucht en maakte een suizend geluid voordat het tegen haar flank sloeg. Langzaam bracht ze haar neus naar beneden en schuurde met haar hoofd langs haar been, gelijk schuurde ze met haar gele tanden langs de vetlokken van haar been en nam zo grote plukken winterhaar mee. In deze tijd had Aaliyah kleine soort sokken aan haar benen, die gingen hopelijk snel weer weg.
Merle herhaalde haar vraag en Aaliyah grijnsde haar typische Aaliyah grijns. ’Juah echt wel.’ Aaliyahs ogen glinsterden. ’Eyes heeft een vriendinnetje en wordt vader en ik ben jaloers.’ Aaliyah vond het geen probleem om haar gevoelens hardop uit te spreken. Als ze boos was zei ze dat ze boos was, of ze liet het merken, als ze verdrietig was, liet ze dat ook merken op haar eigen manier, als ze jaloers was en ze vond dat paarden dat mochten weten. Punt.
’Jap, vriendinnetjes in het spel. Stom vriendinnetje.
Jap, Eyes wordt pa. Laat mij in de steek.’ Met een gezicht als een oorwurm keek ze langs Merle heen. Vooral nu merkte ze hoeveel ze van het hert hield en hoeveel ze zijn aanwezigheid nodig had. Ze zuchtte weemoedig.
’Puh.’ was het mokkende antwoord op hetgeen wat Merle over de natuur zei. ’En tóch is het niet eerlijk want anders was het de natuur dat ik een moordmonster was en Eyes niet eens levend. Hij leeft dankzij míj.’ Haar kleuterige antwoord deed haar meer mokken. ’Hij is gewoon ondankbaar. Hij is inderdaad een avonturier maar dat was toen ik erbij was. Nu moet hij kleine stinkhertjes vertroetelen, dat zal niets leuks voor hem zijn en dat wéét ik gewoon. Hij kapt er na een tijdje toch mee en heeft dan gewoon niets.’ Mokkend keek ze in de ogen van Merle.
Opgelucht hoorde ze dat ze begon over iets anders van haarzelf. ’Nou ja, de onintelligente hengsten die bleken het niet te ruiken dus het kan ook aan de vrouwen liggen dat die stank zo vies is.’ Haar chagrijnige trek verdween beetje bij beetje en een kleine grimas sierde haar mond lichtjes. ’Weetje Merle, jij bent niet eens zo heel erg veranderd. Soms merk ik dat ik zelf wel veranderd ben. Ik kan best wel gemeen doen weet je.’ Merkte ze grinnikend op. Haar bestaan leverde voor haarzelf nog grote vraagtekens op. Goed was ze niet, niet neutraal en je kon eigenlijk wel merken dat ze niet helemaal slecht was. En dan was het nog dat ze niet niets was. Misschien was ze naturel. Ghehe, ze was gewoon Aaliyah en daar hield ze het bij. Niet goed, niet neutraal en niet volledig slecht. Met nadruk op niet volledig. Haar geloof telde wel.
Ze merkte dat ze stond te dromen want ze had een aantal zinnen gemist.
’Ja maar waaro-, grapje.’ Merle had haar mening al uitgesproken.
Bedachtzaam keek Aaliyah wat omhoog. ’Ik denk.. inderdaad dat dat voor de roofdieren is.’ Verder knikte Aaliyah even instemmend.
Haar blik ging van de lucht naar Merle en terug. ’Nop, was eventjes een beetje weggegaan, ben uit de Horcrux gestapt met een gevecht met Deina, ghehe, maar verder niets.

Aaliyah beantwoordde de vriendelijke glimlach van Merle door eens te buigen door een overdreven diepe knik te geven. Aaliyahs gezicht stond op stand; “Aaliyah”, zo’n beetje zoals altijd.
’Tuurlijk ben ik een gek paard. Warrig, gestoord, gek. Alles toch.’ Haar grijns vervaagde tot een glimlach toen ze afwezig de golven in staarde.
Snel draaide ze haar hoofd naar Merle toen die nog een vervolg bleek te hebben op haar woorden. ’Zelf verzonnen. Leuk hea.’ Aaliyah schudde met haar lichaam en de losse haren vlogen van haar af. Ze keek ze na toen ze weg vlogen in de wind, naar boven en naar onderen en dan af en toe bleven haken bij de bomen. ’Hmmm.’ Mompelde ze zachtjes, bijna onhoorbaar.
Plots won de zon het van de wolken die haar bedekten en kwam plots tevoorschijn. Ze rilde door de aanraking van de zonnestralen toen die over haar rug gleden.
’Wat is ‘niet te ver gaan?’ Zoiets als het vrouwtje een naam willen geven maar dan iets bedenken als Dooddoener?’ Het verbaasde haar hoe nonchalant haar woorden klonken, alsof ze haar al zo’n naam had gegeven. ’Of haar al een bijnaam hebt gegeven zoals Bolleboos?’ Bij de naam lichtten haar ogen ondeugend op toen ze het woord ‘Bolleboos’ hardop uitsprak.
’Uiteindelijk loopt alles vanzelf wel weer anders.’ Aaliyah keek onderzoekend naar Merle. ’Hoe bedoel je dat?’ Vroeg ze niet-begrijpend. Haar oren gingen iets naar achteren om de krijsende meeuwen te verstaan. Huh. Merle zei nog wat. Dat hij veel aan zijn hoofd had en dan verder. Aaliyahs grijns verstrakte tot een simpele lijn rondom haar gerimpelde mond. ’Nee niet ondankbaar, dát niet. Maar hij laat me in de steek. Vooral als ik hem dan gewoon wil hélpen.’ Aaliyahs stem schoot iets omhoog van de wanhoop.
Aaliyah grijnsde bij hetgeen wat Merle daarna zei. ’Op z’n blote knieën.’ Als antwoord op het smeken.
Weer verstrakte haar mond tot een streep en gleed er iets kouds over haar ruggengraat. Waarom zei Merle zoiets. ’Dat weet ik heus wel.’ Zei ze bot.
Gelijk keek ze beschaamd naar de grond. ’Sorry.’ Mompelde ze zachtjes.
Merle had het over een leuke benaming en Aaliyah keek op en deed moeite om een grijns op haar gezicht te toveren. En dan had ze het over veranderen. ’Ik kan paarden afsnauwen zonder schuldgevoel.’ Ongewild gleed er een geweldig trots grijns over haar gezicht. Haar ogen straalden door dat feitje. ’Niet erg aardig maar ik kan ze afsnauwen en ik kan ze zelfs laten weglopen omdat ik blijf doorzeuren of snauwen of lullen. En het is komisch, laatst nog. Zo’n nieuw arrogant beest dat alles beter wist en ze verliet me bijna huilend.’ Aaliyah straalde helemaal door het feit dat het zo geweldig leuk was.
’Ooievaartjes.’ Ze keek de majestueuze vogel na en grijnsde.
’Vind je het vervelend dat ik zo lelijk doe tegen paarden?’ Niet dat Merle het uit haar hoofd kon krijgen want zo was Aaliyah gewoon.