A dark tear, devastated, murder and grief. [&Aaliyah]

Grimmig stapte Ajoup Oil in het korenveld. De zon stierf toen ze voorbij kwam. Het gele gras streelde haar zacht over haar stekelige zwarte haar. Ze schudde boos haar hoofd. Slechte dag, stomme dag. Spookte het door haar hoofd. Venijnig beet ze naar het zachte stro. Waarom was de wereld zo lief tegen haar, dat haat ze. Een daas ging zitten op haar bil. Ajoup Oil grijnsde toen er bloed uit de witte vlek kwam. Wat ze nog meer haatte was dat ze een Appaloosa was. Niet helemaal zoals haar moeder of vader. Maar met een stomme wit-gespikkelde vlek op haar bil. De daas vloog brommend op. Een donkere traan viel op het gelige gras. Ja, de traan van de Appaloosa. Maar geen traan van verdriet, van woede en boosheid. Ze gooide haar kop in haar donkere nek. Haar manen wapperde in de wind. En toen heel onverwacht verspreide zich een bloedstollend gekrijs, het was een mix van een hinnik en een woedegil. Ajoup Oil grijnsde breed. Onvermoeid ging ze door tot iets in haar zei 'stop, en wel nu meteen'. Maar zo makkelijk was ze niet. Ze luisterde niet als een lammetje of een brave schoothond. Maar ze deed gewoon haar eigen zin. Zo heeft ze ook haar moeder en vader vermoord, en het mocht misschien niet, maar dat kon haar nu niet schelen. Haar zwarte ogen keken naar iets dat haar niet bekend was. Een ander paard. Veel mooier, maar het had iets gruwelijk. Duidelijk een merrie. Breed grijnsend stapte ze op het paard af. Ze boog haar hoofd. Maar in haar ogen flitste en spoor van: 'ik ben geen lammetje'. Ajoup Oil liet haar tanden zien. De blik die ze naar de merrie toewierp bestond uit puur haat. Maar ook iets van respect. Dit was duidelijk een paard waar je geen spelletjes mee kon spelen. Haar hoofd was ondertussen weer naar boven. "Gegroet, ik ben Ajoup Oil. Ik haat dit weertje.", gromde ze. Haar stem klonk diep verdrietig, hoog en ijl. Het deed je bloed stollen en je ineenkrimpen. Met 'ik haat dit weertje bedoelde ze echt haten, de zon. Dat kon ze echt niet hebben.