Haar manen in de wind, haar neus laag hangend bij de grond,gedachtes overal. Oude gebeurtenissen speel door haar hoofd. Ze was vrij, eindelijk alleen. Bladeren kraakten onder haar hoeven, het geluid deed haar goed, het was vredig. Ze duwde haar neus de lucht en snoof de frisse lucht op. Haar bruine lichaam bracht ze aan in galop. Ze gaf een speelse bok na en zetten hem op een renner. Vogels fluitend boven haar slanke hoofd, manen mee in de wind, haar benen bijna zwevend. Ze hielt halt bij een rivier. Haar spegelbeeld lachte haar te gemoet. Geluk is wat ze voelde van binnen, een stukje goud op dit moment dat niemand even van haar af kon nemen.
Memoria Vivere was graag alleen, dan ben je op z'n mooist
vond ze. Stil, geen woorden alleen die van moedernatuur. Alles was veranderd in haar leven, goede dingen, maar ook minder goede. Ze wou opnieuw beginnen, een nieuwe start.
Haar zelf proberen te vinden, hoe ze is, of hoe ze wil zijn. Welke dingen ze gata ondernemen, hoe ze haar leven gaat leiden nu. Zoveel dingen waar ze nog aan moest werken en doen. Haar fluweel zachtje neusje duwde tegen het water. "Alles gaat veranderen." Fluisterde ze zacht in haar spiegelbeeld, en sloot haar ogen. Ze duwde haar voorpluk aan de rechterzijde van haar oog. Haar witte oog kwam te voorschijn. Ze keek met haar rechter oog het water in. Een zucht ontsnapte uit haar keel. Maar het verleden
blijft je altijd volgen. Littekens zijn niet te vervangen.
En ogen al helemaal niet. Een zachte grinnik verliet haar mond wegens haar gedachten.
Ze duwde haar lippen tegen het water en slokte het kristal helderen water naar binnen. Zelfs het water smaakte hier naar de hemel. Ze likte haar lippen af en tuurde in de verte.Het zoete gras was groener dan groen. Haar ogen begonnen te glinsteren. Ze zette haar lichaam in beweging, haar staart hoog dragend in de lucht en haar hoofd sierlijk om hoog gericht. Ze ging met haar neus laag bij de grond. Zocht een plek en legde zich neer, rolde hevig, kwam vervolgens weer op haar buik terecht. Haar neus woelend in het gras. Het rook zelfs heerlijk. Haar tanden. knabbelend aan het gras.
__________________________________________________________
Memoria Vivere
Memoria Vivere was graag alleen, dan ben je op z'n mooist
vond ze. Stil, geen woorden alleen die van moedernatuur. Alles was veranderd in haar leven, goede dingen, maar ook minder goede. Ze wou opnieuw beginnen, een nieuwe start.
Haar zelf proberen te vinden, hoe ze is, of hoe ze wil zijn. Welke dingen ze gata ondernemen, hoe ze haar leven gaat leiden nu. Zoveel dingen waar ze nog aan moest werken en doen. Haar fluweel zachtje neusje duwde tegen het water. "Alles gaat veranderen." Fluisterde ze zacht in haar spiegelbeeld, en sloot haar ogen. Ze duwde haar voorpluk aan de rechterzijde van haar oog. Haar witte oog kwam te voorschijn. Ze keek met haar rechter oog het water in. Een zucht ontsnapte uit haar keel. Maar het verleden
blijft je altijd volgen. Littekens zijn niet te vervangen.
En ogen al helemaal niet. Een zachte grinnik verliet haar mond wegens haar gedachten.
Ze duwde haar lippen tegen het water en slokte het kristal helderen water naar binnen. Zelfs het water smaakte hier naar de hemel. Ze likte haar lippen af en tuurde in de verte.Het zoete gras was groener dan groen. Haar ogen begonnen te glinsteren. Ze zette haar lichaam in beweging, haar staart hoog dragend in de lucht en haar hoofd sierlijk om hoog gericht. Ze ging met haar neus laag bij de grond. Zocht een plek en legde zich neer, rolde hevig, kwam vervolgens weer op haar buik terecht. Haar neus woelend in het gras. Het rook zelfs heerlijk. Haar tanden. knabbelend aan het gras.
__________________________________________________________
Memoria Vivere