Threw that sticky, nasty thing... ~ Devillicious

'Bah!' riep Gulietta toen ze iets van haar hoef afschudde. Ze waren er dan eindelijk aangekomen. Het moeras. Dit zou het moeilijkste deel van de reis worden. Achter zich hoorde Gulietta Devil praten: 'Ik vind het maar niks zo door dat moeras, misschien is er een andere weg?' Gulietta liep met stevige passen door, het moeras in. 'Hee! Heee! wacht op mij!' hinnikte Devil. 'Er is geen andere weg, dit is echt de enige en we zullen er doorheen moeten. Geloof ik vind het net zo onprettig als jij, het liefst zou ik er gewoon een grote bocht eromheen nemen maar dan zijn we maanden onderweg en zullen we ook net zo erge obstakels tegenkomen als dat we nu doen.' Devil knikte en de twee merries liepen dapper door. Tegen de tijd dat ze al een heel deel hadden gelopen, werd het steeds vochtiger, warmer en donkerder. Op dit moment kon je nauwelijks wat zien en was hun vacht helemaal nat en plakkerig. Voorzichtig en op hun hoede liepen ze allebei door en weken niet van het pad. Geluiden van het onvoorspelbare moeras drongen hun oren in en brachten nare gedachten in hun hoofd van wat er allemaal zou kunnen gebeuren. 'Luister niet naar de geluiden,' zei Gulietta. 'Ze kunnen je in de war brengen waardoor we roekeloze dingen zouden kunnen doen.' Devil knikte. 'We moeten dicht bij elkaar blijven, zei Devil en kwam naast Gulietta lopen. Als ze gewoon de hele tijd rechtdoor zouden lopen dan zouden ze er uiteindelijk uit moeten komen. Maar dat is niet wat er gebeurde. Het pad in het moeras boog naar links, wie weet waar ze uit mochten komen maar voorlopig zaten ze daar vast en moesten hun weg terug vinden voor ze gevonden zouden worden door gevaarlijke dingen. Gulietta stopte en nam een hele hap adem door haar neus. Een zure geur drong haar neus in en dat vond ze maar niks. 'Ik heb een naar gevoel dat we niet goed gaan,' fluisterde Devil. 'Ik ook. We zijn van koers veranderd.'

Een angst trok door Gulietta heen bij het zien van de krokodillen. 'Ja, dat is geen drijfhout, jammer genoeg,' zei Gulietta tegen Devil. 'Ik denk dat het beter is om nu heel snel uit dit water te komen en terug te gaan naar het moeras!!' riep Devil en ze rende allebei terug naar het moeras uit het water. De krokodillen maakte vaart in het water, echter ontsnapte hun prooien en hadden ze geen merries op het menu voor vandaag. Hijgend en vermoeid stonden Gulietta en Devil op een veilig afstandje van het water en moesten ze zien te bedenken hoe ze nu eigenlijk uit het moeras moesten komen. Waar moesten ze in godsnaam heen om eruit te komen? Gulietta begon stevig te brainstormen. Het pad had ze op een dwaalspoor gezet dat is wat ze wist. Ze begon weer diep na te denken en keek om zich heen. 'Wat gaan we nu doen?' vroeg Devil en stond op. 'Dat weet ik niet, maar het is noodzakelijk dat we snel uit dit moeras komen, want het begint in ons hoofd te komen.' 'Hoe bedoel je in ons hoofd?' Zelf begreep Gulietta het ook niet, maar ze voelde dat haar focus verslapte en dat ze licht werd in haar hoofd. 'Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen.' Ze liet zich liggen op de grond en keek naar het stille water. De krokodillen waren verdwenen. Voor zich zag Gulietta op het eiland en licht, dat haar sterk aantrok. 'Zie je dat licht?' vroeg Gulietta. Devil begreep het niet. 'Welk licht?' 'Daar op het eiland!' Devil keek naar het eiland maar zag niks. 'Gulietta, er is helemaal geen licht op het eiland.' 'Echt wel, ik kan het zien! We moeten erheen.' 'Ben je helemaal gek geworden, we zijn net bijna verslonden door krokodillen in DAT water daar! We gaan weer gewoon verder met lopen.' Gulietta stond op klaar om het water in te gaan, maar Devil hield haar tegen. 'We moeten erheen!' riep Gulietta. 'Nee, merk je het niet, het komt in je hoofd?! Gulietta focuss! We moeten verder, zo snel als we kunnen!' Gulietta bleef kijken naar het eiland. Maar uiteindelijk wonder boven wonder kwam ze weer bij en kon ze het licht op het eiland niet meer zien. 'Je hebt gelijk, sorry. We moeten door.'