Totally new - Open

 De kleine hoeven van de vosbonte merrie schoven het zand voorbij toen ze stil ging staan. Dus dit was het, Dream horses! Ze hief haar hoofd kort op. Vanaf hier zag het er droog en dor uit. Overal was zand, geen leven te bekennen. Wat had ze hier te zoeken?
Ze keek even naar links en snoof. Voorzichtig begon ze weer met haar benen te bewegen en ze kwam in steeds muller zand. Het voelde alsof ze wegzakte, net zoals in drijfzand waar ze vroeger al vaak in had gestaan. Nee, daar wou ze niet aan denken. Die vreselijke tijden hadden haar hoofd totaal overgenomen.
Kort blies ze weer uit door haar neus toen ze een hagedisje vliegensvlug voor haar uit zag spurten. Nadi hief haar hoofd nog eens op en stapte naar achter en stapte daarna voorzichtig verder.
Misschien was er toch wel wat leven, ze wist het maar nooit. Toen ze eenmaal wat verder de woestijn in was gestapt zag ze steeds vaker hoefprinten in de grond gestampt, Sommigen waren minder te zien als anderen maar ze konden toch nog niet zo oud wezen? Nadi krulde haar nek naar beneden en bekeek de hoeven in het warme zand. Langzaam keek ze weer omhoog en in de verte zag ze groen, alleen dat was nog heel ver weg. Ze legde haar oren in haar nek en stampte verder over het warme mulle zand. Damn, dit is echt ver hier zo. Nadi keek in het rond, wat moest ze doen om hier weg te komen?

- Open 

Met haar hals in een krulling en haar oren recht vooruit rende Variënda over de woestijnvlakte's.  De woestijnvlakte's waren een van haar favoriete plekken en daar bracht ze dan ook veel tijd door. Zoals vele dagen rende ze vrolijk rond over de vlakte's tot ze, tot haar grote ergernis bijna tegen iemand opklapte. Ze maakte een slip en zette zichzelf volledig recht waardoor ze boven de bonte merrie uit toornde. Ze was nou eenmaal van zichzelf al een vrij grootte merrie, maar soms leek ze nog groter omdat ze wit was, en dat kwam door de verhouding met de blauwe lucht. Haar lichtblauwe ogen stelde zich vriendelijk naar de bonte merrie voor haar. "Oh, sorry ik had je niet gezien. Het spijt me.'' Ze zette drie stappen naar achter, zodat de ander wat ruimte kreeg, aangezien ze wist wat ruimte soms kon betekenen voor iemand.'' Oh wacht, waarschijnlijk ben je nieuw. Zelf ben ik er ook nog niet zo lang hoor, een jaartje maar. Ik ben Veriënda, en jij?"