De wind rukte aan zijn donkere manen. De bruine ogen van de hengst stonden naar voren gericht. Hij zag grote bergen, maar dat verhinderde hem niet om verder te lopen. De hengst plaatste zijn hoeven op de brokkelige stukken berg en begon aan de klim. Natuurlijk vond hij het niet leuk om zijn oude kudde achter te laten, waar hij nota bene de leider van was geweest. Ze hadden hem vertrouwd, en hij hun. Maar ze zouden het begrijpen. Hij moest verder. De hengst stapte stug verder tot hij boven aan de berg was. De wind deed zijn manen wapperen en nu had Aragorn goed zicht op het gebied waar hij naar binnen was gelopen. Tot waar hij kon zien zag hij sneeuw en ijs. Waarschijnlijk was hij in het noorden van een nieuw land. Hij moest er door heen om bij de warmere gebieden te komen. Waarschijnlijk was dit, waar hij nu was, het gebied van de ‘slechte’ paarden, als hier ook goed en slecht aan de orde was. Maar waarschijnlijk was dat wel het geval. Er waren maar weinig landen waar elk wezen elkaar met respect behandelde. Aragorn liep verder over de hoge delen van de berg. Onder zijn hoeven brakken stukken berg af en tolde naar beneden. Aragorns lichaam zat zelf al onder de littekens van de afgelopen 3 jaar die hij meegemaakt had. Hij was jong, maar als je hem hoorde praten zou je dat niet denken. Hij dacht na over zijn woorden, flapte nooit zomaar iets eruit. Dat was dom, en dom zijn kon je je leven kosten.
Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je
Bericht [Pagina 1 van 4]
2 Re: new here - open - ma 29 okt - 6:58
Gracefull
VIPDaar was ze dan, een kleine witte merrie die (al zei ze het zelf) een van de beste paarden ooit was. Ze had het lichaam van een godin, elegant maar toch spieren op de plekken waar nodig, een pienter klein hoofd en stralende blauwe ogen, dikke en volle manen en staart en ze was altijd schoon. Ze vond zichzelf in ieder geval nogal wat. Een grijns vormde zich om haar lippen.
Het landschap om haar heen was grauw, donker en het was er boven al koud. Aan kou had ze de grootste hekel. En waarom? Nou, kou is toch nooit fijn? Ze had er niet een echt goede rede voor, maar kou .. Door kou kreeg ze het gevoel dat ze alleen was, en dat vond ze niet leuk. Sowieso alles hier maakte het dat je je alleen voelde. Maar iets in haar zei dat dit niet het geval was. Er zat hier heus wel ergens een paardje verstopt om mee te praten, niet? Exact op dát moment liep ze tegen iets groots aan. Iets warms.. iets paard- achtigs. Als ze had kunnen blozen had ze dat nu gedaan. “Ehr .. Sorry .. “. Stamelde ze nog wat versuft door de klap. Het paard was zeker groter dan haar, ookal leek hij niet veel ouder. Misschien een paar maanden maar hij was zeker niet ouder dan vier. Een donker gekleurde hengst stond pal voor haar neus. Ze hield haar hoofd wat meer naar de grond. Een pluk van haar manen viel voor haar ogen, ze keek vanonder haar manen naar boven, naar de hengst. “Sorry .. “. Zei ze nogmaals verontschuldigend. Haar blauwe oogjes stonden beschaamd en verontschuldigend. Ze deed een stapje weg toen ze besefte dat de hengst misschien wel eens een slechte hengst kon zijn. Ze hield haar hoofd wat scheef. Wie was deze hengst waar ze net tegen aan was gelopen? Wat deed hij hier? Hoe oud was hij? Waar kwam hij vandaan? Hoe heette hij? Was hij goed, slecht of misschien neutraal? Nieuwsgierig als ze was keek ze naar hem. “Ik ben trouwens Gracefull .. “.
Het landschap om haar heen was grauw, donker en het was er boven al koud. Aan kou had ze de grootste hekel. En waarom? Nou, kou is toch nooit fijn? Ze had er niet een echt goede rede voor, maar kou .. Door kou kreeg ze het gevoel dat ze alleen was, en dat vond ze niet leuk. Sowieso alles hier maakte het dat je je alleen voelde. Maar iets in haar zei dat dit niet het geval was. Er zat hier heus wel ergens een paardje verstopt om mee te praten, niet? Exact op dát moment liep ze tegen iets groots aan. Iets warms.. iets paard- achtigs. Als ze had kunnen blozen had ze dat nu gedaan. “Ehr .. Sorry .. “. Stamelde ze nog wat versuft door de klap. Het paard was zeker groter dan haar, ookal leek hij niet veel ouder. Misschien een paar maanden maar hij was zeker niet ouder dan vier. Een donker gekleurde hengst stond pal voor haar neus. Ze hield haar hoofd wat meer naar de grond. Een pluk van haar manen viel voor haar ogen, ze keek vanonder haar manen naar boven, naar de hengst. “Sorry .. “. Zei ze nogmaals verontschuldigend. Haar blauwe oogjes stonden beschaamd en verontschuldigend. Ze deed een stapje weg toen ze besefte dat de hengst misschien wel eens een slechte hengst kon zijn. Ze hield haar hoofd wat scheef. Wie was deze hengst waar ze net tegen aan was gelopen? Wat deed hij hier? Hoe oud was hij? Waar kwam hij vandaan? Hoe heette hij? Was hij goed, slecht of misschien neutraal? Nieuwsgierig als ze was keek ze naar hem. “Ik ben trouwens Gracefull .. “.
3 Re: new here - open - ma 29 okt - 7:07
Aragorn
Aragorn liep verder de berg op. Zijn oren stonden naar achter om het geluid van achter zich op te kunnen vangen. Eindelijk vond hij een plek met veel schaduw, waar hij dus in ging staan. Toen voelde hij een klap tegen zijn borst en draaide zijn hoofd met een ruk om. Hij zag een witte merrie staan, die zo te zien niet door had gehad dat ze recht op hem af was gelopen. "Ehr... Sorry" stamelde de merrie. Vlak daarna maakte ze nog een keer haar excuses. Aragorn keek haar nors aan. "Maakt niet uit. Maar je bent onvoorzichtig. En oonvoorzichtigheid is gevaarlijk. Je had net zo goed tegen een door en door slecht paard aan kunnen lopen." zei hij nors tegen haar. De schaduw maakte dat zijn lichaam niet goed te zien was. Dat ze zijn littekens niet zou kunnen zien. "Ik ben trouwens Gracefull..." zei ze toen. Aragorn keek haar niet aan. Hij wilde nog geen vrienden maken. Was er niet aan toe. Had het niet nodig. "Ik wordt Stapper genoemt" antwoorde hij. Later zou ze wel achter zijn echte naam komen. Stapper was nog altijd zijn schuilnaam.
4 Re: new here - open - ma 29 okt - 7:16
Gracefull
VIPDe merrie snoof even de lucht van de drakenberg op. Het was een best bijzondere plaats hier. Je zag niet snel gebieden als deze. De merrie probeerde de hengst goed in haar op te nemen, maar het was net te donker. Haar brandende nieuwsgierigheid irriteerde haar. De hengst antwoordde enkel nors "Maakt niet uit. Maar je bent onvoorzichtig. En onvoorzichtigheid is gevaarlijk. Je had net zo goed tegen een door en door slecht paard aan kunnen lopen." Oh, deze hengst was dus niet slecht. Dat was in ieder geval goed, anders zou ze de mogelijkheid lopen in gevaar te zijn. Een nog steeds een beetje verontschuldigende glimlach werd op haar gezicht getoverd en de beschaamde blik verdween als sneeuw voor de zon. De hengst antwoordde "Ik wordt Stapper genoemd". Stapper? Dat was een aparte naam. [color=pink] “Stapper? Die naam hoor je niet vaak. “ ze nog steeds glimlachend. [color=pink] “Ben je nieuw hier? “. Ze keek hem aan. Haar ogen waren ondertussen aan het donker gewent. Ze zag nu dat de hengst donkerbruin was. Ook al wist ze nu de naam, Stapper, en de geaardheid, goed of neutraal, van de hengst was ze nog altijd enorm nieuwsgierig.
5 Re: new here - open - ma 29 okt - 7:30
Aragorn
“Stapper? Die naam hoor je niet vaak. “ antwoordde de merrie. Hij knikte enkel kort. "Ben je nieuw hier?" vroeg ze toen. Het was duidelijk dat ze hem in haar op wilde nemen, maar de schaduw haar dwars lag. Maar dat vond hij niet erg. "Als ik zou zeggen dat ik hier al minstens een jaar zwierf, zou je me dan geloven?" vroeg hij. Hij gaf geen direct antwoord. Dat deed hij meestal. Hij was niet de makkelijkste, zette paarden aan het denken. Sommigen konden dat minder op prijs stellen dan anderen. Aragorn keek naar de witte merrie. Het was duidelijk dat ze nieuwschierig was naar hoe hij was. Wíé hij was. Maar dat hoefde ze niet te weten. Sterker nog, ookal vond ze zelf dat ze het wel zou horen te weten, dan zou hij haar zijn geschiedenis niet vertellen. Hij zou weggaan. Onmiddelijk. Paarden dachten dat hij laf was, omdat hij er tussen uit kneep als iets hem niet beviel. maar later kwam hij bijna altijd diezelfde paarden tegen, gewond. Hij had gewoon een goed intuïtie gevoel.
6 Re: new here - open - ma 29 okt - 9:10
Thunderr
(ik weer niet of ik mee mag doen)
Ze stapte voorzichtig. Ze vond het maar eng, die bergen. Ze bleef dapper en stapte gewoon door. Bij elk eng geluidje begon ze te draven. Ze wilde zo snel mogelijk weg. Dit is niks voor Thunder. Wat deed ze hier ook in hemelsnaam? Tsja... als je naar je familie aan de OVERKANT moet, dan heb je even geen keus. Ze hinnikte luid. Ze moet nog dat hele pokke eind.
Ze stapte voorzichtig. Ze vond het maar eng, die bergen. Ze bleef dapper en stapte gewoon door. Bij elk eng geluidje begon ze te draven. Ze wilde zo snel mogelijk weg. Dit is niks voor Thunder. Wat deed ze hier ook in hemelsnaam? Tsja... als je naar je familie aan de OVERKANT moet, dan heb je even geen keus. Ze hinnikte luid. Ze moet nog dat hele pokke eind.
7 Re: new here - open - vr 2 nov - 3:43
Gracefull
VIPGracefull keek de hengst eens aan. Ze was nu nog wat nieuwsgieriger geworden dan dat ze al was, door de lichte afstandelijkheid die de merrie voelde. Waarom deed hij zo? Had hij een of andere reputatie hoog te houden of zo? Was hij zo'n dude die met niets of niemand te maken wilde hebben? Of leek het allemaal maar zo en was hij gewoon of zo? Gracefull wist het niet. Ze wist het niet. En dat maakte haar gek. Gek zeg ik je! Een gefrustreerde uitdrukking gleed over haar gezicht. Ze deed een kort rondje om de hengst heen. Ze liep traag om hem heen, om hem te observeren. Observatie was goed, toch? Nog steeds gefrustreerd maakte ze haar rondje rond de hengst af. Nog steeds nieuwsgierig keek ze hem aan. Het zou haar vast lukken om iets meer van hem te ontfutselen dan dat ze al wist, toch?
Wat ze niet door had was dat de hengst alweer geantwoord had. Hij had haar gevraagd of ze zou geloven of dat hij hier al en jaar rondzwierf. Nee, dat zou ze niet geloven. Anders had ze hem eerder gezien, veel eerder. En weet je waarom? Door haar nieuwsgierigheid. Misschien was ze een beetje impulsief, ja dat zou wel kunnen. Maat wat dan nog? Ze keek de hengst aan en rekte haar hals net zo lang uit tot ze op dezelfde hoogte als hem was. “Ik denk van niet.” . Zei ze resoluut.
Flutje/o\
Wat ze niet door had was dat de hengst alweer geantwoord had. Hij had haar gevraagd of ze zou geloven of dat hij hier al en jaar rondzwierf. Nee, dat zou ze niet geloven. Anders had ze hem eerder gezien, veel eerder. En weet je waarom? Door haar nieuwsgierigheid. Misschien was ze een beetje impulsief, ja dat zou wel kunnen. Maat wat dan nog? Ze keek de hengst aan en rekte haar hals net zo lang uit tot ze op dezelfde hoogte als hem was. “Ik denk van niet.” . Zei ze resoluut.
Flutje/o\
8 Re: new here - open - vr 2 nov - 3:51
Aragorn
De merrie maakte een rondje om hem heen. Maar aangezien hij toch in de schaduw stond, en zijn littekens daar dus alleen maar donkerder van werden op zijn al donkere vacht, maakte dat hem niet zo veel uit. De merrie antwoordde vrij snel op zijn antwoord. Dat ze hem niet zou geloven. Hij knikte. "Precies. Zou ik dan nieuw zijn?" zei hij weer. Hij voelde de zon op zijn lichaam en keek omhoog. De wolk, die zo lang voor de zon had gelegen werd opzij geschoven, zodat de schaduw zijn lichaam niet langer verborgen hield. De zon scheen op hun. Zo, eens kijken hoe ze zou reageren op zijn littekens op zijn rug. Ze was nieuwschierig, en dus verwachtte hij ook wel wat. Hij keek de merrie aan, bijna afwachtend tot ze iets zou zeggen. Misschien was hij wel bang dat ze zou schrikken, hem vroeg wie dat had gedaan. Wat zou hij moeten antwoorden? Dat hij een kudde had gehad, maar dat die helemaal was uitgemoordt en dat hij vervolgens zijn eigen gebied uit is gejaagt?
9 Re: new here - open - vr 2 nov - 4:04
Gracefull
VIPGracefull keek naar de hengst, zijn antwoorden maakte haar een tikkeltje chagrijnig. Hij gaf geen echt antwoord, hij gaf een tegenvraag. En voor een nieuwsgierig aagje is dat erg vervelend. Ho! Chagrijnig? Gracefull? Tfoe, natuurlijk. Nooit. Dus nu moest ze dat ook vol houden. Toch? Haar impulsieve houding verslapte wat. Toen ze naar de hengst keek knikte hij en vroeg of hij dan nieuw zou zijn. Gracefull knikte enkel kort. “Ja .”. Zei ze dan ook. “Ja, dan ben je dus nieuw. “. Zei ze vastberaden. Iets warms gleed over haar rug en verblindde haar ogen wat. De zon was achter zijn wolk vandaan geschoven en licht geschokte uitdrukking kwam op haar gezicht. Op de hengst zijn rug waren talloze littekens te zien. Wat had hij meegemaakt? Het arme beest. En dan zeurde zij om nietsverhullende antwoorden? Nu snapte ze wel waarom hij wat afstandelijk deed. Hij had geen zin in paarden die hem het hemd van het lijf af zeurde. Ze keek hem een beetje verontschuldigend aan. Maar hoe in godsnaam kon zij dat nou weten? Zij kon dat toch eerder nog niet zien en dus kon ze het niet weten, maar daarom juist! Ze schudde kort met haar hoofd, ze maakte het zichzelf wel erg moeilijk. Een langdurige tweestrijd met zichzelf zorgde ervoor dat ze even de hengst vergat die pal voor haar stond. Toch besloot ze er een korte vraag over te stellen, ze verwachte dan ook geen lange antwoorden meer van de hengst. Stapper. Een absoluut onwaarschijnlijk rare naam en een absoluut onwaarschijnlijk verleden dat waarschijnlijk aan hem knaagde zo te zien. Ze hield har hoofd wat scheef. Deze hengst had een verleden, iets wat zij niet kon zeggen. Weer schudde ze kort haar hoofd en dacht na over een vraag die tweezijdig was en dus ook enkel met een tweezijdig antwoord zou kunnen antwoorden. Maar dat was nog niet zo makkelijk dus. Het enigste waar ze op kon komen was “Watt is er met jou gebeurd?”. Het kwam eruit als een fluistering, een zuchtje wind wat het oor van de hengst moest bereiken.
10 Re: new here - open - vr 2 nov - 4:13
Aragorn
Hij zag de geschokte uitdrukking van de merrie voor hem. Shit. Hij had nu geen schaduw meer om zich te verschuilen, had geen uitvlucht, want als hij nu een rechtsomkeerd zou maken en zou rennen zou hij zeker weten van de hoge berg af donderen. En daar had hij niet echt zin in. "Wat is er met jouw gebeurd?" de vraag van de merrie kwam eruit als een fluistering. Maar hij moest zich sterk houden. Mysterieus blijven. "Niet alle paarden komen overal heelhuids uit." hij probeerde hetzelfde te klinken. Maar hij klonk gebroken. Hij hoorde het zelf, dus was het zeker dat de merrie het ook had gehoord. Hij keek kort omhoog en vervloekte de wolk die te vroeg was weggeschoven. Hem in een onprettige situatie had gebracht. Hem bang had gemaakt. Bang. Het was een woord dat hij nooit meer wilde horen. Hij deed nooit bang, ookal was hij het wel. Hij had er dan ook een hekel aan om te horen dat hij bang was. Want dat was hij nooit. Niet van buiten.
11 Re: new here - open - vr 2 nov - 4:19
Gracefull
VIPGracefull keek de hengst aan, met ogen die je kon vertrouwen. Ze zou hem toch niet verraden of zo? Sowieso, wat maakte het uit als hij haar zijn verleden vertelde? Er zat toch geen gestoorde moordende moord machine achter hem aan of wel soms? Nee, dat is belachelijk. Toch, toen ze de stem van de hengst hoorde, hij klonk gebroken, kwam er een barst in haar zelfverzekerdheid. Ze had een gevoelige vraag gesteld. En ze wilde absoluut niemand kwetsen of zo. Dat had ze zichzelf beloofd. Ze keek hem weer verontschuldigend. “Sorry..”. Fluisterde ze. Ze liet haar hoofd wat hangen zodat er een pluk manen voor haar ogen viel, ze keek hem vanonder de pluk even aan.
Sorry, kort _o_
Sorry, kort _o_
12 Re: new here - open - vr 2 nov - 4:28
Aragorn
"Sorry," de stem van de merrie klonk verontschuldigend. Ze liet haar hoofd hangen en er viel een pluk manen voor haar ogen. Heel even keek hij naar haar, en na even aarzelen duwde hij zijn neus onder haar kin en dwong haar weer omhoog. Heel voorzichtig. Hij keek haar aan. "Het maakt niet uit." even overwoog hij alles aan haar te vertellen, maar iets hielt hem tegen. Straks zou de merrie iets voor hem gaan betekenen. Als dat zo zou zijn zouden ze bijde gevaar lopen. Dat wilde hij niet. Zijn oude vijand was hier niet, maar hoelang zou dat duren. Aragorn kende hem. En hij kende Aragorn. Hij keek Gracefull aan. Misschien was het wel goed als hij het aan iemand zou vertellen. Nu liep hij er alleen maar zelf mee. En Gracefull leek hem nou niet het type om ineens slecht te worden. "Ik.. Ik had een kudde. Buiten Dream Horses. Vanzelfsprekend was er ook een andere kudde. Die leider en ik mochten elkaar niet. We waren elkaars aardsvijanden. Maar tijdens een storm is een deel van mijn kudde in een ravijn gevallen. Daarna werden we aangevallen. Hij heeft al mijn kuddeleden vermoordt, en mij weggejaagt uit mijn eigen gebied." Oh fijn. Nu had hij het alsnog verteld. "Ik heet trouwens Aragorn. Maar ik hou hier de naam Stapper. Als mijn vijand me komt zoeken zoekt hij niet naar Stapper. Hij zoekt naar Aragorn." zo nu wist ze alles. Waarom was hij zo makkelijk ineens? Misschien omdat ze zich kwetsbaar opstelde? Hij wist het niet.
13 Re: new here - open - vr 2 nov - 4:47
Gracefull
VIPGracefull voelde de neus van de hengst onder haar kin en hoe hij haar voorzichtig dwong hem aan te kijken. Haar voorlok viel daardoor weer voor haar ogen vandaan. Nu moest ze hem wel aankijken. Hij zei dat het niet uitmaakte. Opgelucht verliet er een zucht haar mond. Ze hield er niet van als andere boos op haar waren, dan moest ze gewoon er voor zorgen dat ze niet meer boos op haar waren. De hengst leek nog steeds te twijfelen en dat zette haar toch een beetje aan het denken. Voor ze echter conclusies kon trekken begon de hengst zijn verhaal. Althans dat hoopte ze. Ze hoorde de hengst zeggen "Ik.. Ik had een kudde. Buiten Dream Horses. Vanzelfsprekend was er ook een andere kudde. Die leider en ik mochten elkaar niet. We waren elkaars aardsvijanden. Maar tijdens een storm is een deel van mijn kudde in een ravijn gevallen. Daarna werden we aangevallen. Hij heeft al mijn kuddeleden vermoordt, en mij weggejaagd uit mijn eigen gebied." Gracefull keek hem aan. Ze had gelijk gehad, toen ze dacht dat de hengst een verleden had. Ze wilde weer haar mond open trekken, maar de hengst was haar weer voor. "Ik heet trouwens Aragorn. Maar ik hou hier de naam Stapper. Als mijn vijand me komt zoeken zoekt hij niet naar Stapper. Hij zoekt naar Aragorn.". Gracefull knikte. Dit keer kon ze wel gewoon normaal wat zeggen. Maar nu ze het kon zeggen, wist ze niet wat ze moest zeggen. Ze kon moeilijk niets zeggen. “Wat vreselijk .. Het spijt me, ik had er niet naar moeten vragen.. “ . Dat laatste fluisterde ze weer.
14 Re: new here - open - za 3 nov - 5:37
Aragorn
“Wat vreselijk .. Het spijt me, ik had er niet naar moeten vragen.. “ . Dat laatste fluisterde ze weer. Aragorn schudde zijn hoofd. "Jij kan er ook niets aan doen. Je kunt moeilijk in iemands ziel kijken wat diegene heeft meegemaakt. Je ziet alleen wat het verleden aan de buitenkant heeft achtergelaten." zei hij rustig. Hij besloot op een ander onderwerp over te gaan. "Maar goed. Jij bent hier dus wel langer neem ik aan? Vertel me is wat hier zoal gebeurd." dan kon hij tenmiste stil zijn en alles overdenken. Hij twijfelde nog steeds of hij er goed aan deed om haar zijn hele verhaal te vertellen. Hij wilde haar niet in zijn hart nemen, zelf niet als vriendin. Maar ze voelde voor hem al als een vriendin. Omdat ze hem had ontmaskerd. Zonder hem pijn te doen.
-flut...-
-flut...-
15 Re: new here - open - zo 4 nov - 3:50
Gracefull
VIPZe zag hoe de hengst zijn hoofd schudde en zei dat zij ook niet in iemands ziel kon kijken. Ze knikte "Ik weet het wel ... Maar ik ben te impulsief .. Soms .. " . Ze slikte, ze was wel een beetje heel erg open over zichzelf. Normaal zou ze nooit zo doen. Ze zou zich bijna nooit zo kwetsbaar opstellen. Ze voelde zich bijna een veulen. Dom en naief. Doof of stom. En luisterde nooit naar andere. Dat was een goede omschrijving van hoe zij zich vroeger gedraagde. Ze sllikte weer. Toen ze dacht aan haar veulen tijd werd ze een beetje emotioneel. Ze keek weg van de hengst. Ze wilde niet dat hij haar verdriet zou zien. Waarom was ze zo verdrietig? Toen ze een iets van drie of vier maanden was overleed haar moeder en werd ze destijds uit de kudde gezet.
Een traan welde op in haar ooghoek. Ze vloekte zacht. Ze schudde haar manen van haar hals en met haar hoofd zodat Aragorn de tranen niet zag. Ze was bang dat hij ernaar zou vragen en dan zou ze in tranen uitbarsten. Ze brieste. Hier had ze de grootste hekel aan. Er waren nog steeds tranen in haar ogen te zien. Ze liet haar hoofd weer zakken. De pluk manen viel weer voor haar ogen. Ze voelde zich erg kwetsbaar nu. De hengst vroeg wat er allemaal was gebeurd. "Nou ... Er is niet veel gebeurd .. Er zijn twee kuddes weg .." . Haar stem trilde en brak. Ze zuchte. Ze kon moeilijk weggaan en zich even 'excuseren' dus bleef ze voor hem staan en hem vooral niet aankijken.
Een traan welde op in haar ooghoek. Ze vloekte zacht. Ze schudde haar manen van haar hals en met haar hoofd zodat Aragorn de tranen niet zag. Ze was bang dat hij ernaar zou vragen en dan zou ze in tranen uitbarsten. Ze brieste. Hier had ze de grootste hekel aan. Er waren nog steeds tranen in haar ogen te zien. Ze liet haar hoofd weer zakken. De pluk manen viel weer voor haar ogen. Ze voelde zich erg kwetsbaar nu. De hengst vroeg wat er allemaal was gebeurd. "Nou ... Er is niet veel gebeurd .. Er zijn twee kuddes weg .." . Haar stem trilde en brak. Ze zuchte. Ze kon moeilijk weggaan en zich even 'excuseren' dus bleef ze voor hem staan en hem vooral niet aankijken.
16 Re: new here - open - ma 5 nov - 7:42
Aragorn
"Ik weet het wel ... Maar ik ben te impulsief .. Soms .. " Aragorn keek haar aan. Zijn ogen werden weer net als ze stonden toen ze elkaar net tegen waren gekomen. Hij hield er niet van als paarden zomaar informatie over zichzelf gingen geven. "Wees niet te vrijgevig." zei hij kort. Gracefull had hem uit zijn schulp laten kruipen, maar er was ook maar één ondoordachte actie voor nodig of hij had weer kans om terug te kruipen, zoals hij nu ook deed. Maar toch voelde hij dat er niets anders was. Iets had haar aandacht getrokken. Iets van vroeger. Zijn vermoedens werden bevestigt toen de witte merrie haar hoofd naar beneden hing, waardoor haar voorpluk weer over haar ogen viel. Maar toch gaf ze antwoord op zijn vraag. "Nou ... Er is niet veel gebeurd .. Er zijn twee kuddes weg .." . Haar stem trilde en brak. Zelfs Aragorn had dit niet voorzien. Even stond hij in een dilemma. Toen hij de merrie dwong hem aan te kijken was dat een uitzondering geweest. Aragorn zuchtte zacht en liep langzaam op de merrie af. Voorzichtig duwde hij zijn neus in haar manen. "Vergeet niet dat je vrienden hebt, waaraan je sommige dingen kunt vertellen," zei hij.
17 Re: new here - open - ma 5 nov - 8:55
Gracefull
VIPGracefull liet een zucht over haar lippen rollen. Ze wilde zich niet kwetsbaar opstellen. Maar deed dit veel te vaak. Ze kende de wereld gewoon nog niet goed genoeg om te kunnen zeggen dat ze het slecht had. Er was altijd wel iemand die het slechter of beter of whatevver had. Weer zuchtte zee. Ze was de hengst weer vergeten tot ze een neus tegen haar hals voelde drukken, zachtjes. Ze opende haar ogen en keek de donkergekleurde hengst aan. Haar ogen priemde zich bijna in die van hem. Ze schrok een beetje van hem, omdat ze hem niet aan had horen komen en hem vergeten was. Ze had echt erge concentratie problemen. Ze zuchtte weer en keek weer naar de hengst. Ze hoorde de hengst zeggen "Vergeet niet dat je vrienden hebt, waaraan je sommige dingen kunt vertellen," Ze glimlachte. Dat wist ze. Echter kende ze hier maar één iemand. Aragorn. En Ravena, maar dat deed er niet doe. Niet nu. Ravena had ze nog geen vijf minuten gesproken. De hengst had zijn levens verhaal al op tafel gelegd terwijl zij haar mond maar hield. Dat was eigenlijk best oneerlijk als je het zo bekijkt.. Maar ze wilde het niet vertellen. Kon het niet vertellen! Ze zou het absoluut niet droog houden en ze zou zichzelf nooit zo open en bloot stellen.
18 Re: new here - open - ma 5 nov - 9:06
Aragorn
Ze zweeg. Aragorn voelde een paniek aanval opkomen. Waarom had hij zijn hele verhaal op tafel gegooit als zij niets zei! Dat wilde hij niet! Hij had het uberhaupt niet willen vertellen! Maar dat liet hij natuurlijk niet zien. Hij zuchtte enkel kort. "Dan niet. Maar het opkroppen is ook niet de goede oplossing." zei Aragorn en hij stapte weer terug. Even liep hij te dicht bij de rand en brak er een stuk steen af waar hij nog op stond, maar hij wist zich op tijd te herstellen. Hij ging op een hoog punt staan waarop hij over de meeste gebieden uit kon kijken. Hij voelde zich net als vroeger, toen hij nog de leider was. Samen met... Maar dat deed er allemaal niet meer toe. Ze waren er niet meer. Niemand was er meer. Maar toch voelde het weer als vroeger hoe hij op de berg stond. Het plaatje was compleet toen de bruine adelaar over kwam vliegen, luid krassend. Aragorn keek even verbaast en stootte toen een krachtige hinnik uit naar het gevleugelde dier. De Arend keek om en leek hem te herkennen. Hij vloog op hem af en landde voorzichtig op zijn schoft. Aragorn keek het dier aan. Hoe heb je me gevonden? Wilde hij vragen, maar het dier kon natuurlijk geen antwoord geven. Aragorn duwde zijn neus even tegen de snavel van de Adelaar en er verscheen toch even een glimlach op zijn gezicht.
19 Re: new here - open - ma 5 nov - 9:10
Gracefull
VIPDe hengst zei dat opkroppen slecht was. Dat wist ze wel .. Ze was gewoon wat in de war. "Het spijt me.. Maar ik ben bang dat.. Dat als ik het wel zou zeggen.. Ik het niet lang droog houd.. ". Zei ze murmelend. Ze hield hier niet van. "En sowieso .. Het is niets.. ".
Gracefull zag hoe de hengst weg stapte. Aarzelend liep ze achter hem aan. Ze zag hoe er een steen viel. "Pas op! . Piepte ze. Ze liep iets sneller naar hem toe. Ze schrok zich echter ter pletter toen er een of andere vogel dood leuk op de schoft van Aragorn ging zitten. Ze was een beetje bang voor vogels
Gracefull zag hoe de hengst weg stapte. Aarzelend liep ze achter hem aan. Ze zag hoe er een steen viel. "Pas op! . Piepte ze. Ze liep iets sneller naar hem toe. Ze schrok zich echter ter pletter toen er een of andere vogel dood leuk op de schoft van Aragorn ging zitten. Ze was een beetje bang voor vogels
20 Re: new here - open - wo 7 nov - 5:42
Aragorn
Aragorn stootte een schapere lach uit. "Niets?" Hij keek haar aan. "Het is niets. Oke dan." en hij keek weer weg. Ze liet toch duidelijk zien dat er wat was. Ze vogel op zijn schouder vloog weer op, kraste, en vloog verder Dream Horses in. Blijkbaar zou dit niet de laatste keer zijn dat ze elkaar zouden zien. Aragorn zag Gracefull verbaast kijken naar de vogel. "Ik vond hem een jaar geleden. Hij was nog een kuiken, was uit het nest gevallen. Sinds ik hem heb gevonden is hij bij me gebleven." zei hij kort. Hij zuchtte toen hij weer nou Gracefull keek. Waarom vertelde ze hem niet wat er was?
-kort-
-kort-
21 Re: new here - open - do 8 nov - 2:54
Gracefull
VIPGracefull keek de hengst kort aan. Waarom deed hij nou zo? Ze hoorde hoe de hengst een schampere lach uit stootte. Hij deed gemeen! Het deed haar pijn, de manier waarop hij tegen haar deed. Ze probeerde dat te verbergen, maar dat lukte niet echt goed. Ze wendde haar hoofd af en dus ook haar blik. Verdomme, waarom deed haar dit zo veel?! Een zucht vormde zich in haar borstkas en kroop omhoog om via haar lippen zich een weg naar buiten te begeven. “Oké, oké... ik vertel het je wel!”. Zei ze zacht, maar met een trilling in haar stem.
“Ik was een paar maanden oud, hooguit drie. Het was een koude winter dag en ik liep samen met mijn moeder en de rest van de kudde door het woud. Mijn moeder sprak me moed in, waar voor wist ik toen nog niet. De manier waarop ze sprak maakte mij bang. Gegrom doemde op achter ons. Een troep wolven viel de kudde aan. “. Gracefull schrok op uit de herinnering die het teweeg bracht. Ze haalde diep adem en ging door met haar verhaal. “Mijn moeder werd door één van de wolven gegrepen en vlak voor mijn ogen aan stukken gereten. Ik kon niets anders doen dan vluchten. Voor mijn moeder was het hoogstwaarschijnlijk te laat. De kudde was toen al een eind door gelopen. Ik probeerde ze nog in te halen, maar ik was te laat. Ik was de kudde kwijt en vond ze nooit meer terug.”. Gracefull slikte en voelde ho er een traan over haar gezicht gleed. “Verdomme.”. Vloekte ze zachtjes. Ze liet haar hoofd wat naar beneden zakken. Ze keek licht omhoog om de reactie van Aragorn te zien.
Gracefull wilde geen medeleven. Ze voelde zich nog steeds schuldig over dat ze haar moeder toen alleen gelaten had.
Het leek wel of de herinnering haar terug trok.
“Mam? Mam?” schreeuwde een klein wit veulentje. “Mam! Alsjeblieft geef nog niet op! “. smeekte het zodra de wolven verdwenen waren. Het paard, haar moeder, lag daar in haar eigen bloed, doodstil. Haar hart was gestopt met het rond pompen van haar bloed.
“Gracefull! Opschieten nou!” werd er gesnauwd van verre. Het kleine veulen kwam tergend langzaam in beweging. Tranen rolde over haar wangen naar beneden, waar ze een tragisch lange val naar de grond baande. “Het spijt me.. “. Fluisterde ze nog snel. Ergens diep van binnen wist ze dat ze er niets aan had kunnen doen...
De witte merrie, in haar herinnering nog zo klein, nu groot, oud en wijs genoeg stond daar maar, roerloos. Vast in haar eigen herinnering. Het deed haar pijn, heel veel pijn. Zonder dat ze het in de gaten leek te hebben biggelden er ijskoude tranen van verdriet over haar wangen. De merrie sloot haar ogen en knipperde de tranen snel weg. “En daarom wilde ik het je niet vertellen, Aragorn. “. Fluisterde ze.
Gracefull voelde de wind onder haar manen, door haar vacht. Dat was eigenlijk het enige wat er voor zorgde dat ze nog wist waar ze was. Met wie ze was. Ze knipperde nog een paar keer verward met haar ogen. Ze schraapte zacht met haar hoef over de dorre grond, waardoor er stof omhoog kwam dat zich verspreide in de lucht. Dit had haar werkelijk geen goed gedaan. Ze zag de beelden van haar moeder nog steeds voor haar ogen langs flitsen. Ze probeerde grip op haar te krijgen, probeerde haar zover te krijgen dat ze weer zou breken. Ze ontdeden haar van de werkelijkheid. Ieder beeld bezorgde een steek van pijn. Telkens weer kwam die herinnering terug. Steeds helderder, steeds meer aanwezig. Haar ogen hadden doffe ondertoon alsof ze er niet helemaal bij was.
De merrie liet haar hoofd zakken, tot ze met haar neus de grond aan tikte. Langzaam begonnen de beelden, de herinneringen, het op te geven. Ze zouden Gracefull niet te pakken krijgen, niet vandaag. Ze schudde zich uit, ze hief haar hoofd weer omhoog. Gracefull hoopte dat Aragorn nu niet meer zo gemeen zou doen. Ze had het verteld en aan de ene kant was dat goed, maar aan de andere kant .. Gracefull rilde kort.
Gracefull was zich ervan bewust dat Aragorn de eerste was die haar aan het praten gekregen had. Vele hadden het geprobeerd, maar het was nooit gelukt. En nu, na anderhalf jaar, was het een eigenlijk onbekende hengst gelukt. Dat was raar? Of niet? Ze wist het niet. En ook dat irriteerde haar enorm.
“Ik was een paar maanden oud, hooguit drie. Het was een koude winter dag en ik liep samen met mijn moeder en de rest van de kudde door het woud. Mijn moeder sprak me moed in, waar voor wist ik toen nog niet. De manier waarop ze sprak maakte mij bang. Gegrom doemde op achter ons. Een troep wolven viel de kudde aan. “. Gracefull schrok op uit de herinnering die het teweeg bracht. Ze haalde diep adem en ging door met haar verhaal. “Mijn moeder werd door één van de wolven gegrepen en vlak voor mijn ogen aan stukken gereten. Ik kon niets anders doen dan vluchten. Voor mijn moeder was het hoogstwaarschijnlijk te laat. De kudde was toen al een eind door gelopen. Ik probeerde ze nog in te halen, maar ik was te laat. Ik was de kudde kwijt en vond ze nooit meer terug.”. Gracefull slikte en voelde ho er een traan over haar gezicht gleed. “Verdomme.”. Vloekte ze zachtjes. Ze liet haar hoofd wat naar beneden zakken. Ze keek licht omhoog om de reactie van Aragorn te zien.
Gracefull wilde geen medeleven. Ze voelde zich nog steeds schuldig over dat ze haar moeder toen alleen gelaten had.
Het leek wel of de herinnering haar terug trok.
“Mam? Mam?” schreeuwde een klein wit veulentje. “Mam! Alsjeblieft geef nog niet op! “. smeekte het zodra de wolven verdwenen waren. Het paard, haar moeder, lag daar in haar eigen bloed, doodstil. Haar hart was gestopt met het rond pompen van haar bloed.
“Gracefull! Opschieten nou!” werd er gesnauwd van verre. Het kleine veulen kwam tergend langzaam in beweging. Tranen rolde over haar wangen naar beneden, waar ze een tragisch lange val naar de grond baande. “Het spijt me.. “. Fluisterde ze nog snel. Ergens diep van binnen wist ze dat ze er niets aan had kunnen doen...
De witte merrie, in haar herinnering nog zo klein, nu groot, oud en wijs genoeg stond daar maar, roerloos. Vast in haar eigen herinnering. Het deed haar pijn, heel veel pijn. Zonder dat ze het in de gaten leek te hebben biggelden er ijskoude tranen van verdriet over haar wangen. De merrie sloot haar ogen en knipperde de tranen snel weg. “En daarom wilde ik het je niet vertellen, Aragorn. “. Fluisterde ze.
Gracefull voelde de wind onder haar manen, door haar vacht. Dat was eigenlijk het enige wat er voor zorgde dat ze nog wist waar ze was. Met wie ze was. Ze knipperde nog een paar keer verward met haar ogen. Ze schraapte zacht met haar hoef over de dorre grond, waardoor er stof omhoog kwam dat zich verspreide in de lucht. Dit had haar werkelijk geen goed gedaan. Ze zag de beelden van haar moeder nog steeds voor haar ogen langs flitsen. Ze probeerde grip op haar te krijgen, probeerde haar zover te krijgen dat ze weer zou breken. Ze ontdeden haar van de werkelijkheid. Ieder beeld bezorgde een steek van pijn. Telkens weer kwam die herinnering terug. Steeds helderder, steeds meer aanwezig. Haar ogen hadden doffe ondertoon alsof ze er niet helemaal bij was.
De merrie liet haar hoofd zakken, tot ze met haar neus de grond aan tikte. Langzaam begonnen de beelden, de herinneringen, het op te geven. Ze zouden Gracefull niet te pakken krijgen, niet vandaag. Ze schudde zich uit, ze hief haar hoofd weer omhoog. Gracefull hoopte dat Aragorn nu niet meer zo gemeen zou doen. Ze had het verteld en aan de ene kant was dat goed, maar aan de andere kant .. Gracefull rilde kort.
Gracefull was zich ervan bewust dat Aragorn de eerste was die haar aan het praten gekregen had. Vele hadden het geprobeerd, maar het was nooit gelukt. En nu, na anderhalf jaar, was het een eigenlijk onbekende hengst gelukt. Dat was raar? Of niet? Ze wist het niet. En ook dat irriteerde haar enorm.
Sorry voor late reactie :3. Ik was/ben ziek en mag eigenlijk niet achter pc :3
In ieder geval, er kwam nog wat uit me :3
22 Re: new here - open - vr 9 nov - 5:14
Aragorn
"Oke, oke! Ik vertel het je wel!" zei de merrie met een trillerige stem. Ergens voelde hij zich schuldig. Was hij niet iets te hard geweest? Daarna liet ze haar verhaal horen. Aragorn luisterde geduldig. Even later zag hij de tranen over haar wangen lopen, die ze probeerde te verbergen. Hij voelde een steek medelijden en schuld. “En daarom wilde ik het je niet vertellen, Aragorn. “. Fluisterde ze. Langzaam kwam de hengst naar haar toe, zijn ogen weer vriendelijk. "Het spijt me, ik had niet zo door moeten drammen." zei hij. Hij keek haar even aan en drukte zijn neus even tegen de hare, in de hoop dat het haar zou kalmeren. Hij keek naar de voet van de berg waar ze op stonden, en zag dat er zwarte schimmen aan kwamen. Een hele groep. "Ah, kijk nou. We krijgen bezoek." zei hij met een zucht. Hij keek even snel om zich heen. Misschien dat er ergens een grot was ofzo. Maar dat wist Gracefull waarschijnlijk beter dan hij.
23 Re: new here - open - vr 9 nov - 5:25
Gracefull
VIPDe merrie haalde diep adem. Ze zag hoe de hengst langzaam op haar af kwam lopen. Ze hield haar hoofd kort scheef. "Het spijt me, ik had niet zo door moeten drammen." . Gracefull schudde haar hoofd. “Nee, ik ben nooit al erg goed geweest in dingen vertellen .. ik ben een emotioneel wrak.”, dat laatste zei ze grappend. Maar ze meende het aan de ene kant wel. Ze voelde hoe de hengst zijn neus tegen de hare drukte. Het kalmeerde haar inderdaad wel. Ze was al wat rustiger. Ze kon er alleen nooit tegen als paarden gemeen deden of zo. Dan werd ze heel snel emotioneel. Wat een stom woord eigenlijk. E - mo – tio – neel. Het klonk echt nergens naar. "Ah, kijk nou. We krijgen bezoek." zei Aragorn. Mm. Aan de manier waarop hij het zei dacht ze direct al dat het geen leuk bezoek zou zijn. Ze zuchtte. “Gezellig..”. Zei ze, haar stem droop werkelijk van het sarcasme.
24 Re: new here - open - vr 9 nov - 5:30
Aragorn
“Nee, ik ben nooit al erg goed geweest in dingen vertellen .. ik ben een emotioneel wrak.” De hengst was opgelucht dat ze weer wat rustiger was. Ze keek op toen hij hun gezeldschap opmerkte. “Gezellig..”. Zei ze, haar stem droop werkelijk van het sarcasme. Aragorn glimlachte. "Hoezo sarcastisch?" zei hij met een grijns. "Ben je bang voor wolven? Want dan ben je bij mij níét op het juiste adres. Ik ga naar ze toe, maar als je niet durft moet je niet gaan." hij keek haar even aan en galopeerde toen de berg af, naar de Wolven toe. Hij zag de eerste af op hem af springen en gooide op het allerlaatste moment zijn hoofd omlaag, waardoor zijn belager met een knal tegen de stenen kwam met zijn hoofd. Hardstikke dood natuurlijk. Of het natuurlijk was wat hij deed? Nee. Absoluut niet. Een paard hoord van gevaar weg te rennen. Maar ja hij was... een apart geval? Zo kon je hem in ieder geval wel noemen.
25 Re: new here - open - vr 9 nov - 5:36
Gracefull
VIPGracefull snoof toen één van de wolven een gehuil uit stootte. Ze vond het wel eng. Daar was ze wel eerlijk in. Ze zou er nooit op af gaan. En welk paard wel? Die moet wel echt gek in zijn of haar hoofd zijn niet waar? Ze snoof, ze wilde niet eens bedenken wat er zou gebeuren als zij zich op de wolven stortte. Haar harteloze gestuntel zou waarschijnlijk voor haar eigen dood of iets minder dramatisch zorgen. Tsja, ze was nou eenmaal niet de handigste wat aanvallen of zo betreft. "Ben je bang voor wolven? Want dan ben je bij mij níét op het juiste adres. Ik ga naar ze toe, maar als je niet durft moet je niet gaan.". Was ze bang voor wolven? Wat is dat nou voor achterlijke vraag? “Natuurlijk ben ik bang voor wolven.. ik durf niet, nee.. “. Ze zei het zachtjes. Ze schrok zich ook dood toen hij wel naar beneden ging...
Sorry, kort
Ik ben even eten xx
Sorry, kort
Ik ben even eten xx
Bericht [Pagina 1 van 4]
Ga naar pagina : 1, 2, 3, 4
Soortgelijke onderwerpen
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum