Dark Wishpers... [♛Saronse♛] - [❇ Kai❇ ]

'Kill, hate, blood, death...' Weerklonk gefluister in het donkere gedeelte van het bos. De doordringende blauwe ogen van Saronse richten zich naar boven. Naar de bomen. Deze stemmen achtervolgde hem al enkele weken. En het werd steeds erger en erger. Zat het in zijn hoofd? De grimmige stemmetjes bleven hem steeds volgen. Saronse kon er niet meer tegen. Hij hoorde gelach, overal. Ze leken wel overal te zijn. Wie is ze? Wat wilde hem zo beïnvloeden? En wat deed hij eigenlijk in dit duistere gedeelte van het bos? Dit was niet waar hij thuishoorde. Deze plek behoorde toe aan zij die geen hart en ziel meer hadden. Slechte wezens leefden hier....
'come, come, come....' Alweer lieten de boosaardige stemmen van zich horen. Steeds als hij niemand om zich heen had, steeds als de stilte wist te heersen. Dan kwamen ze. Dan hoorde hij ze. Het maakte hem gek. Hij kreeg gevoelen die hij nooit eerder had gevoeld. Wat probeerde ze te bereiken?
"Saronse!" Weerklonk een felle stem. Met een paniekerige ondertoon. Saronse keerde zijn hoofd naar achteren en zag dat het Iki was. Maar aan zijn kop te zien was er iets aan de hand. De grote zwarte wolf spurtte richtig Saronse. Opeens drong een stank tot zich door. Saronse draaide meteen zijn hoofd richtig een duister gestalte. Het loerde naar Saronse. Omdat deze onbekende figuur toch wel op verre afstand was, en het heel donker was. Kon Saronse niet zien wie het was. Meteen sprongen de wolven Saronse en gromde dreigend naar het mysterieuze figuur. Saronse hoorde een vals gegrinnik. Uiteindelijk draaide het dier zich om en verdween. De wolven bleven een tijdje in gespannen positie. Maar wanneer ze zien dat hun leider ontspannen is deden zij hetzelfde. Iki keek bezorgd naar Saronse. "Saronse... wat doe je in godsnaam hier? Ik heb je overal gezocht... Saronse? Hey ik praat tegen je!" Iki gaf Saronse een stom. Meteen schrok Saronse wakker. '',Sorry Iki wat zei je?,'' Iki zijn mond viel open. Iki wist gewoon dat er iets mis was. "Oke, genoeg! Saronse wat is er mis met je? Je doet de laatste tijd echt anders." Saronse's ijsblauwe ogen vielen kalm over Iki heen. Een zachte glimlach sierde zijn knappe hoofd. '', Er iets niets aan de hand Iki. Ik ben gewoon de laatste tijd me zelf niet. Ik denk dat ik gewoon wat rust nodig heb. Niets aan de hand.,'' Iki schudde zijn hoofd. "Je liegt, hoe dan ook. We praten er straks wel over. We moeten hier eerst weg. We horen hier niet thuis. Ik heb geen zin om agressieve paarden op mijn staart te krijgen." Saronse knikte, ja hij wilde hier geen minuut langer blijven. Saronse voelde de onrust. De wolven voelden zich hier niet op hun gemak. Saronse keek nog even naar boven. Naar de donkere bomen. Er was niets te zien. Je kon er ook amper iets aan zien. Saronse voelde het gewoon. Hij werd bespied. Door iets. En het maakte hem gek.

Dum Dum Duuum whats gonna happen? Iedereen is vrij om te reageren! :DSorry hij is niet vet lang, moet opwarmeeeeen

♛Saronse♛

Saronse's doordringende blauwe ogen staarden geduldig voor zich uit. Zijn lange zwarte manen hingen als een zeiden gordijn over zijn gespierde hals en zijn knappe hoofd. De warme neus was een tijdje tegen zijn hals gedrukt. Waar hij totaal geen problemen mee had. Het voelde goed. Het deed goed.
Ook Saronse had zorgen om Ravena. Saronse had echter nooit gedacht dat zij zou verdwijnen. Zeker niet omdat ze leidester was van een kudde... Saronse had geen flauw idee dat Ravena geen leidster meer was. Misschien was er iets erg gebeurt. En het besef dat Kai geen geur van Ravena droeg baarde hem grote zorgen.
‘Met mij gaat alles uitstekend op een paar ieniemienie dingetjes na dan, maar iedereen heeft zo zijn of haar issues, niet waar?’ Saronse hief zijn hoofd een beetje omhoog op dat antwoord. Saronse was altijd heel snel bezorgd. Maar hij kreeg de indruk dat Kai het er verlopig niet over wil hebben. En dat respecteerde Saronse.
Het was een tijdje stil. Een moment van denken. Saronse bleef over Kai's manen een tijdje strelen. Echter besefte hij niet dat hij het al die tijd deed. Het ging zo vanzelf. Het was ook zo lang geleden dat hij haar gezien had. ‘Ik heb teveel meegemaakt om in één avond allemaal te kunnen vertellen. En geloof me, ik wil daar heel graag tijd voor vrijmaken, maar Raaf is mijn eerste prioriteit nu. Ik neem aan dat jij haar ook niet gezien heb de afgelopen periode?’ Saronse deed een paar stappen achteruit zodat hij zich had op Kai. Hij keek haar aan met een zachte uitdruk. '',Helaas heb ik haar in geen tijden gezien. Ze is verdwenen vlak nadat jij was gegaan. Sindsdien had ik niets van haar aanwezigheid opgevangen. Geen geuren, niets.,''' Saronse werd nu een beetje ongerust. Als Kai ongerust was over haar zuster moest er wel iets zijn. Ze waren zeer gehecht aan elkaar en kenden elkaar door en door.
 ‘Als vriendin vraag ik je om samen naar haar opzoek te gaan, want ik weet hoeveel Ravena voor je betekend, evenals dat ze voor mij doet.’ Saronse knikte zachtjes naar Kai. Natuurlijk wilde hij haar helpen. '',Kai je weet dat ik je altijd zal helpen. Wat dan ook, ik zal er altijd voor je zijn. Jij kent Ravena het beste. Heb je enig idee waar Ravena mogelijk kan zijn. Misschien is ze op een plaats waar ze het liefste zit. Misschien is ze uit het gebied?,'' Ze moesten een beginpunt hebben voor hun zoektocht. Anders waren ze maanden bezig. '',Niet verschieten Kai.,'' Waarschuwde hij zachtjes. Saronse hief zijn hoofd hoog en liet een scherpe hinnik door de gebieden klinken. Een echte leidersroep. Algauw werd zijn roep beantwoord. Wolven huilden vanuit alle kanten. Saronse richtte zijn aandacht weer op Kai en glimlachte warm naar haar. '',We kunnen wel wat hulp gebruiken van natuur's beste speurders op de hele wereld.,''
Het duurde niet lang voordat de roedel zich verzamelde. Ze verschenen uit alle kanten en verzamelden zich rond de twee paarden. De roedel was behoorlijk gegroeid. Iki was echt een uitstekende leider. Iki was de eerste die arriveerde.  De grote zwarte wolf verscheen uit de bosjes en kwispelde toen vrolijk toen hij het bekende gezicht opmerkte. Natuurlijk kende hij Kai. Iki kende al Saronse's belangrijkste vrienden en familie. Iki stapte rustig naar Kai en gaf een likje op haar neus ter begroeting. Daarna stopte hij met kwispelen en vermande hij zich. Als leider moest je toch ook een beetje leiderlijk gedragen. Saronse moest hierom grijnzen.  Iki richtte zich op Saronse. "Ik vroeg me al af waar je uitging. Je ging toch nog dat genezende plant verzamelen?" Iki glimlachte. "Njah, ik wist dat het uren ging duren voordat je dat spul zou verzamelen dus heb ik iemand al gestuurd." Saronse glimlachte naar Iki. '',Je kent me veel te goed Iki. Maar deze keer was ik echt rechtstreeks op pad.,'' Iki wende even zijn blik op naar Kai. En dan terug naar Saronse. "Maar goed, vanwaar die noodoproep? "
Saronse keek nu ernstig. '',Ravena is een tijdje vermist. Dat had je ook wel door. We moeten haar vinden Iki. Kai en ik zijn verschrikkelijk ongerust om haar. Wil je ons helpen?,'' Iki glimlachte vriendelijk naar Saronse. "Natuurlijk Saronse. Je weet dat je op me kan rekenen. Waar beginnen we?" Saronse richtte zijn blik op Kai.

'',Kai en ik waren net bezig over waar Ravena mogelijk zat. Het is een begin. We moeten alles uit de kast halen.,''

Emm, Hoe gaan we dat doen? Raafje vragen om te joinen? xD

Not all those who wander are lost

Saronse keek even op. Hoog in de bomen. Hij staarde er een tijdje na. Hij had dat vreselijke gevoel weer. Dat iets hem nauwlettend in de gaten hield. Misschien verbeelde hij het zich maar.  Hij trok zijn aandacht weg van de bomen en richtte zich weer op Kai. Het was Saronse echter nooit opgevallen dat Kai de wolven niet mocht. Hij fronste eventjes. Zijn doordringende blauwe ogen gleden op Iki. Die het echter niet doorhad. Hij sprak de taal van Kai niet. En snapte haar lichaamstaal toch niet. Misschien is dat dan maar ook goed. Saronse sprak vele talen. Dat had hij al van jonge jaren al leren spreken.  Saronse besloot er maar niet op in te gaan.  
Uiteindelijk hoorde hij Kai spreken. ‘Ik had eerlijk gezegd stiekem de hoop gehouden dat ze bij jou was, omdat.. je weet wel..’ Saronse keek haar vragend aan en snapte het niet helemaal. Tja, hij was niet dom. Hij had die hint wel door. Saronse begreep niet waarom Kai zoiets nou weer dacht. Hij hield zijn hoofd wat schuin en bekeek haar eventjes.  Ze draaide haar hoofd om en hij wist wel dat ze het moeilijk mee had. ‘’,Kai…,’’ Saronse viel stil. Hij moest zijn woorden nauwkeurig kiezen.  ‘’,Er iets niets tussen mij en Ravena. Ik probeer het je al een tijdje duidelijk te maken…,’ Neen, dit zou weer fout aflopen. Saronse wilde niet tussen de twee zusters te komen. Daarom wilde hij afstand houden. En die fout maakte hij steeds weer. Hij liet iedereen in de steek. Omdat hij dacht dat het beter zou zijn. Hij liet zijn hoofd wat zakken. Zijn lange zwarte manen vielen als een gordijn voor zijn gezicht. ‘’,Laten we er een andere keer over hebben. Nu hebben we belangrijkere zorgen.,’’
‘Ik heb een soort van vermoeden wat er met Raaf gebeurd is, al weet ik dat natuurlijk niet zeker. Heb jij ook gehoord van een groep hengsten die merries ontvoeren en vervolgens gevangen houden in een grot ergens in de bergen?’ Saronse’s uitdrukking werd nu ernstig. Hij had over zulke geruchten nooit eerder gehoord. Saronse hielde zich al tijden verschuild. Weg van de drukte. Wat Kai hem nu vertelde maakte hem behoorlijk ongerust. Zou het? Ravena was een slimme merrie. Ze zou zich vast nooit laten vangen. Maar zusterinstinct zou nooit liegen. ‘’,Ik wist niets van die geruchten… Maar als je echt denkt dat Ravena in de problemen is zal ik een groepje over de berg gebieden laten verspreiden. Maar dat gaat niet makkelijk worden. In dat gebied zitten vijandelijke wolven. Maar we doen ons best Kai.,’’ Saronse richtte zijn blik naar Iki die geduldig aan het wachten was.
‘Kijk, ik weet dat Ravena nooit zo stom zou zijn om er ingeluisd te worden, maar misschien is dat een optie waar we kunnen beginnen met zoeken zodat we het ergste hopelijk kunnen uitsluiten.’ Saronse knikte. ‘Laten we dat dan maar hopen, want je weet hoe ik over wolven denk.’ Saronse keek even naar ze. Ja wolven zijn normaal gezien hun vijand. Ze jagen op omnivoren. Maar deze wolven waren anders. Zij zagen hem als familie. Hoe moeilijk het ook mag zijn. Maar zo was dat nou eenmaal. Zij hadden hem door hele moeilijke gebeurtenissen geholpen. Bijvoorbeeld bij de zoektocht van zijn kudde. Zonder hen had hij het nooit kunnen doorstaan. Saronse verwachte niet dat Kai hen als vrienden zou zien. Maar wel accepteerde dat het ook zijn vrienden waren.  ‘’,Ik weet over hoe je ze denkt. Als jij maar weet dat ze voor mij heel belangrijk zijn en familie voor me zijn. Kai, dat hele zoektocht doen ze niet zomaar. Onthoud dat….,’’ Saronse keek haar kalm aan. Hij respecteerde Kai haar gevoel op die roofdieren.
‘Ik heb dan wel dat hele gesprek niet opgevangen, maar ik denk dat het het beste is als jouw wolven zich opsplitsen en ieder een deel van DH uitkammen om haar te vinden.’ Saronse knikte. ‘’,We zullen haar hoe dan ook wel vinden.,’’ Saronse was vastberaden. ‘Het lijkt mij het beste als jij dat aan je wolven doorgeeft, Saronse.’ Saronse richtte zich op de wolven. ‘’,Oké dit is het plan. Ik weet dat jullie dit niet goed gaan vinden maar de kans is groot dat Ravena in de problemen is. Volgens geruchten worden merries ontvoerd. De schuilplaats is in een grot. Ik wil dat jullie hoe dan ook die grot vindt. En dan moeten er nog groepen zijn verspreid over de gebieden. Zodat heel Dream Horses onderzocht is. Ravena moet hier ergens zijn.,’’ De wolven keken elkaar verontrust aan. Iki richt zich naar zijn roedel. “Jullie hebben het gehoord. We gaan meteen.” Iki maakte nauwkeurig de groepen. En nadat die gemaakt zijn verspreiden ze zich algauw weer. Saronse bleef bij Kai. ‘’,Laten we naar het westen gaan om daar te zoeken naar Ravena. Laten we hopen dat we haar snel zullen vinden.,’’ Saronse hoopte maar dat Ravena gewoon ergens rondhing. Als haar iets zou overkomen… De gedachten dat er nog maar één hengst haar pijn zou doen… Saronse voelde het vergif van woede in zijn aderen stromen. Zijn oogpupillen werden groot en scherp. Hij knipperde snel met zijn ogen en probeerde aan iets anders te denken. Hij ging alvast verder.

Ja dat is heel goed